Lekha Books

எல்லாவற்றையும் தாண்டி பெண் என்ற ஒருத்தி இருக்கிறாளே... சாவித்திரி டீச்சருக்குள் இருக்கும் பெண் எங்கு போனாள்?

ஆணின் வெப்பத்தை அறிந்திருக்கும் பெண்...

பிரசவ வேதனை தெரிந்திருக்கும் பெண்....

தாய்மையின் மதிப்பை அறிந்திருக்கும் பெண்...

விரகத்தின் வலியை உணர்ந்திருக்கும் பெண்...

சாவித்திரி டீச்சர் இப்போதும் சந்தோஷத்துடன்தான் இருக்கிறாள். ஒரு முறை பார்த்தாலே அதைப் புரிந்துகொள்ள முடியும். ஒரு விதவை என்று எந்தச் சமயத்திலும் தெரிந்து கொள்ளப்படாமலே அவள் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறாள். ஒரு அற்புதப் பெண்ணாக...

"சார், வாழ்க்கையை வாழ்ந்து பார்த்தால்தான் புரிந்துகொள்ள முடியும். நானும் பல முறை என்னைப் பற்றி சிந்தித்திருக்கிறேன். ஒரு முடிவிற்கும் வரமுடியவில்லை.''

என்ன பதில் கூறுவது?

தனக்கு அது முடியாதே என்பதை மகாதேவன் நினைத்துப் பார்த்தார்.

டீச்சரின் மனதில் என்ன இருக்கும் என்பதைப் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. எனினும் கேட்டார்:

"டீச்சர், உங்களுக்கு எப்போதாவது இந்த வாழ்க்கைமீது வெறுப்பு தோன்றியிருக்கிறதா?''

சாவித்திரி டீச்சரின் முகத்தில் இருந்த பிரகாசம் திடீரென்று குறைந்ததைப் போல தோன்றியது.

ஒரு நிமிட சிந்தனைக்குப் பிறகு டீச்சர் கூறினாள்:

"தோன்றாமல் இல்லை... ஆனால், வேறு வழியில்லையே! இரண்டு குழந்தைகள்... அவர்களுக்கு முன்னால் நான் சோர்ந்து போய்விடக் கூடாது. இன்னொரு வாழ்க்கைக்கு மனம் தயாராகக் கூடாது என்ற விஷயத்திலும் கவனமாக இருக்க வேண்டும். சார், இரண்டு விஷயங்களையும் நான் நினைத்துப் பார்க்க வேண்டும்.''

சரிதானே! சாவித்திரி டீச்சர் எந்த அளவிற்கு சரியாகக் கூறுகிறாள்!

அவளுக்கு வாழ்க்கை வெறுக்கக் கூடிய ஒன்றாகிவிட்டால், பிஞ்சு குழந்தைகள் அனாதைகளாகிவிடுவார்கள். இன்னொரு வாழ்க்கைக்கு முயற்சி செய்தாலும், நிலைமை அதுதானே? எந்த அளவிற்கு அறிவுபூர்வமாக அவள் வாழ்க்கையைச் சந்திக்கிறாள்.

சிறிது நேரம் கழித்து சாவித்திரி டீச்சர் இப்படிக் கூறினாள்:

"ஆனால், இப்போது மனதில் ஒரு மாறுபட்ட எண்ணம் தோன்ற ஆரம்பித்திருக்கிறது, சார். ஒரு கைத்தாங்கல் தேவைதானே என்ற தோணல்... இனி தனியாக இருக்க முடியாத நிலைமை...''

அதைக் கூறும்போது சாவித்திரி டீச்சரின் முகத்தில் ஒரு பிரகாசம் தோன்றியதைப்போல இருந்தது.

அதற்குப் பிறகு சாவித்திரி டீச்சர் அங்கு நிற்கவில்லை. வகுப்பறையை நோக்கிச் சென்றுவிட்டாள். ஏதாவது ஒரு பதில் கூறலாம் என்று முயற்சிப்பதற்கு முன்பே, கண்ணால் ஒரு அம்பை இதயத்திற்குள் எறிந்து விட்டு சாவித்திரி டீச்சர் சென்ற திசையையே மகாதேவன் பார்த்துக் கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தார்.

ஒரு பொருத்தமான உடலமைப்பைக் கொண்ட சாவித்திரி டீச்சரின் உருவம் மனதில் எங்கோ இருப்பதைப்போல அவருக்குத் தோன்றியது. ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஒரு உடல்... மனதிற்குள்ளும் அது மலர்ச்சியுடன் நின்று கொண்டிருக்கும்...

மகாதேவன் சாரின் மனம் அலை பாய்ந்தது.  

யாரோ பிடித்து ஆட்டுவதைப் போல தோன்றியது.

7

இன்று ஞாயிற்றுக்கிழமை...

பகல் முழுவதும் இங்கேயே இருக்க வேண்டும்.

சலவை நிலையத்திலிருந்து பையன் சலவை செய்த துணிகளுடன் வந்தான். சலவை செய்ய வேண்டிய துணிகளை வாங்கிக் கொண்டு கிளம்பினான்.

திடீரென்று காகத்தின் சிறகடிப்பு சத்தம் கேட்டது.

உண்மையாகவே அவர் காகத்தின் அண்மையை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

"என்ன சார், ஆழமான சிந்தனையில் இருக்கீறீர்கள்போல இருக்கிறதே?'' காகம் வந்து உட்கார்ந்தவுடன் கேட்டது.

"ஆமாம்... உண்மைதான்... சற்று பார்த்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று நினைத்தேன்.''

"அதைப் புரிந்து கொண்டுதான் நான் இங்கே வந்திருக்கிறேன். சாவித்திரி டீச்சருக்கு ஒரு கை கொடுத்தால் என்ன என்றொரு விருப்பம் இல்லாமலில்லை. அப்படித்தானே?''

கேள்வியைக் கேட்டு மகாதேவன் ஆச்சரியப்பட்டார்.

"முற்றிலும் சரி. எப்படித் தெரிந்தது?''

"அதைத் தெரிந்துகொள்வதுதானே என்னுடைய வேலையே.''

"அந்த விருப்பம் எப்படி? தவறாக ஆகிவிடுமா?''

"அப்படியே இல்லையென்றாலும் சரி எது, தவறு எது என்பதை யாரால் முடிவு செய்ய முடியும்? அவை இரண்டுமே மனிதர்களாகிய நீங்கள் படைத்த ஒன்றுதானே? யாரோ உண்டாக்கி வைத்த சில விஷயங்கள்...''

"என்னுடைய கேள்விக்கு பதில் வரவில்லை.''

"சார், பதில் உங்களின் கேள்வியிலேயே இருக்கிறதே!''

மகாதேவனுக்கு எதுவுமே புரியவில்லை.

"விருப்பம் தவறான ஒன்றாக ஆகிவிடுமோ என்பதுதானே கேள்வி! விருப்பத்திற்கு எது சரி, எது தவறு... அது உங்களிடம் மட்டுமே உண்டாகக் கூடிய ஒரு நிலைதானே? அதற்கு உருவம் கொடுக்கும்போதுதானே சரியும் தவறும் பிறப்பெடுக்கின்றன!''

ஹோ... என்ன தத்துவம் நிறைந்திருக்கிறது காகத்தின் வார்த்தைகளில்!

வெறுமனே ஏதோ கேட்டுவிட்டார்.

அது ஒரு புலிவாலைப்போல ஆகிவிட்டதோ?

"அவளுடைய கணவரின் மரணம் இயற்கையின் தீர்மானம்... சார், நீங்கள் தனியாக வாழவேண்டும் என்ற தீர்மானத்தைப் போன்றதுதான். அதுவும் இல்லை என்கிறீர்களா?''

காகம் மகாதேவனின் முகத்தையே பார்த்தது.

"நான் அந்த அளவிற்கு நுழைந்துபோய் சிந்தித்துப் பார்த்ததில்லை. சாவித்திரி டீச்சர் என்னிடம் எந்தவொரு சலனத்தையும் உண்டாக்கவில்லை. வெறுமனே அவள் ஏதோ சொன்னபோது, நான் ஆழமாக சிந்தித்துப் பார்த்தேன். அவ்வளவுதான்.''

ஒரு சரியான பதிலை அவர் எதிர்பார்த்தார்.

காகம் எல்லாவற்றிலும் ஏறி, குறுக்கே நின்றது.

ம்... என்ன இருந்தாலும் காகம்தானே? வெறுமனே இருக்க வேண்டியதுதான்....

"சாயங்காலம் நீங்கள் ஃப்ரீயா இருப்பீர்களா?''

காகம் கேட்டது.

"சாயங்காலம் என்ன... இன்று முழுவதுமே ஃப்ரீதான். என்ன விசேஷம்?''

"சிறப்பாக ஒன்றுமில்லை... வெறுமனே கேட்டேன். அவ்வளவுதான் சார். என்னுடைய வருகையும் பேச்சும் உங்களுக்கு வெறுப்பு உண்டாக்கத் தொடங்கிவிட்டன இல்லையா?''

"இல்லை... இல்லை... அதை ஒரு ஆசீர்வாதம் என்றே நான் பார்க்கிறேன்.''

"எது எப்படி இருந்தாலும், ஒரு தோணல் மனதில் இருக்கத்தானே செய்கிறது! உங்களுடைய சிந்தனைகளுக்கெல்லாம் குறுக்கே நின்று கொண்டிருக்கிறேன் என்று...

அதிர்ச்சியடைந்தார்.

மனதில் இப்போதுதான் அப்படித் தோன்றியது.

காகத்திற்கு ஞானக்கண் ஏதாவது இருக்கிறதோ!

"மற்றவர்களின் மனங்களில் உள்ள விஷயங்களைத் தெரிந்து கொள்ளக் கூடிய சில சிறப்புத் திறமைகள் எங்களுக்கு இருக்கின்றன. என்ன செய்வது? அது ஒரு சாதாரண விஷயமாகிவிட்டது.''

காகம் மென்மையான குரலில் சிரித்தது.

"ஒரு சந்தேகம் கேட்கட்டுமா?''

"கேட்கலாமே!''

"என்னைத் தேடி வந்ததற்குக் காரணம் என்ன? மற்ற மனிதர்களுடன் உங்களுடைய இனத்தைச் சேர்ந்தவங்கள் இப்படிப் பழகுவதில்லையே?''

"இல்லை என்று யார் சொன்னது? இந்த பூமியில் மனிதர்கள் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும்போதும், மரணத்திற்குப் பிறகும் தொடர்புள்ள ஒரே இனம் நாங்கள் மட்டும்தானே?''

"அது சரிதான்... அப்படிப்பட்ட நம்பிக்கை இருப்பது இந்தியாவில் மட்டும்தானே?''

"இருக்கலாம்... இந்தியாவில்தானே எங்களுடைய இனம் அதிகமாக இருக்கின்றன!''

மகாதேவன் சார் மெல்லிய ஒரு புன்னகையை வெளிப்படுத்தினார்.