Lekha Books

முனீஸ் எதுவும் பேசவில்லை. மனதை வாசித்ததன் மூலம் தான் தெரிந்து கொண்ட விஷயத்தை அவள் யாரிடமும் கூறவில்லை.

அதைப் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ள வேண்டிய அவசியமில்லை என்று கூறி ஃபாரூக்லாகா பிரச்சினையை அங்கேயே முடிவுக்குக் கொண்டு வந்தாள். மஹ்தொகத் மரத்திற்கு பால் வேண்டும். தோட்டக்காரன் அதை ஸரீன்கோலாவிடமிருந்து பெற்றுத் தருவதாக பொறுப்பேற்றிருக்கிறான். அப்படி விஷயம் முடிந்து விட்டது!

ஸரீன்கோலா எல்லா நேரங்களிலும் தோட்டக்காரனுடன் தான் இருப்பாள். வேலை செய்வதுகூட அவனுடன் சேர்ந்துதான். கட்டட வேலை, பூந்தோட்டத்தைச் சீர்படுத்துதல், சமையல், தையல் தொடங்கி பலவிதப்பட்ட வேலைகளையும் அவன் இதற்குள் அவளுக்குக் கற்றுக்கொடுத்திருந்தான். அவள் எப்போதும் பூந்தோட்டத்தில் பாட்டு பாடிக்கொண்டு சுற்றிக் கொண்டிருந்தாள்... எதுவுமே கிடைக்கவில்லை. இது ஃபாஇஸாவிற்கு ரசிக்கக் கூடியதாக இல்லை. தான் தரம் தாழ்ந்த ஒருத்தி என்பதாகவும், சிரிப்பது அவ்வளவும் மற்றவர்களைக் கவர்வதற்காக செய்பவை என்பதாகவும் அவள் நினைத்தாள். அவ்வாறு பழக்கப்பட்டவள் அல்ல ஃபாஇஸா. வாழ்க்கையைப் பொறுத்தவரையில் அவள் சந்தோஷம் நிறைந்தவளாகவே இருந்தாள். எனினும், அமீரைப் பற்றி நினைக்கும் போதெல்லாம் கடினமான துக்கம் மனதில் தோன்றும். அவனுடைய மனைவியாக ஆவது குறித்து அவளுக்கு எந்தவொரு எதிர்ப்பும் இல்லை. இப்போது பழைய காதல் தோன்றவில்லை. ஒரு கணவன் வேண்டும் என்றும் தோன்றவில்லை. அது அவளுடைய வெற்றிதான். அவனுடைய மனைவியாக ஆக வேண்டுமென்று மனதில் நினைப்பது கூட அவனை வெற்றிபெற வேண்டும் என்பதற்கு மட்டும்தான்.

ஃபாரூக்லாகா தான் ஒரு மக்களின் பிரதிநிதியாக ஆவதைப் பற்றி தீவிரமாகச் சிந்திக்க ஆரம்பித்தாள். வேலைகள் அனைத்தும் முடியும்வரை அவள் பொறுமையுடன் காத்திருந்தாள். அது முடிந்த பிறகுதான் முக்கியமான விருந்தாளிகளையெல்லாம் வீட்டிற்கு வரவழைக்க வேண்டும். முனீஸுடன் கலந்து ஆலோசனை செய்ததில் அவள் ஒரு தீர்மானத்திற்கு வந்தாள். சமூக சேவை செய்யவேண்டுமென்றால், புகழ் பெற்றவராக அந்த நபர் இருக்க வேண்டும். கவிதைகள் எழுதி பத்திரிகைகளில் அவற்றைப் பிரசுரிக்க வேண்டும் என்பதும் முனீஸின் கருத்தாக இருந்தது. முனீஸின் கருத்து ஃபாரூக்லாகாவிற்கு நல்லதாகப் பட்டது. அவள் இரவும் பகலும் கவிதை எழுதுவதைப் பற்றி சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

குளிர்காலம் ஆரம்பிக்கும்போது, வீட்டு வேலைகள் அனைத்தையும் முடிவுக்குக் கொண்டுவந்து, பெண்கள் வசிக்க ஆரம்பித்தார்கள். பார்ட்டி ஹாலை ஃபாரூக்லாகா குஷன்களையும் முத்துவிளக்குகளையும் கொண்டு அலங்கரித்தாள். கவிதைகள் கொண்ட ஐம்பது புத்தகங்களுக்கு அவள் ஆர்டர் கொடுத்தாள். அவற்றை பார்ட்டி ஹாலில் அடுக்கி வைத்தாள். விருந்தாளிகளை சந்தோஷப்படுத்துவதற்காக பட்டாம் பூச்சிகளின் தோற்றத்திலிருந்த மெழுகுவர்த்தி ஸ்டாண்ட்களை வாங்கி வைத்தாள். பொருட்கள் வைக்கும் அறையில் ஒயின், வோட்கா ஆகியவற்றை வாங்கி வைக்கும்படி கூறினாள். விருந்தாளிகள் மதுபானம் அருந்துவதில் எந்தவித பிரச்சினையும் இருக்கக்கூடாது.

இறுதியாக ஃபாரூக்லாகா விருந்தாளிகளை அழைத்தாள். அவர்கள் எல்லா வெள்ளிக்கிழமைகளிலும் காலையிலிருந்து இரவு நீண்ட நேரம் ஆகும் வரை அங்கு இருந்தார்கள். வெள்ளிக்கிழமைகளில் ஃபாரூக்லாகா ஒவ்வொரு ஆடுகளாக அறுத்தாள். கசாப்புக்காரன் தோலை உரித்து, சிறு சிறு துண்டுகளாக ஆக்கி, கொத்தி, நறுக்குவான். முனீஸும் ஃபாஇஸாவும் சமையல் செய்வார்கள். ஸரீன்கோலா

அந்த இடத்தைச் சுத்தம் செய்தவாறு, அவர்களைச் சுற்றிச் சுற்றி வந்து கொண்டிருப்பாள்.

அந்த வீடு எல்லாருக்கும் தெரிய ஆரம்பித்தது. ஃபாரூக்லாகா, மஹ்தொகத் என்ற மரத்தைப் பற்றி யாரிடமும் எதுவும் கூறவில்லை. இலை முளைக்கும் வரை யாரிடமும் அதைப்பற்றி எதுவும் கூறக் கூடாது என்ற தோட்டக்காரனின் வார்த்தைகளை மனதில் வைத்துக்கொண்டு அதற்காக அவள் காத்திருந்தாள்.

பிப்ரவரி மாதம் வந்தவுடன் ஸரீன்கோலா அந்த வீட்டுக்குச் செல்வதை நிறுத்திக்கொண்டாள். தோட்டக்காரனின் குடிலிலேயே அவள் இருக்க ஆரம்பித்தாள். ஃபாரூக்லாகா அதைப் பற்றி தோட்டக்காரனிடம் விசாரித்தாள். “ஸரீன்கோலாவுடன் சேர்ந்துதான் நான் தினமும் காலையில் மஹ்தொகத் மரத்தை நனைப்பதற்கான பனித்துளிகளைச் சேகரிப்பதற்காகச் செல்கிறேன். இதுவரை அவள் கர்ப்பிணி ஆகவில்லை, அதனால் முலைப்பால் இன்னும் கிடைக்க ஆரம்பிக்கவில்லை'' என்றான் அவன்.

தோட்டக்காரனின் மனதை வாசிப்பதற்கு இயலாமலிருந்த முனீஸ் அவனுடன் சேர்ந்து உதவிக்காகப் புறப்பட்டாள். அதைத் தோட்டக்காரனும் ஏற்றுக் கொண்டான். பிப்ரவரி, மார்ச் மாதங்களில் மூவரும் சேர்ந்து தோட்டத்திலிருந்த மரங்களிலிருந்தும் செடிகளிலிருந்தும் பனித்துளிகளைச் சேகரித்துக்கொண்டு வருவதில் ஈடுபட்டார்கள். தோட்டக்காரன் ரகசியமான ஏதோ ஒரு வழியின் மூலம் அதை மஹ்தொகத் மரத்திற்குக் கிடைக்கும்படி செய்தான்.

மார்ச் மாதம் பிறந்ததும் மரம் பூப்பூக்க ஆரம்பித்தது. பறவை களுடன் சேர்ந்து அது பாட்டுகளைப் பாடியது. பூந்தோட்டம் இசை மயமாக ஆனது. விருந்தாளிகளுக்கு மரத்தைக் காட்ட வேண்டும் என்ற ஃபாரூக்லாகாவின் ஆசை தோட்டக்காரனுக்குச் சரியானதாகப் படவில்லை. “அதற்கான நேரம் வரவில்லை'' என்றான் அவன்.

அந்த மரத்தைப் பார்க்கக்கூடிய அனுமதி ஃபாரூக்லாகாவிற்கும் கிடைக்கவில்லை. அந்த விஷயத்தில் அவளுக்கு பல நேரங்களில் வெறுப்பும் தோன்றியிருக்கிறது. எனினும், தோட்டக்காரன் கூறியதை அப்படியே அவள் பின்பற்றினாள். அவன் கட்டாயம் தேவைப்படும் காலகட்டம் அது.

கவிதை இயற்றுவதில் ஆர்வம் உள்ளவளாக ஃபாரூக்லாகா இருந்தாள். வெள்ளிக்கிழமை பத்திரிகையாளர்களும், கவிஞர்களும், ஓவியர்களும், எழுத்தாளர்களும், புகைப்படக் கலைஞர்களும் அவளின் வீட்டிற்கு வந்தார்கள். எனினும், கவிதை எழுதி வாசித்து புகழ்பெற ஃபாரூக்லாகாவால் முடியவில்லை. நேரம் கிடைக்கும்போதெல்லாம் முனீஸ் அவளிடம் தன்னுடைய இரக்கத்தை வெளிப்படுத்திக் கொண்டிருந்தாள்.

அங்கு நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்த காரியங்கள் அனைத்தையும் தூரப்பார்வையுடன் ஃபாஇஸா பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் உண்மைதான்- முனீஸ் மனதிற்குள் இருப்பதை எங்கே வாசித்து தெரிந்து கொள்வாளோ என்ற சந்தேகத்தின் காரணமாக அவளால் இப்போது சிந்திப்பதற்குகூட பயமாக இருந்தது. எனினும், மனதை வாசிப்பாள் என்ற பயமில்லாத தூர இடம் எதற்காவது முனீஸ் போயிருந்தால், அப்படிப்பட்ட சந்தர்ப்பங்களில் பிரச்சினைகள் எல்லாவற்றையும் தெளிவாக அவள் சிந்தித்துப் பார்த்துக்கொண்டிருப்பாள். இறுதியில், எல்லா விஷயங்களும் வெறும் முட்டாள்தனமானவை என்ற முடிவுக்கு அவள் வந்து சேருவாள். கவிதை எழுத வேண்டும் என்ற ஆசையே அந்த வட்ட முகக்காரி முனீஸின் திட்டம்தான். முகத்தை நீளமாக்கிக் கொண்டதிலிருந்து எவ்வளவோ விஷயங்கள் நடந்து முடிந்தும், இப்படிப்பட்ட விலைகுறைவான செயல்களில் அவள் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருக்கிறாள்.

ஏப்ரல் மாதம் முடிந்தது. அதற்குப் பிறகும் ஃபாரூக்லாகா கவிதை எழுதவில்லை.

திடீரென்று ஒருநாள் காலையில் பத்து மணிக்கு கூட்டமாக விருந்தாளிகள் பூந்தோட்டத்திற்குள் வேகமாக நுழைந்தார்கள். வெள்ளிக்கிழமைகளில் பொதுவாக வரக்கூடியவர்கள்தான்.

ஆனால், இவ்வளவு அதிகமான ஆட்களை இதற்கு முன்பு பார்த்ததில்லை. ஃபாரூக்லாகாவிற்கு மொத்தத்தில் பதைபதைப்பு உண்டாகிவிட்டது. அவள் முனீஸிற்கும் ஃபாஇஸாவிற்கும் ஒவ்வொரு பொறுப்புகளை ஒப்படைத்தாள். ‘ஸரீன்கோலாவைத் தேடி பூந்தோட்டத்திற்கு நூறு பேர் வந்திருக்கிறார்கள்.