Lekha Books

இணை கூற முடியாத நடிப்பின் பெயர்...

-இயக்குனர் ரஞ்சித்

தமிழில் : சுரா

‘இந்தியன் ருப்பி’- ஒரு காரணமாக மட்டுமே இருந்தது. திலகன் அண்ணன் அதற்காகவாவது திரும்பி வருவார் அல்லவா? அந்த வகையில் யாரும் தடுத்து நிறுத்தக் கூடிய ஒரு மனிதரல்ல அவர். என்னுடைய அல்லது வேறு யாருடைய கண்டுபிடிப்பும் அல்ல இது. இணை கூற முடியாத நடிப்பின் இன்னொரு பெயரே அது...

இடைவெளிகள் எல்லோருக்கும் வரும், அதற்கு பல காரணங்களும் இருக்கும். சிலருக்கு அதைக் கடந்து வர முடியாத சூழ்நிலையும் உண்டாகும். ஆனால், அப்படிப்பட்ட ஏதாவது ஒரு இடைவெளியில் மூழ்கிப் போய் விடக் கூடிய ஒரு மனிதரல்ல திலகன் அண்ணன். நெருப்பில் புடம் போட்டு என்று கூறுவார்கள் அல்லவா? அதைப் போன்ற ஒரு பக்குவம்... எப்படிப்பட்ட இக்கட்டான நேரங்களிலும், எடுத்து அணிந்து கொள்ளக் கூடிய தைரியம் என்ற ஒன்று அந்த மனிதரின் குணத்திலேயே இயல்பாக கலந்திருந்தது. எதிர்ப்புக்கு அது தலை வணங்காது.

யாருடனும் போராடுவதற்கு அண்ணன் தயங்குவதே இல்லை. அமைப்புகளுடன் போராடி தனி மனிதனாக நின்று கொண்டிருந்தபோது, திலகன் அண்ணன் மட்டுமே ஏற்று நடிக்கக் கூடிய ஒரு வேடம் வந்தால், கட்டாயம் அவரை அழைப்பேன் என்ற முடிவை மலையாள படவுலகம் சந்தித்துக் கொண்டிருந்த அந்த மோசமான காலத்திலும் நான் எடுத்தேன். ‘இந்தியன் ருப்பி’ படப்பிடிப்பிற்கான நேரம் வந்தபோது, அண்ணனை அழைப்பதற்கு எனக்கு எந்தவொரு தயக்கமும் இல்லாமலிருந்ததற்குக் காரணம் கூட அதுதான். திலகன் அண்ணன் இல்லாமல் அந்தத் திரைப்படம் அன்றைய நிலையில் நடந்திருக்காது. எங்களுக்கிடையே எவ்வளவோ கோபதாபங்கள் உண்டாகியிருக்கின்றன. அதற்கு மிகப் பெரிய காரணங்கள் எதுவும் தேவையில்லை. அது – உரையாடலில் உண்டான ஒரு திருத்தத்தால் கூட இருக்கலாம். இல்லாவிட்டால்- உரிய நேரத்தில் கேமராவிற்கு முன்னால் வந்து நிற்காத காரணத்தால் இருக்கலாம். திரும்பிப் பார்க்கும்போது, அதெல்லாம் இயல்பானது... மிகவும் சாதாரணமானது...

அரை நூற்றாண்டு காலம் உண்டாக்கிய அனுபவங்களின் வெப்பத்தால் உண்டாக்கப்பட்டு, உயர்ந்து நின்ற மலைதான் திலகன் அண்ணன். அது நம்முடைய எல்லைக்குள் நின்று கொண்டிருக்க வேண்டும் என்று நாம் பிடிவாதம் பிடிக்க முடியாது.

விலக்கி வைக்கப்பட்ட காலத்தில் ‘இந்தியன் ருப்பி’ படத்திற்காக ஒரு நண்பரின் மூலம் அவரை முதலில் அழைத்ததற்கு ‘ரஞ்சித்துக்குத்தான் என்னைத் தெரியுமே! பிறகு எதற்கு நீங்கள் என்னை அழைக்க வேண்டும்?’ என்று பதில் கூறியிருக்கிறார் அண்ணன். அதற்குப் பிறகு நானே சென்று அழைத்தபோது, ‘அமைப்புகள் என்னை விலக்கி வைத்திருக்கின்றன. அது பிரச்னையாக இல்லையென்றால், நான் வருகிறேன்’ என்று கூறினார்.

திலகன் அண்ணனை நடிக்க வைக்கப் போகிறேன் என்று நான் இன்னஸென்ட் அண்ணனிடமும் மம்மூக்காவிடமும் தொலைபேசியில் கூறினேன். அண்ணனிடம் யாருக்கும் எந்தவித விரோதமும் இல்லை. என்னுடைய படத்தை யாரும் தடுக்கவும் இல்லை. அண்ணனுக்கு போடப்பட்டிருந்த தடை நீங்குவதற்கு ‘இந்தியன் ருப்பி’ வழி அமைத்துக் கொடுத்ததற்காக பெருமைப்படுகிறேன். சந்தோஷப்படுகிறேன்.

‘படப்பிடிப்பிற்கு வரும்போது ஏதாவது தயார் பண்ணிக் கொண்டு வர வேண்டுமா?’ என்று அண்ணன் கேட்டார். ‘எதுவுமே வேண்டாம்... செயற்கையான தாடி வேண்டாம் என்பதால், சற்று தாடியை நீளமாக வைத்திருந்தால் போதும்’ என்று மட்டும் கூறினேன். பிறகு... ‘எவ்வளவு நாட்கள் வளர்ந்திருக்கக் கூடிய தாடி வேண்டும்?’ என்று கேட்டார். அதுதான் திலகன் அண்ணனின் அர்ப்பணிப்பின் அடையாளம். சினிமாவிற்கு வெளியே உள்ள சினிமாவில் உள்ள போலித்தனமான நட்புகளிலோ தொலைபேசி அழைப்புகளிலோ – எந்த விஷயத்திலும் அண்ணன் சிறிது கூட ஆர்வம் காட்டமாட்டார். காரணமே இல்லாமல் வெறுமனே ஒருமுறை தொலைபேசியில் பேசுவோமே என்ற விஷயமெல்லாம் எந்தச் சமயத்திலும் நடக்காது. ‘இந்தியன் ருப்பி’க்குப் பிறகு, இரண்டோ மூன்றோ முறைகள்தான் தொலைபேசியில் அழைத்திருக்கிறார். அதுகூட – அந்தப் படத்தின் மூலம் அண்ணனுக்குக் கிடைத்த அங்கீகாரங்களை சந்தோஷத்துடன் கூறுவதற்காக... கிடைக்காமற் போன அங்கீகாரத்தால் உண்டான வருத்தத்தை வெளிப்படுத்துவதற்காக... பிறகு... வெளியே அங்கீகாரம் கிடைத்தாலும், கிடைக்காவிட்டாலும்... திலகன் அண்ணன் எங்களுக்கெல்லாம் பெரிய மனிதராக தெரிவது அதனால் அல்ல... அது இணை கூற முடியாத அந்த நடிப்புத் திறமையை மலையாளப் படவுலகில் வெளிப்படுத்தி, முத்திரை பதித்த பெருமைக்காக. அந்த அகங்காரத்தை நாங்கள் விரும்பினோம். வரவேற்றோம். எந்தவொரு சண்டையாலும், அதன் விலையையோ மதிப்பையோ குறைப்பதற்கு முடியவில்லை. அந்தப் பெயர் மலையாளத்தின்... என்பதைப் போல எங்களுடைய சொந்த அகங்காரமாகவும் இருந்தது. இணை வைக்க முடியாத, மரியாதைக்குரிய பெயராக அது இருந்தது. விடை கூற மாட்டேன்...