Lekha Books

அப்படியொரு புதிய சட்டம் வந்தால், பிறகு நகரத்தில் கடனாகப் பணம் தர ஆள் இருக்காது.''

சிறிது நேரம் வாதமும் எதிர்வாதமும் நடந்தன. சண்டை போடும் நாய்களைப் போல இரண்டு மரியாதைக்குரிய மனிதர்களும் முரண்டு பிடித்தும், குரைத்தும், பற்களைக் கடித்தும், சொறிந்து கொண்டும் குதித்துக்கொண்டிருந்தார்கள். இறுதியில் பெரிய சண்டையாக மாறியது.

கிரிதரதாசன் கோபக்குரலில் சொன்னான்: "உங்களிடமிருந்து இதை எதிர்பார்க்கவில்லை.''

தேவகுமாரன் வாக்கிங் ஸ்டிக்கைக் கையில் எடுத்து நீட்டியவாறு சொன்னார்: "உங்களுடைய சுயநலம் என்ற வயிறு இவ்வளவு பெரிதாக இருக்கும் என்று நானும் நினைக்கவில்லை.''

"நீங்கள் உங்களின் அழிவிற்கு குழி வெட்டுகிறீர்கள்.''

"பயமில்லை.''

தேவகுமாரன் அங்கிருந்து வெளியேறியபோது குளிர்கால இரவில் மரத்திலிருந்து விழுந்து கொண்டிருந்த பனியிலும் உடல் வியர்த்துக் கொட்டிக் கொண்டிருந்தது. வெற்றி பெற்றுவிட்ட சந்தோஷம் இந்த அளவிற்கு முன்பு எப்போதும் உண்டானதில்லை. விவாதத்தில் பலரையும் தோல்வியடையச் செய்திருக்கிறார். ஆனால், இந்த வெற்றி வாழ்க்கையில் புதிய ஒரு வெளிச்சம். புதிய ஒரு சக்தியின் உதயம்.

அதே இரவு வேளையில் சின்ஹாவும் சந்தகுமாரனும் தேவகுமாரனை மேலும் ஒரு முறை வற்புறுத்த முடிவெடுத்தார்கள்.

இருவரும் வந்தபோது தேவகுமாரன் குற்றம்சாட்டும் குரலில் சொன்னார்: "இன்னும் நீங்கள் வழக்கை ஃபைல் பண்ணவில்லையே! வெறுமனே ஏன் தாமதப்படுத்திக்கொண்டிருக்கிறீர்கள்?''

விரக்தியால் வறண்டு போயிருந்த சந்தகுமாரனின் மனதில் சந்தோஷத்தின் கடுமையான காற்று வீச ஆரம்பித்தது. அவன் இதுவரை நம்பிக்கை கொண்டிராத தெய்வம் உண்மையிலேயே எங்காவது இருக்கிறதோ? தெய்வீகமான ஒரு சக்தி இருக்கிறது. அது மட்டும் உண்மை. பிச்சை கேட்டு வந்தபோது, வரம் கிடைத்திருக்கிறது.

அவன் சொன்னான்: "அப்பா, உங்களுடைய அனுமதிக்காகக் காத்திருந்தோம்.''

"நான் சந்தோஷத்துடன் சம்மதிக்கிறேன். என்னுடைய எல்லா ஆசீர்வாதங்களும் உங்களுக்கு உண்டு.''

அவர் கிரிதரதாசனுடன் நடந்த உரையாடலை விளக்கிச் சொன்னார்.

சின்ஹா புகழ்ந்து சொன்னான்: "உங்களுடைய ஆசீர்வாதம் இருந்தால், நாங்கள் வெற்றி பெற்றுவிட்ட மாதிரிதான். அந்த ஆளுக்கு பணத்தின் பலம் இருக்கலாம். ஆனால், இங்கேயும் காரியங்களைப் பார்ப்பதற்கு திறமை உள்ளவர்கள் இருக்கிறார்கள்.''

சந்தகுமாரன் பாதி வழியைக் கடந்துவிட்டதைப் போல சந்தோஷப்பட்டான்: "அப்பா மனசுல தைக்கிற மாதிரி பதில் கொடுத்திருக்கிறார்.''

சின்ஹா கயிறை மேலும் முறுக்கினான். "இப்படிப்பட்ட சேட்மார்களை சுட்டு விரலில் இங்கே நிறுத்தத் தெரியும்.''

சந்தகுமாரன் கனவு காண ஆரம்பித்தான். "இங்கேயே நம் இருவருக்கும் பங்களா கட்ட வேண்டும் நண்பரே''.

"இங்கே எதற்கு? சிவில் லைன்ஸில் கட்ட வேண்டும்.''

"சுமார் எவ்வளவு நாட்களுக்குள் தீர்ப்பு வரும்?''

"ஆறு மாதங்களுக்குள்.''

"அப்பாவின் பெயரில் சரஸ்வதி கோவில் கட்டணும்.''

ஆனால், பிரச்சினை மீண்டும் தலையெடுத்தது. பணத்தை எங்கேயிருந்து உண்டாக்குவது? தேவகுமாரன் எதுவுமே இல்லாமல் இருந்தார். எந்தச் சமயத்திலும் அவர் பணத்தை வழிபட்டதே இல்லை. சம்பாதிக்கக் கூடிய அளவிற்கு எதுவும் கிடைக்கவில்லை. ஏதாவது மாதத்தில் ஒரு ஐம்பது ரூபாயை மீதப்படுத்தினால், அடுத்த மாதத்தில் அதையும் தாண்டி செலவாகும். புத்தகங்களின் பதிப்புரிமையை விற்று ஒரு ஐயாயிரம் ரூபாய் ஒரே நேரத்தில் கிடைத்தது. அதை பங்கஜாவின் திருமணத்திற்காக பத்திரமாக வைத்திருக்கிறார். இப்போது ஒரு தொகை ஒரே நேரத்தில் கிடைக்க எந்தவொரு வழியும் இல்லை. சந்தகுமாரன் வீட்டுச் செலவைப் பார்த்துக்கொள்வான் என்றும், தான் நிம்மதியாக ஒரு இடத்தில் இருந்து கொண்டோ சுற்றுலாப் பயணம் போய்க் கொண்டோ இருக்கலாம் என்றும் மனதில் நினைத்திருந்தார். ஆனால், இவ்வளவு பெரிய ஒரு மனக்கோட்டையைக் கட்டி, இனி அடங்கி எப்படி இருக்க முடியும்? அவருடைய வாசகர்கள் வேண்டிய அளவிற்கு இருக்கிறார்கள். இரண்டு, நான்கு மன்னர்களும் அந்தக் கூட்டத்தில் இருக்கிறார்கள். அவர் தங்களுடைய இல்லங்களுக்கு வர வேண்டுமென்றும், தங்களுடைய ஆர்வம் நிறைவேற்றப்படுவதற்கு சந்தர்ப்பம் தர வேண்டும் என்றும் நீண்ட காலமாகவே விருப்பப்பட்டுக் கொண்டிருப்பவர்கள் அவர்கள். ஆனால், இதுவரை அரசவைகளில் கால் வைத்திராத தேவகுமாரன் தன்னுடைய ரசிகர்களிடமும் நண்பர்களிடமும் பொருளாதார சிக்கல்களைப் பற்றிப் புலம்பவோ, வாயைத் திறந்து உதவி கேட்கவோ ஆரம்பித்தால்...? சுயமரியாதை ஏதோ சுடுகாட்டு பூமியில் கைவிட்டுப் போவதைப் போல தோன்றியது.

வெகு சீக்கிரமே உரிய சூழ்நிலை வெளியே இருந்து வந்தது. தேவகுமாரனின் அறுபதாவது வயதைக் கொண்டாட வேண்டுமென்றும், இலக்கிய வாசகர்களின் சார்பாக ஒரு பணமுடிப்பு பரிசாகத் தரப்பட வேண்டும் என்றும் ரசிகர்களில் ஒரு ஆள் அறிக்கை வெளியிட்டான். வாழ்க்கையில் நாற்பது வருடங்கள் இலக்கிய சேவைக்காக அர்ப்பணித்த மிகப் பெரிய மனிதர், இந்த வயதான காலத்திலும் பொருளாதார கஷ்டங்களில் இருந்து விடுதலை அடையவில்லை என்பது கவலைப்படக் கூடியதும், வெட்கப்படக்கூடியதுமான ஒரு விஷயமாகும். இலக்கியம் வெறுமனே அப்படி வளராது. இலக்கிய சேவை செய்பவர்களை வேண்டிய அளவிற்கு மரியாதை செய்ய நாம் படிக்கவில்லையென்றால், இலக்கியம் வளரவே செய்யாது. பத்திரிகைகள் இந்த அறிக்கையை முழுமையாக உற்சாகப்படுத்தின. முன்பு தேவகுமாரனுக்கு நேராக இலக்கிய ரீதியாக பாராமுகம் காட்டிக் கொண்டிருந்தவர்கள்கூட இந்த சந்தர்ப்பத்தில் ஈடுபாட்டைக் காட்ட ஆரம்பித்தார்கள். காரியங்கள் முன்னோக்கிச் செல்வதற்காக ஒரு செயற்குழு உண்டானது. அரச வம்சத்தைச் சேர்ந்த முக்கிய மனிதர் ஒருவர் அதன் தலைமைப் பொறுப்பை ஏற்றார். மிஸ்டர் சின்ஹா எந்தச் சமயத்திலும் தேவகுமாரனின் புத்தகம் எதையும் வாசித்ததில்லை. அவனும் அந்த அமைப்பில் முக்கிய பங்கு வகித்தான். மிஸ் கம்மத்தும் மிஸ் மாலிக்கும் பின்னால் இருந்து துணை செய்வதற்கு வந்தார்கள். பெண்கள்- ஆண்களுக்குப் பின்னால் இருந்தால் போதுமே! நாள் நிச்சயிக்கப்பட்டது. நகரத்தில் இருக்கும் இன்டர்மீடியட் கல்லூரியில் கொண்டாட்டத்திற்கான ஏற்பாடுகள் ஆரம்பமாயின.

இறுதியில் அந்த நாளும் வந்து சேர்ந்தது. இன்று மாலையில் கொண்டாட்டம் உச்ச நிலையை அடையப் போகிறது. தூர திசைகளில் இருந்துகூட இலக்கிய அன்பர்கள் வந்திருக்கிறார்கள். ஸாராப்பைச் சேர்ந்த குமார் சாஹிப்தான் பணமுடிப்பு அளிக்க இருக்கிறார். எதிர்பார்த்ததைவிட அதிகமான ஆட்கள் கூடியிருக்கிறார்கள். சொற்பொழிவு, பாட்டுக் கச்சேரி, நாடகம், நடன நிகழ்ச்சிகள், கவி அரங்கம், நட்பு விருந்து- எல்லாம் இருக்கின்றன. நகரத்தின் சுவர்களில் சுவரொட்டிகள் ஒட்டப்பட்டிருக்கின்றன. படித்தவர்கள் மத்தியில் பரபரப்பை உண்டாக்கிய நிகழ்ச்சி. தலைமை தாங்குபவர் ராஜா சாஹிப்தான்.

தேவகுமாரனுக்கு கொண்டாட்டங்களென்றாலே வெறுப்புதான். கொண்டாட்டங்களில் அவர் பங்கெடுப்பதே இல்லை. ஆனால், இன்று கொண்டாட்டத்தின் கதாநாயகனாக அவரே இருக்க வேண்டிய நிலை வந்துவிட்டது. கூட்டத்தில் பங்கெடுக்க வேண்டிய நேரம் நெருங்க நெருங்க மனதில் ஒரு வகையான குற்ற உணர்வு நிழல் பரப்ப ஆரம்பித்தது.