Lekha Books

பல வருடங்களுக்குப் பிறகு தாராவை நேரில் பார்ப்பதாலோ என்னவோ, ஹரியின் குரலில் ஆவேசத்தால் உண்டான பதற்றம் இருந்தது. அவன் கண்கள் தாராவையே வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தன.

"தாரா தடியா ஆயிட்டாளா என்ன? அமெரிக்காவுல பல வருடங்களா இருந்ததால் அவளோட நிறம்கூட ரொம்பவும் வெளுத்துடுச்சுன்னு நினைக்கிறேன்"- நான் சொன்னேன்.

"இல்ல... அவக்கிட்ட எந்த மாற்றமும் இல்ல. அஞ்சு வருஷத்துக்கு முன்னாடி எல்லார்க்கிட்டயும் விடை பெற்று போறப்போ எப்படி இருந்தாளோ அதே தோற்றத்துலதான் இப்ப திரும்பி வந்திருக்கா. பயணம் செய்து வந்த களைப்புகூட அவக்கிட்ட இருக்குறது மாதிரி தெரியல. அவ முகம் என்ன பிரகாசமா இருக்கு"- ஹரி தாராவின் மீது இருந்த தன் கண்களை அகற்றாமல் சொன்னான்.

கடைசியில் அவர்கள் கஸ்டம்ஸ் அதிகாரியிடமிருந்து விடுபட்டு வெளியே வந்தபோது ஹரி, ராமன் குட்டியின் கைகளைப் பிடித்து குலுக்கினான்.

"ராமன் குட்டி, உங்களுக்கு நான் யார்னு தெரியல. அப்படித்தானே? நான் தாராவோட கஸின், ஹரி. இவங்க என் கூட வேலை பார்க்குறவங்க ப்ரொஃபஸர் உஷா."

"ஹரி, உண்மையாகவே உங்களைப் பார்த்ததும் எனக்கு அடையாளமே தெரியல. நீங்க ஆள் எவ்வளவோ மாறிப் போயிட்டீங்களே! முடிகூட நரைக்க ஆரம்பிச்சுடுச்சு" - ராமன்குட்டி சிரித்தவாறு சொன்னான். நான் தாராவைப் பார்த்தேன். அவள் முகத்தில் எந்தவித உணர்ச்சி வேறுபாட்டையும் பார்க்க முடியவில்லை. தன் காதில் தொங்கிக் கொண்டிருந்த வெள்ளியால் செய்யப்பட்ட தொங்கட்டானைக் கையால் தொட்டவாறு அவள் புன்னகை செய்தாள். தலைகீழாக இருக்கும் ஒரு கோபுரத்தைப் போல செய்யப்பட்டிருந்தது அந்தத் தொங்கட்டான். அதில் ஒரு சிவப்பு வண்ணக் கல் பதிக்கப்பட்டிருந்தது.

"தாரா, தங்க நகைகள் அணியிறதை அடியோடு நிறுத்திட்டியா என்ன? நீ வெள்ளியால் ஆன தொங்கட்டான் அணிஞ்சு பார்க்குறப்போ உண்மையிலயே எனக்கு ஆச்சரியமாக இருக்கு. இந்தியாவை விட்டு புறப்படுறதுக்கு முன்னாடி வரை உடல் முழுக்க தங்க நகைகளை அணிந்துகொண்டு வீட்டை விட்டு புறப்பட்டு வெளியே வர்ற நீதானா நகையே இல்லாத கழுத்தோடும், வளையங்கள் இல்லாத கைகளோடும் இங்கே வந்து இறங்கியிருக்கிறது?"- ஹரி அவளை பாதத்திலிருந்து தலை வரை ஆராய்ந்து பார்த்துவிட்டு கேட்டான்.

அதற்கு தாரா எந்த பதிலும் கூறவில்லை. "அமொக்காவுல பொதுவா யாருமே தங்க நகைகள் அணியறது இல்லை. தாராவோட காதுகளில் தொங்கிக்கிட்டு இருக்குற ஆபரணங்கள் ப்ளாட்டினத்தால் செய்யப்பட்டது. வைரம் பதிச்ச தங்க நகையின் விலையை விட இந்த நகையோட விலை நாலு மடங்கு அதிகம்."- ராமன் குட்டி சொன்னான்.

"பெரியவர் இறந்ததுக்கு எங்களால வர முடியாமப் போச்சு. விமானத்துல வர்றதுக்கு டிக்கெட் கிடைக்கல"- அவன் தொடர்ந்து சொன்னான்.

தாராவின் தந்தை நோய் வாய்ப்பட்டு கஷ்டப்பட்டதையும், கடைசி நிமிடங்களில் அவர் சொன்ன வார்த்தைகளையும் ஹரி அவர்களிடம் விளக்கிச் சொல்லும்போது, நான் தாராவைப் பார்த்தேன். இல்லை. அவள் அழவில்லை. அவள் முகத்தில் இருந்த பிரகாசம் சிறிதாவது குறைய வேண்டுமே. அதைப் பார்க்கும்போது அவள் தன்னுடைய தந்தையைப் பெரிய அளவிற்கு நேசிக்க வில்லையோ என்று நான் சந்தேகப்படத் தொடங்கிவிட்டேன்.

"உயிலை இன்னும் யாரும் எடுத்து படிக்கல. தாரா வந்தப்புறம் படிச்சா போதும்னு வக்கீல் சொல்லிட்டாரு. முக்கிய வாரிசு தாரா தானே?"- ஹரி கேட்டான்.

"தாராவோட சித்தி என்ன சொன்னாங்க? வீடும் தேயிலை எஸ்டேட்டும் அவங்களுக்கு வேணும்னு பிடிவாதம பிடிக்கிறாங்களா என்ன?"- ராமன்குட்டி கேட்டான்.

"வீட்டுல அவங்கதானே இருக்காங்க? அவங்கள வெளியில போகச் சொல்ல முடியுமா? பதிவு செய்த திருமணமாக்கும் அது. வீட்டை அவங்களுக்குக் கொடுத்துத்தான் ஆகணும். வேற வழியே இல்ல. எஸ்டேட் விஷயத்தை எடுத்துக்கிட்டா, முக்கால் பாகம் தாராவுக்குத்தான்னு வக்கீல் சொன்னது காதுல விழுந்துச்சு"-ஹரி சொன்னான்.

"சரி... தாராவோட சித்தி இப்போ கர்ப்பமா இருக்காங்கன்னு கேள்விப்பட்டேன். நான் கேள்விப்பட்டது உண்மையா? அவங்க வயசானவங்களாச்சே!"- ராமன்குட்டி கேட்டான்.

"அப்படியொண்ணும் அவங்களுக்கு வயசாகி விடல. அவங்களுக்கு இப்போ நடக்குறது நாற்பத்து மூணு வயசு. இந்த வயசுல பெண்கள் பிரசவமாகுறதுல ஆச்சரியப்பட என்ன இருக்கு? அவங்களுக்குப் பிறக்கிற குழந்தைக்கும் சொத்துல உரிமை இருக்கு. தாராவுக்குக் கிடைக்கிற சொத்துல மூணுல ஒரு பாகம் பிறக்கப் போற அந்தக் குழந்தைக்கு இருக்குன்னு வக்கீல் ஜாடை மாடையா என்கிட்ட சொன்னாரு" என்றான் ஹரி.

"தாராவோட அப்பா செத்துப் போயிட்டாரு. செத்துப்போன ஒரு மனிதரைப் பற்றி கிண்டல் பண்ணி பேசக்கூடாதுன்றது எனக்கும் தெரியும். ஆனால், அறுபது வயதைத் தாண்டின ஒரு மனிதன் ரெண்டாவது கல்யாணம் பண்ணி திரும்பவும் ஒரு குழந்தைக்குத் தகப்பனா ஆகுறார்னா... அதை நினைக்கிறப்போ உண்மையிலேயே எனக்கு வாந்தி வருது. காமத்துக்கும் ஒரு வரைமுறை இல்லையா?"- ராமன்குட்டி கேட்டான்.

தாரா அப்போதும் ஒரு வார்த்தை கூட பேசவில்லை. தன் தந்தையைப் பற்றி தாறுமாறாக ராமன்குட்டி பேசும் போது, இடையில் புகுந்து அவனை அவள் தடுப்பாள் என்று நான் எதிர்பார்த்தேன். ஆனால், அவளோ காரின் பின்னிருக்கையில் சாய்ந்து கிடந்தாள். தன்னுடைய இடது காதில் தொங்கிக் கொண்டிருந்த அந்த ஆபரணத்தை அவள் கைகளால் தடவிக் கொண்டிருந்தாள். வெளியே வரிசையாக அமைந்திருக்கும் கடைகளில் இருந்த ஆரஞ்சுப் பழங்களும், வாழைக் குலைகளும் அவளுடைய கண்களில் தெரிந்தன. அவளின் அந்தக் கண்கள் மிகவும் பெரியவையாகவும், ஒளி பொருந்தியவையாகவும் இருந்தன. அவள் ஒருவேளை போதைப் பொருட்கள் ஏதாவது பயன்படுத்துவாளோ என்று அந்த நிமிடத்தில் உண்மையாகவே சந்தேகப்பட்டேன்.

3

தாராவையும் அவளுடைய கணவனையும் வீட்டில் இறக்கிவிட்ட பிறகு, என்னுடன் ஹோட்டலுக்கு வந்து உணவு சாப்பிடலாம் என்று திட்டமிட்டிருந்தான் ஹரி. ஆனால், தாராவின் சித்தி எங்களை வீட்டில் சாப்பிடாமல் போகக்கூடாது என்று கூறிவிட்டாள். பிரசவ காலம் மிகவும் நெருங்கிக் கொண்டிருந்ததால் அந்த அம்மா மிகவும் வெளிறிப்போய் தடித்து காணப்பட்டாள். அவள் தாராவை வரவேற்பதற்காக முன்னோக்கி நடந்து வந்தபோது எந்தவித உணர்ச்சி மாறுபாடும் இல்லாமல் தாரா சித்தியின் அணைப்பில் நின்று கொண்டிருந்தாள். தாராவைப் பொறுத்தவரை அவளுக்கு தன்னுடைய சித்தியின் மீது உண்டாகியிருந்த வெறுப்பைப் பற்றி ஏற்கனவே பலமுறை என்னிடம் கூறியிருக்கிறான் ஹரி. அந்த வெறுப்பு தாராவின் முகத்தில் தெரியவில்லை. நான் ஹரியின் கண்களையே பார்த்தேன்.

தாராவின் தோள் மீது தன்னுடைய தலையை வைத்துக்கொண்டு அவளின் சித்தி தேம்பித் தேம்பி அழுதாள்.