Lekha Books

“ஆமாம், இத்தா. உதாரணத்திற்குக் கூறுகிறேன்- நீங்கள் ஒரு மக்களின் பிரதிநிதியாக ஆகவேண்டும் என்று நினைக்கிறீர்கள். அந்த பாவம்... நேற்று வரை ஒரு விலை மாதுவாக இருந்தாள். இப்படி... எதுவுமே என் கணிப்பிலிருந்து விடுபட்டுபோய்விடாது.''

“இங்கே ஏன் தங்கக் கூடாது?'' ஃபாரூக்லாகா கேட்டாள்.

“கட்டாயம்... கெட்ட நேரம் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்- பெண்களால் தனியாக பயணம் செய்ய முடியாத காலமாக இது இருக்கிறதே! ஒன்று உருவமே இல்லாமல் நடந்து திரிய வேண்டும். இல்லாவிட்டால் வீட்டிற்குள்ளேயே உட்கார்ந்து கொண்டிருக்க வேண்டும். வீட்டிற்குள் கதவை அடைத்துக் கொண்டு என்னால் இருக்க முடியாது. எனினும், பெண் என்ற வகையில் சில நேரங்களில் அந்த மாதிரி இருக்க வேண்டியதிருக்கும். கொஞ்சம் நடப்பேன்... பிறகு, ஏதாவதொரு வீட்டிற்குள் நுழைந்து தங்குவேன். பிறகும் நடப்பேன்... பிறகு... வேறொரு வீட்டில் தங்குவேன்… இந்த விதத்தில் மிகவும் வேகமாக உலகம் முழுவதையும் சுற்றித் திரிந்து பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆசை இருக்கிறது. அந்த காரணத்தால்தான் உங்களுடைய அழைப்பை சந்தோஷத்துடன் நான் ஏற்றுக் கொண்டேன்.''

ஃபாரூக்லாகாவிற்கு அளவற்ற சந்தோஷம் உண்டானது. “கேட்டீர்களா, பெண்களே! இந்த வீட்டைப் புதுப்பிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் எனக்கு இருக்கிறது. கட்டடம் கட்டும் வேலைகள் தனக்கு நன்கு தெரியும் என்று தோட்டக்காரன் கூறியிருக்கிறான். நாங்கள் இங்கு தங்கவைக்கிற ஒரே ஒரு ஆண்- அவன் மட்டுமே. வீடு உண்டாக்கும் வேலைகள் அனைத்தையும் நாமே செய்வோம்.''

“மிகவும் நல்ல ஐடியா... இதைப் பற்றி எனக்கு முன்பே தெரியும். கடவுள் உதவியுடன் எல்லா காரியங்களும் சிறப்பாக நடக்கும்.'' முனீஸ் கூறினாள்.

ஃபாஇஸா அழுது கொண்டிருந்தாள்.

“இனி என்ன பிரச்சினை?'' ஃபாரூக்லாகா கேட்டாள்: “கன்னித்தன்மை இல்லையென்றால், உன்னால் வாழமுடியாது என்று நினைக்கிறாயா? கடந்த முப்பத்து இரண்டு வருடங்களாக அப்படியொன்று இல்லாமலே நான் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறேன்.''

“அப்படியென்றால் எனக்கென்றிருந்த நல்ல பெயர் என்ன ஆவது, இத்தா?'' ஃபாஇஸா கேட்டாள்: “என்னுடைய உறவினர்களிடமும் கணவனிடமும் நான் என்ன கூறுவேன்? திருமணம் முடிந்த பிறகு, முதலிரவின்போது நான் என்ன செய்வது?''

அப்போது முனீஸ் கூறினாள்: “திருமணம் முடிந்து, நடந்த விஷயம் கணவனுக்குத் தெரியாமல் பார்த்துக்கொள்வதற்கு நான் பொறுப்பு. அதைப்பற்றி நினைத்து மனதில் கவலைப்பட வேண்டாம். முகத்தை வேறு மாதிரி ஆக்கக்கூடிய திறமையும் எனக்கு இருக்கிறது என்ற விஷயம் உனக்குத் தெரியுமல்லவா?''

“பிறகு எதற்கு நீ பிசாசுகளான அந்த ‘ட்ரக்' ஓட்டுநர்களுக்கு முன்னால் அதைக் காட்டவில்லை?''

“தங்க ஃபாஇஸா, இரண்டு முறை மரணமடைந்தும், மீண்டும் உயிருடன் வந்தவள் நான். நான் காரியங்களை வேறொரு வகையில் பார்க்கிறேன். நான் இதை உனக்கு எப்படிக் கூறி புரிய வைப்பேன்? உண்மையாகவே கூறுகிறேன். எனக்கு சிறகுகள் இருந்திருந்தால், நான் பறந்து போயிருப்பேன். கெட்ட காலம் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்- இரண்டு முறை இறந்தும், என்னுடைய ஆன்மா இப்போதும் இந்த உலகத்தில் இருந்து கொண்டிருக்கிறது. கடவுளின்மீது சத்தியம் பண்ணி கூறுகிறேன். என்னை நம்பு. இந்த கன்னித்தன்மை விஷயமெல்லாம் பெரிய விஷயமே இல்லை. உண்மையாகவே கூறுகிறேன். கணவனைக் கண்டுபிடித்து திருமணம் நடத்துவதில் எந்தவொரு பிரச்சினையும் இருக்காது. அது வராமல் பார்த்துக் கொள்வதற்கு நான் பொறுப்பு ஏற்றுக் கொள்கிறேன்.''

ஃபாஇஸா மனதிற்குள் சாந்தமானாள். ஃபர்னிச்சர்களும், பெட்டிகளும், கட்டடம் கட்ட பயன்படும் பொருட்களும் காத்துக் கொண்டிருக்க, பெண்கள் தங்களுடைய சொந்த வாழ்க்கைக் கதைகளை ஒருவரோடொருவர் பரிமாறிக் கொண்டார்கள்.

பூந்தோட்டம்

வசந்த காலம் வந்தவுடன், பூந்தோட்டம் உண்மையாகவே பூங்காவனமாக மாறியது. தோட்டக்காரன் கூறியது எந்த அளவிற்கு உண்மை! அவனுக்கு உண்மையிலேயே கைராசி இருக்கத்தான் செய்கிறது. அவன் ஒரு மரக் கொம்பைத் தொட்டால் போதும், அந்தக் கொம்பில் ஓராயிரம் மலர் மொட்டுகள் விரிந்து கொண்டிருந்தன.

அவர்கள் வீட்டின் சிறிய சிறிய குறைபாடுகளைச் சரி செய்து கொண்டிருந்தார்கள். ஃபாரூக்லாகா வேலை எதுவும் செய்யவில்லை. ஆலோசனைகள் கூறியவாறு அவள் இளவேனிற்காலம் முழுவதும் பூந்தோட்டத்தைச் சுற்றிச் சுற்றி நடந்து கொண்டிருந்தாள். தோட்டக் காரன் பெண்களுக்கு வேலைகளை எப்படிச் செய்ய வேண்டும் என்று சொல்லிக் கொடுத்திருந்தான். ஸரீன்கோலா மண்ணைக் குழப்பினாள். முனீஸ் சாயத்தைச் சுமந்து கொண்டு சென்றாள். ஃபாஇஸா கட்டைகளை அடுக்கி வைத்தாள். தோட்டக்காரன் எல்லா வேலைகளையும் மேற்பார்வை பார்த்தான். அந்த மழைக்காலம் முடியும்போது, ஆறு அறைகளும் மூன்று குளியலறைகளும் கொண்ட வீடு தயாராகி விட்டது.

நல்ல வெயில் காய்ந்து கொண்டிருந்த நாளன்று ஃபாரூக்லாகா வேலைகளைப் பார்த்தவாறு குளத்தின் கரையில் அமர்ந்திருப்பாள். சில நேரங்களில் ஸரீன்கோலாவையும் தன்னுடன் அழைத்துக்கொண்டு பொருட்கள் வாங்குவதற்காக கடைத் தெருவிற்குச் செல்வாள். ஃபாரூக்லாகாவின் ரசனைக்கேற்றபடி வீடு கட்டப்பட்டது.

அவள் ஆலோசனைகள் கூறுவாள். தோட்டக்காரன் அதைச் செயல் படுத்துவான்.

இளவேனிற்காலம் முடிந்ததுடன், வீடு சம்பந்தப்பட்ட வேலைகள் முடிவடைந்தன. ஃபாரூக்லாகா, முனீஸுக்கும், ஃபாஇஸாவிற்கும் சேர்த்து ஒரு அறையைக் கொடுத்தாள். பெண்கள் இருவரும் ஃபாரூக்லாகாவுடன் நல்ல நட்புடன் இருந்தார்கள். அவர்கள்தான் வீட்டுக்குள் இருந்த வேலைகளைச் செய்தார்கள். ஃபாஇஸா உணவைச் சமைத்தாள். மற்ற வேலைகளை முனீஸ் செய்தாள். வீட்டுக்குள் செய்யவேண்டிய அலங்காரங்களை ஃபாரூக்லாகா பார்த்துக்கொண்டாள். பூந்தோட்டத்தின் ஒரு மூலையில் சிறிய ஒரு கூரை வீட்டைக் கட்டிக்கொள்வதற்கான அனுமதியை அவள் தோட்டக்காரனுக்குக் கொடுத்தாள். ஸரீன்கோலா உதவினால், தான் அதைக் கட்டி முடிப்பதாக அவன் சொன்னான்.

அந்த வகையில் மஹ்தொகத் மரத்திற்கு எதிரில் தோட்டக்காரன் ஒரு குடிலை உண்டாக்கினான்.

மரத்தில் அப்போதும் காய், கனிகள் எதுவும் உண்டாக ஆரம்பிக்கவில்லை. ஃபாரூக்லாகா குழப்பத்துடன் காணப்பட்டாள். ஆனால், வசந்த காலம் வரும்போது ஏராளமான பூக்கள் மலரும் என்று கூறி தோட்டக்காரன் அவளைச் சமாதானப்படுத்தினான். “இதை மற்ற மரங்களைப்போல நினைத்து விடாதீர்கள். இது மனித மரம். மனித முலைப்பால் குடித்து இதை ஊட்ட வேண்டும்'' என்றான் அவன்.

மனித முலைப் பால் எங்கு கிடைக்குமென்று ஃபாரூக்லாகாவிற்கு தெரியவில்லை. தோட்டக்காரன் அவளைச் சமாதானப்படுத்தினான். ‘கவலைப்படாமல் இருங்க. நான் ஸரீன்கோலாவைத் திருமணம் செய்துகொள்கிறேன். அவள் என்னுடைய குழந்தையைப் பெற்றெடுப்பாள். அப்போது... அந்தப் பாலைக் கொண்டு போய் நான் மரத்திற்குப் புகட்டுவேன்' என்றான் அவன்.

ஒரு ‘மொல்லாக்காக'வைக் கொண்டு வந்து ‘நிக்காஹ்' சடங்குகளைச் செய்யவேண்டும் என்று ஃபாஇஸா ஆசைப்பட்டாள். ஆனால், தோட்டக்காரன் அதை ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. அவை அனைத்தையும் தானே கூறுவதாகவும், அதற்காக ஒரு ‘மொல்லாக்கா'வின் தேவை இல்லை என்றும் அவன் கூறிவிட்டான். ஃபாஇஸா அந்தச் சடங்கை திருமணமாக ஏற்றுக்கொள்ள தயாராக இல்லை.