Lekha Books

13

1990செப்டம்பர் 30 முதல் 1993 டிசம்பர் 25 வரை பாபு தவறான பாதையில் தன் வாழ்க்கையை வாழ்ந்திருக்கிறான்.

செப்டம்பர் 30-ஆம் தேதி பாபு கல்லூரியின் சம்பளப் பையை எப்படியாவது பறித்துவிட வேண்டும் என்று திட்டமிட்டு அதில் தோல்வியைச் சந்தித்தான். அவனது முதல் குற்றச்செயலே அதுதான். சம்பளப் பையைக் கொள்ளையடிக்க வேண்டும் என்று அவன் தீர்மானித்தபோது, அவன் மனதில் ஒரு குழப்பம் இருக்கவே செய்தது. சிஸ்டர் அனஸ்டேஸ்யாவின் சம்பளமும் அதில்தானே இருக்கிறது. அதோடு பாபுவிற்குச் சேரவேண்டிய சம்பளமும். அப்போது பாபு ஒரு முடிவு செய்தான். அனஸ்டேஸ்யாவின் சம்பளப் பணத்தைத் தனியாக எடுத்து வைக்க வேண்டும். தன் சம்பளத்தையும்தான். மீதி இருப்பது கொள்ளையடித்துப் பெறும் பணம். அனஸ்டேஸ்யாவின் சம்பளப் பணத்திற்கு புத்தகங்களை வாங்கிக் கொடுத்துவிட அவன் தீர்மானித்தான்.

பாபு திட்டமிட்டபடி சம்பளப் பணத்தைக் கொள்ளையடிக்க வேண்டுமென்றால், அதற்கு இரண்டு பேரின் உதவி கட்டாயம் வேண்டும். சம்பளப் பையுடன் அட்டெண்டர் மாத்யூ வரும் ஆட்டோ ரிக்ஷாவை வழியில் தடுத்து நிறுத்த ஒரு ஆள். அப்படி தடுத்து நிறுத்துவது ஒரு விபத்துபோல, பார்க்கும்போது தெரியவேண்டும்.  அதற்காக பாபு தள்ளுவண்டியில் வறுத்த வேர்க்கடலை விற்கும் ஒரு தமிழ் பேசும் பையனை ஏற்பாடு பண்ணியிருந்தான். வண்டிக்கு ஒரு விலை போட்டு அவனுக்கும் ஒரு கூலி பேசி- மொத்தம் இரண்டாயிரம் ரூபாய் தருவதாகச் சொல்லி அவனுக்கு ஐம்பது ரூபாய் முன்பணமாகத் தந்தான். அட்டெண்டர் மாத்யூவை விபத்தில் இருந்து காப்பாற்ற வேண்டும்- அதே நேரத்தில் க்ளோரோஃபார்ம் நனைத்த துணியை மாத்யூவின் முகத்தில் காட்டுவதன் மூலம் அவனை மயக்கமடையச் செய்து, சம்பளப் பணம் கொண்ட பையை எடுத்துக்கொண்டு ஒரு காரில் படுவேகமாகப் பாய்ந்து செல்ல வேண்டும் என்று சொல்லி, ஹெட் கான்ஸ்டபிள் திவாகரனின் தம்பி டாக்ஸி டிரைவர் பத்மனை இந்த வேலைக்கு பாபு அமர்த்தி இருந்தான். அதற்காக பத்மனுக்கு பாபு பேசியிருந்த கூலி பத்தாயிரம் ரூபாய். பத்மன் எர்ணாகுளத்தில் டாக்ஸி ஓட்டிக்கொண்டிருக்கும் ஆள் என்பதால் அவனை இங்கு யாருக்குமே அடையாளம் தெரியாது. அவனும் பாபுவும் சிறுவர்களாக இருந்தபோது, பத்மனின் தந்தை, தாயோடு அவனை வீட்டைவிட்டு வெளியேற்றி விட்டார். அப்போதிருந்து பத்மன் தன் தாயுடன் எழுபது கிலோமீட்டர் தூரத்தில் எர்ணாகுளத்தில்தான் இருக்கிறான். திவாகரன் தன் தந்தையுடன் இங்கேயே இருந்து விட்டான். விடுமுறைக் காலங்களில் தந்தையைப் பார்க்க வருகிற போது, பாபு பத்மன் கூறுகிற எர்ணாகுளம் சம்பந்தப்பட்ட கதைகளை ஆர்வத்துடன் கேட்டவாறு, அவனுடன் ஆற்றில் நீந்திக் குளித்து மகிழ்ச்சியடைவான். போலி நம்பர் பிளேட்டைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம் என்று பத்மன் சொல்லியிருந்தான். மெத்ரானச்சனின் வீட்டிற்கு முன்னால்தான் இடம் பரந்து காணப் பட்டது. சாலையும் சற்று அகலமாக இருந்தது. தான் நினைத்த காரியத்தை நடத்துவதற்கு அந்த இடமே சரியான இடம் என்று நினைத்தான் பாபு. தவிர, அங்குதான் பாபு யாருக்கும் தெரியாமல் ஒளிந்திருப்பதற்கேற்ற ஒரு இடமும் இருந்தது. மாத்யூ ஏறிவரும் ஆட்டோ ரிக்ஷாவைச் சற்று தூரத்தில் பார்த்ததும், தள்ளுவண்டி தமிழ்ப் பையனுக்கு மறைவிடத்தில் இருந்து சைகை காட்டுவான் பாபு. பையன் அடுத்த நிமிடம் ஆட்டோவை நோக்கி தள்ளு வண்டியை வேகமாகக் கொண்டு செல்வான். அதேநேரத்தில் சற்று தூரத்தில் காரை நிறுத்தியிருக்கும் பத்மன் காருடன் பக்கத்தில் வருகிறான். பாபு வேகமாக அடுத்த வளைவைத் தாண்டி நடந்து போகிறான். பத்மன், காருக்குள் மயக்கமடைந்து கிடக்கும் மாத்யூவுடனும் சம்பளப் பணம் கொண்ட பையுடனும் வருகிறான். பாபு, காரில் ஏறுகிறான். சற்று தாண்டி ஒரு ஒதுக்குப்புறமாக வந்தவுடன் மாத்யூவை ஒரு மர நிழலில் இறக்கிப் போட்டுவிட்டு, ஓடிப்போவதற்கு முன்பு, பத்மனுக்கு பத்தாயிரம் ரூபாய்- செய்த காரியத்திற்காக கூலி தருகிறான் பாபு. பையில் இருந்த மீதி ரூபாய் நோட்டுகளை, புத்தகக் கடையின் பெயர் போட்டிருக்கும் இரண்டு ப்ளாஸ்டிக் பைகளுக்கு  மாற்றுகிறான். பத்மன் ஆற்றங்கரை வழியே வண்டியைச் செலுத்தி, பாபுவை கல்லூரியைத் தாண்டி இறக்கிவிட்டு, அந்த இடத்தை விட்டு காருடன் வேகமாகச் செல்கிறான். பாபு புத்தகப் பைகளுடன் லைப்ரரிக்குச் சென்று ஸ்டோர் ரூமைத் திறந்து அங்கே ஒரு மூலையில் போட்டு வைத்திருக்கிற பழைய இன்டெக்ஸ் பீரோவைத் திறந்து அதற்குள் பணத்தை வைத்துப் பூட்டுகிறான். அனஸ்டேஸ்யாவிடம் இரண்டு மணி நேரம் வேலை இருப்பதாகச் சொல்லிவிட்டுப் போயிருந்தான் பாபு. அந்த நேரம் இன்னும் முடியவில்லை.

14

ஆனால் மெத்ரானச்சனும் பெரியம்மாவும் சேர்ந்து பாபுவின் முதல் குற்றச் செயலை ஒரு படுதோல்வியான விஷயமாக மாற்றி விட்டார்கள் என்பதுதான் உண்மை. பாபு தமிழ்ப் பையனுக்கு சைகை காட்டியதும், மெத்ரானச்சனின் கருப்பு நிற 118- என்.ஈ. கார் கேட்டைக் கடந்து சாலைக்குத் திரும்பியதும் ஒரே நேரத்தில் நடந்தது. அப்போது பெரியம்மாவும், பெரியம்மாவைவிட வயதான இன்னொரு பெண்ணும், ஒரு இளம்பெண்ணும் சாலையோரத்தில் நின்று மெத்ரானச்சனின் காரைப் பார்த்து கையை ஆட்டி என்னவோ சொல்கிறார்கள். 118 என்.ஈ. சாலையின் பாதியை ஆக்கிரமித்துக் கொண்டு நிற்கிறது. பின்பக்க கறுப்பு பக்கவாட்டுக் கண்ணாடி இறங்குகிறது. பெரியம்மாவும், அவருடன் நின்றிருந்தவர்களும் என்னவோ சொல்லியவாறு காருக்குப் பக்கத்தில் போகிறார்கள். இரத்தினக்கல் ஒளிவீசும் ஒரு கை வெளி நோக்கி நீள்கிறது. பாபு அந்த ஒளிரும் ரத்தினக்கல்லையே மறைந்திருக்கும் இடத்திலிருந்து பார்க்கிறான். அவனுக்கு அழுகை வருகிறது. ஆனால், அடக்கிக் கொள்கிறான். அப்போது மெத்ரானச்சனின் காருக்குப் பக்கத்தில் பேந்தப் பேந்த விழித்தவாறு நின்றிருந்த வேர்க்கடலை தமிழ்ப் பையனின் வண்டியைத் தாண்டி, மெத்ரானச்சன்மீது கொண்ட மரியாதை காரணமாக, வேகத்தைக் குறைத்தவாறு அட்டெண்டர் மாத்யூவின் ஆட்டோ ரிக்ஷா கடந்து போகிறது. ஆட்டோவில் உட்கார்ந்திருக்கும் மாத்யூ, மடக்கிக் கட்டியிருந்த வேஷ்டியை மெத்ரானச்சனைப் பார்த்ததும் கீழே இறங்கிவிடுவதை ஒளிந்திருந்த இடத்திலிருந்தே பாபு கவனிக்கத் தவறவில்லை. அதற்குப் பிறகு நடந்ததுதான் மிகவும் கேவலமானது. மாத்யூவின் ஆட்டோ முன்னோக்கிச் செல்லும்போது அவனின் கண்கள் பாபுவைப் பார்க்கின்றன. மாத்யூவின் முகத்தில் ஒரு பிரகாசம். அடுத்த நிமிடம் டிரைவரின் முதுகில் லேசாகத் தன் கையால் தட்டிய மாத்யூ, வண்டியைச் சற்று நிறுத்தச் சொல்லிவிட்டு, பாபுவைப் பார்த்துக் கையை ஆட்டியவாறு, "சீக்கிரமா வா" என்றான்.