Lekha Books

பணம் வைத்திருக்கும் பெட்டியில் இருந்து யாராவது பணத்தை எடுத்திருப்பார்களோ? அதற்கும் வாய்ப்பில்லை. காரணம் பணப் பெட்டியைப் பூட்டிய பிறகு, அதன் சாவியை என்னுடைய இடுப்பில் நன்றாகச் செருகிய பிறகுதான் நான் அந்த இடத்தைவிட்டே எழுந்திருப்பேன். அதனால், பெட்டியிலிருந்து பணத்தை எடுப்பது என்பது என்னைவிட்டால் வேறு யாருக்குமே சாத்தியமில்லாத ஒரு காரியமே. அப்படியென்றால் மீதி இருக்கும் இருப்பில் எப்படி குறைவு உண்டானது? பொழுது விடிவது வரை நான் இந்தக் கணக்கு விஷயத்திலேயே மூழ்கிப் போனேன். கொஞ்ச நேரம்தான் படுத்திருப்பேன். அதற்குள் பொழுது விடிந்துவிட்டது. இப்படி எத்தனையோ நாட்கள் நான் கமலத்திற்கு காதல் கடிதம் எழுத முயற்சிப்பேன். ஆனால், ஒவ்வொரு நாளும் இந்த மாதிரி ஏதாவது தடங்கல்கள் வந்து அதை என்னால் செயல்படுத்த முடியாமலே போய்விடும்.

நான் என்ன செய்வது? மனதிற்குள் காதலிக்கும் எண்ணம் இருக்கவே செய்கிறது. காதலைப் பற்றி உயர்ந்த கருத்தும் இருக்கிறது. ஆனால், காதலிப்பதற்கான நேரமும் அதற்கான சூழ்நிலையும் சரிவர அமையாமல் இருக்கிறபோது, நான் என்னதான் செய்ய முடியும்?

கடைசியில் காதலுக்காக ஒரு பெரிய தியாகத்தைச் செய்வது என்று நான் தீர்மானித்தேன். காதலிக்கக் கூடிய எல்லோருக்கும் முன் மாதிரியாக இருப்பது மாதிரி நான் தியாகியாக மாற விரும்பினேன். அது என்னவென்றால் ஒரு ஞாயிற்றுக்கிழமையன்று பிற்பகலில் கடையைப் பூட்டி விடுவது, அதற்குப் பிறகு காதல் கடிதத்தை எழுதி முடித்து கமலத்தின் வீட்டைத் தேடிச் செல்வது என்பது தான். மதிய நேரத்திற்குப் பிறகு கடையைத் திறக்காமல் இருப்பது என்பது சாதாரண ஒரு விஷயமல்ல. அப்படி கடையைப் பூட்டினால், கிட்டத்தட்ட ஆறு அல்லது ஏழு ரூபாய் எனக்கு நஷ்டம் வரும். சில நேரங்களில் இந்த நஷ்டமே பத்து, பன்னிரண்டு என்று அதிகமானாலும் ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை. அந்த இழப்பைக்கூட தாங்கிக்கொள்ள வேண்டியதுதான் என்ற முடிவுக்கு நான் வந்துவிட்டேன். காதலுக்காக இதைக்கூட தாங்கிக் கொள்ள முடியவில்லையென்றால் எப்படி?

அன்று காலையில் ஆறு இளைஞர்கள் வந்து ஆறு சைக்கிள்களை வாடகைக்கு எடுத்துக்கொண்டு போனார்கள். எட்டு மைல்களுக்கு அப்பால் இருக்கும் வீட்டிற்கு ஒரு திருமண நிச்சயதார்த்தத்திற்காக அவர்கள் போயிருக்கிறார்கள். மதியம் பன்னிரண்டு மணிக்குத் திரும்பி வருவதாக என்னிடம் கூறியிருந்தார்கள். பன்னிரண்டு மணிக்கு வந்தவுடன், அவர்கள் தரவேண்டிய வாடகையை கணக்குப் பார்த்து வாங்கி, சைக்கிள்களை உள்ளே வைத்துப் பூட்டிவிட்டு, ஹோட்டலுக்குப் போய் நன்றாகக் குளித்து, சாப்பிட்டு விட்டு, சலவை செய்து வைத்திருக்கும் வேஷ்டியையும் சட்டையையும் அணிந்து, காதல் கடிதத்தை எழுதி முடித்து கமலத்தின் வீட்டிற்குப் போக வேண்டும் என தீர்மானித்து வைத்திருந்தேன்.

என்னுடைய போதாத நேரம் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். பிறகு இதற்கு வேறு என்னதான் சொல்வது! அன்று மதிய நேரத்திற்கு முன்பு பெய்ய ஆரம்பித்த மழை சாயங்காலம் ஆன போதுதான் நிற்கவே செய்தது. கல்யாண நிச்சயதார்த்தத்திற்கு சைக்கிளில் போனவர்களால் மழையின் காரணமாக சொன்ன நேரத்திற்குத் திரும்பி வர முடியவில்லை. அவர்கள் எப்போது திரும்பி வருவார்கள் என்பதைப் பற்றி ஒரு முடிவுக்கு வர முடியாததால், என்னால் கடையைப் பூட்டி விட்டு வெளியே போக முடியவில்லை. சாயங்காலம் ஆனபோதுதான் அவர்கள் திரும்பியே வந்தார்கள். நான் அவர்களிடம் சைக்கிள் வாடகையைக் கணக்குப் பார்த்து வாங்கினேன். ஆனால் காதலுக்காக நான் செய்ய இருந்த தியாகச் செயலை கமலத்திடம் கூறுவதற்கான வாய்ப்புதான் எனக்கு இல்லாமற் போனது.

இதற்கிடையில் நான் ஒரு காரை விலைக்கு வாங்கினேன். சைக்கிள் கடையிலேயே ‘கார் வாடகைக்கு கிடைக்கும்’ என்றொரு அறிவிப்புப் பலகையை எழுதி வைத்தேன். சைக்கிள் கடையில் சம்பளத்திற்கு ஒரு ஆளை ஏற்பாடு பண்ணிவிட்டு, காரை நானே ஓட்டினேன். இரவில் கொஞ்சம் கூட உறங்காமல் கார் ஓட்டக் கற்று, நான் லைசன்ஸ் எடுத்தேன். அப்போதெல்லாம் இப்போதிருப்பது மாதிரி அதிகமாக வாடகைக் கார்கள் கிடையாது. போதாதற்கு, காரின் உரிமையாளர், டிரைவர், க்ளீனர் எல்லாமே நான் ஒருவனாக இருந்ததால் பல விதத்திலும் எனக்கு வசதியாகப் போனது. இதனால் எனக்கு நல்ல லாபம் கிடைத்தது. சிறிது நாட்களில் சைக்கிள் கடையை விற்றேன். இன்னொரு புதிய காரை வாங்கி அதற்கொரு டிரைவரை சம்பளத்திற்கு அமர்த்தினேன். அதற்குப் பிறகு என்னுடைய வாழ்க்கையின் வளர்ச்சியே படு வேகமாகப் போய்க் கொண்டிருந்தது.

ஒரு நாள் நகரத்தில் எனக்கு நன்கு தெரிந்த ஒருவர் என்னைப் பார்த்துச் சொன்னார்- நான் கமலத்தின் வீட்டிற்கு ஒரு முறை போய் வரவேண்டுமென்று. நான் அவளைத் திருமணம் செய்து கொள்ள வேண்டும் என்றார் அந்த மனிதர். கமலத்திற்கும் என்னை திருமணம் செய்து கொள்ளத்தான் விருப்பமாம். திருமணத்தைப் பற்றி சிந்தித்துப் பார்க்க முடியாத நிலையில் அப்போது நான் இருந்தேன். என்றாலும், கமலத்தைப் பார்க்க வேண்டும் என்றும் அவள் மீது நான் கொண்டிருந்த காதலையும், அந்தக் காதலுக்காக நான் செய்ய இருந்த தியாகத்தையும் அவளிடம் சொல்ல வேண்டும் என்றும் மனப்பூர்வமாக ஆசைப்பட்டேன். அவளுடைய வீட்டிற்கு நான் கட்டாயம் வருவதாகவும் சொன்னேன்.

இரண்டு முறை அவளுடைய வீட்டிற்குப் போவதற்காக நேரத்தை ஒதுக்கினேன். வீட்டிற்கு வருவதாகச் செய்தி கூட சொல்லி அனுப்பினேன். ஆனால், இரண்டு தடவையும் என்னால் அவளின் வீட்டிற்குச் செல்ல முடியவில்லை. அதற்கான நேரமும் சூழ்நிலையும் சரியாக அமையாதபோது என்னால் என்ன செய்ய முடியும்? என்னிடம் இருக்கும் இரண்டு வாடகைக் கார்களில் ஒன்றை நானே ஓட்டுகிறேன். இன்னொரு காரைத்தான் சம்பளத்திற்கு வேலை பார்க்கும் ஒரு டிரைவரிடம் ஒப்படைத்திருக்கிறேனே! அவன் அந்தக் காரை எங்கேயாவது கொண்ட போய் இடித்துவிட்டால், எனக்குத்தானே நஷ்டம்? அந்தக் காரை யாராவது திருடிக்கொண்டு போய்விட்டால் நான் என்ன செய்வது? கார் திருடு போகாமல் பார்க்க என்ன வழி என்று யோசித்தேன். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பணத்தைச் சேர்த்து வைத்து ஒரு பஸ்ஸை விலைக்கு வாங்க வேண்டும் என்று மனதிற்குள் தீர்மானம் போட்டேன். அதனால் ஒரு நிமிடத்தைக் கூட தேவையில்லாமல் வீண் செய்யக்கூடாது என்று நினைத்தேன். இருந்தாலும், காதலுக்காக தியாகம் செய்வதற்கு நான் தயாராகவே இருந்தேன்.