Lekha Books

"என்னால் இப்போது மனதில் இருக்கும் உணர்வை வெளிப்படுத்த முடியவில்லை.'' சவுதரி சொன்னார்: "வெற்று வார்த்தைகளைக் கொண்டு பேசுவதற்கு எனக்கு விருப்பமில்லை. என்னுடைய புரோகிதச் செயல்களுக்கு கிடைக்க வேண்டிய மதிப்பு கிடைத்து விட்டிருக்கிறது.''

"இப்போதும் மறக்க முடியாத இன்னொரு ஆளும் உண்டு- எங்களுடைய இறந்துவிட்ட மணிக்கின் மனைவி!''

"யார் இந்த மணிக்?''

"சோதனைக் கூடத்தில் பிரதான மெக்கானிக்காக அவர் இருந்தார். அழகான, திறமை வாய்ந்த கைகளை அவர் கொண்டிருந்தார். இயந்திரங்களை தலைமுடி அளவிற்குக்கூட சரி பண்ண அவரால் முடியும். இயந்திரங்களின் விஷயத்தில் அவருடைய மூளை மிகவும் சிறப்பாகச் செயல்பட்டது. என்னுடைய கணவர் அவரிடம் ஒரு நண்பரைப் போல பழகினார். அவரைக் காரில் ஏற்றிக் கொண்டு போய் அவர் பெரிய பெரிய தொழிற்சாலைகளையெல்லாம் பார்த்தார். ஆனால், அவர் ஒரு முழு குடிகாரராக இருந்தார். அவருடைய நிலையற்ற தன்மையைப் பார்க்கும் சோதனைக் கூடத்தில் வேலை பார்த்தவர்கள் அவரைக் கேவலமாக பார்த்தார்கள். அவர் உண்மையாகவே மிகச் சிறந்த திறமைசாலி. பயிற்சியால் மட்டும் பெற முடியாத திறமையைக் கொண்ட பேராற்றல் படைத்தவர் என்று என்னுடைய கணவர் கூறுவதுண்டு. மணிக் மீது அவர் முழுமையான அன்பு வைத்திருந்தார். அவர் என்ன காரணத்திற்காக என்மீது அன்பு செலுத்தினார் என்பதை இப்போது உங்களால் புரிந்து கொள்ள முடிந்திருக்கும். அவர் என்னிடம் பார்த்த நல்ல விஷயங்கள் கெட்ட விஷயங்களைவிட அதிகமாக இருந்தன. அவர் என்மீது வைத்திருந்த நம்பிக்கையை நான் இப்போதும் முழு மனதுடன் பத்திரப்படுத்தி வைத்திருக்கிறேன். வேறு யாரிடமிருந்தும் அவரால் எதிர்பார்க்க முடியாது. என்னுடைய பலவீனங்களைப் பொருட்படுத்தாமல் அவர் என்னுடைய பலத்தை மட்டும் ஏற்றுக் கொண்டார். அவர் என்னுடைய திறமைகளைக் காணாமல் இருந்திருந்தால், நான் எப்படிப்பட்ட இருளுக்குள் போய் சிக்கிக் கொண்டு விட்டிருப்பேன் என்பதை உங்களால் கற்பனை பண்ணி பார்க்க முடிகிறதா? நான் ஒரு தரம் தாழ்ந்த பெண். அதே நேரத்தில் எனக்கு சில நல்ல குணங்களும் இருக்கின்றன. அப்படி இல்லாமல் போயிருந்தால், அவரால் என்னை சகித்துக் கொண்டு இருந்திருக்க முடியுமா?''

"சோஹினி, உங்களுடன் அறிமுகமான நாளிலிருந்தே, நீங்கள் அசாதாரணமான தனித்தன்மை கொண்ட பெண் என்பதை நான் புரிந்து கொண்டேன். நீங்கள் ஒரு தரம் தாழ்ந்த பெண்ணாக இருந்திருந்தால், நீங்கள் இதுவரை செய்த உழைப்புகள் எதுவும் வெளியே வந்திருக்காது.''

"ஆட்கள் என்னைப் பற்றி எப்படி நினைத்தாலும், அந்த மனிதர் எனக்கு உண்டாக்கிக் கொடுத்த அங்கீகாரம்தான் நின்று கொண்டிருக்கிறது. அது இனிமேலும் நிலை பெற்று நிற்கும்.''

"கணவரின் பெயரைக் கேட்டவுடன் கரைந்து கரைந்து இல்லாமற் போகும் வெறும் ஒரு சாதாரண பெண்ணல்ல நீங்கள் என்பதை, உங்களைப் பற்றி மேலும் நெருக்கமாகத் தெரிந்து கொண்டபோது நான் புரிந்து கொண்டேன்.''

"இல்லை... நான் அப்படிப்பட்ட பெண் அல்ல. அவரிடம் நான் என்னுடைய சக்தியைக் கண்டடைந்தேன். முதல் நாளிலேயே அவர் ஒரு ஆண் என்பதை நான் புரிந்து கொண்டேன். நல்ல ஒரு மனைவியாக ஆவதற்காக முன்கூட்டியே எழுதித் தயார் பண்ணிய நாடகத்தை ஆடி முடிக்க வேண்டிய சூழ்நிலை எனக்கு உண்டாகவில்லை. என்னிடமிருக்கும் அந்த விலை மதிப்புள்ள ரத்தினங்களை அணிவதற்கு அவருக்கு மட்டுமே தகுதி இருந்தது என்பதை நான் பெருமையுடன் கூறுவேன்.''

அந்தச் சமயத்தில் நீலா அறைக்குள் வந்தாள். "எக்ஸ்யூஸ் மி, பேராசிரியர்...'' அவள் சொன்னாள்: "நான் என் அம்மாவிடம் ஒரு விஷயத்தைக் கூற வேண்டும்.''

"நிச்சயம் நீ சொல்லலாம். நான் சோதனைக் கூடத்திற்குச் செல்வதற்காக இருக்கிறேன். ரேபதி என்ன செய்கிறான் என்பதைப் பார்க்கிறேன்.''

"அதைப் பற்றிக் கவலைப்பட வேண்டிய அவசியமே இல்லை.'' நீலா சொன்னாள்: "அவருடைய வேலை முன்னேறிக் கொண்டிருக்கிறது. அவர் என்ன செய்கிறார் என்பதைப் பார்ப்பதற்காக நான் இடையில் அவ்வப்போது சாளரத்தின் வழியாக உள்ளே எட்டிப் பார்ப்பதுண்டு. எல்லா நேரங்களிலும் அவருடைய தலை புத்தகத்தை நோக்கி குனிந்த வண்ணம் இருக்கும். குறிப்புகள் எழுதிக் கொண்டிருப்பதற்கு மத்தியில் திடீரென்று எதைப் பற்றியோ ஆழமாக சிந்திப்பதைப் போல அவர் பேனாவைக் கடிப்பதைப் பார்க்கலாம். சர் ஐஸக்கின் புவி ஈர்ப்பு விதி தகர்ந்துபோய் விடுமோ என்ற பயத்தின் காரணமாக நான் அங்கு நுழைய முடியாது. காந்த சக்தியைப் பற்றித்தான் அவர் பாடம் நடத்துகிறார் என்று என் தாய் யாரிடமோ கூறுவதைக் கேட்டேன். அதனால்தான் யாராவது... குறிப்பாக பெண்கள் அந்த வழியாகக் கடந்து செல்லும்போது அவருடைய ஊசி அசையத் தொடங்கி விடுகிறது.''

சவுதரி விழுந்து விழுந்து சிரித்தார். "சோதனைக் கூடம் நமக்கு உள்ளேயே இருக்கிறதே, குழந்தை! காந்த சக்தியைப் பற்றிய ஆராய்ச்சி ஒரு தொடர் திட்டம். அந்த ஊசியை அசைக்கக் கூடிய ஆட்கள்மீது கோபம் உண்டாவது இயல்பானதே. அது நம்முடைய திசையைப் பற்றிய அறிவைத் தலை கீழாகப் புரட்டிப் போடுகிறது. நான் புறப்படுகிறேன்.''

"எவ்வளவு காலத்திற்கு என்னை புடவை நுனியில் கட்டி வைத்திருக்க வேண்டும் என்று திட்டமிட்டிருக்கிறீர்கள், அம்மா?'' சவுதரி போனவுடன் நீலா தன் தாயிடம் கேட்டாள். "அது இனிமேல் அதிக காலம் நடக்காது. அம்மா, அதிக நாட்கள் ஆவதற்கு முன்பே நீங்கள் அந்த விஷயத்தில் வருத்தப்பட வேண்டியதிருக்கும்.''

"என்ன செய்ய வேண்டும் என்று நீ நினைக்கிறாய்?''

"இளம் பெண்களுக்கு உரிய மேற்படிப்பு திட்டத்தைப் பற்றி உங்களுக்குத் தெரியுமா, அம்மா?'' நீலா கேட்டாள்: "நீங்கள் எவ்வளவோ பணத்தை அதற்காக நன்கொடையாக அளித்திருக்கிறீர்கள். அங்கு எனக்கு ஏதாவது செய்யக்கூடிய சந்தர்ப்பத்தை உண்டாக்கித் தரக்கூடாதா?''

"நீ ஒழுங்கான பாதையின் வழியாக முன்னோக்கிப் போக மாட்டாயா என்பதுதான் என்னுடைய குறையே.''

"எல்லா செயல்களையும் நிறுத்தி வைப்பதுதான் முன்னோக்கிப் போவதற்கான மிகச் சிறந்த வழி என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்களா, அம்மா?''

"இல்லை... நிச்சயமாக இல்லை. எனக்கு அது புரிகிறது. அதுதான் என்னை அதிகமாக வேதனைப்பட வைக்கிறது.''

"என்னை தனியே சிரமப்பட வைக்காததற்கு என்ன காரணம்? அம்மா, கடைசியில் நீங்கள் ஒப்புக் கொள்ள வேண்டிய சூழ்நிலை வரும். நான் இப்போது ஒரு சிறிய குழந்தை அல்ல. பொது இடம் என்றால் பலவகைப்பட்ட மனிதர்களும் வந்து போய்க் கொண்டிருக்கும் ஒரு இடம் என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்கள்.