Lekha Books

''என்னங்க... நீங்களும் இதோ போறேன் சிங்கப்பூருக்கு... அதோ போறேன் சிங்கப்பூருக்குன்னு சொல்லியே பல மாசமாச்சு. இன்னிக்கு விடியும்... நாளைக்கு விடியும்ன்னு நானும் பொறுமையா காத்துக்கிட்டிருக்கேன்... பொறுமைக்கும் ஒரு எல்லை உண்டு... என்னதான் சொல்றாரு உங்க ஃப்ரெண்டு சுதாகர்?...''

''அவனும் இதோ பணம் புரண்டுடும் அதோ புரண்டுடும்னு என்கிட்ட சொல்றான். என்கிட்ட அவன் சொல்றதை, நான் உன்கிட்ட சொல்றேன். ஆனா... நேத்து கூட ரொம்ப நம்பிக்கையோட பேசினான். கொஞ்சம் பொறுமையா காத்திருந்தா... நல்ல காலம் பொறந்துடும்...''

''நீங்க சொல்லும்போதெல்லாம் நானும் நம்பிக்கையோட காத்திருக்கணும்ன்னுதான் நினைக்கிறேன். ஆனா... நாட்கள் றெக்கை கட்டிப் பறக்குது. அதனால மனசுக்குள்ள ஒரு நெருடல் சிறகடிச்சுக்கிட்டே இருக்கு...''

''கவலைப்படாதே... நடக்குமா... நடக்காதான்னு சிந்திக்காதே. நடக்கும்ன்னு நம்பு. நடக்கும். நேத்து சுதாகர்ட்ட ரொம்ப நேரம் இதைப் பத்திதான் பேசினேன். சீக்கிரமா சிங்கப்பூர் போயிடலாம்ன்னு ஆணித்தரமா சொன்னேன்.''

''சரிங்க. ஆனா என்னோட பொறுமையை சோதிக்காதீங்க. எங்க அம்மா வீட்ல, எங்க அண்ணனுங்க இதைப்பத்தி கேட்டுக்கிட்டே இருக்காங்க. ஒத்தைப் பொண்ணா பிறந்து, வளர்ந்த என் மேல அவங்களுக்கு இருக்கற பாசத்தைப் பத்தி உங்களுக்குத் தெரியாதாதது இல்லை. ஒரு லெவலுக்கு மேல ஆயிடுச்சுன்னா... அவங்களுக்கு வர்ற கோபத்தைப் பத்தியும் உங்களுக்குத் தெரியும். தங்கச்சியோட வாழ்க்கையில ஒரு சிக்கல்ன்னா... உங்களை சின்ன பின்னமாக்கிடுவாங்க. எங்க அண்ணனுங்க நல்லவங்கதான். ஆனா ஒரு பிரச்னைன்னு வந்துட்டா... அதுவும் என்னோட வாழ்க்கையில ஒரு பிரச்னைன்னா... கௌரவம் எல்லாம் பார்க்கமாட்டாங்க. தடாலடியா இறங்கிடுவாங்க.''

''நீ வேற... தடாலடி, அடிதடின்னு ஏம்மா பயமுறுத்தற? அந்த அளவுக்கெல்லாம் போகாது.''

''சரிங்க. உங்க வார்த்தையை நான் நம்பறேன். பையனோட ஸ்கூல்ல போய் பையனுக்கு சாப்பாடு குடுக்கணும். இன்னிக்கு நீங்க குடுத்துடறீங்களா?''

''சரி எடுத்துக் குடு.''

டிபன் பாக்ஸில் எடுத்து, அதை ஒரு கூடைப்பையில் வைத்து தண்ணீர் பாட்டிலோடு வெங்கட்டிடம் கொடுத்தாள்.

அதை வாங்கிக் கொண்ட வெங்கட், வீட்டிலிருந்து வெளியேறினான்.