Lekha Books

"ஒஹோ!'' நான் சொன்னேன்: "எனக்கு தோணும்போதெல்லாம் படுப்பதுண்டு.''

தகரயின் கண்கள் ஆச்சரியத்தில் விரிந்தன. அவனுடைய நாக்கு வாய்க்குள் வெறுமனே வட்டமடித்துச் சுற்றுவதையும் நெற்றி சுருங்குவதையும் கவனித்தவாறு செல்லப்பன் ஆசாரியின் பாணியில் நான் ஒரு கதையைக் கூற ஆரம்பித்தேன். எங்களுடைய வீட்டில் வேலைக்காரியாக இருக்கும் ராதா அந்தக் கதையின் நாயகியாக இருந்தாள்.

ராதாவை தகர ஏற்கெனவே பார்த்திருக்கிறான். சந்தைக்கு மீன் வாங்குவதற்காகச் செல்லும் எல்லா பெண்களையும் தகரவிற்குத் தான் தெரியுமே!

எனக்கும் ராதாவுக்குமிடையே எப்படி உறவு உண்டானது என்பதைத் தெரிந்து கொள்வதில் தகர அளவுக்கும் அதிகமான ஆர்வத்தை வெளிப்படுத்தினான். மிகவும் சாதாரணமாக நான் அந்தக் கதையை அவனிடம் கூறினேன்.

"ஒருநாள் அவளுடன் சேர்ந்து படுக்க வேண்டுமென்று எனக்குத் தோன்றியது. எல்லாரும் தூங்கியவுடன், நான் எழுந்து சென்று அவளுடைய பாயில் போய் படுத்துக் கொண்டேன்.''

"அவள் சத்தம் போட்டுக் கத்தலையா?''

"இல்லை...'' வெற்றி பெற்றவனின் புன்னகையுடன் நான் சொன்னேன்: "எந்தவொரு பெண்ணும் கத்த மாட்டாள்.''

"அது ஏன் அப்படி?''

"அது அப்படித்தான்...''

அன்று பாலத்திற்குக் கீழே நண்பர்கள் பிரிந்து சென்ற பிறகு, நான் அந்த விஷயத்தை செல்லப்பன் ஆசாரியிடம் சொன்னேன். செல்லப்பன் ஆசாரி என்னைப் பாராட்டினான். எனினும், நான் தகரயிடம் கூறியது உண்மையான ஒன்றா என்பதைத் தெரிந்து கொள்வதற்கு அவன் மறக்கவில்லை. அது என்னுடைய ஒரு ஆசை மட்டும் என்பதைக் கூறியவுடன், அவன் என்னைக் கிண்டல் பண்ணினான்.

"எது எப்படியோ, தகரவிற்கு பச்சை பிடித்துக் கொண்டிருக்கிறது.'' செல்லப்பன் ஆசாரி உறுதியாகச் சொன்னான்: "அவனை வைத்து நாம் இனி ஏதாவது செய்ய வேண்டும். வெறுமனே இப்படி விட்டுக் கொண்டிருந்தால் சரியாக இருக்காது.''

கூறுவதற்கு எளிதாக இருந்தாலும், அது மிகவும் சிரமமான ஒரு வேலையாக இருந்தது. நாங்கள் அவனை சிறிய அளவில் இருந்த

புத்தகங்களை வாசித்துக் கேட்கச் செய்தோம். உடலுறவு, நிர்வாணக் கோலத்தில் இருந்த பெண்கள் சம்பந்தப்பட்ட படங்கள் இருந்த புத்தகத்தை அவனுக்கு பார்ப்பதற்காகக் கொடுத்தோம். ஒருநாள் கோவில் குளத்தின் இதமான குளிர்ச்சியில் இருக்கும்போது செல்லப்பன் ஆசாரி அவனுக்கு "கையடிப்பது" எப்படி என்பதை செய்து காட்டினான். வெட்கப்பட்டுக் கொண்டு ஓடிவிட்டான் என்றாலும், மறுநாள் அவன் அதை செய்து பார்த்திருக்கிறான் என்பதை நாங்கள் எப்படியோ தெரிந்து கொண்டோம். செல்லப்பன் ஆசாரியைப் பொறுத்த வரையில் அது ஒரு மிகப் பெரிய வெற்றியாக இருந்தது.

"நான் தகரவிற்கு ஒரு பெண்ணைப் பார்த்து வைத்திருக்கிறேன்.'' ஒரு நாள் செல்லப்பன் ஆசாரி சொன்னான்.

"யார்...? யார்?...'' நான் ஆர்வத்துடன் கேட்டேன்.

"அதெல்லாம் தயாரா இருக்கு...'' நீண்ட நேரம் வற்புறுத்தி வற்புறுத்தி கேட்ட பிறகுதான் அவன் அந்த ரகசியத்தை வெளிப்படுத்தினான்.

"சுபாஷிணி...''

எனக்கு செல்லப்பன் ஆசாரிமீது அளவுக்கு மீறிய மதிப்பு தோன்றிய ஒரு நிமிடமாக அது இருந்தது. அதற்குக் காரணம்- அதைவிட அறிவுப்பூர்வமான ஒரு தேர்ந்தெடுத்தல் எங்களுடைய ஊரில் அப்போது சாத்தியமில்லை.

எனக்கும் செல்லப்பன் ஆசாரிக்கும் சற்று மேலே இருந்த தலைமுறையைச் சேர்ந்த இளைஞர்களுக்கு மத்தியில் சுபாஷிணி அப்போதைய மிகப் பெரிய கொண்டாட்டமாக இருந்தாள். அவளின் பெயரைச் சொல்லி அவர்களுக்கிடையே அடிக்கடி சண்டைகள் உண்டாகிக் கொண்டிருந்த ஒரு காலமாக அது இருந்தது. நினைத்த நேரமெல்லாம் அவளுடைய தந்தை மாது கிழவன் என்ற சுய உணர்வு இல்லாதவன் பிள்ளைகளைப் பிடித்து அடிப்பதும் மிதிப்பதுமாக இருந்தான். ஒருநாள் ஒரு பையனைக் குத்திய கதையும் உண்டு.

எங்களுடைய ஊரில் அன்று ஒரே ஒரு பொலிகாளையே இருந்தது. அந்த புகழ் பெற்ற உடலுறவு கொள்ளும் காளையின் சொந்தக்காரன் என்ற நிலையில், மாது எல்லாருக்கும் தெரிந்தவனாக இருந்தான். மதிய நேரம் தாண்டியவுடன், காளையை ஓய்வெடுக்கச் செய்துவிட்டு, மரவள்ளிக் கிழங்கு வியாபாரத்திற்கு தன்னை மாற்றிக் கொள்ளும் ஒரு பயங்கரமான மனிதன்... எல்லா நேரங்களிலும் சாராயத்தைக் குடித்துக் கொண்டு நடந்து திரிவான்.

மாதுவின் தந்தைக்கும் பொலிகாளையுடன் நடந்து திரிவதுதான் வேலையாக இருந்தது. தலைமுறை தலைமுறையாகத் தொடர்ந்து கொண்டிருந்த அந்த புகழ் பெற்ற விஷயத்தைப் பற்றி சாராயத்தைக் குடித்துவிட்டு, மாது கிழவன் தெரு முனையில் வந்து நின்று கொண்டு சொற்பொழிவு ஆற்றுவான். யாராவது எதிர்த்துப் பேச முயன்றால், அவர்களை அடிப்பான். அவனுக்குக் கீழே பொலிகாளைகள் மாறி மாறி வந்து கொண்டிருந்தன. ஊரெங்கும் மேய்ந்து திரிந்து கொண்டிருந்த மாட்டினத்தை தன் விருப்பப்படி உடலுறவு கொண்டு மாது கிழவனுக்குச் சொந்தமான காளைகள் உலாவிக் கொண்டிருந்தன. அவனுடன் வாழ்வதற்காக வந்த பெண் பயந்தோடி விட்டாள். அந்த வருகையில் ஒரு மகள் கிடைத்தாள். அவளை அவன் விட்டுத் தரவில்லை. தன்னுடன் பிடித்து இருக்கும்படி செய்து கொண்டான்.

சுபாஷிணி!

சுபாஷிணி நல்ல பெண்ணாக இருந்தாள். ஊரில் அவளை எல்லாருக்கும் பிடித்திருந்தது. பொலிகாளைகளின் ஆர்ப்பாட்டமான உலகப் பின்னணியில் வளர்ந்த அந்த சதைப்பிடிப்பான இளமை ஊர்க்காரர்களிடம் போதையை ஏற்றி விட்டிருந்தது.

ஆண் பிள்ளைகளிடம் கிண்டல் கலந்து பேசவும் சிரிக்கவும் செய்தாலும், எல்லையைக் கடந்து செயல்பட முயன்றால், சுபாஷிணி அவர்களை விரட்டியடித்து விடுவாள். தன்னால் விலக்க முடியாத சூழ்நிலை உண்டானால், தன் தந்தையிடம் விஷயத்தைக் கூறுவாள். தன் பெயரைச் சொல்லி எப்போதாவது அடியும் சண்டையும் உண்டாகும்படி செய்வதில் சந்தோஷப்படக் கூடிய ஒரு குணத்தைக் கொண்டவள் அவள்.

தகரவிற்கு சுபாஷிணியுடன் நெருங்கிப் பழகுவதற்கான சாத்தியம் இருந்தது என்பதுதான் அவளைத் தேர்ந்தெடுப்பதற்கான இன்னொரு காரணமாக இருந்தது.

மாது கிழவன் மதியத்திற்குப் பிறகு மரவள்ளிக் கிழங்கு பிடுங்குவதற்காக ஊரெங்கும் சுற்றி அலைந்து திரியும்போது, அதைச் சுமப்பதற்காக தகரயை அழைத்துச் செல்வதுண்டு. சிறிய மரவள்ளிக் கட்டாக இருந்தால், மாது சுமப்பான். பெரியதாக இருந்தால், தகரயோ அல்லது அதைப்போல வேறு யாராவது சிலரோ சுமப்பார்கள். தகரயாக இருந்தால், அவன் கூலி எதுவும் கேட்கப் போவது இல்லையே!

சந்தையிலும் சாயங்கால வேளையில் தகர மாதுவின் மரவள்ளிக் கிழங்கு வியாபாரத்தின்போது வாசனை பிடித்துக் கொண்டு நின்றிருப்பான்.

தந்தை அதிகமாகக் குடித்துவிட்ட நாளாக இருந்தால், மகளும் இருப்பாள். எடை போடுவதற்கும் கணக்கு கூறுவதற்கும்.

சுபாஷிணியுடன் அவளுடைய தந்தைக்கு முன்னால்கூட மிகவும் நெருக்கமாகப் பழகக் கூடிய மனிதனாக தகர இருந்தான்.