உன் மனதை நான் அறிவேன் - Page 59
- Details
- Category: மர்ம கதைகள்
- Published Date
- Written by சித்ரலேகா
- Hits: 10466
இறைவனிடம் கேட்காமலே இரண்டு மனம் கொண்டு விட்ட பாவனா, வழக்கமாக சுதாகரை சந்திக்கும் இடத்திற்கு சென்றாள்.
காத்திருந்த சுதாகருக்கு, பாவனாவின் மகிழ்ச்சி நிறைந்த முகம் நல்ல செய்தியை அறிவிக்கும் விதமாக இருப்பது கண்டான். அவனும் மகிழ்ச்சி கொண்டான்.
''ஒரு நாளும் இல்லாத திருநாளா... ஏதோ நல்ல செய்தியை சொல்ற மாதிரி உன் முகத்துல சந்தோஷம் தாண்டவம் ஆடுதே?''
''நான் என்ன சிவபெருமானா? ஆனந்த தாண்டவம் ஆடறதுக்கு? ஏதோ அந்த சிவனோட அருளால என்னோட கஷ்டம் விடியணும்னு நான் கிடக்கேன். செய்யக் கூடாத ஒரு காரியத்தை செஞ்சுக்கிட்டு அதுக்கு கைகூலியா பணத்தை எதிர்பார்க்கற எனக்கு பணம் கிடைச்சு என்னோட குடும்ப கஷ்டம் விடியப் போகுதுன்னு சின்னதா சந்தோஷம் இருந்தாலும் உள் மனசு உறுத்தலாத்தான் இருக்கு...''
''சரி... சரி... பழம் பாட்டு பாடாத. என்ன நடந்துச்சு?... என்ன நடக்குது? அதைச் சொல்லு...''
''நீ சொன்ன மாதிரி சரிதா மேடம் மனசுல கயல்விழி மேலயும் சந்தேகம் வந்துச்சு, அபிலாஷ் ஸார் மேலயும் சந்தேகம் வந்தாச்சு...'' என்று ஆரம்பித்து முன்தினம் சரிதா, மனம் உடைந்து போய் இருந்தது மற்றும் அபிலாஷ் கோபமாக பேசியது ஆகியவற்றை விளக்கிக் கூறிய பாவனா தொடர்ந்தாள்.
''கயல்விழியோட எந்த அளவுக்கு நட்பா இருந்தாங்களோ அந்த அளவுக்கு இப்ப விரோதமா இருக்காங்க. நீ சொல்லிக் குடுத்தபடி சரிதா மேடம் மனசுல சந்தேகத்தை தூண்டியதுனால இப்பிடியாயிடுச்சு. களங்கம் இல்லாத அந்த தம்பதியோட அன்பு ராஜாங்கத்துல... கலகமூட்டியாச்சு. அந்தக் கலகத்துனால ஏற்பட்ட மனக்கலக்கம் எனக்குள்ள நீங்காத வேதனையா நின்னுபோச்சு.''
''இதோட நின்னு போனா போதுமா? அந்த அபிலாஷை விட்டு சரிதா பிரியணும். நிரந்தரமான ஒரு இடைவெளி அவங்க ரெண்டு பேத்துக்கும் நடுவுல உண்டாகி அவ வாழ்க்கை சின்னா பின்னமாகணும்...''
''அடப்பாவி... உன்னோட பழி வாங்கற இந்த வன்மம், உன்னோட நிம்மதியையும், வாழ்க்கையையும் குழி தோண்டி புதைச்சுடும். உன் கூட உன்னோட துஷ்ட நடவடிக்கைகளுக்கெல்லாம் துணை வர்ற நானே என்ன பாடு படப்போறேனோ... கடவுள் என்ன தண்டனை குடுக்கப் போறாரோன்னு துடிச்சிக்கிட்டிருக்கேன். என்னை கருவியா ஆட்டி வைக்கற உனக்கு என்ன கேடு காத்திருக்கோ?''
''காத்திருந்தவன் பொண்டாட்டியை நேத்து வந்தவன் தூக்கிட்டு போன மாதிரி சரிதாவை அந்த அபிலாஷ் அபேஸ் பண்ணிட்டான். இதுக்கு நான் சும்மா இருக்கணுமா?...''
இடை மறித்து பேசினாள் பாவனா. ''ஒரு நிமிஷம்... சரிதா மேடம் உன்னை காதலிச்சது உண்மைதான்னாலும், உன்னோட கேடுகெட்ட நடவடிக்கைகளைப் பத்தி தெரிஞ்சுக்கிட்டதுக்கப்புறம்... உன்னோட தொடர்பே வேண்டாம்னு விலகிப் போனவங்க. நீ என்னடான்னா... உனக்காக அவங்க தவம் இருந்து காத்து கிடந்த மாதிரியும், அந்த தவத்தை கலைச்சுட்டு அபிலாஷ் அவங்களோட வாழ்க்கையில வந்தது மாதிரியும் பேசற? உன்னோட கற்பனை வளத்தையும், நீ அமைச்ச திரைக்கதையையும் கேட்டுக்கிட்டிருக்கறதுக்கு நான் என்ன... வாய்ல விரலை வச்சா கடிக்கத் தெரியாத சின்ன பாப்பாவா?''
''நீ சின்ன பாப்பாவோ... பெரிய நூத்துக் கிழவியோ... நான் சொன்ன ப்ராஜக்ட்டை ஓரளவுக்கு முடிச்சுருக்க...''
''என்னது? ஓரளவுக்கா?'' பாவனா அதிர்ச்சியுடன் கேட்டாள்.
''ஆமா. அந்த சரிதா... நிரந்தரமா கணவனை விட்டு பிரியணும். அதுதானே நம்ம ஒப்பந்தம்?''
''பைத்தியம் மாதிரி உளறாத. என்னமோ பெரிய இன்ட்டர்நேஷனல் ப்ராஜக்ட் பண்ற மாதிரியும் கான்ட்ராக்ட் போட்டிருக்கற மாதிரியும் பேசிக்கிட்டிருக்க...''
''பேசின தொகை உன் கைக்கு வரணும்ன்னா நான் சொன்னது நடக்கணும்.''
''நடந்தே தீரும்ன்னு எப்பிடி சுதாகர் உறுதியா சொல்ல முடியும்? ஒரு பொண்ணான நான், என்னோட மனசை எவ்ளவு கடினப்படுத்திக்கிட்டு இன்னொரு பொண்ணோட வாழ்க்கையில விளையாடிட்டிருக்கேன்னு கொஞ்சம் கூட புரிஞ்சுக்க மாட்டேங்கறியே?''
''புரிஞ்சுக்காத மாதிரி நீதான் நடிக்கற. என்னோட இந்த திட்டம் நிறைவேறினதுக்கப்புறம் நான் சிங்கப்பூர்க்கு போய் ஸெட்டில் ஆகணும். மன வேறுபாடுல சிக்கித் தவிக்கற சரிதா அவளோட கடந்த காலம் பத்தி புருஷனுக்கு தெரிஞ்சுட்டா என்ன ஆகும்ன்னு சிந்திக்கணும். அந்த சிந்தனைக்கு அவ குடுக்கப்போற விலைதான் என்னோட சிங்கப்பூர் விஜயம். சும்மா சொல்லக் கூடாது... நல்லவனான அபிலாஷையே சந்தேகப்பட வைக்கற வித்தையை உனக்கு நான் கத்து கொடுத்து, அதை நீ செம்மையா பண்ணி சரிதா- அபிலாஷ் உறவு வட்டத்துக்குள்ள ஒரு பிளவு ஏற்பட வச்சிருக்கிறே... நீ கில்லாடிதான்...''
''கில்லாடிப் பட்டம் குடுக்கலைன்னு நான் அல்லாடிக்கிட்டிருக்கலை. எனக்கு தேவை பணம். நான் இப்ப இருக்கற வீட்டை மாத்திட்டு இன்னும் கொஞ்சம் நல்ல வசதியான வீட்டுக்கு போகலாம்னு இருக்கேன். வீடும் பாத்துட்டேன். நாளைக்கு அட்வான்ஸ் குடுக்கணும். அட்வான்ஸ் கேக்கறாங்க. அந்த தொகை எனக்கு இப்ப வேணும்.''
''வேணும்ங்கற பணத்தைக் குடுக்க நான் தயாரா இருக்கேன். ஆனா பணியை முடிச்சுட்டு பணியாரத்தை வாங்கிக்க...''
''வாங்கிக்கப் போறது நீ... என்னோட சாபத்தை. வெண்ணெய் திரண்டு வர்ற வரைக்கும் கடைஞ்சுக்கிட்டிருக்கேன். மத்தை உடைச்சுடாதே. இன்னிக்கு... நீ பணம் குடுக்கலைன்னா... நடக்கறதே வேற...''
பாவனா, மிரட்டும் தொனியில் பேசுவதை கேட்ட சுதாகருக்கு அடி வயிற்றில் லேஸான கிலி பிடித்தது; 'காரியம் முடியற சமயம் இவளை பகைக்கக் கூடாது' என்று நினைத்தவன், செயற்கையாய் சிரித்தான்.
''அடடே... சும்மா தாமஷா பேசினதுக்கு பத்ரகாளி மாதிரி எகிறி குதிக்கறியே... இவ்ளவு பாடு படற உனக்கு பணம் இல்லைன்னு சொல்வேனா? இப்போதைக்கு இதை வச்சுக்கோ. மீதியை அப்புறம் வாங்கிக்கோ...'' சுதாகரின் மொபைல் ஒலித்து அழைத்தது. சுதாகரின் மொபைல் ஒலித்து அழைத்தது. சுதாகர் கொடுத்த பணத்துடன் அங்கிருந்து கிளம்பினாள் பாவனா.
''ஹலோ...'' என்று பேச ஆரம்பித்தான் சுதாகர்.
பணத்தை எண்ணிக் கொண்டே போய்க்கொண்டிருந்த பாவனா, அந்தப் பணக்கற்றையில் இருந்த பல ஐநூறு ரூபாய் நோட்டுகளின், ஓரங்கள் கிழிந்து, செல்லாத நோட்டுகளாக இருந்தபடியால் 'வேறு நோட்டுகள் கேட்கலாம்' என்ற எண்ணத்தில் மறுபடியும் சுதாகர் இருந்த இடத்திற்கு போனாள்.
அங்கே யாருடனோ சுதாகர் மொபைலில் பேசிக் கொண்டிருந்தான். அவனது பேச்சில் பாவனா என்று தன் பெயர் அடிபட்டபடியால், பதுங்கி நின்று ஒட்டு கேட்டாள்.
''நான் சொன்னேனே ஸார் பாவனான்னு ஒரு பொண்ணு. அவ எனக்காக ஒரு முக்கியமான வேலையைப் பார்த்துக்கிட்டிருக்கா. வேலை பக்காவா பார்த்துக்கறா. ஆனா... பணம்... பணம்ன்னு அரிச்சு எடுக்கறா... அந்த வேலைக்காக நான் பேசின தொகை பெரிசு. அதை எதிர்பார்த்துதான் அவ செய்யறா. ஆனா ஏமாளி. ஏற்கெனவே பண விஷயத்துல அவளை ஏமாத்தினவன் நான். மறுபடியும் நான் விரிச்ச வலையில விழுந்துட்டா. ஏதோ... நாய்க்கு எலும்புத்துண்டு போடற மாதிரி அப்பப்ப கொஞ்சம் பணத்தை விட்டெறிஞ்சுட்டிருக்கேன். பேசின முழு தொகையையும் குடுக்கறதுக்கு நான் என்ன மடையனா?! அவகிட்ட பேசிக்கிட்டிருந்ததுனாலதான் உங்க மொபைல் லைனை ரெண்டு தடவை மிஸ் பண்ணிட்டேன்... நீங்க கேட்ட பொண்ணு... நாளைக்கு உங்க கெஸ்ட் ஹவுசுக்கு வந்துடுவா...''
சுதாகரின் பேச்சைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த பாவனா பெரிதும் அதிர்ச்சியுற்றாள். ஒரு முடிவுடன் அங்கிருந்து நகர்ந்தாள்.