Lekha Books

அன்பு செலுத்தி, திருத்திய ஒரு மனிதர்!

-மோகன்லால்

தமிழில்: சுரா

திலகன் அண்ணனையும் என்னையும் பற்றி நினைத்துப் பார்க்கும்போது, பெரும்பாலானவர்களின் மனங்களில் – இறுதி நாட்களில் உண்டான சண்டைகள்தான் ஞாபகத்தில் வரும். திலகன் அண்ணனுக்கும் எனக்குமிடையே இருந்த உறவின் நிழலில், இந்த விஷயங்களையெல்லாம் என்னாலும் அண்ணனாலும் மறக்க முடிந்தது. அவற்றையெல்லாம் மறந்தும் விட்டோம். என்னுடைய அன்னை உடல் நலம் பாதிக்கப்பட்டு மருத்துவமனையில் படுத்திருந்தபோது, அண்ணன் பல தடவைகள் விசாரித்திருக்கிறார். பல மருத்துவர்களின் பெயர்களையும் கூறினார். அவர்களில் பலர், அண்ணன் கூறியதாக என்னிடம் தெரிவித்தார்கள். அந்த அளவிற்கு அவர் அதிகமான அக்கறை கொண்டிருந்தார்.

சிலர் எந்தச் சமயத்திலும் நம்மைத் தேடி வர மாட்டார்கள். அவர்களை எப்போதும் அங்கு சென்று பார்க்க வேண்டும். அதுதான் அவர்களுக்கு சந்தோஷம் அளிக்கும் விஷயம். திலகன் அண்ணனும் அப்படித்தான். யாரைத் தேடியும் செல்ல மாட்டார். அதனால் நான் எப்போதும் திலகன் அண்ணனைத் தேடிச் செல்வேன். என்னைப் பிடித்து இழுத்து நெருக்கமாக்கிக் கொள்வார் என்று கூறுவதுதான் சரியாக இருக்கும். நான் அதற்கு எப்போதும் தயாராக இருந்தேன். திலகன் அண்ணனைத் தேடிச் சென்று, நான் அவருடைய பாசத்தைக் கேட்டு வாங்கிக் கொண்டிருந்தேன்.

நானும் அவரும் சேர்ந்து நடித்த திரைப்படங்களில் பெரும்பாலானவை மிகச் சிறந்த படங்களாக இருந்தன. நமுக்கு பார்க்கான் முந்திரித்தோப்புகள், கிரீடம், செங்கோல், மணிச்சித்ரத்தாழ், கிலுக்கம், பஞ்சாக்னி- இப்படி பல படங்கள்... நடிகன் என்ற முறையில் எவ்வளவோ காலம் என்னை அவர் திருத்தி இருக்கிறார். நான் அந்த திருத்தங்களையெல்லாம் ஏற்றுக் கொள்ளவும் செய்திருக்கிறேன். வாழ்க்கையுடனும், நடிப்பு வாழ்க்கையுடனும் அவர் போராடினார். ஒவ்வொரு காட்சிக்கு முன்னாலும், அவர் அதை நன்றாக பயிற்சி செய்து பார்ப்பார்... வசனங்களை பல வகைகளில் கூறி பார்ப்பார்... அது நாடக மேடையிலிருந்து கிடைத்த பழக்கமாக இருக்க வேண்டும். வாழ்வின் இறுதி வரை அது தொடர்ந்தது. ஆனால், நான் எந்தச் சமயத்திலும் அப்படி இருந்ததில்லை. அதைப் பற்றி அவர் எதிர்வினை ஆற்றியதுமில்லை. எப்படிப்பட்ட சிறிய நடிகரையும் அவர் ஏற்றுக் கொள்வார்.

ஒருவித பக்குவப்படுத்தல்கள் எதுவுமே இல்லாத பச்சையான மனிதராக இருந்த காரணத்தால்தான், திலகன் அண்ணனின் எதிர்வினைகள் பலவும் சராசரி வாழ்க்கையில் கூறப்பட்டிருக்கக் கூடாது என்பதைப் போல நமக்குத் தோன்றும். நடிகர்களின் கூட்டமைப்பான ‘அம்மா’வுடன் சண்டை நடந்தபோது, அவர் வேதனைப்படுவது மாதிரி நான் ஒரு வார்த்தை கூட கூறியதில்லை. எப்போதும் மிகுந்த மரியாதையுடன் மட்டுமே அவரை நான் பார்த்திருக்கிறேன்.

அவருக்குள் எப்போதும் ஒரு ‘ரிபெல்’ தூங்காமல் இருந்து கொண்டே இருந்தான். அதன் பலத்தை நாம் எப்போதும் பார்க்கலாம். அதை அவருடைய கதாபாத்திரங்களிலும் பார்க்கலாம். அந்த காரணத்தால்தான் அப்படிப்பட்ட கதாபாத்திரங்களில் அவர் நம்மை ஆச்சரியத்திற்குள்ளாக்கினார். அவருடன் நிற்கும்போது, ஒரு சக்தியை மனதிற்குள் பரிமாறித் தரக் கூடிய நடிகர்களில் ஒருவராக அவர் இருந்தார். ‘மணிச்சித்ரத்தாழ்’ படத்தில் என்னை அவர் அடையாளம் கண்டு கொள்கிற காட்சியில், அவருடைய நடிப்புதான் என்னுடைய கதாபாத்திரத்திற்கு ஆழத்தையும், பலத்தையும் அதிகம் கிடைக்கும்படி செய்தது.

இவற்றையெல்லாம் தாண்டி, பெரிய அளவில் அவர் மனதில் அன்பை நிறைத்து வைத்திருந்தார். ஒரு திரைப்படத்தைப் பார்த்துக்கூட, நன்றாக இருக்கிறது என்று அவர் கூறியதே இல்லை. இந்த மாதிரியான விஷயங்களில் எல்லாம் அவருக்கு நம்பிக்கை இல்லை. அதனால் எனக்கு வேதனை இல்லை. காரணம்- எவ்வளவோ தடவைகள் அவர் செய்திருக்கும் ‘திருத்தங்கள்’ எனக்குள் இருந்த நடிகனை வளர்த்திருக்கிறது.

இறுதியாக சேர்ந்து நடித்த ‘ஸ்ப்ரிட்’ என்ற திரைப்படத்தில் என்னுடைய டி.வி. நிகழ்ச்சியைப் பார்த்துவிட்டு, கைகளைத் தட்டும் மனிதராக அவர் வந்தார். நடிகர் என்ற நிலையில், என்னிடம் காட்டிய பாசத்தின் அடையாளமாக நான் அதைப் பார்க்கிறேன்.

எப்போதும் நான் தேடிச் சென்று பார்த்த ஒரு மனிதர் இறுதி பயணம் செய்யும்போது தாங்க முடியாத வேதனை உண்டாகிறது. நாம் தேடிச் செல்வதற்கு மனிதர் இல்லையே என்ற வேதனை... உண்மையிலேயே கூறுவதாக இருந்தால், திலகன் அண்ணனின் அன்பையும் பாசத்தையும் தேடிச் செல்வதில் என் மனதிற்கு மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது. திட்டுவதற்கு ஆள் இல்லை என்ற நிலை வரும்போது, உண்டாகக் கூடிய வேதனை இப்போது இருக்கிறது. திருத்தக் கூடிய இன்னொரு மனிதரும் பயணம் செய்து போய்விட்டார்.