Lekha Books

இரவின் மடியில் நிலவின் குளுமையில் ஊர் உறங்கிக் கொண்டிருக்கும் நேரம். சரிதா, மெள்ள எழுந்தாள்.

படுக்கையறையில் மேஜை மீதிருந்த அபிலாஷின் மொபைலை எடுத்தாள். யார் யாரிடமிருந்து அழைப்பு வந்துள்ளது. யார் யாருக்கு அவன் ஃபோன் பண்ணி இருக்கிறான் என்று பார்த்தாள்.

சில அழைப்புகள் அந்த நம்பர்களுக்குரியவர்களின் பெயரில் பதிவாகி இருந்தன. வேறு சில நம்பர்கள், பெயரின்றி பதிவாகி இருந்தன.

'இந்த நம்பர் யாருடையதா இருக்கும்... இது யாருடையதா இருக்கும்' என்று யோசித்தபடியே அபிலாஷின் மொபைலை நோண்டிக் கொண்டிருந்த சரிதா, கயல்விழி என்று வந்திருந்ததைப் பார்த்ததும் இதயம் அதிர்ந்தாள்.

அவளது மனம் படபடத்தது. ஏ.ஸி அறையின் குளிர்ச்சியிலும் நெற்றியில் முத்து முத்தான வியர்வைத் துளிகள் துளித்து நின்றன.

'கயல்விழி என் தோழி... அவள் மொபைல் நம்பரைப் பார்த்து நான் ஏன் இவ்வளவு அதிர்ச்சி அடையறேன்... சாதாரணமாக இவருக்கு அவ போட்டிருக்கக் கூடாதா? பேசி இருக்கக் கூடாதா?' பெரு முயற்சி செய்து தன்னைத்தானே சமாதானப்படுத்திக் கொண்டபோதும், பாவனா ஏற்றிய விஷ ஊசிகளின் வீரியம் சரிதாவின் மனதிற்குள் தன் காரியத்தைக் காட்டியது.

'உயிர்த்தோழியா இருந்தா கூட கணவன் - மனைவிக்கு நடுவில வரவிட்டா... அவ... கணவனோட மனசுக்குள்ளயும், வீட்டுக்குள்ளயும் வந்து உட்கார்ந்துடுவாள்'ன்னு பாவனா சொன்னாளே... அவ சொன்னது வெறும் வார்த்தைகளா என் காதில ஒலிக்கலையே... எச்சரிக்கை மணியாத்தானே கேட்டுச்சு? எடுத்து சொல்றதுக்கே ஆள் இல்லாம பரிதவிக்கற இந்தக் காலத்துல... ஒருத்தி, விளக்கமா சொல்லியும் நான் ஜாக்கிரதையா இருக்கலைன்னா...'

உள்ளம் நடுங்கின சரிதா, மேலும் வியர்வை மழையில் நனைந்தாள்.

'மனசுல கள்ளம் இல்லைன்னா அபிலாஷ் ஏன் அவ ஃபோன் பண்ணினதைப் பத்தி என்கிட்ட சொல்லலை? கயல்விழியும் என்கிட்ட சொல்லலியே...'

சந்தேகச் சிதறல்கள் அவளது அமைதியை சிதைத்தது.

'நான் இன்னிக்கு கோயிலுக்குள்ள இருக்கும்போது கயல்விழி பண்ணி இருப்பாளோ? கோயிலுக்குள்ள ஸ்விட்ச் ஆஃப் பண்ணி வச்சிருந்தப்ப கயல்விழி எனக்கு ஃபோன் பண்ணிப் பார்த்துட்டு அபிலாஷை கூப்பிட்டிருப்பாளோ? அப்பிடியே இருந்தாலும் இவர் ஏன் என்கிட்ட சொல்லலை? சந்தேக அலைகள் உள்ளத்தினுள் கொந்தளிக்க, சூறாவளியாய் அவளது மனதிற்குள் அதிர்ச்சிப் புயல் வீசியது.

மேலும் நம்பர்களை கவனித்தாள். ஏதேதோ புதுப்புது நம்பர்கள் வந்திருந்தன. செய்தி அனுப்பும் பகுதியை நோட்டம் விட்டாள்.

'ப்ளீஸ் கால் மீ ஸார்.'

'உங்க அப்பாயின்ட்மெண்ட் வேணும் ஸார்.'

'ஐ லவ் யூ அபிலாஷ்! ஃப்ரம் மோனா' இப்பிடி... பல செய்திகள் அவளது கண்ணை உறுத்தியது. இதயத்தைத் துளைத்தது. கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்தது. அவளையும் அறியாமல் அழுகை ஒலி சற்று அதிகமாகிவிட, தூங்கிக் கொண்டிருந்த அபிலாஷ் எழுந்து, அவளருகே வந்தான்.

''என்ன சரித்... ஏன் அழறே?'' என்றவன் அவளிடம் இருந்த தனது மொபைல் ஃபோனைப் பார்த்து குழம்பினான்.

''என்னம்மா... என்னோட ஃபோனை கையில் வச்சுக்கிட்டு இப்பிடி அழுதுக்கிட்டிருக்க?! என்ன விஷயம்?''

''கயல்விழி உங்களைக் கூப்பிட்டிருக்கா ஏன் என்கிட்ட சொல்லலை?''

''உன்னோட லைன் கிடைக்கலைன்னு என்னைக் கூப்பிட்டா... அவ டான்ஸ் ஆடற ஹோட்டல்ல யாரோ புட்டீக் நடத்தறாங்களாம். உனக்கு பிடிச்ச துணிமணிகள், நகைகள் இருக்கு, உன்னைக் கூப்பிட்டுட்டு போறதுக்காக உனக்கு ஃபோன் பண்ணி இருக்கா. நீ கோயில்ல இருந்திருப்ப, அதனால என்கிட்ட சொல்லி உன்கிட்ட சொல்லச் சொன்னா... எனக்கு மறந்து போச்சு...'' என்று யதார்த்தமாக பேசியவன்... 'இவள் ஏன் இந்த நேரத்துல என்னோட ஃபோனை நோண்டணும்?' என்ற எண்ணம், மூளையில் பொறிதட்ட, தன் பேச்சை நிறுத்திவிட்டு சரிதாவின் முகத்தைத் திருப்பினான்.

''என்ன இது? புது பழக்கம்? ம்? ராத்திரி நான் தூங்கினப்புறம் என்னோட மொபைலை எடுத்து, கால் லாக், மெஸேஜ் எல்லாம் செக் பண்ணிக்கிட்டிருக்க?''

அவனது பேச்சில் இதுவரை அவள் அறியாத கடுமை தொனித்ததை உணர்ந்தாள் சரிதா...

''பொண்ணுங்க கிட்ட இருந்து ஐ லவ் யூன்னெல்லாம் மெஸேஜ் வந்திருக்கு....?''

''ஆமா... தினமும் வந்துக்கிட்டேதான் இருக்கு. அதுக்கென்ன இப்போ...?''

''ரொம்ப சாதாரணமா 'அதுக்கென்ன இப்போ'ன்னு கேக்கறிங்க?''

பாவனாவால் அவளது மனதில் விதைக்கப்பட்ட சந்தேக விதை, முளைத்து, செடியாகி, ஒரு விஷ விருட்சமாகி தன் விஷத்தின் வீரியத்தை கேள்வி ரூபத்தில் வெளியிட்டது.

ஆனால் அக்கேள்வியால், அவளது வாழ்வில் தொடரப்போகும் விபரீதத்தை அப்போது அவள் அறியவில்லை.

கபடம் அறியாத அவளது மனதில் கள்ளம் புகுந்து கொண்டு ஆட்டி வைக்கும் வித்தையை அவள் மீது செலுத்தி இருந்தாள் பாவனா.

பாவனாவின் ஆதிக்கம் செலுத்தப்பட்டப்பட்டிருந்த சரிதாவின் மனது, நல்லது கெட்டதை ஆராய்ந்து, நினைத்துப் பார்க்கும் தன்மையை இழந்திருந்தது.

சந்தேகப் புயல் தாக்கியதால், அவளது நாக்கில் இருந்து முன் எப்போதும் வராத வார்த்தைகள் வெளி வந்தன.

தன் பேச்சைத் தொடர்ந்தாள்.

''ரொம்ப சாதாரணமா அதுக்கென்ன இப்போன்னு கேக்கறீங்க? நீங்க என்னோட புருஷன்.  உங்களுக்கு எவள் எவளோ கண்டபடி மெஸேஜ் குடுத்திக்கிட்டிருக்கா... அதைப்பத்தி நான் கேக்காம வேற யார் கேப்பா? கேட்டதுக்கு... அலட்சியமா எதிர் கேள்வி கேக்கறீங்க?...''

அபிலாஷ் குறுக்கிட்டான்.

''ஷட் அப்... நான் ஒரு பிரபலம். பொது வாழ்க்கையில ஈடுபட்டிருக்கற நான்... அதுவும் திரைப்படத்துறைங்கற கலை சம்பந்தமான துறையில இருக்கறதுனால... எனக்கு இந்த மாதிரி மெஸேஜ் வரும். ஃபோன் வரும். உனக்குத் தெரியாதா? ஒண்ணு மட்டும் புரிஞ்சுக்கோ. என் மேல தப்பு இருந்தா... எனக்கு வர்ற போன்கால்ஸ், மெஸேஜ் எல்லாத்தையும் டெலீட் பண்றதுக்கு எனக்கு ஒரு நிமிஷம் கூட தேவையில்லை. 'கால்லாக்' அத்தனையையும் டெலீட் பண்றதுக்கு எவ்ளவு நேரம் ஆகும்? நான் ஓப்பன் ஆனவன். என் மொபைல் ஓப்பன். என்னோட கம்ப்யூட்டர் சம்பந்தப்பட்ட அத்தனையும் ஓப்பன். என் மனசும் அப்படித்தான்.

ஒரு ஸெலிப்ரேட்டியான என்னை நெருங்கறதுக்கு எத்தனையோ பெண்கள் முயற்சிக்கறாங்க. அவங்க யாருக்காவது நான் பதில் அனுப்பி இருக்கேனா? எந்த ஃபோன் காலையாவது அட்டெண்ட் பண்ணி இருக்கேனா?

இத்தனைக்கும் என்னோட நம்பரை மாத்திக்கிட்டேதான் இருக்கேன். எப்பிடியோ நம்பரை தெரிஞ்சுக்கிட்டு இது போல நடக்குது. தப்பு பண்ணணும்னு நினைச்சா... எனக்கு எத்தனையோ வழிகள் இருக்கு. எனக்கு மட்டும் இல்லை. ஆணோ, பெண்ணோ... தடம்புரண்டு தப்பு பண்ண நினைச்சா இந்த ஃபோன் ஒரு கடுகளவு மேட்டர் கூட கிடையாது. கையில மொபைலை வச்சுக்கிட்டே... பெண்ணும் தவறான வழியில போகலாம். ஆணும் தவறான வழியில போகலாம். புரிஞ்சுக்க. உன் இஷ்டத்துக்கு ராத்திரி நேரம் நான் தூங்கின பிறகு என்னோட ஃபோனை எடுத்து நோண்டிப் பார்ப்ப. 'நான் நல்லவன், நான் நல்லவன்'னு உனக்கு நான் நிரூபிச்சுக்கிட்டே இருக்கணுமா?

எனக்கு நீயும், ம்யூஸிக்கும் ரெண்டு கண்கள். ஒரு கண் புரையோடிப் போன கூட இன்னொரு கண்ணான என்னோட ம்யூஸிக்ல என் மனசை ஈடுபடுத்தி அதில நான் ஜெயிச்சுக்கிட்டே இருப்பேன். உன்னோட சந்தேகத்தால என்னோட இசை வாழ்க்கை எந்த விதத்துலயும் பாதிக்காது. சுத்தமான பாலை குடிச்சிக்கிட்டிருக்கறவனை 'நீ குடிக்கறது கள்ளச்சாரயம்ன்னோ... கடுமையான விஷம்ன்னோ... சந்தேகப்பட்டா? குடிக்கற பால், விஷமா இருக்குமா? அல்லது சாராயமா இருக்குமா? மத்தவங்க என்ன சொன்னாலும் என்ன சந்தேகப்பட்டாலும் எனக்கு அதைப்பத்தின கவலை இல்லை. அர்த்த ராத்திரியில அர்த்தமில்லாத கேள்விகள் கேட்டு என்னை கோபப்படுத்தற... இப்ப கொஞ்ச நாளாத்தான் நீ இப்பிடி மாறிட்ட. என்ன காரணம்ன்னு எனக்கு புரியல. உன்னோட 'பொஸஸிவ்நெஸ்' எனக்கு தெரியும். ஆனா... நாளடைவில அந்த பொஸஸிவ்னெஸ் ஸஸ்பெக்ஷனா மாறிடுச்சு. எனக்கு பிடிக்கல.

ஒரு ஆண் ஒரு பெண்ணை சந்தேகப்பட்டா மட்டும்... வாய் கிழிய பேசறீங்க? பெண்ணடிமை அது... இதுன்னு... ஒரு பொண்ணான நீ... உன்னோட புருஷனான என்னை இப்பிடி சந்தேகப்படறது... நமக்குள்ள பிரச்னையை உருவாக்கும். உன் மனசு சுத்தமானதுன்னு நான் நம்பற மாதிரி என் மனசு சுத்தமானதுன்னு நீ நம்பணும். நம்பிக்கைதான் வாழ்க்கை... என்னைப் பார்க்க வர்ற ரசிகைகள் என்னோட விசிறிகள்! அவங்கள்ல்ல சில பேருக்கு என்னைப் பத்தி மாறுபட்ட அபிப்ராயம் இருக்கும். 'இவன் சினிமா சம்பந்தப்பட்டவன், சினிமாவுல பிரபலமானவன்' அப்பிடிங்கற கவர்ச்சி இருக்கும். அந்தக் கவர்ச்சிக்கு ஆளாகி சில பொண்ணுக எனக்கு யெஸ் யெம் யெஸ் அனுப்பறாங்க. மொபைல்ல கூப்பிடறாங்க. சில நேரம் ஸ்டூடியோவுக்கே கூட தேடி வந்துடறாங்க.

இதெல்லாம் சினிமா இன்டஸ்ட்ரியில பிரபலமா இருக்கறவங்களுக்கு ஏற்படற தர்ம சங்கடமான நிகழ்வுகள். இதையெல்லாம் சமாளிக்கறதுக்கு நான் என்ன பாடு படறேன்னு உனக்கு தெரியுமா? ஒரே ஒரு வினாடி நேரம் போதும் நான் பாதை மாறி போறதுக்கு. ஒரு சொடக்கு போட்டா போதும். பொண்ணுங்க க்யூவில வந்து நிப்பாங்க. நான் அப்பிடிப்பட்ட அசிங்கமானவன் இல்லை. என் மேல உனக்கு உள்ள சந்தேகம்... என்னை அழுக்காக்காது. சந்தேகம்ங்கற அழுக்கு உன் மனசுலதான் இருக்கு. அந்த அழுக்கை டெட்டால் போட்டு கழுவு. ஆபிஸ் வேலைக்கு வெளிய போற சராசரி மனுஷன், வேலைக்கு போகாத மனைவியை வீட்ல விட்டுட்டுதானே போறான்? காலையில வீட்டை விட்டு வெளிய போற அவனோட மனைவி, அவன் திரும்பற வரைக்கும் தனியாத்தான் இருக்கா. அவளோட புருஷன் வற்றதுக்குள்ள அவ எத்தனையோ தப்பு பண்ணலாம். ஆனா... புருஷன் வர்றதுக்காக வாசல்ல கண்ணைப் பதிச்சு ஏங்கிப் போய் காத்து கிடக்கறா. இது புரியாம 'நான் இல்லாத நேரம் எவனாவது வந்தானா? அவன் வந்தானா... இவன் வந்தானா... அவன் எதுக்கு வந்தான்... இவன் எதுக்கு வந்தான்னு' கேள்வி கேட்டா... அவளுக்கு எப்பிடி இருக்கும்? மனித வாழ்க்கையில குடும்ப வாழ்க்கை கிடைச்சு வாழறது பெரிய பாக்கியம். அந்த வாழ்க்கையை சீரான முறையில வாழணும். இல்லைன்னா சீர்குலைஞ்சு போகும். பொஸஸிவ்நெஸ் இருக்கறது தப்பு இல்லை. ஆனா... நாளடைவில அதுவே ஸஸ்பெக்ஷனா மாறிடறது... பெரிய தப்பு. இப்ப கொஞ்ச நாளாத்தான் நீ இப்பிடி சந்தேகப்பட ஆரம்பிச்சிருக்க. உன்னோட சந்தேகம் ஒரு தொடர் கதையா இருந்தா... நம்பளோட சந்தோஷத்துக்கு ஒரு முற்றுப்புள்ளி வைக்க வேண்டிய நிலைமை வந்துடும்...''

இது வரை இந்த அளவுக்கு அபிலாஷ் கடுமையாக பேசியறியாத சரிதா, அதிர்ந்தாள். அழுகை அவளது கண்களை கண்ணீரால் நிறைந்தது. துக்கம் அவளது நெஞ்சை அடைத்தது.

அபிலாஷிடமிருந்து அப்படி ஒரு கடுமையை எதிர்பார்க்கவில்லை சரிதா.

அவன் வீசிய சுடு சொற்களில் இருந்த உண்மைகள் அவளை சுட்டன. என்றாலும் 'தன்னிடம் கயல்விழி பேசியதை ஏன் மறைக்க வேண்டும்' என்கிற வீம்பான கேள்வி, அவளது மனதை அரித்தது.

கண்ணீரை சுண்டி எறிந்த சரிதா, ''நீங்க என்கிட்ட சில விஷயங்களை மறைக்கறீங்க...'' என்றாள்.

''உன்கிட்ட எதையும் மறைக்க வேண்டிய அவசியம் எனக்கு இல்லை. எதேச்சையா எதையாவது சொல்ல மறந்திருப்பேன். அதுக்காக? நீ சந்தேகப்படறது நியாயம்ன்னு சொல்ல வர்றியா? ''

''நியாய அநியாயம்னு வாக்குவாதம் பண்றதுக்கு இது கோர்ட் இல்லை. நம்ம வீடு. மனசில இருக்கறதை வெளிப்படையா கணவனும், மனைவியும் பேசிக்கறதுல என்ன தப்பு?''

''எந்த தப்பும் என் மேல இல்லை. தப்பு செஞ்சுக்கிட்டு... தப்பிக்கறதுக்கு பல ஆயிரம் வழிகள் இருக்கு. எனக்கு தப்பு செய்யவும் தெரியாது. தப்பிக்க வேண்டிய அவசியமும் இல்லை.  அநாவசியமா பேசிக்கிட்டிருக்காத...''

''நான் பேசறது அநாவசியமா? நீங்க இப்பிடி திட்டறது அநாவசியமா?''

''அவசியமோ... அநாவசியமோ... இப்போதைக்கு நாம பேச வேண்டாம். காலையில பேசிக்கலாம்.''

''பேசறதுக்கு நேரம் காலம் முக்கியமான்னு கேட்டவர் நீங்க...''

''அந்த அளவுக்கு உன் மேல அன்பு வச்சிருந்தவன் நான்...''

''அன்பு வச்சிருந்தவன் நான்னு சொல்றீங்களே... இப்ப என் மேல அன்பு இல்லையா?''

''இல்லைன்னு நீயா ஏன் கற்பனை பண்ணிக்கிட்டு வாய்க்கு வந்தபடி பேசற?''

''வாய்க்கு வந்தபடி பேசறது நீங்களா... இல்லை நானா?''

''நான் எப்பவும் நானாத்தான் இருக்கேன் சரித். நீதான் இப்ப எது எதையோ நினைச்சு மாறிப்  போயிருக்க... நாம ரெண்டு பேருமே கருணை இல்லத்துல இருந்து வந்தவங்க. அன்பு மயமான அந்த இடத்துல இருந்து வந்த நாம... இப்பிடி வம்பு வளர்த்துக்கிட்டிருக்கறது சரியான்னு நீ கொஞ்சம் யோசி...''

''யோசிச்சு யோசிச்சு எனக்குள்ள குழம்பிப் போயிடக் கூடாதுன்னுதாங்க உங்ககிட்ட பேசறேன்.''

''எனக்குத் தெரியாம என்னோட மொபைலை நோண்டிக்கிட்டிருந்த நீ, அதை நான் பார்த்துட்டதுனாலதான்... அதைப்பத்தி கேட்டதுக்கப்புறம்தான் பேசற. இங்க பாரு சரிதா, இல்லறத்துல இருக்க வேண்டியது இன்பம் மட்டும் இல்லை. நம்பிக்கையும்தான். நம்பிக்கை நாசமானா... இல்லறத்துல இல்லாம போறது சந்தோஷம். உன்னோட சந்தேகம் நம்ம சந்தோஷத்தை குழி தோண்டி புதைச்சுடும்...''

''புதைஞ்சு போற உண்மைகள் கூட சந்தோஷத்தை பறிச்சுடும் இல்லையா?''

''பறி போறது சந்தோஷம் மட்டும் இல்லை. உன்னோட மனசு! அது இப்ப பரிஞ்சுப் போய் கிடக்கு. புதுசா நீ என்னை புரிஞ்சுக்க வேண்டிய நிலைமையும் இல்லை. இப்போதைக்கு எதையும் பேச வேண்டாம். கீறல் விட்டுப் போன பாத்திரத்தை கீழே போட்டா... உடைஞ்சு போயிடும். இப்ப உன் மனசுல கீறல் விழுந்திருக்கு. என்னோட கோபத்தால அதை உடைச்சுட விரும்பலை. உன்னோட மனசு மாறும்ன்னு பொறுமையா காத்திருக்க நான் தயார். ஆனா... என்னோட பொறுமைக்கு ஒரு எல்லை உண்டு, புரிஞ்சுக்க...''

கோபம் சற்று தணிந்த குரலில் தன்மையாக... அதே சமயம் உறுதியாக பேசிய அபிலாஷ்... மறுபடியும் கட்டிலுக்கு சென்று போர்வையை எடுத்து மூடி, படுத்துக் கொண்டான்.

இது வரை பார்த்தறியாத அபிலாஷின் புது முகத்தைப் பார்த்து, வியர்த்துப் போனாள் சரிதா. ஆனாலும் அவளது மனதில் உருவாகி இருந்த சந்தேகப் பேய், விஸ்வரூபம் எடுத்து தலை விரித்தாடியது.