Lekha Books

லேஸான தூறலில் ஆரம்பித்த மழை, மிகவும் பலமான மழையாக பெய்ய ஆரம்பித்தது. ' ச்சோ' வென்ற இரைச்சலோடு பலத்த காற்றும் வீச, அந்த காற்றிற்குகூட அசைந்துக் கொடுக்காத மழை, விடாமல் பெய்துக் கொண்டிருந்தது.

இரவு நேரம் என்பதால் இடியும், மின்னலும் பக்க வாத்யம் வாசிக்க, காற்று, தன் பங்கிற்கு அதிரடியாக இசைக்க, மழை எனும் கச்சேரி அரங்கேறிக் கொண்டிருந்தது.

'மழை நிற்கும். மழை நிற்கும்' என்று எதிர்பார்த்திருந்த அபிலாஷ், ரிக்கார்டிங் ஸ்டூடியோவை விட்டு வெளியேறி காருக்குள் ஏறினான்.

'இப்போதைக்கு மழை நிக்காது. வீட்ல சரிதா, சில நேரம் எழுந்து வந்து சாப்பாடு குடுக்கறா. பெரும்பாலான நேரம் என்னைக் கண்டுக்கறதும் இல்லை. அவ கண்டுக்கலைன்னா  என்ன?... ஃப்ரிட்ஜ்ல ஏதாவது இருக்கும். சூடு பண்ணி சாப்பிட்டுக்க வேண்டியதுதான். பசி, வயித்தைக் கிள்ளுது. நல்லா வயிறு முட்ட சாப்பிட்டுட்டு, படுத்து தூங்கணும்.'

இவ்விதம் நினைத்தபடியே காரை ஸ்டார்ட் செய்தான் அபிலாஷ். காரை பத்திரமாக ஓட்டுவது மிகவும் சிரமமாக இருந்தது. சமாளித்து ஓட்டினான். வழக்கமாக அவன் வீட்டிற்கு போகும் வழியில் மழையினால் தெருவில் பெரிய பள்ளம் உருவாகி அதில் மழைத் தண்ணீர் நிரம்பியிருந்தது.

அந்த பலத்த மழையிலும், தெருவில் குறும்புத்தனமாக விளையாடிக் கொண்டிருந்தான் ஒரு சிறுவன். அபிலாஷின் காரைப் பார்த்தான். காரின் அருகே வந்தான். அபிலாஷை பார்த்த அவன் உற்சாக மிகுதியில் கத்தினான்.

''ஹய்... பாட்டு ஸார்.... அபிலாஷ் ஸார்....'' என்று மறுபடி மறுபடி கூவினான். காரின் கதவின் ஜன்னல் பகுதியைத் திறந்த அபிலாஷ் மழையின் வலுவான சாறல் உள்ளே தெறித்தபடியால் ஜன்னல் கண்ணாடியை ஏற்றினான்.

''ஸார்... இந்தப் பக்கம் போக முடியாது... மழையினால பெரிய பள்ளமாயிடுச்சு... நீங்க வேற ரூட்ல போயிடுங்க. இந்த பள்ளம் ரொம்ப டேஞ்சர் ஸார்'' என்று அச்சிறுவன் உரக்கக் கத்தினான்.

லேஸாகக் காரின் கதவைத் திறந்து அச்சிறுவனுக்கு நன்றி கூறிய உடனே காரைத் திருப்பி வேறு பாதைக்கு வந்தான் அபிலாஷ்.

அவன் மாறி வந்த பாதை, கயல்விழியின் வீடு இருக்கும் பகுதியாகும். எல்லாத் தெருக்களிலும் மழைத் தண்ணீர் அங்கங்கே தேங்கிக் கிடந்தபடியால் காரை மிக மெதுவாக செலுத்திக் கொண்டிருந்தான் அபிலாஷ்.

அப்போது மிகப் பளீர் என மிக வெளிச்சமாக மின்னல் மின்னியது. அந்த வெளிச்சத்தில் ஓர் உருவம் அவனது கண்ணில் பட்டது. அந்த உருவத்திற்குரிய தோற்றம் ஒரு பெண்ணிற்குரியதாகக் காணப்பட்டது.

தனக்கு பரிச்சயமான உருவத்தோற்றமாக தோன்றுகிறதே என்ற எண்ணத்தில் கூர்ந்து கவனித்தான் அபிலாஷ்.

அவன் நினைத்தது போலவே அந்த உருவத்திற்குரிய பெண் கயல்விழி!

'ஐயோ... இவ ஏன் இப்பிடி வெளுத்துக்கட்டற மழையிலயும் இடி, மின்னல்லயும் இந்த ராத்திரி நேரத்துல தெருவுல வந்துக்கிட்டிருக்கா?!'

அதிர்ச்சியுடன் காரை ஓட்டிய அபிலாஷ், கயல்விழியின் அருகே சென்று காரை நிறுத்தினான். காரின் கதவைத் திறந்து, அவளை உள்ளே அழைத்தான்.

முதலில் யாரோ எவரோ என்று பயந்துபோன கயல்விழி, பரிச்சயமான அபிலாஷின் குரல் என்பதை உணர்ந்து உடனே காருக்குள் ஏறினாள்.

''என்ன கயல்விழி? இந்த நேரத்துல மழையில... இருட்டுல... தனியா... வந்துக்கிட்டிருக்க?!''

''டான்ஸ் ப்ரோக்ராம் முடிஞ்சப்புறம்தான் மழை லேஸா பெய்ய ஆரம்பிச்சுது. வழக்கமா வர்ற கால்டேக்ஸி வராம வேற கால்டேக்ஸி வந்துச்சு. அதை ஓட்டிக்கிட்டு வந்த டிரைவர் ஃபுல்லா தண்ணி அடிச்சிருந்தான். பெரிசா மழை பெய்ய ஆரம்பிச்சதும்... ரோட்டோரமா காரை நிறுத்திட்டு, பின்பக்கக் கதவைத் திறந்து, என் கையைப் பிடிச்சு இழுத்தான். செருப்பைக் கழட்டி அவனை அடி விளாசிட்டு ஓடி வந்துக்கிட்டிருக்கேன். ஓடி வர முடியாம... பள்ளம், மேடு வழுக்கறதுன்னு திண்டாடிப் போயிட்டேன்.''

''உனக்கு ஒரு துணையை தேர்ந்தெடுத்து கல்யாணம் பண்ணிக்கோன்னு சொன்னா... கேக்கமாட்டேங்கற...''

''துணையா? அதுவே ஒரு தொல்லையா ஆகிடும்ன்னுதானே தனி ஆளா வாழ்ந்துக்கிட்டிருக்கேன். ஆனா... கல்யாணமே வேண்டாம்னு முடிவு எடுத்தாலும் ஒரு பெண்ணுக்குரிய சராசரி ஆசைகள், கனவுகள் ஏக்கங்கள் எனக்கும் அப்பப்ப உருவாகும். அபிலாஷ், என்னைப் புரிஞ்சுக்கிட்ட, எனக்காகவே வாழற ஒரு ஆண்மகன் கிடைக்கறது கஷ்டம். அப்பிடி யாராவது ஒருத்தனை நான் அடையாளம் கண்டு பிடிச்சா... உனக்கேத்தவன் இவன்தான்னு என் மனசுக்குள்ள மணி அடிச்சா... நிச்சயமா நான் கல்யாணம் பண்ணிப்பேன் அபிலாஷ். அது காலத்தோட நடக்கணும். காலம் கடந்துட்டா... இப்பிடியே வாழ்க்கையை ஓட்ட வேண்டியதுதான். மிஸ் கயல்விழியா வாழ்ந்துட்டா... வாழ்க்கையில எதையுமே மிஸ் பண்றதுக்கு வாய்ப்பே இருக்காது... அதெல்லாம் போகட்டும். உங்க சரிதா என்ன, என்னோட மொபைல்ல கூப்பிட்டா லைனை கட் பண்ணிடறா?! என் மேல என்ன கோபம் அவளுக்கு? திடீர்னு இப்பிடி பண்றா. ஒண்ணுமே புரியலை.''

''சரிதா எனக்குமே புரியாத புதிரா இருக்கா. இதைப்பத்தி இப்ப பேச வேண்டாம். எனக்கு பசிக்குது. உன்னை ட்ராப் பண்ணிட்டு, நான் வீட்டுக்குப் போய் சாப்பிடணும்...''

அவன் பேசி முடிப்பதற்குள் கயல்விழியின் வீட்டின் அருகே வந்து கொண்டிருந்தனர்.

இருவரும் காரிலிருந்து இறங்கினர். கயல்விழியின் வீட்டு வாசல் வரை துணைக்கு சென்ற அபிலாஷ், கிளம்பினான்.

''நான் கிளம்பறேன் கயல்விழி...''

''நல்லா இருக்கே நீங்க சொல்றது? பசிக்குதுன்னு சொல்லிட்டு என் வீட்டு வாசல் வரை வந்துட்டு, வெறும் வயிறா அனுப்பிடுவேனா என்ன?''

செல்லமாக மிரட்டல் போட்டாள் கயல்விழி. கயல்விழியின் குரல் கேட்டு மெதுவாக எழுந்து வந்தாள் பார்வதி.

''என்னம்மா கயல்விழி... கொட்டற மழையில நீ எப்பிடி வந்து சேரப் போறியோன்னு கவலைப்பட்டுக்கிட்டிருந்தேன்... அட... உன்கூட யாரு? அபிலாஷ் தம்பியா? வாங்க தம்பி வாங்க,,, மழை பெஞ்சதும் கரண்ட் போயிடுச்சு. கயல்விழி இன்வெர்ட்டர் போட்டு வச்சிருக்கா. அதனால சௌகர்யமா இருக்கு...''

''அம்மா... இப்ப அந்த கதை பேசவா நேரம்? அபிலாஷ்க்கு பசிக்குதாம். ஃப்ரிட்ஜில் மாவு இருக்குல்ல?''

''இருக்குமா.''

''சரிம்மா. நான் பார்த்துக்கறேன். நீங்க போயி படுத்துக்கோங்க...''

அம்மா நகர்ந்தாள்.

அபிலாஷை அங்கு இருந்த டைனிங் டேபிள் சேரில் உட்கார வைத்தாள் கயல்விழி.

ஃபிரிட்ஜைத் திறந்தாள். உள்ளே இருந்த டப்பாக்களைத் திறந்து பார்த்தாள்.

ஒன்றில் பூரிக்கு பிசைந்த மாவும், ஒன்றில் தோசை மாவும், மற்றொன்றில் சாம்பார், உருளைக்கிழங்கு மஸாலாவும் இருந்தன.

மடமடவென சாம்பாரையும், உருளைக்கிழங்கு மஸாலாவையும் எடுத்து மைக்ரோவேவ் அவனில் சூடு பண்ணினாள்.

ஸ்டவ்வின் ஒரு பர்னரில் தோசைக் கல்லையும், இன்னொன்றில் வாணலியையும் காய வைத்தாள். வாணலியில் 'மந்த்ரா' கடலை எண்ணெய்யை ஊற்றினாள்.

தோசை மாவை எடுத்து தோசைக் கல்லில் முறுகல் தோசையாக ஊற்றினாள். தோசையை சுற்றிலும் இதயம் நல்லெண்ணெயை ஊற்றினாள். அதே சமயம் பூரி மாவை எடுத்து மாவைத் தேய்த்து வட்டங்களாக தேய்த்தாள்.

ஒரு பக்கம் தோசையை வார்த்தபடியே, பூரியையும் பொரித்து எடுத்தாள். பந்துகள் போல எழும்பி வந்த பூரிக்களை அபிலாஷிற்கு பரிமாறி, தொட்டுக் கொள்ள ஒரு கிண்ணத்தில் சாம்பாரையும், இன்னொன்றில் உருளைக்கிழங்கு மஸாலாவையும் வைத்தாள்.

பசி மயக்கத்தில் மிக ஆர்வமாக பூரியை சாப்பிட ஆரம்பித்தான் அபிலாஷ்.

''ஆஹா... பூரிக்கு சாம்பார் காம்பினேஷன் சூப்பர் கயல்விழி'' என்று பாராட்டியபடியே பூரிக்களை உள்ளே தள்ளினான்.

தோசை ரெடியானதும் அதையும் கொண்டு வந்து வைத்தாள்.

''ஆஹா... செவசெவன்னு ஹோட்டல் தோசை மாதிரி பளபளன்னு மின்னுதே...'' என்றபடியே தோசைக்குள் உருளைக்கிழங்கு மஸாலாவைத் தடவி, ரஸித்து ருசித்து சாப்பிட்டான்.

''ஹோட்டல்லதான் இப்பிடி கண்ணுக்கு அழகா செவந்த தோசை பளபளன்னு மின்னும்...''

''தோசை சிவக்கறதுக்குக் காரணம் நம்மளோட கைப்பக்குவம். அம்மாதான் இப்ப எழுந்து சமைக்க ஆரம்பிச்சுட்டாங்கள்ல்ல? தோசை பளபளன்னு மின்னறதுக்குக் காரணம் இதயம் நல்லெண்ணெய். சாம்பார், உருளைக்கிழங்கு எல்லாமே அம்மா வச்சதுதான். ஒண்ணே ஒண்ணு மட்டும் மிஸ்ஸிங். பெரிய வெங்காயத்தை நீள நீளமா வெட்டி, அதில எலுமிச்சம்பழம் பிழிஞ்சு உப்புத்தூள் போட்டு பிரட்டி எடுத்து அதை பூரிக்கு தொட்டு சாப்பிட்டா செம சூப்பரா இருக்கும்.''

''டான்ஸ்லதான் பெரிய திறமைசாலின்னு பார்த்தா... தோசை கூட அழகா போடற... பந்து மாதிரி எழும்ப எழும்ப பூரி போடற... என்னதான் அம்மாவோட கைப்பக்குவம்ன்னாலும் அந்த மாவை சரியான முறையில் தோசையா போடறதுக்கும், பூரி போடறதுக்கும் ஒரு திறமை வேணும்ல்ல? அது சரி... பசி மயக்கத்துல நான் பாட்டுக்கு சாப்பிட்டுட்டேன், உன்னை சாப்பிட்டியான்னு கூட நான் கேக்கலை. ஸாரி...''

''நோ ஃபீலிங்ஸ். ஒரு நிமிஷம். நனைஞ்சு போயிருக்கற ட்ரெஸ்ஸை மாத்திட்டு வந்துடறேன். வந்து சூடா இஞ்சி டீ போட்டுத் தரேன்.''

''ஓ.கே'' வயிறு நிறைந்த அபிலாஷ் அந்த சேரிலேயே தலை சாய்ந்து கண்ணை மூடிக் கொண்டான்.

அப்போது கயல்விழியின் வீட்டு தொலைபேசி ஒலித்தது. கயல்விழி வந்து எடுக்கட்டும் என்றிருந்தான். கயல்விழி வருவதற்கு தாமதமானபடியாலும், தொடர்ந்து தொலைபேசி ஒலித்தபடியாலும் அவனே ரிஸீவரை எடுத்தான்.

''ஹலோ...'' என்றான்.

எதிர் முனையில் ஓரிரு நிமிடங்கள் மௌனம்.

மறுபடியும் ''ஹலோ... ஹலோ...'' என்றான். உடனே தொலைபேசி லைன் துண்டிக்கப்பட்டது.

அதன் பின்னரே உடை மாற்றிக் கொண்ட கயல்விழி வந்தாள்.

''லேண்ட் லைன் அடிச்சுது... நான் ஹலோ சொன்னதும் கட் ஆயிடுச்சு...''

''பரவாயில்லை. என்னோட மொபைலை 'ஸ்விட்ச் ஆஃப்' பண்ணி வச்சிருக்கேன். அதனால இதுல கூப்பிட்டிருப்பாங்க.''

''இந்த நடு ராத்திரியில கூட ஃபோன் பண்ணுவாங்களா?!''

''நடு ராத்திரி வரைக்கும் நடு மேடையில நடனம் ஆடற என்னைக் கூப்பிட நேரம், காலம் பார்ப்பாங்களா என்ன? நாளைக்கு ஹோட்டல்ல ஆடறதுக்கு வர வேண்டிய ஆள் 'கேன்ஸல்' பண்ணி இருப்பாங்க. பதில் ஆள் கிடைக்கணுமேன்னு என்னை 'ட்ரை' பண்ணி இருப்பாங்க. இதெல்லாம் சகஜமாப்பேச்சு. பழகிப் போயிடுச்சு...''

''மெதுவா பேசு கயல்விழி. உங்கம்மாவும் தங்கச்சியும் எழுந்துடப் போறாங்க...''

''அம்மாவுக்கு நடு ராத்திரிக்கு மேலதான் தூக்க மாத்திரை வேலை செய்யும். அதனால அவ்ளவு சீக்கிரம் எழுந்துக்க மாட்டாங்க. தங்கச்சி பண்ணிரண்டு மணி வரைக்கும் படிச்சிட்டு அசந்து தூங்குவா. அவளும் விஷயற்காலம் அஞ்சு மணி வரைக்கும் எழுந்திருக்க மாட்டா.''

''உன் தங்கை நல்லா படிச்சு பெரிய ஆளா வரணும். அவளோட சொந்தக்கல்ல நிக்கணும்...''

''ஆமா அபிலாஷ். அதுக்காகத்தான் நான் பாடு பட்டுக்கிட்டிருக்கேன். இரவு ராணியா நான் நடனம் ஆடினாத்தான்... அவ... பிற்காலத்துல ஒரு ஐ.ஏ.எஸ். அதிகாரியா வலம் வர முடியும்.''

''உன்னோட நல்ல மனசுக்கு நீ நினைக்கிற எல்லாமே நல்லபடியா நடக்கும்.''

''இயந்திர கதியா ஆகிப்போன என்னோட சலிப்பான வாழ்க்கை கூட, உங்களை மாதிரி உண்மையான அன்பும், பாசமும் கொண்டவங்க கூட பேசும் போது சந்தோஷமானதா இனிமையா இருக்கு...''

''ஆமாண்டி. அடுத்தவளோட புருஷனை வீட்டுக்குக் கூப்பிட்டுக்கிட்டு வந்து கொட்டம் அடிச்சா... கொண்டாட்டமாத்தான் இருக்கும். சந்தோஷமாத்தான் இருக்கும்...'' தொப்பலாக நனைந்த உடையுடன்,  கண்களில் கோபக்கனல் தெறிக்க, முகத்தில் தோன்றிய கடுமை அவளது முகத்தை விகாரமாக்க, ஓங்கிக் குரல் கொடுத்த சரிதாவின் நெஞ்சம், ஏறி இறங்கி, ஏறி இறங்கியது.

''சரிதா...'' கயல்விழியும், அபிலாஷூம் ஒரே நேரத்தில் குரல் கொடுத்தனர்.

''நீ திறந்து போட்டுட்டு ஆடற மாதிரி உன் வீட்டுக் கதவையும் திறந்த போட்டுட்டு என் புருஷன் கூட கூத்தடிக்கிறியே! உனக்கு வெட்கமா இல்ல?''

''சரிதா....''

''யார்கிட்ட என்ன பேசறோம்ன்னு தெரிஞ்சுதான் பேசறியா?'' அவளது கன்னத்தில் அறைந்தான் அபிலாஷ்.

கன்னத்தைக் கையில் பிடித்துக் கொண்ட சரிதா, கண்ணீர் வழிவதையும் பொருட்படுத்தாமல் மேலும் கத்தினாள்.

''உங்க கூட எனக்கென்ன பேச்சு? நான் பேச வேண்டியதெல்லாம் இவ கூடத்தான்...''

அயர்ந்து தூங்கிக் கொண்டிருந்த கயல்விழியின் அம்மாவும், தங்கையும் கலவர முகங்களுடன் வந்து பார்த்தனர்.

இதற்குள் அங்கே வந்து சேர்ந்தாள் பாவனா. நனைந்த உடையுடன், உடம்பில் அங்கங்கே ரத்தக் காயங்களுடன் காணப்பட்ட அவளைத் துரத்திக் கொண்டு வந்தான் சுதாகர்.

''என்னைக் காட்டிக் குடுக்கன்னு ஓடி வந்தியா நீ?...'' ஆக்ரோஷமாக அவளைப் பிடிக்க வந்தான். அவள் அவனது பிடிக்குள் சிக்காமல், கயல்விழியின் வீட்டிலிருந்து தப்பித்து வெளியே ஓடினாள். அவள் மீது கோபவெறி கொண்ட சுதாகர், ஷர்ட்டிற்குள் மறைத்து வைத்திருந்த துப்பாக்கியை எடுத்து பாவனாவை சுட்டான்.

கல்லடி பட்ட புறாக்குஞ்சு போல சுருண்டு விழுந்தாள் பாவனா.

சுதாகரையோ, பாவனாவையோ எதிர்பார்க்காத சரிதா, திகைப்பில் வாய் அடைத்து நின்றாள். சுதாகர் தப்பித்து ஓடினான்.

துடித்துக் கொண்டிருந்த பாவனாவின் அருகே சென்றாள் சரிதா.

கயல்விழியும் அபிலாஷூம் அவளைத் தொடர்ந்தனர். பார்வதியும், வந்தனாவும் விக்கித்துப் போய் கலக்கத்துடன் கதிகலங்கி நின்றனர்.

''ஆம்புலன்சுக்கு ஃபோன் பண்ணலாம்'' என்ற கயல்விழியை சைகை காட்டி அருகே அழைத்தாள் பாவனா.

''வேண்டாம் கயல்விழி மேடம். நான் பிழைக்க மாட்டேன்'' என்றவள் சரிதாவையும் அழைத்து, திக்கித் திணறிப் போசினாள்.

''சரிதா மேடம். நான் நல்லவளா நடிச்சு உங்களை ஏமாத்திட்டேன்...'' என்று ஆரம்பித்து அவளால் இயன்ற அளவு சுதாகரின் சதித் திட்டத்திற்கு, உடந்தையாக இருந்தது பற்றி எடுத்துக் கூறினாள். அனைத்தையும் ஓரளவு சுருக்கமாகக் கூறி முடித்த அவள் ''ஸாரி... ஸாரி...'' என்றபடியே சரிதாவின் கையைப் பிடித்து அபிலாஷின் கைகளில் சேர்த்து வைத்தாள். அவளது உயிர்ப் பறவை அவளது... உடலை விட்டுப் பறந்தது.

கயல்விழி போலீசுக்கு ஃபோன் செய்ய, கொட்டும் மழையில் போலீஸார் வந்தனர். பாவனாவின் சடலம் அரசு மருத்துவமனைக்கு எடுத்துச் செல்லப்பட்டது. சுதாகர் பற்றிய விபரங்கள் கேட்டுக் கொண்ட போலீஸார், அவனைத் தேடும் வேட்டையில் இறங்கினர்.