மரணத்தின் சிறகுகள் - Page 5
- Details
- Category: புதினம்
- Published Date
- Written by சுரா
- Hits: 6378
மனதில் அறிவின் தீபத்தை எரிய வைத்த ஆசிரியரே உடலிலும் இன்னொரு அறிவின் கதவைத் திறந்துவிட்டார். அதாவது கையைப் பிடித்து நடத்திச் சென்றார்.
மகாதேவன் இப்போது அதிலிருந்து மிகவும் மாறிவிட்டிருக்கிறார். மனம் அந்த கட்டத்தையே ஒதுக்கிவிட்டதைப்போல தோன்றியது.
சாயங்காலம் செயினுதீன் ஷாஜியின் தேநீர்க் கடையின் வாசலில் தேநீர் அருந்திக் கொண்டு நின்றிருந்தபோது வழக்கம்போல ஒரு பிண ஊர்வலம் வந்து கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தார். மிகவும் குறைவான சிலர் மட்டுமே அந்த ஊர்வலத்தில் வந்து கொண்டிருந்தார்கள். முன்னால் மரண நடனம் ஆடக்கூடிய சுப்பையனைக் காணவில்லை.
செயினுதீன் ஹாஜி சொன்னார்.
"சார், நம்முடைய சுப்பையன் இறந்துவிட்டான். அவனுடைய பிணம்தான் வந்து கொண்டிருக்கிறது.''
"கையில் இருந்த குவளை நழுவிக் கிழே விழுந்து உடைந்துவிட்டது."
மகாதேவன் மரத்துப் போன மனதுடன், குனிந்த தலையுடன் நடந்தார்.
"நான் என்ன பிராயச்சித்தம் செய்ய வேண்டும்?'' மகாதேவன் காகத்திடம் கேட்டார்.
காகம் சற்று புன்னகைத்துக் கொண்டே பதில் சொன்னது:
"எதற்கு? நீங்கள் என்ன பாவம் செய்தீர்கள் என்று நினைக்கிறீர்கள்? அதைச் சொல்லுங்கள்... அதற்குப் பிறகுதானே பிராயச்சித்தம்...''
"என் மாணவிகளுடன் நான்...''
"ஓ... அந்த விஷயமா? அது ஒரு பாவச் செயலா? நீங்கள் என்ற ஆணுக்கு முன்னால் அவர்கள் வெறும் பெண் பிள்ளைகள். ஆசிரியர் என்ற திரையை நீங்கள் நீக்கி விட்டால், பிறகு என்ன இருக்கிறது? ஆணுக்கு முன்னால் அடிபணிவது என்ற பிறவி விதி மட்டுமே அவர்களுக்கு இருக்கிறது.''
"எனினும், குரு என்ற என்னுடைய தகுதிக்கு உகந்ததா அது என்ற விஷயம்தான் என்னை கவலைப்படச் செய்கிறது.''
"பாருங்கள், மகாதேவன். ஆணின் அண்மைக்காக ஏங்கிக் கொண்டிருக்கும் வயதில் உள்ள பெண் பிள்ளைகளுக்கு முன்னால், பல மணி நேரங்கள் ஒரே இடத்தில் நின்று கொண்டு அமைதியான மனநிலையுடன் அவர்களின் மனங்களுக்குள் அறிவைப் பரிமாறும் போது, அவர்களுக்கே தெரியாமல் அந்த மனிதனின் உருவமும் இதயத்திற்குள் நுழைந்துவிடும். முதலில் வழிபாடு- பிறகு விருப்பம் அப்போது இயற்கையின் இயல்புத்தன்மை உண்டாகிவிட்டிருக்கும். மகாதேவன், நீங்கள் அழகான தோற்றத்தைக் கொண்டவர். நல்ல உடல் நலத்துடன் இருப்பவர். உங்களுடைய திறமையான வாக்கு சாதுரியமும் ஒன்று சேரும்போது உங்களை யார் ஏற்றுக் கொள்ளாமல் இருப்பார்கள்? உங்களைப்போன்ற மனிதர்களுக்கு மத்தியில் சில தவறான எண்ணங்கள் இருக்கின்றன...''
"சமூக அடிப்படையிலான ஆச்சாரங்களும் சடங்குகளும் சமூகத்தில் இருப்பதை தவறு என்று எப்படிக் கூறமுடியும்?''
"கூற வேண்டும் என்று இல்லையே! மனிதர்கள் உண்டாக்கி வைக்கும் சமூக அடிப்படையிலான கட்டுப்பாடுகள் மனித சமுதாயத்திற்கு தவிர்க்க முடியாத ஒன்று. மீற முடியாததும்கூட... மிகவும் குறைவான சந்தர்ப்பங்களில் மட்டுமே சில விஷயங்கள் மீறப்படுகின்றன...''
"நான் அந்தத் தவறைத்தான் செய்திருக்கிறேன்.''
"அது தவறு என்று எண்ணத்தை மனதிலிருந்து முதலில் மாற்றுங்கள். ஒரு மனிதனின்... ஆணின்- பெண்ணின்- தங்களுடைய தனிப்பட்ட வாழ்க்கையில் வெளியே தெரியாத ஏராளமான உண்மைகள் இருக்கும்...''
"அதை ஒப்புக் கொள்கிறேன்.''
"பாருங்கள், மகாதேவன். தாகம் என்று வருபவர்களுக்கு நீர் தராமல் இருப்பதுதான் தவறு... புரிந்துகொள்ளுங்கள்.''
காகம் வேகமாகப் பறந்து சென்றுவிட்டது.
அவரை குழப்பமான ஒரு நிலைமையில் கொண்டுபோய் விட்டுவிட்டு காகம் பறந்து சென்றுவிட்டது. ச்சே!
மறுநாள் பள்ளிக்கூட நூல் நிலையத்தில் புத்தகங்கள் வைக்கப்பட்டிருந்த அலமாரிக்கு அருகில் நின்றிருந்த மகாதேவனை இரண்டு கைகள் இறுக அணைத்தன.
அதிர்ச்சியடைந்து திரும்பிப் பார்த்தபோது அது யார் என்று தெரிந்துவிட்டது.
உமா...!
ரோஜா மலர்களுக்கு இணையான அதரங்கள் அழுத்தி முத்தமிட்ட விஷயம் அவருக்கே தெரியாமல் நடந்துவிட்டதோ? ஒரு சாகசச் செயலின் இறுதியில் அவள் ஓடிமறைந்து விட்டாள். மேலும் கீழும் மூச்சு விட்டுக்கொண்டே பயத்துடன் மகாதேவன் அதிர்ச்சியடைந்து நின்றுவிட்டார்.
3
சுப்பையனையும் மரணம் அழைத்துக்கொண்டு சென்று விட்டது.
இனி இந்தத் தெருவின் வழியாக மரண நடனத்திற்குத் தலைமை தாங்கி சுப்பையன் என்ற கறுத்த மனிதன் வரமாட்டான்.
நினைத்துப் பார்த்தபோது மெல்லிய வேதனை உண்டானது.
மரணம் எந்த அளவிற்கு கில்லாடித்தனமாக ஒவ்வொருவரையும் அழைத்துக்கொண்டு செல்கிறது.
உமா, தான் துணிச்சலான பெண் என்பதைக் காட்டிவிட்டாள்.
அன்று அவள் உரிய நேரத்தில் மகாதேவனின் வீட்டுக்கு வந்தாள்.
முதலில் அறிவுரை சொல்லிப் பார்த்தார். அவள் கேட்கவில்லை.
"நான் எதையாவது ஆசைப்பட்டால், அதை கட்டாயம் அடைந்தே தீருவேன். இல்லாவிட்டால் என் கையிலிருக்கும் நரம்பை அறுத்து என்னை நானே முடித்துக்கொள்வேன். என்ன சொல்றீங்க?''
அந்தக் கேள்விக்கு முன்னால் மகாதேவனால் எந்த பதிலையும் கூற முடியவில்லை. கீழ்ப்படிவதைத் தவிர, அவருக்கு வேறு வழியில்லை.
மேலும் கீழும் மூச்சு விட்டுக் கொண்டிருக்கும் இறுதி கணத்திற்கு மத்தியில் உமாவின் சிதறிய குரல் காதில் விழுந்தது.
"நான் முழுமையடைந்து விட்டேன். இதை நான் மரணம் வரை மறக்க மாட்டேன். இது என்னுடைய ஒரு உரிமையாக இருந்தது... என்னை வாழ்க்கையில் சேர்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று நான் கட்டாயப்படுத்த மாட்டேன். ஆனால், நீங்கள் எப்போதும் என் மனதிற்குள் இருப்பீர்கள்.''
மீண்டும் ஒருமுறை முத்தமிட்டுவிட்டு, உமா விடை பெற்றுக்கொண்டு அங்கிருந்து கிளம்பினாள்.
தாங்க முடியாத ஒரு குற்ற உணர்வுடன் படுத்திருந்தபோது, சாளரத்தின் அருகில் காகம் வந்து அமர்ந்தது.
"இல்லை... வெற்றி பெற்றது நீங்களா அவளா?''
மகாதேவன் அந்தக் கேள்வியைக் கேட்டு அதிர்ச்சியடைந்து திரும்பினார். தன்னை சிக்கலில் தள்ளிவிட்ட காகம் மீண்டும் வந்து உட்கார்ந்து கிண்டல் பண்ணிக் கொண்டிருக்கிறது.
"இல்லை... இரண்டு பேருமே தோல்வியடைந்து விட்டோம். இல்லையா?''
"இல்லை... ஒரு செயல்... அது முடிவடைந்துவிட்டது. அவ்வளவுதான்....''
அதைக் கூறிவிட்டு காகம் சிரித்தது.
நன்கு பழுத்த மாம்பழத்தைச் சிறுசிறு துண்டுகளாக நறுக்கி ஒரு தட்டில் வைத்து ஓரச்சுவரின்மீது கொண்டு வந்து வைத்தார். காகம் பறந்து அதற்கு அருகில் வந்தது. ருசியுடன் கொத்தித் தின்றது.
"மாம்பழம் நல்லா இருக்கு..''
"தயார் பண்ணி வைத்து இரண்டு நாட்களாகிவிட்டன. எங்கு போயிருந்தாய்?''
"சார், எனக்கும் எவ்வளவோ பொறுப்புகள் இருக்கின்றனவே!''
காகத்தின் முகத்தில் வெளிப்பட்ட கடமை உணர்ச்சியை மகாதேவன் பார்த்தார்.
"எல்லா நாட்களிலும் சற்று வந்து போகக் கூடாதா?''
"நிரந்தரமான ஒரு நட்பு எனக்கு கிடையாது. தேவைப்படும் இடத்திற்கு மட்டும்தான் நான் வருவேன், சார்.''
மாம்பழத்தை சாப்பிடுவதற்கு மத்தியில் காகம் சொன்னது.