Lekha Books

பாரீஸ்

பாரீஸ், கோடை, 1887

அன்புள்ள தியோ,

உன்னுடைய கடிதத்தில் இருந்த விஷயங்களுக்கு நன்றி. நாம் வரையும் ஓவியம் மிகப்பெரிய பாராட்டையும் வெற்றியையும் பெற்றாலும்கூட, அதற்காக நாம் செலவழித்த பணம் கூட நமக்கு திரும்பி வருவதில்லை என்பதை நினைத்துப் பார்க்கும்போது மனதில் உண்மையிலேயே விரக்திதான் உண்டாகிறது.

வீட்டைப் பற்றி நீ எழுதியிருந்ததைப் படித்து நான் மனம் நெகிழ்ந்துவிட்டேன். ‘அவர்கள் நன்றாகவே இருக்கிறார்கள். இருந்தாலும் அவர்களைப் பார்க்கும்போது வருத்தம்தான் உண்டாகிறது’ என்று நீ எழுதியிருந்த வரிகள் என் மனதை மிகவும் தொட்டுவிட்டது. பன்னிரெண்டு வருடங்களுக்கு முன்னால் குடும்பம் என்றைக்கு இருந்தாலும் தழைத்தெழும் என்று நாம் எதிர்பார்த்ததுதான். உனக்கு சீக்கிரம் திருமணம் நடந்தால், அம்மா மிகவும் சந்தோஷப்படுவார்கள். உன்னுடைய உடல்நலத்தையும், வேலையையும் முன்னிட்டாவது இனிமேல் நீ தனியாக இருக்கக்கூடாது.

திருமணத்தைப் பற்றியோ குழந்தைகள் இருப்பதைப் பற்றியோ பொதுவாக எனக்கு ஆர்வம் இல்லை. என்னுடைய முப்பத்தைந்தாவது வயதில் பல நேரங்களில் கவலை வந்து ஆட்கொண்டு விடுகிறது. சில நேரங்களில் இந்தப் பாழாய்ப் போன ஓவியம் வரைவதற்காக என் மீதே எனக்கு வெறுப்பு உண்டாகி விடுகிறது. இந்த நேரத்தில் ரிச்பின் சொன்ன வார்த்தைகளை நினைத்துப் பார்க்கிறேன். அவர் சொன்னது இதுதான்- ‘கலைமீது கொண்ட காதல் என்றால் உண்மைக் காதலை நாம் இழக்கிறோம் என்று அர்த்தம்.’

அவர் சொன்னது உண்மையான வார்த்தைகள் என்பதை நான் ஒத்துக் கொள்கிறேன். ஆனால், அதே நேரத்தில் உண்மைக் காதல் ஒரு மனிதனை கலை மீது வெறுப்பு கொள்ளவே செய்யும் என்பதையும் நாம் ஒத்துக் கொள்ள வேண்டும். பல நேரங்களில் எனக்கு மிகவும் வயதாகிவிட்டதைப் போலவும், நிலை குலைந்து விட்டதைப்போலவும் உணர்கிறேன். ஆனால், காதல் உணர்வு என்ற ஒன்று என்னிடம் பட்டுவிடாமல் இன்னும் இருக்கவே செய்கிறது. அதே நேரத்தில் ஓவியம் வரைவதற்கான உற்சாகம் பல நேரங்களில் என்னை விட்டு இல்லாமலும் போகிறது. ஒரு மனிதன் வெற்றி பெற வேண்டுமென்றால, அவனுக்கு இலட்சியம் என்ற ஒன்று கட்டாயம் இருக்க வேண்டும். ஆனால், இலட்சியம் என்ற ஒன்றே முட்டாள்தனமாகவும் படுகிறது. என்ன நடக்கப் போகிறது என்பதைப் பற்றி என்னால் தெளிவான முடிவுக்கு வர முடியவில்லை. நான் உனக்கு அதிக சுமையாக இருக்கக் கூடாதென்று எண்ணுகிறேன். எதிர்காலத்தில் அது ஓரளவுக்கு சாத்தியமாகும் என்றும் நினைக்கிறேன். அந்த அளவுக்கு ஒரு வளர்ச்சியை நான் அடைவேன் என்ற நம்பிக்கை இருக்கிறது. எந்தவித பாரபட்சமும் பார்க்காமல், என் ஓவியங்களை நீயே பாராட்டக்கூடிய அளவிற்கு நான் வளர்வேன் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு இருக்கிறது.

தெற்கு திசை நோக்கி நான் போக முடிவெடுத்திருக்கிறேன். மனிதர்கள் என்ற முறையில் என்னை வெறுப்படைய வைத்திருக்கும் பல ஓவியர்களின் பார்வையிலிருந்து நான் எங்கே ஓர் இடத்திற்கு விலகிச் செல்ல விரும்புகிறேன்.

ஒரு விஷயத்தை நீ மனதில் வைத்துக்கொள். டாம்பரின்னுக்காக நிச்சயம் நான் எந்த வேலையும் செய்வதாக இல்லை. நாம் என்னதான் கஷ்டப்பட்டு உழைத்தாலும், அது யாரோ ஒருவருக்கு பயன் என்று போகிறதே தவிர, நமக்கல்ல. அதை நம்மால் தடுத்து நிறுத்த முடியவில்லை என்பதுதான் வருத்தப்படக்கூடியது.

செகாட்டரி விஷயம் வேறு. நான் இன்றும் அவள் மீது பாசம் வைத்திருக்கிறேன். அவளுக்கு என்மீது அன்பு இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.

ஆனால், அவளின் நிலைமை தான் மிகவும் மோசமாக இருக்கிறது. அவள் சுதந்திரமாக இருப்பதாகவும் தெரியவில்லை. அவள் வீட்டிலேயே அவள் பொறுப்புள்ள ஒரு பெண்ணாக இருப்பதாகவும் தெரியவில்லை. அவள் நோய் வாய்ப்பட்டு கஷ்டப்பட்டுக் கொண்டு இருப்பதைப் பார்க்கும்போது வருத்தமாகத்தான் இருக்கிறது.

நான் இதை வெளிப்படையாகச் சொல்லக்கூடாது. இருந்தாலும் சொல்கிறேன். அவள் கர்ப்பச் சிதைவு பண்ணியிருப்பாள் என்று நினைக்கிறேன் (தவறான வழியில் அவள் கர்ப்பமாகி இருக்க வேண்டும்). எனினும், அவள் இருக்கும் நிலையில், அவளை நான் குற்றம் சுமத்தக்கூடாது. இரண்டு மாதங்களில் அவள் நிலைமை சரியாகிவிடும் என்று நினைக்கிறேன். நான் அவளைப் பணத்திற்காக கஷ்டப்படுத்தாமல் இருப்பதற்காக என்னை நன்றியுடன் நினைத்துப் பார்ப்பாள் என்று எதிர்பார்க்கிறேன். அவள் குணமடைந்த பிறகு ஏதாவது தகராறு பண்ணினாலோ அல்லது எனக்கு சேர வேண்டிய பணத்தைத் தராமல் இருந்தாலோ நான் அவளை சும்மாவிட மாட்டேன். ஆனால், நிலைமை அந்த அளவிற்கு போகாது என்று நினைக்கிறேன். அவளை நான் நன்றாக அறிவேன். இப்போதும் அவள் மீது எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கிறது. வியாபார ரீதியாக அவள் தன்னுடைய நிலையை சரிப்படுத்திக் கொண்டு முன்னோக்கி செல்வானேயானால், அவளை நான் குற்றம் சொல்ல மாட்டேன். மாறாக, பாராட்டக்கூட செய்வேன்.

நேற்று நான் தேங்குய்யைப் பார்த்தேன். நீ இங்கிருந்து போன பிறகு நான்கு ஓவியங்களை வரைந்தேன். தற்போது என் கைவசம் ஒரு பெரிய ஓவியம் இருக்கிறது. நான் சமீபத்தில் வரைந்த ஒரு ஓவியத்தை தேங்குய்கூட மாட்டி வைத்திருந்தார்.

பெரிய ஓவியங்களைப் பொதுவாக விற்பனை செய்வது மிகவும் சிரமமான காரியம் என்பதை உணர்கிறேன். ஆனால், எதிர்காலத்தில் அதற்கு நல்ல வரவேற்பு இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.

ஒரு சாப்பாட்டு அறையையோ ஒரு பண்ணை வீட்டையோ அழகுபடுத்தக்கூடிய ஒன்றாக அவை இருக்கும் என்பது மட்டும் நிச்சயம்.

நீ காதலில் விழுந்து, திருமணம் செய்து, மற்ற ஓவிய விற்பனையாளர்களைப் போல நீயும் ஒரு பண்ணை வீட்டிற்குள் குடி புகுந்தால், நான் நிச்சயம் ஆச்சரியப்பட மாட்டேன். வியாபாரத்தில் நல்ல லாபம் கிடைத்தால், நன்கு செலவழிக்கலாம். அதன்மூலம் வாழ்க்கை மகிழ்ச்சிகரமாக இருக்கும். பார்ப்பதற்கு மோசமாகத் தெரிவதைவிட பணக்காரத்தனமாக தெரிவதுதான் பொதுவாகவே நடைமுறையில் நல்லது. தற்கொலை செய்து கொள்வதைவிட வாழ்க்கையை சந்தோஷத்துடன் கொண்டாடுவது எவ்வளவு மகத்தானது. வீட்டில் உள்ள அனைவரையும் கேட்டதாகக் கூறு.

உன்னுடைய
வின்சென்ட்.

 ஆர்ள்

ஆர்ள், டிசம்பர் 23, 1888

அன்புள்ள தியோ,

உன்னுடைய கடிதத்திற்கும் அதற்குள் இருந்த 100 ஃப்ராங் நோட்டிற்கும், 50 ஃப்ராங்க் ஆர்டருக்கும் நன்றி.

காகின் ஒரு எல்லையை மீறி போய்க் கொண்டிருக்கிறார் என்று நான் நினைக்கிறேன். ஆர்ளில் அவர் நடந்து கொள்ளும் முறை எனக்கு கொஞ்சமும் பிடிக்கவில்லை. நாங்கள் அமர்ந்து படங்கள் வரையும் சிறிய மஞ்சள் நிற வீட்டில் என்னிடம் அவர் ஏன் அப்படி நடந்து கொள்கிறார்?

அவரும் சரி நானும் சரி பல்வேறு வகைப்பட்ட பிரச்னைகளையும் சந்திக்க வேண்டியதிருக்கிறது.