Lekha Books

காகத்திற்கும் மகாதேவனுக்குமிடையே உள்ள உறவு பலமானதாக ஆனது. சாயங்கால நேரங்களில் மட்டுமே வந்து கொண்டிருந்த காகம் காலை நேரங்களிலும் வர ஆரம்பித்தவுடன், மகாதேவன் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தார். ஏதோ ஒரு நல்ல நண்பன் அருகில் இருப்பதைப் போல மகாதேவன் உணர ஆரம்பித்தார்.

தனியாக வாழும் வாழ்க்கைக்கு ஒரு முடிவு உண்டாக்கினால் என்ன என்று தோன்றியது.

இரண்டு மூன்று நாட்களாகவே அந்த எண்ணம் தோன்ற ஆரம்பித்திருந்தது.

ஆனால், எப்படி? மிகவும் தாமதமாகிவிட்டதே!

எது எப்படி இருந்தாலும், காகத்திடம் சற்று கலந்து பேச வேண்டும் என்று நினைத்தார்.

அன்று சாயங்காலம் காகம் வந்தவுடன், மகாதேவன் இந்த விஷயத்தை வெளிப்படுத்தினார்.

எல்லாவற்றையும் கேட்டு விட்டு காகம் குலுங்கிக் குலுங்கிச் சிரித்தது.

"இப்போது இப்படித் தோன்றுவதற்குக் காரணம் என்ன?''

"அது தெரியாது... இந்த தனிமைக்கு ஒரு முடிவு உண்டாக்கினால் என்ன என்று ஆசைப்பட்டேன்.''

"தனிமையில் இருப்பதில் வெறுப்புணர்வு ஆரம்பித்துவிட்டதா?''

"உண்மையாகவே கூறுவதாக இருந்தால்- வெறுப்பு உண்டாகிவிட்டது. வாழ்க்கையில் நிரந்தரமான ஒரு துணை... அது இப்போது தோன்ற ஆரம்பித்திருக்கும் ஒரு விருப்பம்...''

"இந்த வாழ்க்கையை ஒரு பெண்ணுக்கு முன்னால் பணயம் வைக்கத் தீர்மானித்து விட்டீர்களா? மனைவி- குழந்தைகள்- குடும்பம்- வீடு-  வாழ்க்கை வசதிகள்... அந்த வகையில் ஒரு மீள் பயணம்... இல்லையா?''

"நான் அதிகமாக ஒன்றும் சிந்திக்கவில்லை. ஒரு துணை வேண்டும் என்று மட்டும் நினைத்தேன். அவ்வளவுதான்...''

"ஒன்றாக இருப்பது இரண்டாக ஆகும். பிறகு... இந்த இரண்டும் சேர்ந்து மூன்றாவதாக ஒன்று- நான்காவது- ஐந்தாவது... அப்படியே பெரிதாக ஆகும் ஒரு சமூகம்...''

"அந்த அளவிற்கு உள்ளே நுழைந்து நான் சிந்திக்கவில்லை.''

"தாமதமாகவில்லை. இன்னும் நடக்க வேண்டியதிருக்கிறது... ஆனால்...'' காகம் முழுமை செய்யவில்லை. ஒரு நிமிடம் அமைதியாக இருந்தது.

"ஏன் முழுமையாகக் கூறவில்லை?''

"யாராலும் எதையும் முழுமை செய்ய முடியாதே சார்...!'' காகம் திடீரென்று பறந்து சென்றுவிட்டது.

தன்னுடைய விருப்பம் காகத்திற்குப் பிடிக்கவில்லையோ? கூறியே இருக்க வேண்டியதில்லை.

இறுதியில் கூறியதன் அர்த்தம் என்ன? யாராலும் எதையும் முழுமை செய்ய முடியாது என்று கூறியதே? அது ஒரு உண்மைதானே?

இரவு நீண்ட நேரம் ஆன பிறகும், மகாதேவனுக்கு  தூக்கமே வரவில்லை.

மெல்லிய ஒரு காலடிச் சத்தம்-

தாழம்பூவின் மென்மையான நறுமணம்...

சுவருக்கு அருகில்... மிகவும் அருகில்- அந்த கால் கொலுசின் சிணுங்கல் சத்தம். யாரோ வந்து நிற்பதை மகாதேவன் உணர்ந்தார்.

"தூக்கம் வரலையா?''

கேள்வியைக் கேட்டு மகாதேவன் முகத்தைத் திருப்பினார்.

கவுசல்யா...!

ம்... என்ன இது!

மீண்டும் இதோ கவுசல்யா வந்து நின்று கொண்டிருக்கிறாள்.

"ஏன் தூங்கவில்லை?''

அவளுடைய கேள்வி மகாதேவனை பாடாய்ப் படுத்தியது. அவள் மீண்டும் வந்திருக்கிறாள்.

அவளுடைய நோக்கம் என்ன?

"நீ... நீ... எதற்கு வந்தாய்?''

"வரவேண்டுமென்று தோன்றியது... வந்தேன்... அவ்வளவுதான்.''

"என்னை நிம்மதியாக வாழவிட மாட்டாய்... நீ...''

"நிம்மதியாக வாழ்ந்த என்னை நீங்கள்தானே நாசம் பண்ணினீங்க?''

மகாதேவன் உண்மையிலேயே பைத்தியம் பிடித்தவரைப்போல ஆகிவிட்டார்.

"நான் என்ன செய்தேன்? நீ என்ன சொல்றே?''

"ஆணின் வாசனையே தெரியாமலிருந்த என்னை நீங்கள் முழுசா நாசம் பண்ணினீங்களா இல்லையா?''

"கவுசல்யா, வேண்டுமென்றே நான் அதைச் செய்யவில்லை... எப்படிப்பட்ட பிராயச்சித்தத்திற்கும் நான் தயாராக இருக்கிறேன்.''

"எனக்குத் தேவை ஒரே ஒரு பிராயச்சித்தம்தான்.''

"என்ன? சொல்லு...''

"நீங்கள் எனக்குச் சொந்தமானவர். இன்னொரு பெண்ணுக்குச் சொந்தமானவராக நீங்கள் ஆவதை நான் விரும்பவில்லை. அனுமதிக்கவும் மாட்டேன்.''

மகாதேவன் அதிர்ச்சியடைந்து விட்டார். ஒரு காற்று வீசியது. பலமான காற்று. கவுசல்யாவின் உருவம் அந்த காற்றில் கரைந்து எங்கோ போய்விட்டது.

4

மறுநாள் பள்ளிக் கூடத்திற்குச் சென்றபோது அங்கு ஒரு திருமண பத்திரிகை காத்திருந்தது. பள்ளிக்கூடத்தில் படித்த ரேஷ்மா கவுசிக்கின் திருமண அழைப்பிதழ்.

ரேஷ்மா கவுசிக்...

உயரமான- மெலிந்த- அழகான இளம்பெண்!

இறுதித் தேர்விற்கு முந்தைய நாள் அவருடன் ஒரு முழு இரவையும் பங்கிட்ட அழகான பெண்!

அன்று அவள் கூறியது ஒரு இடி முழக்கத்தைப்போல இப்போதும் அவருடைய மனதில் நிறைந்து நின்று கொண்டிருக்கிறது.

"சார், உங்களுடன் நான் இருக்கும் இந்த இனிய நாள் என்னுடைய வாழ்க்கையிலேயே மிகவும் விலை மதிப்புள்ள ஒரு நாள். நான் எந்தச் சமயத்திலும் இதை மறக்க மாட்டேன். எந்தக் காலத்திலும்...''

ரேஷ்மாவின் திருமணம்...

மணமகன் ஐ.ஏ.எஸ். படித்திருப்பவன். ரேஷ்மாவும் ஐ.ஏ.எஸ்ஸில் தேர்ச்சி பெற்றிருக்கிறாள்.

ஐந்தாவது நாள் ரேஷ்மாவின் திருமணம்.

நகரத்திலேயே மிகப்பெரிய திருமண மண்டபமான ராணி சேஷ மகாலில் திருமணமும் வரவேற்பும்.

பள்ளியிலிருந்து ஆசிரியர்களின் ஒரு கூட்டம் திருமண நிகழ்ச்சிக்குச் செல்வதற்குத் தயாராகிக் கொண்டிருந்தது. மகாதேவனும் அந்தக் கூட்டத்துடன் சேர்ந்து போகத் தீர்மானித்தார்.

வீட்டுக்கு வந்தபோது காகம் ஓரச் சுவரில் காத்திருந்தது.

"இல்லை... இன்று சீக்கிரமே வந்தாச்சே?''

வந்து சேர்ந்தவுடன் மகாதேவன் கேட்டார்.

"முன்கூட்டியே பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றியது. கவுசல்யா வந்திருந்தாள்... இல்லையா? அவள் என்ன சொன்னாள்?''

ஓ...! கவுசல்யாவைப் பற்றிய தகவலை காகம் தெரிந்து கொண்டிருக்கிறது.

"ம்... வந்திருந்தாள். அவளுக்கு கிடைக்காத வாழ்க்கையை வேறொருத்திக்கு கொடுப்பதற்கு அனுமதிக்க மாட்டேன் என்று சொன்னாள்.''

"அப்படியா? அப்படிச் சொன்னாளா?''

"ஆமாம்.... அவள் பிடிவாதமாக இருக்கிறாள்.''

"சார், நீங்க என்ன தீர்மானிச்சீங்க?''

"தீர்மானிப்பதற்கு என்ன இருக்கிறது? இனியொரு பிரச்சினையில் சிக்கிக் கொள்வதற்கு நான் தயாராக இல்லை. வேண்டாம்... வாழ்க்கையே வேண்டாம் என்ற நிலைக்கு நான் வந்துவிட்டேன்.''

"அந்த அளவிற்கு கடுமையான தீர்மானம் வேண்டுமா, சார்?''

"வேறு என்ன செய்வது?''

"பெண்ணின் மனம் அப்படித்தான் இருக்கும். தனக்கு கிடைக்கவில்லையென்றால், வேறொருத்திக்கு அது கிடைக்கக் கூடாது என்று முயற்சி செய்வாள்.''

"அவள் மரணமடைந்து விட்டாளே? பிறகு என்ன செய்வது?''

"ஆனால், அவளுடைய ஆன்மா மரணமடையவில்லையே!''

காகத்தின் அந்த வார்த்தையைக் கேட்டு மகாதேவன் அதிர்ச்சியடைந்து நின்றுவிட்டார்.

5

வாணி சேஷ மஹாலில் மிகவும் அருமையாக அலங்கரிக்கப் பட்டிருந்த மண்டபம்!

உடம்பு முழுவதும் நகைகளை அணிந்த கோலத்துடன் ரேஷ்மா நின்றிருந்தாள். காதுகளைக் கிழிக்கக்கூடிய அளவிற்கு வாத்திய இசை... அவருக்கு மிகவும் அருகில் மணமகன். நல்ல தோற்றத்தைக் கொண்ட அழகான இளைஞன்... திருமணத்திற்கு வந்திருந்தவர்கள் பரிசுப் பொருட்களுடன் மணமக்களை வாழ்த்துவதற்காக வரிசையில் நின்றிருந்தார்கள். பள்ளிக்கூடத்தில் பணியாற்றும் ஆசிரியர்களுடன் சேர்ந்து மகாதேவனும் நின்றிருந்தார்.