Lekha Books

இந்த அவமானத்தை ஏன் சகித்துக் கொள்ள வேண்டும்? தன்னுடைய சொந்த மகளைவிட வயது குறைவான அந்த இளம் பெண்ணின் கையால் முகத்தில் ஏன் அடி வாங்க வேண்டும்? தான் சம்பாதித்த சொத்தைவிட சற்றும் குறையாத மதிப்பு வயதிற்கும் இருக்கிறது. அவன் அதன்மீது வைத்திருக்கும் பிரியத்தைத் தன்னுடைய உரிமையாகக் கருதுகிறான். அந்த இடத்திற்கு அவமானம் உண்டாகும்போது, உயிர் ஸ்தானத்தில் அடி விழுந்ததைப் போல உணர்கிறான்.

குரா தேநீர் மேஜையைக் கொண்டு வந்து போட்டான். ஆனால், கண்களில் புரட்சிக்கொடி பறந்து கொண்டிருந்தது.

திப்பி சொன்னாள்: "போய் பைராவிடம் இரண்டு கோப்பை தேநீர் கொண்டு வரும்படி சொல்லு''.

குரா போய் பைராவிடம் விஷயத்தைக் கூறிவிட்டு, தன்னுடைய தனிமையான அறைக்குள் சென்று உட்கார்ந்துகொண்டு போதும் என்று தோன்றுகிறவரை அழுதான். இப்போது, எஜமானி உயிருடன் இருந்திருந்தால், இந்த அவமானத்தைச் சகித்துக்கொள்ள வேண்டிய சூழ்நிலை உண்டாகியிருக்குமா?

பைரா தேநீரை மேஜைமீது கொண்டு வந்து வைத்தான். திப்பி ஒரு கோப்பையை எடுத்து சந்தகுமாரனிடம் நீட்டி, விளையாட்டாகக் கூறுவதைப் போல கூறினாள்: "இப்போது புரிந்துவிட்டது. பெண்கள் பதிவிரதைகளாக இருப்பதைப் போல, ஆண்கள் பத்தினி விரதர்களாக இருக்கிறார்கள்.''

சந்தகுமாரன் ஒரு மடக்கு குடித்துவிட்டுச் சொன்னான்: "சுருக்கமாகக் கூறுவதாக இருந்தால், நான் அப்படி வேடம் தரிக்கவாவது செய்கிறேன்.''

"நான் இதை பலவீனம் என்று கூறுவேன். பிரியமானவள் என்று கூறும்போது இதயத்திற்குப் பிரியப்பட்டவளாக இருக்கணும். வெளியே காட்டுவதற்காக அல்ல. நான் திருமணத்தைக் காதல் உறவாகத்தான் பார்க்கிறேன். தார்மீகமான உறவு... அதாவது- சம்பிரதாயமான உறவை என்னால் ஏற்றுக்கொள்ளவே முடியாது.''

"அப்போதும் ஆண்கள்தான் எதிர்க்கப்படுகிறார்கள்.''

திப்பி அதிர்ச்சியடைந்தாள். இது ஜாதிப் பிரச்சினையாக மாறுகிறது.

இப்போது அவள் தன் ஜாதியின் பக்கம் நின்று பேச வேண்டியதிருக்கிறது. "அப்படியென்றால் எல்லா ஆண்களும் தேவர்கள் என்று நான் கூற வேண்டும் என்று எதிர்பார்த்தா புறப்பட்டு வந்திருக்கிறீர்கள்? நீங்களும் இந்த தர்ம உணர்வை வெளிப்படுத்துவது இதயத்திலிருந்து அல்ல. உலகம் எங்கே எதிர்த்து நின்று விடுமோ என்று பயந்துதான்... நான் இதை தர்ம உணர்வு என்று கூற மாட்டேன். தேளின் வால் பகுதியைப் பிய்த்து எறிந்து விட்டு, அதை வீரமே இல்லாததாக ஆக்கலாம். ஆனால், தேள்களின் விஷ வீரியத்தை அழிக்க முடியாது.''

சந்தகுமாரன் தோல்வியை ஒப்புக்கொண்டவாறு கேட்டான்: "பெரும்பான்மையான பெண்களின் பதிவிரதைத் தன்மையும் உலகத்தின் எதிர்ப்பிற்கு பயந்து இருப்பதுதான் என்று நானும் சொன்னால், உங்களால் என்ன பதில் கூற முடியும்?''

திப்பி கோப்பையை மேஜைமீது வைத்துக்கொண்டே சொன்னாள்: "நான் அதை எந்தச் சமயத்திலும் ஒப்புக்கொள்ள மாட்டேன்.''

"எதனால்?''

"இதனால்தான். ஆண்கள் பெண்களுக்கு வேறொரு வழியை உண்டாக்கி வைக்கவில்லை. பதிவிரதைத் தன்மையை அவர்களுடைய மனதிற்குள் செலுத்தி நிறைத்து வைத்து, பெண்களுடைய தனித்துவத்தையே அழித்துவிட்டார்கள். அவர்களால் ஆண்களைச் சார்ந்து மட்டுமே வாழ முடியும். அவர்களுக்கு சுதந்திரமான இருப்பே இல்லை. திருமணமாகாத ஆண்கள் மன அமைதியுடன் உணவு சாப்பிடுகிறார்கள், விளையாடுகிறார்கள், மீசையை முறுக்கி விட்டுக்கொண்டு நடக்கிறார்கள். திருமணமாகாத பெண் அழுகிறாள், கூப்பாடு போடுகிறாள். உலகத்திலேயே மிகவும் அதிர்ஷ்டமே இல்லாத பிறவி தான்தான் என்று அழுகிறாள். இவை அனைத்தும் ஆண்களின் குற்றம். நீங்களும் புஷ்பாவை விடுவதாக இல்லையே! - கைதியை விடுவிக்க விரும்பாத ஆணாக இருப்பதால்!''

சந்தகுமாரன் மெதுவான குரலில் சொன்னான்: "நீங்கள் என்னைப் பற்றி சிறிதும் பொருத்தமற்றுப் பேசுகிறீர்கள். நான் புஷ்பாவை விட்டுப் பிரியாமல் இருப்பதற்குக் காரணம்- அவளுடைய வாழ்க்கையை அழிக்க விரும்பாததால்தான். நான் இன்று அவளை வேண்டாம் என்று ஒதுக்கினால், ஒரு வேளை நீங்களும் என்னை ஒதுக்குவதற்கு மற்றவர்களுடன் சேர்வீர்கள்.''

திப்பி புன்னகையை வெளிப்படுத்தினாள். "என்னைப் பற்றி பயப்பட வேண்டாம்.''

சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு அவள் கம்பீரமான குரலில் சொன்னாள்: "ஆனால், உங்களுடைய சிரமங்களை என்னால் புரிந்துகொள்ள முடியும்.''

"உங்களிடமிருந்து இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்ட பிறகு எனக்கு மனதில் நிம்மதியாக இருக்கிறது. உண்மையிலேயே நான் உங்களின் இரக்கத்திற்குப் பொருத்தமானவனே. ஒரு வேளை, என்றைக்காவது எனக்கு அதற்கான தேவை இருக்கலாம்.''

"உங்கள்மீது எனக்குப் பரிதாபம் தோன்றுகிறது. எப்படியாவது நாங்கள் ஒருவரையொருவர் சந்திப்பதற்கு சூழ்நிலையை உண்டாக்க முடியுமா? ஒருவேளை, என்னால் அவளை ஒழுங்கான வழிக்குக் கொண்டு வர முடியும்.''

இந்த அறிவிப்பு இதயத்தில் காயம் உண்டாக்கிவிட்டதைப் போல சந்தகுமாரனின் முகம் கோணலானது.

"அவளை நேரான வழிக்குக் கொண்டு வருவது மிகவும் சிரமமான விஷயம், மிஸ் திரிவேணி. மாறாக, அவள் உங்களை எதிர்த்துப் பேசுவாள். தேவையில்லாத விஷயங்களை கற்பனை பண்ணிக் கூறுவாள். பிறகு... எனக்கு வீட்டில் இருக்க முடியாத சூழ்நிலை உண்டாகும்.''

திப்பியின் துணிச்சலான முடிவுக்கு சூடு பிடித்தது. "அப்படியென்றால் நான் கட்டாயம் அவளைப் பார்ப்பேன்.''

"அப்படியென்றால் இங்கும் எனக்கு முன்னால் நீங்கள் கதவை அடைப்பீர்கள்.''

"ஏன் அப்படிச் சொல்றீங்க?''

"நீங்கள் அவள் பக்கம் நின்று பேசினால், அவள் உங்களுடைய இரக்கத்தைப் பெற்றுவிடுவாள்.''

"அப்படியென்றால் நான் ஒரே பக்கத்தில் நின்று கொண்டு தீர்ப்பு சொல்ல வேண்டும் என்று சொல்கிறீர்களா?''

"எனக்கு உங்களுடைய ஈவும் இரக்கமும் இருந்தால் போதும். என்னுடைய மனநிலையை உங்களிடம் சொல்லி இதயச் சுமையைக் குறைக்க வேண்டும் என்று விரும்பினேன். நான் இங்கு வந்து போகிறேன் என்ற விஷயம் தெரிந்தால் அவள் ஒரு புதிய கதையை உண்டாக்குவாள்.''

திப்பி அவனைப் பார்த்துக் கிண்டல் பண்ணினாள்: "அப்படியென்றால், நீங்கள் அந்த அளவிற்கு பயந்தாங்கொள்ளியா? பயப்பட வேண்டியது நான்தான்.''

சந்தகுமாரன் மேலும் அமைதியான குரலில் சொன்னான்: "நான் உங்களை நினைத்துதான் பயப்படுறேன். என்னை நினைத்து அல்ல.''

திப்பி தன்னுடைய அச்சமின்மையை வெளிப்படுத்தினாள்: "வேண்டாம்... நீங்கள் என்னை நினைத்து பயப்பட வேண்டாம். எனக்கு கொஞ்சம்கூட பயம் இல்லை.''

"நான் உயிருடன் இருக்கும்போது என்னால் ஒரு தவறான எண்ணம் உங்கள்மீது உண்டாவதை என்னால் பொறுத்துக் கொள்ள முடியாது.''

"எனக்கு கற்பனை பண்ணுவது பிடிக்காது என்று உங்களுக்குத் தெரியாதா?''

"இது கற்பனை அல்ல. உண்மையான மனநிலை''.

"நான் உண்மைத் தன்மை கொண்ட இளைஞர்களை மிகவும் குறைவாகவே கண்டிருக்கிறேன்.''

"உலகத்தில் எல்லா வகைப்பட்டவர்களும் இருக்கிறார்கள்.''

"பெரும்பாலானவர்கள் வேட்டையாடும் இனத்தவர்கள்தான். பெண்களில் விலை மாதர்கள்தான் வேட்டையாடுபவர்கள். ஆண்கள் இங்கிருந்து அங்கு வரை வேட்டையாடுபவர்கள்தான்.''