Lekha Books

மறுநாள். சரிதாவின் வீட்டிற்கு பாவனா வந்தாள்.

அவள் வந்ததும் அவளை சாப்பிட சொன்னாள் சரிதா.

''வேண்டாம் மேடம்..''

''உன்னோட வாய் வேண்டாம்ன்னு சொன்னாலும் உன்னோட வயிறு கேட்கும்ன்னு எனக்குத் தெரியும். ரொம்ப ஃபஸ் பண்ணிக்காம போய் சாப்பிடு...'' என்று கூறிய சரிதா, வத்சலாம்மாவை அழைத்தாள்.

''வத்சலாம்மா... பாவனாவுக்கு சாப்பிட எடுத்து வைங்க. ஃப்ரிட்ஜ்ல மீன் குழம்பு இருந்துச்சே. அதை சூடு பண்ணிக் குடுங்க. உங்களோட மீன் குழம்புன்னா அவளுக்கு ரொம்ப இஷ்டம்...''

''சரிங்கம்மா'' வத்சலாம்மா குரல் கொடுத்தார்.

''பாவனா நீ சாப்பிட்டுட்டு என்னோட ரூமுக்கு வா.''

சரிதா, தன் அறைக்கு சென்றாள்.

சாப்பிட்டு முடித்த பாவனா, சரிதாவின் அறைக்கு சென்றாள்.

''தேங்க்ஸ் மேடம். இங்கே வர்றப்பயெல்லாம் எனக்கு வயிறு நிறைய சாப்பாடு போட்டு, கை நிறைய பணமும் குடுத்து அனுப்பறீங்க. போன ஜென்மத்துல உங்க கூட பிறந்திருப்பேனோ என்னமோ? அடுத்த ஜென்மத்துல உங்களோட தங்கையா பிறக்கணும்ன்னு வேண்டிக்கறேன் மேடம்....''

பேசிக் கொண்டிருந்த பாவனாவின் குரல் தழுதழுத்தது. கண்ணில் கண்ணீர் வழிந்தது. அவளது குரலிலும் நடிப்பு இல்லை. அவள் விட்ட கண்ணீரிலும் பொய் இல்லை.

'என் மேல இவ்ளவு பாசம் வச்சிருக்கற இவங்க வாழ்க்கையிலயா நடிக்கற நிலைமை எனக்கு வரணும்?'

''ஏய்... என்ன இது? நான் உனக்கு அப்பிடி என்ன பெரிசா செஞ்சுட்டேன்? உன்னோட கைத்திறமைக்கு உனக்கு பணம் குடுக்கறேன்... வேற என்ன செய்யறேன்?''

''நீங்க குடுக்கற பணம் எனக்கு பெரிய உதவியா இருக்கு.''

''திரும்ப திரும்ப அதையே சொல்லிக்கிட்டிருக்காத...''

''சரி மேடம். மேன்னிக்யூர் ஆரம்பிச்சுடலாமா?''

''ஓ... யெஸ்...''

சரிதாவின் விரல்களில் ஏற்கெனவே போட்டிருந்த நெயில் பாலீஷை, ரிமூவரில் பஞ்சை நனைத்து துடைத்துவிட்டாள். அதன்பின் அது தொடர்பான அனைத்து செயல்களையும் செய்து கொண்டிருந்தாள்.

''என்ன பாவனா... எப்பவும் ஏதாவது பேசிக்கிட்டே செய்வ? இன்னிக்கு என்ன மூச்சு, பேச்சையே காணும்?''

''அது... அது... வந்து மேடம்... நானே உங்ககிட்ட ஒரு விஷயத்தைப் பத்தி பேசணும்னு நினைச்சுக்கிட்டிருந்தேன். அதைப் பத்தின யோசனையில்தான் பேசாம இருக்கேன்...''

''யோசிச்சதைப் பேசினாத்தானே விஷயத்தை நான் தெரிஞ்சுக்க முடியும்?''

''அது... அது... வந்து... மேடம்... வஸந்த்ன்னு ஒருத்தரை சந்திச்சேன். அவர் என்னை விரும்பறதா சொன்னார். என்னோட வாழ்க்கையில ஏற்பட்ட பல பிரச்னைகளால எனக்கு காதல்ங்கற உணர்வே வரலை. ஆனா... வஸந்த் என்னை உண்மையா நேசிக்கறார்ன்னு புரியுது. ஆனா... எனக்கு அவர் மேல காதல்ங்கற ஈடுபாடு வரலை. அவர் நல்லவர்னு தெரியுது. அவரோட அன்பை மதிக்கணும்ன்னு தோணுது. ஆனா அவரை நான் காதலிக்கிறேனான்னு எனக்கு தெரியலை.''

''என்ன பாவனா... பாலச்சந்தர் ஸார் படத்துல மாதிரி பேசறே? அந்த வஸந்த் யார், அவனோட குடும்பப் பின்னணி என்ன, அவன் என்ன வேலை செய்யறான்? அவனோட வருமானம் எவ்ளவு? இதெல்லாம் தெரிஞ்சுக்கிட்டியா?''

''ரெஸ்ட்டாரண்ட்ல சப்ளையர் வேலை, ஆட்டோ ஓட்டற வேலை... இப்பிடி கிடைச்ச வேலையை செய்வாரு. நாளைக்கு நான் அவரோட காதலுக்கு பதில் சொல்லி ஆகணும். அதுதான் ஒரே குழப்பமா இருக்கு.''

''உன் மனசுக்கு நல்லவன்னு தோணினா மட்டும் போதாது. தீர விசாரிக்கணும். அவனோட விலாசம் தெரிஞ்சு, அந்த ஏரியாவுல போய் அவனைப் பத்தி கேக்கணும். அக்கம் பக்கம் இருக்கறவங்களுக்குத்தான் விஷயம் தெரியும். விவகாரம் எதுவும் இருந்தாலும் தெரிஞ்சு வச்சிருப்பாங்க. அவன் வேலை செய்யற இடத்துலயும் விசாரிக்கலாம். காதல்ன்னு சொல்லிக்கிட்டு பெண்களை நெருங்கற ஆண்கள்ட்ட ரொம்ப ரொம்ப கவனமா இருக்கணும். வளைச்சுப் பிடிக்கறதுக்கு வலையை வீசுவாங்க. சிக்கிக்கிட்டோம்ன்னா அதில இருந்து மீள்றது கஷ்டம். அதனால நல்லா விசாரிச்சுக்கோ. என்னடா இது... இப்பிடி விசாரணை பண்ணி உண்டாகறது எப்பிடி காதலாகும்ன்னு யோசிக்கிறியா? நீ நினைக்கறது சரிதான். ஆனா... இன்னிக்கு நிலைமை அப்பிடி இருக்கே? காதலுக்காக நம்பளையே மாத்திக்கறோம். ஆனா... அவனுங்க... காதலிக்கற பொண்ணுகளையே மாத்திடறானுங்களே. அது மட்டுமில்லை. நல்லவனா... வல்லவனா நமக்கு காட்சி அளிக்கற அவனுங்களோட மறுபக்கம் பத்தி தெரிஞ்சுகிட்டாதான் நல்லது. ஒரு முன் ஜாக்கிரதை உணர்வுக்காகத்தான் சொல்றேன். உன்னோட வாழ்க்கையை ஒருத்தன் கையில ஒப்படைக்கும் போது அவன் நம்பிக்கையானவனா இருக்கணும். நாம ஏமாளிகளா இருந்தா ஏமாத்தறவங்க... ஏமாத்திக்கிட்டேதான் இருப்பாங்க. அதனால சரியான முடிவு எடு. உண்மையிலேயே அவன் நல்லவன்னு நிரூபணமாயிட்டா... அவனையே கல்யாணம் பண்ணிக்கோ....'' தன்னுடைய பழைய அனுபவத்தை வைத்துப் பேசினாள் சரிதா.

''சரி மேடம். உங்ககிட்ட மனம் விட்டு பேசினப்புறம் எனக்கு ஒரு தெளிவான முடிவு கிடைச்சிருக்கு மேடம்.''

''எனக்குத் தெரிஞ்சதை நான் சொன்னேன். இது உன்னோட எதிர்காலம் பத்தின பெரிய விஷயம். அதனால முடிவு எடுக்க வேண்டியது நீதான். அந்த முடிவு, நல்ல முடிவா இருக்கணும். ஒரு தடவை ஏமாந்துட்டா... வாழ்நாள் முழுசும் அது சம்பந்தமான பிரச்னைகளை சந்திக்க வேண்டிய நிர்ப்பந்தமாயிடும்.''

''புரியுது மேடம். இந்த உலகத்துலயே இவ்ளவு யோசிச்சு... காதல் பண்ற ஒருத்தி நானாத்தான் மேடம் இருக்கும்...''

''ஓ... காதலிக்கறதுன்னு முடிவே பண்ணிட்ட போலிருக்கு?!''

''ச்சீய்... போங்க மேடம்...''

''நான் எங்கே போக?! நீதான் போகணும் அந்த வஸந்த்தை தேடி... உன்னோட பதிலுக்காகக் காத்திருப்பான்ல்ல?''

''நான் பதில் சொல்ற வரைக்கும் ஒரு ஃபோன் கால் கூட பண்ணக் கூடாதுன்னு சொன்னேன் மேடம். நான் சொன்னபடி வஸந்த் ஒரு ஃபோன் கூட பண்ணலை மேடம்.''

''ஆனாலும் நீ ரொம்ப மோசம். இப்பிடியா ஒருத்தனை காக்க வைப்ப? பாவம். ஆனா ஒரு விஷயம்... நாம பாவம் பார்த்து தொபுக்கடீர்ன்னு கால்ல விழுந்து கிடப்போம். அவனுக நம்ப காலை இடறி விட்டுட்டு போய்க்கிட்டே இருப்பானுக.''

''போனால் போகட்டும் போடா'ன்னு பாடிக்கிட்டே டாட்டா சொல்ல வேண்டியதுதான் மேடம்...''

''டாட்டா சும்மா சொல்லக் கூடாது. பேட்டா செருப்பால அடிச்சு சொல்லி விரட்டணும்...''

''ஆஹா... சூப்பரா சொல்றீங்க மேடம்...''

''பின்ன என்ன? காதல்ல நம்பளை சிக்க வச்சுட்டு, அவனுக சிறகடிச்சுப் பறந்துடுவானுங்க. அதனால நாம ஜாக்கிரதயாத்தான் இருக்கணும்.''

''என்னோட குடும்ப சூழ்நிலையிலயும், வறுமைக் கோட்டுக்குள்ள முடங்கிக் கிடக்கற கஷ்டமான இந்த மனநிலையிலயும் காதலைப் பத்தி கடுகளவு சிந்தனை கூட இல்லாம இருந்தேன். ஆனா...''

''ஆனா... அந்த வஸந்தைப் பார்த்தப்புறம் கொஞ்சமா மனசு அசையுது... அலை பாயுது. அப்பிடித்தானே...''

''ஆமான்னு அழுத்தமா சொல்லவும் முடியல. இல்லைன்னு ஆணித்தரமா மறுக்கவும் முடியலை மேடம்...''

''நீ சொன்னபடி உன்னோட பதில் வர்ற வரைக்கும் உனக்கு ஃபோன் போடாம பொறுமையா காத்திருக்கான் அந்த வஸந்த். நீ கஷ்டப்படற மாதிரி அவனும் ஏழையா இருக்கானேன்னு யோசிக்கறியா?''

''சச்ச... அப்பிடி இல்லை மேடம். என்னதான், பணம் ஒரு முக்கியமான தேவையா இருந்தாலும்... பணத்துக்காகவோ... வசதியான வாழ்க்கைக்காகவோ காதலிக்கற சுபாவம் எனக்கு இல்லை மேடம். நான் தயங்கறதுக்கு காரணம்... இப்ப எனக்கு இருக்கற இந்த சுதந்திரமான வாழ்க்கை, கல்யாணம்ங்கற சிறைக்குள்ள சிக்கிக்கிட்ட சிறைப்பறவையா ஆகிடுமோன்னு பயம். சின்ன வயசுல இருந்தே குடும்பத்தோட பெரிய பொறுப்புகளை சுமந்து, அதனால, எல்லா விஷயத்துலயும் முடிவு எடுக்கக்கூடிய உரிமை எனக்கு வந்துச்சு... கூடவே திறமையும் வந்துருச்சு. கணவர்ங்கற ஸ்தானத்துல இன்னொரு நபர், என்னோட வாழ்க்கையில சேரும்போது, என்னோட உரிமையும், சுதந்திரமும் பறிபோயிடுமோன்னு பயம்மா இருக்கு மேடம். வானமே எல்லையா வாழ்ந்துக்கிட்டிருக்கறவ நான். எனக்கு ஒரு எல்லைக்கோடு யாரும் போட்டுடக் கூடாது. அன்புக்கு அடங்கி வாழலாம் மேடம். ஆனா... அதிகாரத்துக்குள்ள முடங்கி வாழறது தேவையே இல்லை மேடம். சுயமா முடிவு எடுத்து வாழ்ந்த என்னால யாரோட கட்டுப்பாட்டுக்கும் அடி பணிய முடியாது... இயற்கையா ஓடற நதி மாதிரியான பெண் நான். நதி எப்பிடியும் அது போற போக்குலதான் போகும். நானும் அப்பிடித்தான்...''

''அட... இதையெல்லாம் அந்த வஸந்த்கிட்ட வெளிப்படையா பேசி, உன்னோட நிபந்தனைகளை சொல்லிட வேண்டியதுதானே?''

''மனம் விட்டு வெளிப்படையா பேசறது மட்டுமில்லை. 'கல்யாணத்துக்கப்புறம் என்னை எந்தக் காரணத்துக்காகவும், எதுக்காகவும் கட்டுப்படுத்தவும் கூடாது. அதைச் செய்... இதை செய்ன்னு கட்டளை இடவும் கூடாது'ன்னு முதல்லயே கண்டிப்பா சொல்லிடணும். அதுதான் முக்கியம்...''

''உன்னோட எல்லா கண்டிஷன்களுக்கும் இப்ப சரின்னு சொல்லிட்டு, கல்யாணம் ஆன பிறகு பேச்சு மாறிட்டா...?''

''அதுக்காகத்தான் மேடம் சொல்றேன். கல்யாணம்ங்கற சம்பிரதாயத்துல சிக்கிக்கக் கூடாதுன்னு...''

''எல்லா ஆண்களையும் ஒரே மாதிரி நாம கணிக்க முடியாதுல்ல? ஒருத்தன் கெட்டவனா இருந்தா ஒட்டு மொத்த ஆண் இனமே கெட்டவங்களாத்தான் இருப்பாங்கன்னு நாம முடிவு எடுக்கக் கூடாது...''

''அதுக்காக பரீட்சை பண்ணி பார்க்க முடியுமா மேடம்? 'வாழ்ந்துதான் பார்ப்போமே'ன்னு வாழறதுக்கு இது, 'ஒரு ஆட்டம் ஆடித்தான் பார்ப்போமே'ங்கற விளையாட்டு இல்லையே...''

''ஆமா பாவனா. எதிர்காலமே இந்த விஷயத்துல அடங்கி இருக்கு. புத்திசாலித்தனமா யோசிக்கறதுதான் நல்லது. காதலிக்கும்போது எதுக்கெடுத்தாலும் 'சரி சரி'ன்னு தலைய ஆட்டுவானுங்க. கல்யாணத்துக்கப்புறம் அவனுகளோட ஆதிக்கத்தை நம்ப மேல செலுத்துவானுக... அப்ப நம்பளால என்ன செய்ய முடியும்? ஒண்ணு... அடி பணிஞ்சு கிடப்போம் அல்லது சண்டை போட்டு வாக்கு வாதம் ஆகி, வாழ்க்கை, சண்டையும், சச்சரவுமா ஆகிடும். 'நீ பெரிசா?... நான் பெரிசா...'ங்கற ஈகோ போராட்டம் நடக்கும்...''

''வஸந்த் பேசறதைக் கேட்கும்போது அவர் மேல நம்பிக்கை வருது...''

''நம்பினா முழுசா நம்பி, உன்னையும் உன்னோட வாழ்க்கையையும் அவன்கிட்ட ஒப்படைச்சுடு. தடுமாறிக்கிட்டே இருந்தா... ஒரு முடிவுக்கு வர முடியாது.''

''முடியும் மேடம். என்னைப் பொறுத்த வரைக்கும் எங்க குடும்பத்துல, என்னை யாரும் கட்டுப்படுத்த மாட்டாங்க. எங்க குடும்ப சாம்ராஜ்யத்துல நான்தான் ராஜா. நான்தான் மந்திரி. நிறைய 'டைம்' இருக்கு. நல்லா யோசிச்சு முடிவு எடுப்பேன்.''

''நீ எடுக்கற முடிவு, உன்னோட எதிர்காலத்தை ஒளிமயமானதா உருவாக்கணும். காதல்ங்கறது பெரும்பாலும் கபட நாடகமாத்தான் இருக்கு. உன்னதமான உணர்வுகளுக்குள்ள உதயமாகறதுதான் உண்மையான காதல். 'இவ அழகா இருக்கா', 'இவளை அடைஞ்சுடலாம்', 'ஆசை தீர அனுபவிக்கலாம்'ன்னு தூண்டில் போடற காதல், உண்மையான காதலாகவே இருக்க முடியாது. நீ உலகம் புரிஞ்சுக்கிட்டவ. சமூகத்துல என்னவெல்லாம் நடக்குதுன்னு தெரிஞ்சுக்கிட்டவ. இளமையில வறுமை, கொடுமைன்னாலும் கூட உன்னோட ஏழ்மை, உனக்கு எத்தனையோ அனுபவங்களைக் குடுத்திருக்கும். அதனால உனக்கு நான் அதிகமா சொல்ல வேண்டியது இல்லை. உன்னால மிகச் சரியான முடிவு எடுக்க முடியும்ங்கற நம்பிக்கை எனக்கு இருக்கு.''

''தேங்க்ஸ் மேடம். என்னையும், என்னோட உணர்வுகளையும் புரிஞ்சுக்கிட்டதுக்கு ரொம்ப தேங்க்ஸ் மேடம்.''

'என்னோட காதல் அனுபவம்... உனக்கு அறிவுரை கூற வைக்குது' மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டாள் சரிதா.

'என்னோட நாடக வேலை முடிஞ்சப்புறம்தான் வஸந்த்தை கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியும். யாரை ஏமாத்தி நாடகம் நடத்தறேனோ... அவங்களே எனக்கு 'ஏமாந்து போயிடாத'ன்னு புத்திமதி சொல்றாங்க.' உள்ளுக்குள் ஓடிய எண்ணங்களால் கூனிக் குறுகிப் போனாள் பாவனா.

'நான் நல்லவளா மாறக்கூடிய காலக்கட்டம் சீக்கிரம் வந்துடும். அப்புறம்... நான் முழுக்க... முழுக்க... நல்ல பொண்ணு. சுதாகர்ட்ட முழுத் தொகையையும் வாங்கிட்டா... ஏழ்மை நிலை மாறிடும். பணத்துக்காக இனி நடிக்க வேண்டியது இல்லை. இரவு நேர வரவுக்காக நான் எவனிடமும் போக வேண்டியது இல்லை. சின்னதா ஒரு ரெஸ்ட்ராரண்ட் ஆரம்பிச்சு, அதை பெரிய அளவுல முன்னேத்துவேன். ரெஸ்ட்டாரண்ட்ல எனக்கு உதவி செய்ய வஸந்த் என் கூட இருப்பார்.' 'ஹக்' நாக்கைக் கடித்துக் கொண்டாள் பாவனா. வஸந்த் பத்தின கற்பனை, கல்யாணம் தாண்டி அவர்கூட சேர்ந்து ரெஸ்ட்டாரண்ட் ஆரம்பிக்கற வரைக்கும் போயிடுச்சே?!' கற்பனையில் மிதந்த பாவனா, அவளையும் அறியாமல் வெட்கப்பட்டாள். அவளது வெட்கத்தைப் பார்த்த சரிதா, சிரித்தாள்.

''என்ன பாவனா? கற்பனை வானத்துல பறந்துக்கிட்டிருக்க போல...''

''ச்சீச்சி... அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல மேடம்...''

''ஒண்ணுமில்லாமலா வெட்கத்தோட சிகப்பு ரேகை உன் முகத்துல ஓடுது?!''

''உங்ககிட்ட ரகஸியமா எதுவும் செய்ய முடியாது போல?!''

''இவ்ளவு தூரம் பழகின என்கிட்ட உனக்கு என்ன ரகஸியம் இருக்க முடியும்?...''

சரிதாவின் இந்த வார்த்தைகள், பாவனாவின் இதயத்தை குத்திக் கிழித்து ரத்தக் களறியாக்கியது, அவளது முகபாவம் மாறுவதைக் கண்ட சரிதா சற்று பதறினாள்.

''பாவனா... நான் ஏதாவது தப்பா சொல்லிட்டேனா?''

''இல்லை மேடம்... தப்பெல்லாம் என் மேலதான் மேடம்....''

''யாரும் எந்தத் தப்பும் பண்ணலை. போதுமா? சந்தோஷமா இரு.''

''சரி மேடம்...''

உள்ளத்திற்குள் ஏற்பட்ட உணர்ச்சிக் கலவைகளின் போராட்டத்தில் தடுமாறியபடி, அந்ததத் தடுமாற்றத்தை வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாமல் இருப்பதற்கு அரும்பாடு பட்டு, அதன்பின் சமாளித்து, சரிதாவிடம் விடைபெற்று கிளம்பினாள் பாவனா.