Lekha Books

இறுதியில் ஃபாரூக்லாகா சொன்னாள்: “என்ன தோன்றுகிறது? கவிதை தவறாக இருக்கிறது என்று எனக்குத் தெரியும். ஆனால், இதற்கு முன்பு நான் கவிதை எழுதியதே இல்லை. முதல் முறையாக எழுதுகிறேன்...''

“அதை இங்கு தாங்க... வாசித்துப் பார்க்கிறேன். வாசித்துக் கேட்டபோது, புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை.''

ஃபாரூக்லாகா தாளை அவளுக்கு நேராக நீட்டினாள். முனீஸ் அதை மிகவும் கவனம் செலுத்தி மனப்பாடம் பண்ண ஆரம்பித்தாள். ஃபாரூக்லாகாவின் இதயம் துடித்துக் கொண்டிருந்தது. கவிதையில் முனீஸுக்கு அப்படியொன்றும் ஈடுபாடு இல்லை என்ற விஷயம் தெரியும். எனினும் மனதை வாசிக்கக்கூடிய திறமை இருக்கிறதே! சில நல்ல விஷயங்கள் இருப்பதைப் பார்க்கவில்லை என்று வெறுமனே தடிக்க முடியாது. அவள் குழப்பத்துடன் இருந்தாள். மரத்தையும் குளத்திலிருந்த நீரையும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.

இறுதியில் முனீஸ் கூறினாள்: ‘சர்க்கரை இல்லாத சர்க்கரைப் பாத்திரம் என்று ஆரம்பத்தில் எழுதியிருப்பதற்கான காரணம் என்ன?’

ஃபாரூக்லாகா இந்தக் கேள்வியை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அவள் சிறிது புன்னகைத்தாள்: “உண்மைகளை நான் மிகுந்த கவனத்துடன் பார்க்கிறேன். சர்க்கரைப் பாத்திரமும் அப்படிப்பட்ட ஒன்றுதான். சர்க்கரை இல்லாத சர்க்கரைப் பாத்திரம் பரிதாபத்திற்குரியது...''

முனீஸ் தலையை ஆட்டினாள்: “ஒத்துக்கொள்கிறேன். ஆனால், இந்த இரும்புக் கல் இல்லாத செருப்பு குத்தி என்ற வார்த்தை சற்று வினோதமாக இருக்கிறது. இரும்புக் கல், கொல்லனுடன் சம்பந்தப்பட்டது என்று தோன்றுகிறது. செருப்பு தைப்பவனுடன் அல்ல...''

ஃபாரூக்லாகா வாயைப் பிளந்து நின்றுகொண்டிருந்தாள். ‘இல்லை... அதற்கு செருப்பு தைப்பவனுடன்தான் தொடர்பு' என்று கூறவேண்டும்போல அவளுக்கு இருந்தது. ஆனால், உறுதியாக அவளால் அதை நினைக்க முடியவில்லை. ‘உண்மையாகவா?' அவள் கேட்டாள்.

“எது எப்படியோ... கொல்லனுடன் தொடர்பு உள்ளது அது என்பதுதான் என் கருத்து...''

“அப்படியென்றால், செருப்பு தைப்பவன் பயன்படுத்தும் பொருளுக்கு என்ன கூறுவது?''

முனீஸ் சிந்தித்தாள். நல்ல ஞாபகசக்தி இருந்தாலும், இப்போது அதைப்பற்றி நினைப்பதாக இல்லை: “கடவுளே... எனக்குத் தெரியாது.''

“ம்... செருப்பு தைப்பவனை கொல்லனாக மாற்றினால், மொத்தத்தில் குழப்பம் வந்துவிடும்.''

“கொல்லனாக ஆக்கினால், என்ன குழப்பம் வந்து விடப் போகிறது? இப்போது பயன்படுத்தியிருக்கும் சில வார்த்தைகளுக்கு எந்தவொரு அர்த்தமும் இல்லை. உப்புப் பாத்திரம் இல்லாமல் சிரமப்படுபவன், பட்டாசுக்காக ஏங்குவது, கொடுக்கல்- வாங்கல் எந்த வார்த்தையும் ஒன்றோடொன்று சேரவில்லை. இரும்பு வேலை செய்பவனுக்குப் பொருந்துகிற மாதிரி கவித்துவ அழகு கொண்ட வேறு ஏதாவதொரு சொல்லைப் பயன்படுத்தலாம். அடுத்தது... பாலைவன பிரதேசத்தில் பாம்பு இதயம் கொண்ட உயிரினத்தைப் பற்றிக் கூறும் இடத்தில் பாருங்க... உண்மையிலேயே வாசிப்பவர்களுக்குப் பிடிக்காமல் இருக்காது. எனினும், எனக்கு புரியவில்லை இனி... இப்போது நடனமாடும் இதயத்தைக் கொண்டிருக்கும் ஆளாக இருந்தாலும், அப்படித்தான்...''

ஃபாரூக்லாகா மொத்தத்தில் நொறுங்கிப் போய்விட்டாள். அவளுடைய கனவுகள் இடிந்து போய்விட்டன என்ற விஷயம் முனீஸுக்கு தெரியும்.

“கவிதையைப் பற்றி நினைத்து கவலைப்படக் கூடாது. திறமையை வெளிப்படுத்துவதற்கு வேறு எவ்வளவோ வழிகள் இருக்கின்றன. இங்கு நேற்று வந்திருந்த ஒரு ஓவியனின் மனதை நான் வாசித்தேன். உங்களை ஓவியமாக வரைய வேண்டும் என்ற ஆசை அவனுக்கு இருக்கிறது. வரையட்டும்... நல்ல தொகையைக் கொடுத்தால், உண்மையாகவே அவன் வரையாமல் இருக்க மாட்டான். அதன் மூலம் புகழ்பெற்றவர்களின் உறவைப் பெற முடியும். அதைத்தான் சாதித்தாகி விட்டதே! ஆட்களை உண்மையான இதயத்துடன் அணுகவேண்டும். தேர்தலில் போட்டியிட விருப்பம் இருக்கும் விஷயத்தை அவர்களிடம் கூறுங்கள்... உதவிக்கு இருக்க மாட்டார்கள்.

நொறுங்கிப் போய்விட்ட கனவுகளில் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பதை ஃபாரூக்லாகா நிறுத்திக்கொண்டாள். தொடர்ந்து முனீஸ் கூறிய அறிவுரைகளைப் பற்றி சிந்திக்க ஆரம்பித்தாள்.

அடுத்த வாரமே பார்ட்டிகளை ஆரம்பிக்கலாம் என்று தோன்றுகிறது. அவள் சொன்னாள்: “முஸய்யப், அக்பர்- இருவரையும் வருமாறு கூறு. விருந்து வேளையில் வேலைக்காரர்கள் இருக்கவேண்டும்.''

அதைத் தொடர்ந்து அது நடந்தது. அடுத்த வாரத்திலிருந்து விருந்தாளிகளின் வரவு ஆரம்பமானது.

உறவினர்களும் நண்பர்களும் தினமும் வர ஆரம்பித்தார்கள். தன் சகோதரியைப் பார்க்க வருவதாகக் கூறிக்கொண்டு அமீர் பல முறை வந்தான். ஆனால், பெரிய ஆளாக ஆவதற்கு அவன் சிறிதும் முயற்சிக்கவில்லை. அவன் மனைவியை தன்னுடன் அழைத்து வரவில்லை. என்ன ஒரு மரியாதை!

“அமீர், ஏன் மனைவியை அழைத்துக்கொண்டு வரவில்லை?'' ஃபாஇஸா கேட்டாள்.

“அவசரமாக வந்தேன்... அது மட்டுமல்ல- இப்படிப்பட்ட விஷயங்களில் அவளுக்கு ஆர்வமும் இல்லை. இல்லத்தரசியாக இருக்கிறாளே!''

“இந்த இல்லத்தரசிகளை நான் பார்க்க விரும்புவதே இல்லை. இல்லத்தரசிகள் சோஷியலாக இருக்க வேண்டும். அவர்கள்தான் தங்களுடைய கணவர்களை சமூகரீதியாக உயர்த்திக்கொண்டு வரவேண்டும். சமையலறைக்குள்ளேயே இருக்க வேண்டியவள் அல்ல. உங்களுடைய விஷயத்தையே பாருங்களேன்...! இப்படி அலுவலகத்தில் ஒரே வேலையை எவ்வளவு காலம் செய்துகொண்டிருப்பீர்கள்? இறுதியில் உயர்வு என்ற ஒன்று வேண்டாமா? முக்கியமான நபர்களுடன் நட்பு உண்டாக்கிக் கொள்வதுதான் அதற்கான வழி. இப்போது நான் நினைத்ததைவிட அதிகமான பெரிய மனிதர்கள் எனக்கு பழக்கமாகி இருக்கிறார்கள். காரியம் நடப்பதற்கு நான் ஒரு வார்த்தை சொன்னால் போதும்...''

“உனக்கு அத்தர்சியானைத் தெரியுமா? சென்ற வாரம் இங்கே வந்திருந்தான். உயரம் குறைவான, சிவந்த முகத்தைக் கொண்ட, வழுக்கைத் தலையன்...'' அமீர் கேட்டான்.

“மொனகபியுடன் வந்த அந்த கஞ்சா புகைக்கும் நண்பனைப் பற்றி நீ கூறுகிறாய். அவன் எப்போதும் இங்கேதான்...''

அமீரின் கண்கள் ஒளிர்ந்தன. ஃபாஇஸாவைப் பார்க்கும்போதெல்லாம் அவன் அத்தர்சியானைப் பற்றி விசாரிப்பான். அவனுடன் என்ன தொடர்பு இருக்கிறது என்று அவளும் கேட்பாள். அவ்வாறு வெறுமனே உதவக்கூடிய குணத்தைக்கொண்டவள் அல்ல அவள்.

ஃபாரூக்லாகா ஓவியனின் மாடலாக ஆனாள். எல்லா செவ்வாய்க் கிழமையும் வெள்ளிக்கிழமையும் அவளுடைய ஓவியத்தை வரைவதற்காக அவன் பூந்தோட்டத்திற்கு வருவான். அதன்மூலம் ஃபாரூக்லாகாவே பல்வேறு மாறுபட்ட கோணங்களில் இருந்து வரைந்த ஓவியங்கள் அடங்கிய ஒரு கண்காட்சியை நடத்துவது என்று அவன் தீர்மானித்தான். அந்த வகையில் பத்து கண்காட்சிகள் நடத்துவதாகக் கூறியவுடன், அவனுக்கு ஏராளமான பணம் கொடுக்கப்பட்டது.

பனித்துளிகளைச் சேகரிப்பதற்காக பூந்தோட்டத்தின் ஒரு மூலையில் தோட்டக்காரனுக்கு முனீஸ் உதவியாக இருந்து கொண்டிருந்தாள். முஸய்யப்பும் அக்பரும் சமையல் வேலைகளைச் செய்து கொண்டிருந்தார்கள். அதைத் தொடர்ந்து பெண்களுக்கு வேலை எதுவும் இல்லாத சூழ்நிலை உண்டானது.

குளிர்காலம் வந்தவுடன், பெண்களை அங்கிருந்து அனுப்பி விடுவதைப் பற்றி ஃபாரூக்லாகா சிந்திக்க ஆரம்பித்தாள். காரியங்கள் அனைத்தையும் செய்வதற்கு இப்போது அவளால்தான் முடியும்.