Lekha Books

அதனால்தான் அதற்கு இப்படியொரு சக்தி. கடவுளை மனிதன் பிளந்து ஆயுதமாக மாற்றும்போது, கடவுள் கொலையாளியாக மாறுகிறது. செங்கல்லான கடவுள் தீயாகவும் கொடுங்காற்றாகவும் மாறுகிறது. சிறு பொறியான கடவுள் ஒரு பெரிய எரிமலையாக மாறி ஹிரோஷிமாவுக்கு மேலே படர்கிறது. பாபு, எனக்குத் தோன்றுவது இதுதான். ஆனால், இந்தச் சிந்தனைகளையெல்லாம் தாண்டி நான் பிளக்கப்படாத ஒரு கடவுள்மீது உறுதியான நம்பிக்கை கொண்டிருப்பவள் என்பதை பாபு, நீதான் நன்கு அறிவாயே!"

பாபு எழுந்து, புறப்படத் தயாரானான்.

25

வீட்டில் அவன் சிறிது நேரமே இருந்தான். அனஸ்டேஸ்யாவுக்கு ஒரு குறிப்பு எழுதினான்: "நான் பரோலைப் பயன்படுத்தி ஒரு சிறு பயணம் செல்கிறேன். என்னுடைய சந்தேகத்தைப் போக்கியதற்கு மிகவும் நன்றி. எனக்கும் கடவுள் நம்பிக்கை உண்டாகத் தொடங்கிவிட்டதோ என்று சந்தேகப்படுகிறேன். ஆனால், எனக்குத் தெளிவில்லாமல் தெரிவது பிளக்கப்பட்ட கடவுள்தான். எல்லாவற்றுக்கும் நன்றி. பிளக்கப்படாத கடவுள், சிஸ்டர், உங்களை ஆசீர்வதிக்கட்டும்!"

26

புகைவண்டி உதய்ப்பூரின் செங்கல் கட்டடங்களுக்கு நடுவில் பாய்ந்து போகிறபோது, பல வண்ணங்களைக் கொண்ட தலைப்பாக்களையும், புடவைகளையும் அணிந்து தன்னுடன் பயணம் செய்யும் ராஜஸ்தானின் கிராமப்புற மக்களைப் பார்த்தவாறு, பாபு தனக்குள் ஏதோ ஒரு பாட்டை முணுமுணுத்தான்.

27

சிறு குற்றவாளியும் புழுவுமாயிருந்த பாபு, படை வீரர்களின் கண்களில் படாமல் பொக்ரானின் விலக்கப்பட்ட பகுதிக்கு இருளினூடே ஒளிந்து ஒளிந்து போய்ச் சேருவதற்கு மிகவும் சிரமப்பட வேண்டியதிருந்தது. பத்திரிகைகளிலும், டெலிவிஷன் திரையிலும் பலமுறை பார்த்து, பிரபலமான மணல் மேடுகளும், பிளவுகளும் எதிரே இருக்க, வறண்டு போன மண்ணில் பதுங்கிப் பதுங்கி பாபு தன் பயணத்தைத் தொடர்ந்தான். களைத்துப் போன சந்திரன் மணல் பரப்பின்மீது மங்கலாகத் தன் ஒளியைப் பாய்ச்சிக் கொண்டிருந்தான்.

28

மண்ணில் இருந்த பிளவுகளின் எண்ணிக்கையும் ஆழமும் அதிகமாக இருந்தன. ராட்சத மண் அள்ளும் இயந்திரங்கள் பூமியைக் குத்திவிட்டதுபோல் பல இடங்கள் காட்சியளித்தன. அவன் ஒரு பிடி மண்ணை எடுத்து முகத்திற்குப் பக்கத்தில் கொண்டு போனான். "அம்மா!'' அவன் சொன்னான். அடுத்த நிமிடம் மண்ணைக் கீழே போட்டான்.

பத்திரிகைகளும், டெலிவிஷனும் பிரபலப்படுத்திய மணல் குழியில் இறங்கினான் பாபு. அவன் சொன்னான்: "இதுதான் ஆன்மிகக் கல்வி ஆலயம்!''

பாபு தன் தோள் பையைக் கீழே வைத்து நிலத்தில் உட்கார்ந்தான். பையில் இருந்த குப்பியை வெளியே எடுத்து, ஒரு மடங்கு தண்ணீர் குடித்தான். மீதி இருந்ததை மணலில் கொட்டினான்.

பாபு பையில் இருந்து ஒரு பிளேடை எடுத்தான். அவன், மண்ணில் தன் முகத்தை வைத்தவாறு இப்படிச் சொன்னான்: "என் தெய்வமே... ஒரு சிறு குற்றவாளியின் இந்தச் சிறு குற்றத்தை நீ மன்னிக்கணும். என் தவறு... என் தவறு... என்னோட பெரிய தவறு...''

இதைச் சொல்லிவிட்டு மண்ணில் மல்லாக்க படுத்த அவன் முதலில் இடது கையிலும் பின்னர் வலது கையிலும் நரம்புகளை வெட்டினான். பிளேடை பாபு பையில் திரும்ப வைத்தான். பிறகு... வானத்தில் எங்கோ ஒரு மூலையில் இருந்த சந்திரனையே கண் இமைக்காமல் பார்த்தான். தொடர்ந்து அவன் வாய் முணுமுணுத்தது:

"யாரும் தோழி உலகில் மறைவதில்லை!

தேகம் அழிந்தால் எல்லாம் முடிந்ததா?

உடலுக்கும் ஆவிக்கும்

உறவு முறிந்தது!

துயரமும் முடிந்தது..."

சொல்ல வந்ததை முழுமையாகச் சொல்லாமலே, பாபு மயங்கத் தொடங்கினான்.