Lekha Books

திப்பி தன் விருப்பத்தைச் சொன்னாள்: "இன்னும் கொஞ்ச நேரம் இருக்கக் கூடாதா?''

"இன்றைக்கு நான் புறப்படுகிறேன். இனி எப்போதாவது வருவேன்.''

"எப்போது வருவீர்கள்?''

"சீக்கீரமே வருவேன்.''

"என்னால் உங்களுடைய வாழ்க்கையை சந்தோஷம் நிறைந்ததாக ஆக்க முடிந்தால்...!''

சந்தகுமாரன் வராந்தாவை விட்டு குதித்து இறங்கி வேகமாக வாசலுக்கு வெளியே நடந்தான். திப்பி வராந்தாவில் அவனைக் காதல் உணர்வுடன் பார்த்துக்கொண்டு நின்றிருந்தாள். அவள் கடுமையானவளாக இருந்தாள். கர்வம் கொண்டவளாக இருந்தாள். ஊசலாட்டம் கொண்டவளாக இருந்தாள். சாமர்த்தியம் உள்ளவளாக இருந்தாள். யாரையும் புரிந்துகொள்ளாதவளாக இருந்தாள். யாராலும் ஏமாற்ற முடியாதவளாக இருந்தாள். ஆனால், விலைமாதர்களின் சுயநல ஆர்வங்களுக்கு மத்தியில் பக்தி குணம் இருப்பதைப் போல, அவளுடைய மனதிலும் சந்தேகங்களுக்கு மத்தியில் ஒரு அழகான நம்பிக்கை மறைந்திருந்தது. அதைத் தொடக்கூடிய கலையை அறிந்தவனால் அவளைக் குரங்கு விளையாட்டு விளையாடச் செய்ய முடியும். அந்த அழகான பக்கத்தைத் தொட்டவுடன் அவள் நம்பக் கூடியவளாகவும், கபடமே இல்லாதவளாகவும், மென்மையான மனதைக் கொண்டவளாகவும், கோழைத்தனமான சிறுமியாகவும் மாறிவிடுவாள்.

இன்று சிறிதும் எதிர்பாராமல் சந்தகுமாரனுக்கு அந்த பீடம் கிடைத்திருக்கிறது. இப்போது எங்கு வேண்டுமென்றாலும், அவளை அழைத்துக்கொண்டு செல்லலாம். ஒரு மெஸ்மரிஸத்தால் ஈர்க்கப்பட்டவளைப் போல அவள் சந்தகுமாரனிடம் எந்தவொரு குற்றத்தையும் பார்க்கவில்லை. அதிர்ஷ்டமில்லாத புஷ்பா இந்த சத்தியவானான கணவனின் வாழ்க்கையைப் பாழாக்கி விட்டாளே! அவனுக்கு எப்போதும் உற்சாகத்தை அளித்துக்கொண்டு பின்னாலேயே இருக்கக்கூடிய ஒரு சினேகிதிதான் வேண்டும். அவனுடைய வாழ்க்கைக்கு ராகுவாக ஆகி, சமூகத்திற்கு எந்த அளவிற்கு செய்யக்கூடாதவற்றையெல்லாம் புஷ்பா செய்து கொண்டிருக்கிறாள்! இவ்வளவு நடந்த பிறகும் அவளைக் கழுத்தில் கட்டிக்கொண்டு நடந்து திரியும் சந்தகுமாரன் ஒரு தெய்வப் பிறவிதான். அவனுக்கு இவள் எப்படிப்பட்ட சேவைகளையெல்லாம் செய்ய வேண்டும்? அவனுடைய வாழ்க்கையை எப்படி சந்தோஷம் நிறைந்ததாக ஆக்குவது?

4

சந்தகுமாரன் திப்பியிடமிருந்து வெளியேறிய பிறகு, அவனுடைய இதயம் ஆகாயத்தில் இருந்தது. இவ்வளவு சீக்கிரம் தேவியிடமிருந்து வரம் கிடைக்குமென்று அவன் எதிர்பார்க்கவே இல்லை. ஏதோ அதிர்ஷ்டம் அனுமதித்திருக்கிறது. இல்லாவிட்டால் எவ்வளவோ பெரிய ஆட்களையெல்லாம் சுட்டு விரலால் தூக்கி எறியக் கூடியவளுக்கு அவன்மீது இந்த அளவிற்கு விருப்பம் உண்டாவதற்குக் காரணம்? இனிமேலும் தாமதிக்கக்கூடாது. திப்பி எப்போது மாறுவாள் என்று யாருக்குத் தெரியும்? இரண்டோ நான்கோ சந்திப்புகளுக்கு மத்தியில் காரியத்தைச் சாதிக்க வேண்டும். திப்பி அவனை செயலில் முன்னோக்கிப் போகும்படி உற்சாகப்படுத்துவாள். அவன் பின்னோக்கிச் செல்வான். அங்கு மோதல் உண்டாகும்.

அவன் நேராக மிஸ்டர் சின்ஹாவின் வீட்டை அடைந்தான்.

நேரம் மாலை ஆகிவிட்டிருந்தது. பனி பொழிய ஆரம்பித்திருந்தது. மிஸ்டர் சின்ஹா அழகுபடுத்திக் கொண்டு எங்கேயோ போவதற்குத் தயாராக இருந்தான். பார்த்தவுடன் கேட்டான்: "எங்கேயிருந்து?''

"அங்கேயிருந்துதான். காரியம் வெற்றி...''

"உண்மையாகவா?''

"ஆமாம்... சத்தியமா... அவளை மந்திரக் கோலால் மயக்கின மாதிரி ஆயிடுச்சு.''

"இனி என்ன? வழக்கில் வெற்றி பெற்றுவிட்ட மாதிரிதான். இன்றைக்கே அப்பாவிடம் போய் கூறுங்கள்.''

"என்னுடன் நீங்களும் வரணும்''.

"சரி... நானும் வருகிறேன். ஆனால், நீங்கள் பெரிய அதிர்ஷ்டசாலி. இந்த மிஸ் கம்மத் என்னை உண்மையிலேயே காதலனாக அடைய வேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறாள். நானோ வெறுமனே நடித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். நான் அவளைக் காதலிக்கிறேன் என்று அவள் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறாள். சமீபத்தில் பார்த்திருக்கிறீர்களா? கர்வத்துடன் பூமியில் நடந்து கொண்டிருக்கிறாள். ஆனால், ஒரு விஷயம். பெண் அறிவாளி. எந்த நேரத்தில் நான் கை விட்டுப்போய் விடுவேன் என்ற பயம் அவளுக்கு இருக்கிறது. அதனால் என்னை மிகவும் அதிகமாக மதிக்கிறாள். தவறாமல் அழகுபடுத்திக்கொண்டு இயற்கை உண்டாக்கிவிட்டிருக்கும் குறைகளை முடிந்தவரைக்கும் சரிபண்ணிக் கொண்டிருக்கிறாள். இனி நல்ல ஒரு தொகை கிடைப்பதாக இருந்தால், திருமணம் செய்து கொள்வதற்கு என்ன எதிர்ப்பு இருக்கிறது?''

சந்தகுமாரனுக்கு ஆச்சரியம் உண்டானது. "நீங்கள் அவளுடைய அழகின்மையைப் பார்த்து வெறுப்புடன் இருந்தீர்களே!''

"ஆமாம்... இப்போதும் அப்படித்தான். ஆனால், பணம் சம்பந்தப்பட்ட விஷயம் இருக்கிறதே! இருபதோ இருபத்தைந்தோ ஆயிரங்கள் கையில் கிடைத்தால்! ஆனால் திருமணமாகிவிட்டது என்று நினைத்து என்னை விலைக்கு வாங்க முடியாது.''

மறுநாள் இரண்டு நண்பர்களும் சேர்ந்து தேவகுமாரனுக்கு முன்னால் மனதில் இருக்கும் விஷயங்களைக் கொட்டினார்கள். தேவகுமாரனால் சிறிது நேரம் தன் காதுகளையே நம்ப முடியவில்லை. அவர் அமைதியான, களங்கமற்ற, அச்சமே இல்லாத வாழ்க்கையை வாழ்ந்தவர். கலைஞனிடம் இருக்கக்கூடிய தற்பெருமைதான் எப்போதும் அவருக்கு ஆறுதலாக இருந்திருக்கிறது. அவர் அவமானங்களைப் பொறுத்துக் கொண்டிருக்கிறார். கஷ்டங்களை அனுபவித்திருக்கிறார். பட்டினிகூட கிடந்திருக்கிறார். ஆனால், எந்தச் சமயத்திலும் ஆன்மாவைக் களங்கப்படுத்தக்கூடிய ஒரு செயலையும் செய்ததில்லை. வாழ்க்கையில் எந்தவொரு நிமிடத்திலும் நீதிமன்றத்தின் படிகளில்கூட கால்களை வைத்ததில்லை.

அவர் சொன்னார்: "எனக்கு வருத்தமாக இருக்கிறது. உங்களால் இதை என்னிடம் எப்படிக் கூற முடிந்தது? இப்படிப்பட்ட கேவலமான சிந்தனை உங்களுடைய மனதில் நுழைந்திருக்கிறதே என்பதை நினைத்துதான் நான் அதிகமாகக் கவலைப்படுகிறேன்.''

சந்தகுமாரன் சற்று கோபத்துடன் சொன்னான்: "தேவை எல்லாவற்றையும் கற்றுத் தருகிறது. தன்னைக் காப்பாற்றிக் கொள்வது என்பது இயற்கையின் முதல் சட்டம். அப்பா, அன்றைக்கு நீங்கள் பத்தாயிரம் ரூபாய்க்கு கொடுத்த சொத்துகள் இன்று இரண்டு லட்சத்திற்குக் குறையாத விலை மதிப்பு உள்ளவை.''

"இரண்டு லட்சம் அல்ல. பத்து லட்சமாக இருக்கலாம். என்னைப் பொறுத்த வரையில் இது துரோகம் சம்பந்தப்பட்டது. கொஞ்சம் பணத்திற்காக ஆன்மாவிற்கு துரோகம் செய்ய முடியாது.''

நண்பர்கள் இருவரும் ஒருவரையொருவர் பார்த்துப் புன்னகைத்தார்கள். எந்த அளவிற்குப் பழமையான வாதம்! ஆன்மா என்ற பொருள் எங்கே இருக்கிறது? உலகம் முழுவதும் துரோகத்தின் பாதையில் நகர்ந்து கொண்டிருக்கும்போது, ஆன்மா எங்கே இருக்கிறது? நூறு ரூபாய் கடனாகக் கொடுத்து ஆயிரம் ரூபாய்களை வசூல் செய்வது அதர்மம் அல்ல! அரை உயிரை வைத்துக் கொண்டிருப்பவர்களும், பட்டினியில் உழன்று கொண்டிருப்பவர்களுமான ஒரு லட்சம் தொழிலாளர்களின் சம்பாத்தியத்தை வைத்து ஒரு முதலாளி சந்தோஷத்துடன் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பது அதர்மம் அல்ல! ஒரு பழைய தாளில் இருக்கும் நடவடிக்கையை ரத்து செய்ய முயல்வது மட்டும் எப்படி அதர்மம் என்றாகிவிடும்?

சந்தகுமாரன் கறாரான குரலில் சொன்னான்: "அப்பா, இது ஆன்மாவிற்கு துரோகம் செய்யும் செயல் என்று கூறுவதாக இருந்தால், துரோகம் செய்யத்தான் வேண்டும். அதை விட்டால் வேறு வழியில்லை. இந்த ஒரு கோணத்தில் மட்டும் இந்த விஷயத்தை ஏன் பார்க்க வேண்டும்?