Lekha Books

நான் கூறினேன்:

"இந்த அளவுக்கு உயர்ந்த சரக்கு நான் சாப்பிட்டதில்லை."

"உண்மையாகவா?"

நான் சொன்னேன்:

"உண்மையாகத்தான்."

"அப்படின்னா அது..." அவர் சரக்கின் பெயரைக் கூறினார்.

"...."

"நான் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். தெய்வமே!"

"ஆமா... உடல் ஆரோக்கியத்திற்கு இது ரொம்பவும் நல்லது!"

நான் முன்பு மதுக்கடை முன்பு மறியல் செய்த கதையை நினைத்துப் பார்த்தேன். என் காலில் வந்து விழுந்து உடைந்த பாட்டிலின்.... நான் வினவினேன்:

"இது அந்த இனத்தில்..."

"அந்த இனத்தில் பாவப்பட்டவன் இவன்."

நான் கோழியின் தொடையை ஒரு கடி கடித்தவாறு ஒரே மடக்கில் டம்ளரைக் காலி செய்தேன். மீண்டும் டம்ளர் நிரம்பியது. அதையும் நான் காலி செய்தேன். இப்படித் தின்னுவதும் குடிப்பதுமாய் நான் இருக்கிறபோது மீண்டும் சரக்கு வந்தது. நுரையில்லை. நிறத்தில் சிறிது வித்தியாசம். நான் ஒரு மடக்கு குடித்தேன். ஆயிரம் ஊசி முனைகள் ஒரே நேரத்தில் குத்துவதுபோல உணர்ந்தேன். நான் கேட்டேன்.

"இவன் இன்னொருத்தன்போல இருக்கே!"

அவர் பெயரைச் சொன்னார்:

"இவன்..."

"பாவப்பட்டவன் இல்லை?"

"இல்லை... இவன் உயர்ந்த ஸ்தானத்தில் இருப்பவன். தலைவன்."

இந்த விஷயத்தில் தலைவனான அந்த சைத்தானும் எனக்குள்ளே போனான். மணிகள் கடந்தன. எனக்கு மிகமிக உற்சாகமாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் இருந்தது. நான் வீங்கிப் போய்விட்டதைப்போல் உணர்ந்தேன். தலைவர்களான பல பிசாசுகளும் பிசாசினிகளும் டம்ளர் வழியே எனக்குள்ளே நுழைந்தார்கள். நான் சொன்னேன்- சொல்லியபோது வார்த்தைகள் கட்டுப்பாட்டை மீறித் தடுமாறின.

நான் சொன்னேன்:

"மஸி..."

அவர் சொன்னார்:

"சாய்... இப்போதான் ஆரம்பமே... பாய்...!"

"எஸ் ஸார்."

"எலுமிச்சம்பழம், பச்சை மிளகாய், உப்பு..."

"எஸ் ஸார்."

சிறிது நேரத்தில் அவை மூன்றும் வந்தன. பச்சை மிளகாயில் உப்பு போட்டு அதன்மேல் எலுமிச்சம் பழச்சாறைப் பிழிந்து ஊற்றினார். இரண்டு தட்டுகளில் ஒரு தட்டை எடுத்து என் முன் வைத்தார்.

"தொட்டு நாக்குல வச்சு பாருங்க. என் மாஸ்டர் பீஸ் இதுதான்."

நான் தொட்டு நக்கிப் பார்த்தேன். பேஷ்... அடடா! அந்த எரிச்சலும் புளிப்பும் உப்பும், தாகம்...

அதற்குப் பிறகும் வந்தன பேய்கள். ஒற்றை முலைச்சிகள், காலமாடன்மார்கள், காலமாடிகள்... அழகர்கள், அழகிகள்... ஆட்டு மாமிசம், ரொட்டி... நான் கணக்கே இல்லாமல் குடித்தேன். கணக்கே இல்லாமல் தின்றேன். (என் நண்பரே, என்னை மன்னியுங்கள். ஒன்றுமே ஜீரணமாகவில்லை. மணல் மூட்டைபோல ஈய உருண்டையில் சுற்றிய முள்கம்பிபோல கருங்கல் துண்டுகள்போல... எல்லாமே உள்ளே கிடக்கின்றன. நான் காய்ந்து சருகாய்ப் போய்விடுவேன்போல் இருந்தது. மன்னிக்க வேண்டும். முழுவதையும் கூறுகிறேன்) தின்றும், குடித்தும், தொட்டு நக்கியும்- இப்படி இருக்கிறபோது நான் உமர்கய்யாமை நினைத்துப் பார்த்தேன். என் தூரத்துச் சொந்தம் அவன். அவன் ஒயினைப் பற்றிப் பாடியிருக்கிறான். சந்தடிசாக்கில் ஒயினையும் குடித்துவிடுவது என்று தீர்மானித்தேன். நான் கேட்டேன்:

"இங்க உமர்கய்யாம் இருக்கானா?"

என் ரசிகர் கூறினார்:

"நீங்க நல்லா பூஸ்ட் ஆயிட்டீங்க!"

எனக்குச் சிரிப்பு வந்தது. அந்த மனிதரின் முகம் சிவந்தும் கண்கள் சின்னதாகவும் இருந்தன. நான் சொன்னேன்:

"உங்க கண்கள் ரொம்ப சின்னதாக இருக்கு."

அவர் சிரித்தார்.

"உங்க கண்ணும்தான்."

நான் சொன்னேன்:

"நான் போகட்டா?"

அவர் கேட்டார்:

"நீங்கள் யாரைக் கேட்டீங்க?"

"ஒயின்."

"பாய்..."

"எஸ் ஸார்"

"ஒயின்."

ஒயினும் வந்தது. ரத்தச் சிவப்பு. அழகான பெண்ணைப்போல இனிப்பும் உண்டு. குத்தலும் உண்டு. அவர் என்னவோ பேசிக் கொண்டிருந்தார். நான் ஒன்றுமே பேசாமல் வெறுமனே இருந்தேன். கடைசியில் வெண்மையான ஒயின் வந்தது. ஒயின் அல்ல. ஒயினி, பெண்.... அழகி...

"நான் போறேன்."

அவர் பில் கொண்டு வரச் சொன்னார். பட்லர் ஒரு தட்டில் பில்லை வைத்துக் கொண்டு வந்தான். இருபத்தி ஏழோ, எழுபத்தி ரெண்டோ... ஐநூத்தி எழுபத்தி ரெண்டோ... ஒரு தொகை தெரிந்தது. என்னவென்று தெளிவாகத் தெரியவில்லை. அது சுற்றுவதுபோல் எனக்குத் தோன்றியது. நாங்கள் எழுந்தோம். அவர் சொன்னார்.

"நகைச்சுவைக் கதை எழுதணும். நடு இரவில். காமெடி. நான் காலையில போறேன். சரியா..."

"சரி.... காமெடி.... தலைக்கு பாட்டு. இன் தி மிட் நைட்... குட் நைட்."

நான் இப்படியும் அப்படியும் தள்ளாடியவாறு நடந்தேன். வந்த வாசல் வழி அல்ல, நாங்கள் சென்றது.

அவர் வெளிவாசல் கதவு வரை என்னுடன் வந்தார். அவர் கேட்டார்:

"தனியாப் போயிடுவீங்களா?"

"தனியாப் போயிடுவேன். உலகத்தில் தனியாகவே... குட் நைட்..."

"நகைச்சுவைக் கதை எழுதணும். பணம் ஏதாவது வேணுமா?"

"வேண்டாம். குட் நைட்"

"குட் நைட். காமெடி!"

"காமெடி... குட் நைட்! மிட் நைட்"

நாங்கள் பிரிந்தோம். எனக்கு என்னவோபோல் இருந்தது. ஆடையை உடலில் இருந்து எடுத்து தலையில் கட்டத் தோன்றவில்லை. பாட்டு பாடத்தோன்றவில்லை. தோன்றியது லேசான குற்ற உணர்வு. மது தீண்டத் தகாதது. அருந்தக் கூடாதது. மிக அதிகமாகவே குடித்திருக்கிறேன். மிக அதிகமாகவே தின்றிருக்கிறேன். போதை என்று சொன்னால் அதிகமாகவே போதை ஏறியிருக்கிறது எனக்கு. போதை தெளியுமா? வழியில் எங்காவது விழுந்து விட்டால்...? நான் இப்போது எங்கு போகிறேன்? வீடு எங்கே? விழுந்துவிடக் கூடாது... நான் விறைப்பாக பட்டாளக்காரர்கள் நடப்பது மாதிரி நடந்தேன். உலகக் குடிகாரர்களே! வாருங்கள்... வாருங்கள்... எல்லாரும் ஒன்றாய்ச் சேர்ந்து முடிவே இல்லாததை நோக்கி நடப்போம். போதையின்... போதையின் எல்லையற்ற சக்தியில் நான் மூழ்கிப் போவேனோ? திடமான மனிதன் நான். நடுநிலை தவறி விழமாட்டேன். துக்கத்தில் அமிழ்ந்து கிடக்கும் ஆனந்தம். எங்கும் ஒரே நிசப்தம். நல்ல நிலா வெளிச்சம். குளிர்காற்று. சந்திரன் ஒளி வீசுகின்ற அழகான இரவே! சந்தோஷமாக இல்லாவிட்டால் துக்கமா? சந்தோஷம்தான். சந்தோஷம் மட்டுமே. நான் பூர்ணசந்திரனில் தலையைக் குத்தி நின்றிருக்கிறேன். ஆனந்த நடனம். எல்லாம் என்னை விட்டுப் போகின்றனவா? பூமி எங்கே போகிறது? நானும் பிரபஞ்சங்களும்... எல்லாம் சேர்ந்து... எல்லாம் சேர்ந்து முடிவே இல்லாததை நோக்கிப் பாய்ந்து... பாய்ந்து போய்க் கொண்டிருக்கிறோமோ? முடிவே இல்லாதது என்றால் என்ன?

மங்களம்

சுபம்.