Lekha Books

ஒழுங்காக ஒரு மனிதன் காரியங்களை செய்து கொண்டிருக்கும்போது, அதன் முடிவுகள் மிகவும் மோசமாக இருப்பதற்கும் அதே நேரத்தில் தவறான ஒரு காரியத்தை செய்கிறபோது, அதன் விளைவு வேறு மாதிரியாக இருப்பதற்குமிடையே இருக்கும் முரண்பாட்டை நீ உன் கடிதத்தில் எழுதியிருந்தாய். என்னாலும் அதைப் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. என்னைப் பொறுத்தவரையில் மனசாட்சி என்ற ஒன்றுதான் எனக்கு மிகவும் முக்கியம். அதுதான் எல்லாம் என்று நான் நினைக்கிறேன். நாம் தவறாக நடந்திருக்கிறோமோ அல்லது முட்டாள்தனமாக செயலாற்றியிருக்கிறோமா என்பதை நமக்குப் புரிய வைப்பது அதுதான். அதே நேரத்தில் சில தவறான மனிதர்கள் நம்மை விட புத்திசாலித்தனமானவர்களாகவும், நம்மைக் காட்டிலும் வெற்றி பெற்ற மனிதர்களாகவும் காட்சியளிக்கும்போது, நமக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியாமல் போய்விடுகிறது. சில நேரங்களில் கஷ்டங்கள் அளவுக்கு மேல் உண்டாகி ஒரு மனிதனை பயங்கரமாக திண்டாட வைக்கும்போது, அவனுக்கு உண்மையிலேயே மனதில் வருத்தம் உண்டாவதில் ஆச்சரியப்பட என்ன இருக்கிறது? இந்த மாதிரியான நேரங்களில் அவன் தன் மனசாட்சியைப் பற்றிக்கூட சற்று குறைவாகவே மதிக்க ஆரம்பித்துவிடுகிறான்.

என்னைப் பற்றி வேறு மாதிரி நீ நினைக்க மாட்டாய் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு இருக்கிறது. உண்மையாக சொல்லப் போனால் எனக்குள் நான் போராடிக் கொண்டிருக்கிறேன். என் மூளையே இதனால் ஒருமாதிரி ஆகிவிடுகிறது. பெரும்பாலான விஷயங்களில் எது சரி எது தவறு என்பதைக்கூட என்னால் தீர்மானிக்க முடியாமல் போய்விடுகிறது.

நான் தீவிரமாக ஓவியம் வரைவதில் ஈடுபட்டிருக்கும்போது, கலையைப் பற்றி எனக்கு அளவில்லாத நம்பிக்கை உண்டாகிறது. என்னால் நிச்சயம் வெற்றி பெற முடியும் என்ற திடமான எண்ணமும் எனக்கு ஏற்படுகிறது. அதேசமயம் என்னுடைய உடல்நலத்திற்கு ஏதாவது கேடு உண்டானாலோ அல்லது பொருளாதார ரீதியாக நான் பாதிக்கப்பட்டுவிட்டாலோ, எனக்குள்ளிருக்கும் அந்த நம்பிக்கை இருந்த இடம் தெரியாமல் போய் மறைந்துவிடுகிறது. என்னுடைய மனதில் அப்போது பலவித சந்தேகங்களும் வந்து புகுந்து கொள்கின்றன. நான் உடனடியாக ஓவியம் வரைவதில் உட்காருவதன் மூலம் அந்த அவநம்பிக்கையை வெற்றி கொள்ள முயல்கிறேன். பெண் குழந்தைகளுடன் இருக்கும்போது, சிறுவன் அறைக்குள் கால்களால் தவழ்ந்து என்னை நோக்கி வரும்போதும், மகிழ்ச்சியாக சத்தமிடும்போதும் எல்லா விஷயங்களும் உலகத்தில் சரியாகத்தான் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன என்பதைப் பற்றி என் மனதில் சிறிதளவுகூட சந்தேகம் எழுவதில்லை.

அந்தக் குழந்தை என்னை எந்த அளவிற்கு மகிழ்ச்சியடையச் செய்திருக்கிறான் தெரியுமா?

நான் வீட்டில் இருக்கிற போது, ஒரு நிமிடம்கூட அவன் என்னைத் தனியாக விட மாட்டான். நான் ஓவியம் வரைந்து கொண்டிருக்கும் போது, என் கோட்டைப் பிடித்து அவன் இழுப்பான். இல்லாவிட்டால் என் கால்மேல் ஏறுவான். அவனை என் மடியில் தூக்கி உட்கார வைக்கிறவரை அவன் இப்படித்தான். ஸ்டுடியோவுக்குள் வந்துவிட்டால் எதைப் பார்த்தாலும் அவன் கத்துவான். ஒரு பேப்பரை கையில் வைத்துக் கொண்டு அமைதியாக விளையாடத் தொடங்கிவிடுவான். இல்லாவிட்டால் ஒரு நூலையோ அல்லது பழைய ப்ரஷ்ஷையோ கையில் வைத்துக் கொண்டு விளையாடுவான். எப்போது பார்த்தாலும் அவனுக்கு மகிழ்ச்சிதான். அவன் வாழ்க்கை முழுவதும் இதே மாதிரி சந்தோஷமாக இருந்தால், என்னைவிட அவன் புத்திசாலி என்றுதான் நான் சொல்லுவேன்.

வாழ்க்கையில் எப்போது எது நடக்கும என்று யாராலும் கூற முடியுமா? நல்ல விஷயங்கள் கெட்டதில் போய் முடிவதும், கெட்டது முடிந்து நல்லது நடப்பதும்கூட வாழ்க்கையில் சில நேரங்களில் சம்பவிக்கத்தானே செய்கின்றன.

எப்போதுமே வாழ்க்கையில் இருளும், துன்பமும் மட்டும்தான் இருக்கும் என்று ஒரு மனிதன் நினைக்கக்கூடாது. அபபடி அவன் நினைப்பானேயானால், அவன் பைத்தியக்காரனாகி விடுவான். அதற்கு மாறாக அவன் தன் மனதில் தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொள்ள வேண்டும். எப்போதும் போல வேலைகளில் தீவிரமாக ஈடுபட தொடங்க வேண்டும். நல்லது, கெட்டது இரண்டையும் சரிசமமாக எடுத்துக் கொள்ள பழகிக் கொள்ள வேண்டும். காலம் செல்லச் செல்ல மனதில் தெம்பு உண்டாகி, நாளடைவில் எல்லா கஷ்டங்களையும் எதிர்த்து போராடக்கூடிய அளவிற்கு தான் துணிச்சல் கொண்ட மனிதனாக மாறியிருப்பதை அவனே உணரத் தொடங்கி விடுவான். வாழ்க்கையில் நம்மால் புரிந்து கொள்ள முடியாத விஷயங்கள் எவ்வளவோ இருக்கத்தான் செய்கின்றன. கவலையோ, சோகங்களோ இருக்கத்தான் செய்கின்றன. எல்லாவற்றையும் தாண்டித்தான் வாழ்க்கையில் மனிதன் முன்னேற்றம் காண வேண்டியிருக்கிறது. வாழ்க்கை என்பது கதைகளில் வருவதைப் போல எளிமையானதாகவோ, தேவாலயங்களில் பாதிரியார்கள் சொல்வதைப்போல் மிகவும் சாதாரணமாகவோ இருந்துவிட்டால், மனிதன் தான் வாழ்க்கையில் முன்னேற இந்த அளவிற்குக் கஷ்டப்பட வேண்டிய அவசியமே இல்லை. ஆனால் உண்மையில் வாழ்க்கை அப்படியா எளிமையானதாக இருக்கிறது? இங்கிருக்கும் ஒவ்வொன்றுமே பிரச்னைக்குரியதாகத்தான் இருக்கிறது. இயற்கையில் எப்படி கருப்பும் வெண்மையும் கலந்தே இருக்கிறதோ அப்படித்தான் நல்லதும் கெட்டதும் தனித்தனியாக இல்லாமல் சேர்ந்தே இங்கு இருக்கிறது. வலியத்தானே இருளில் போய் விழுந்து விடாத மாதிரி ஒருவன் மிகவும் கவனமாக வாழ்க்கையில் நடந்து கொள்ள வேண்டும். வெள்ளை அடிக்கப்பட்டிருக்கும் சுவற்றில் இருக்கும் வெண்மையைப் பார்த்துக்கூட ஒருவன் ஏமாந்துவிடக்கூடாது. அதுகூட ஒருவேளை போலியானதாக இருக்கலாம். எதையும் பலமுறை சிந்தித்து அதே சமயம் தன்னுடைய மனசாட்சி கூறக்கூடிய பாதையில் நடை போடக்கூடிய ஒரு மனிதன் வாழ்க்கையில் நேர்மையானவனாகவும், பாதை தவறி போகாதவனாகவும் இருப்பான் என்பது நிச்சயம்.

பாதிரியார்களிடம் இருக்கும் குறுகிய மனப்பான்மையைவிட இத்தகைய மனிதர்களிடம் பரிதாப உணர்ச்சியும் இரக்க குணமும் அதிகமாகவே இருக்கவும் செய்யும்.

ஒரு மனிதனை யாரும் சாதாரணமானவனாக எடுத்துக் கொள்ளக் கூடாது. இறுதியில் மிகப்பெரிய சாதனைகள் புரியக்கூடிய மனிதனாகக்கூட அவன் இருக்க முடியும். மனதின் நிலையை படிப்படியாக உயர்த்திச் சென்று ஒரு மனிதன் வியக்கத்தக்க வெற்றிகளை இங்கு உண்டாக்கிக் காட்ட முடியும். அந்த மாதிரியான நேரங்களில் சாதாரண மனிதர்கள் பலரும் அவனைப் பார்த்து ஆச்சரியப்பட்டு நின்று கொண்டிருப்பார்கள். அப்படிப்பட்ட மனிதன் தேவையில்லாத விமர்சனங்களிலோ, தேவையில்லாத அரட்டைகளிலோ, கேலி-கிண்டல்கள் செய்து கொண்டிருக்கும் மனிதர்கள் கூட்டத்திலோ தன்னை எந்தக் காரணம் கொண்டும் சம்பந்தப்படுத்திக் கொள்ளாமல் பார்த்துக் கொள்வான். ஆனால், இந்த சூழ்நிலை உடனடியாக உண்டாகிவிடாது. படிப்படியாகத்தான் உண்டாகும். மிச்லெயின் ஒரு வாசகத்தை இப்போது நான் நினைத்துப் பார்க்கிறேன்.