Lekha Books

ஒருநாள் நான் வழக்கத்தை விட அதிகமாக வண்டியை இழுத்தேன். என்னுடைய கால்கள் பயங்கரமாக வலிக்க ஆரம்பித்தன. அந்த அளவிற்கு இதற்கு முன்பு எனக்கு கால்கள் வலித்ததேயில்லை. நான் சாக்கோ அண்ணனிடம் விஷயத்தைச் சொன்னேன். அவர் சொன்னார்:

"வா... அதுக்கு மருந்து இருக்கு."

அடுத்த நிமிடம் அவர் என்னை கிடங்ஙாம் பறம்பு என்ற இடத்தில் இருக்கும் கள்ளுக் கடைக்குக் கூட்டிக் கொண்டு போனார். அன்றுதான் வாழ்க்கையிலேயே முதல்தடவையாக நான் கள்ளு குடித்தேன். உடல்வலியை மறந்து வண்டியிலேயே சாய்ந்து நான் உறங்கவும் செய்தேன்.

அதற்குப்பிறகு நாங்கள் பலமுறை கிடங்ஙாம் பரம்பிற்குப் போயிருக்கிறோம். ஒர நாள் சாக்கோ அண்ணனுக்கும் அந்தக் கடைக்காரருக்கு மிடையே சிறு சண்டை உண்டானது. காரணம்- கள்ளு தண்ணீரைப் போல இருந்ததுதான்! அப்போது நீர்கிணறு அருகில் உள்ள கடையில் அருமையான கள்ளு கிடைப்பதாக தகவல் கிடைத்தது. கள்ளுக் கடையிலிருந்த விற்பனை செய்யும் கிழவி சொன்னாள்:

"அங்கே கிடைக்கிறது ஒண்ணும் நல்ல கள்ளு இல்ல..."

சாக்கோ அண்ணன் கேட்டார்:

"பிறகு என்ன கிடைக்குது?"

"அங்கே சின்னப் பொண்ணுங்க கள்ளை எடுத்துத் தருவாங்க. அது நல்ல கள்ளு மாதிரி மத்தவங்களுக்குத் தோணும்."

"சின்னப் பொண்ணுங்க கள்ளை எடுத்துத் தந்தா, அது நல்லது மாதிரி தோணுமா என்ன?

உள்ளே போன அந்தக் கிழவி ஒரு பாத்திரத்தில் நல்ல தரமான கள்ளைக் கொண்டு வந்து தந்தாள்.

அப்போதே எனக்கு நீர்கிணற்றுக்கு அருகில் உள்ள கள்ளுக்கடைக்குப் போக வேண்டும் என்ற எண்ணம் என் மனதில் உண்டாகிவிட்டது. ஆனால், என்னுடைய ஆசையை நான் சாக்கோ அண்ணனிடம் வெளிப்படுத்தவில்லை. அவருக்கு என்னுடைய மனதில் இருக்கும் ஆவல் தெரிய வேண்டிய அவசியமில்லை என்று நான் நினைத்தேன்.

நான்கைந்து நாட்கள் சரியாக வண்டி ஓடவில்லை. அடுத்த நாள் மூன்று ரூபாய் கிடைத்தது. நான் அன்று வண்டி சொந்தக்காரரைப் போய்ப் பார்த்து, வண்டியை ஒப்படைத்தேன். மறுநாள் காலையில் வந்து அதை எடுத்துக் கொள்வதாகச் சொல்லிவிட்டு வந்தேன்.

நல்ல இரவு நேரம். எல்லா அறைகளிலிருந்தும் பெரும்பாலும் ஆட்கள் போய் விட்டிருந்தனர். ஒரு அறையின் வாசலில் சற்று உள்ளே நின்றவாறு ஒரு இளம்பெண் தன்னுடைய காதுக்கு அருகில் கையை வைத்தவாறு என்னை அழைத்தாள். அந்த அழைப்பில் என்னை உணர்ச்சி வசப்பட வைத்த ஏதோவொன்று மறைந்திருந்தது. என்னுடைய நரம்புகளில் மின்சாரம் பாய்ந்தது மாதிரி இருந்தது.

நான் உள்ளே நுழைந்தேன்.

அங்கு யாருமில்லை. நானும், அவளும் மட்டுமே!

நான் அங்கிருந்த பெஞ்சில் அமர்ந்தேன். பெஞ்சுக்கு முன்னால் அதைவிட உயரமான ஒரு பெஞ்ச் இருந்தது. அவள் அந்த பெஞ்சில் மேல் சாய்ந்து நின்றவாறு கேட்டாள்:

"தின்றதுக்கு என்ன வேணும்? கருவாடு இருக்கு. கப்பை இருக்கு. மீன் வறுவல் இருக்கு. வறுத்த அப்பளம் இருக்கு. உனக்கு என்ன வேணும்?"

அவளைப் பார்த்து உணர்ச்சி வசப்பட்ட நிலையில் உட்கார்ந்திருந்ததால், நான் அந்த நிமிடத்தில் உடனடியாக எந்த பதிலும் சொல்லவில்லை. கல்லைப்போல சிறிதும் அசையாமல் நான் உட்கார்ந்திருந்ததால், என் கையில் காசு இல்லை என்று அவள் நினைத்துவிட்டாள் போலிருக்கிறது அவள் கேட்டாள்:

"கையில காசு இருக்கா? ஒரு குப்பி கள்ளோட விலை ஏழு சக்கரம்."

என் கையில் காசு இருக்கிறதென்று நான் சொன்னேன். அவளுக்கு நம்பிக்கை வரவில்லை.

"எங்கே காட்டுப் பார்ப்போம்."

என் பெல்ட்டைத் திறந்து அதற்குள் இருந்த ஒரு உறையை நான் அவளுக்குக் காட்டினேன்.

என் கன்னத்தில் தன்னுடைய சுண்டு விரலால் ஒரு குத்து குத்திய அவள் திரும்பி நடந்தாள். அவளின் பின்பக்கம் எனக்குள் அடக்க முடியாத ஒரு உணர்ச்சியை உண்டாக்கியது.

ஒரு குப்பி கள்ளுடன் அவள் ஒயிலாகத் திரும்பி வந்தாள். அதை எனக்கு முன்னாலிருந்த பெஞ்சின் மேல் வைத்துவிட்டு "கப்பையும் மீன் குழம்பும் கொண்டு வரட்டுமா?" என்று கேட்டாள். என் வாயில் எச்சில் இல்லை. நான் சொல்லாமலே அவற்றைக் கொண்டு வந்தாள்.

அடுத்த நிமிடம் அவள் கள்ளை எடுத்து ஊற்றினாள். கப்பையை எடுத்து மீன் குழம்பில் புரட்டி அவள் எனக்கு ஊட்டி விட்டாள். நான் இரண்டாவது தடவை வாயைத் திறந்தபோது, அவள் எனக்கு ஊட்டவில்லை.

மீண்டும் அவள் நடந்து போனாள். சிறிது நேரம் கழித்து அவள் திரும்பி வந்தாள். கள்ளு முழுவதையும் நான் குடித்து முடித்திருந்தேன். அவள் கேட்டாள்:

"வேற என்ன வேணும்?"

நான் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக இருந்தேன். என்ன வேண்டும் என்று சொல்ல எனக்குத் தெரியாது. நான் அவளையே வைத்த கண் எடுக்காது பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.

"ம்... என்ன என்னையே பார்த்துக்கிட்டு இருக்கே?"

அதற்குப்பிறகும் நான் வாயைத் திறக்கவில்லை.

பெஞ்சின் மீது தன்னுடைய கையை ஊன்றிக் கொண்டு என்னுடைய முகத்துடன் அவளுடைய முகம் தொட்டுக் கொண்டிருக்கிறதோ இல்லையோ என்ற அளவிற்கு மிகவும் நெருக்கமாக நின்றவாறு அவள் கேட்டாள்:

"ஆமா... கையில் எவ்வளவு ரூபா இருக்கு?"

நான் சொன்னேன்:

"மூணு ரூபா."

"மூணு ரூபாயா? அப்படின்னா போயி..."

அவள் என்னவோ சொன்னாள். அது என் காதுகளில் விழவில்லை.

தொடர்ந்து அவள் சொன்னாள்:

"பத்து ரூபா கொண்டு வா. அப்படின்னாத்தான் முடியும்."

அவள் மேலும் எனக்கு கள்ளு வேண்டுமா என்று கேட்டாள். எனக்கு இதற்கு மேல் கள்ளு தேவையில்லை என்பது மாதிரி இருந்தது.

"காசை எடு."

நான் பெல்ட்டின் உறையிலிருந்த பணத்தை எடுத்தேன். அப்போது அவள் சொன்னாள்:

"இருக்கற பணம் முழுவதையும் எடு. ஏனனா ஒரு விஷயம் இருக்கு..."

நான் கையிலிருந்த பணம் முழுவதையும் எடுத்து அவள் கையில் தந்தேன்.

அவள் எனக்கு ஒரு முத்தம் தந்தாள்.

ஒரு பெண்ணின் உடல் என் மீது பட்டது வாழ்க்கையிலேயே அதுதான் முதல்முறை.

அவள் சொன்னாள்:

"போயி பத்து ரூபா கொண்டு வா."

என்னை அவள் அனுப்பினாள்.

பத்து ரூபாய் சம்பாதிக்க வேண்டும்!

அன்று நான் உறங்கவேயில்லை. தூக்கம் வரவேயில்லை.

அடுத்த நாள் சிறிதுகூட ஓய்வே இல்லாமல் வண்டியை இழுத்தேன். ஒரு இடத்தில் உட்காரக்கூட இல்லை. எனக்கு கொஞ்சம் கூட களைப்பு என்பதே உண்டாகவில்லை. எப்படியாவது கஷ்டப்பட்டு பத்து ரூபாய் சம்பாதிக்க வேண்டும் என்ற ஒரே எண்ணம் தான் என் மனதில் இருந்தது.