Lekha Books

பல சிந்தனைகளோடு காரை ஓட்டிக் கொண்டு வந்த சரிதா, பெண்களின் உடைகள், ஜாக்கெட் இவற்றிற்கு அழகிய எம்ப்ராய்டரி வேலைப்பாடு செய்து வரும் 'ஸ்ரீ டிஸைனர்ஸ்' நிறுவனத்தின் வெளியே காரை நிறுத்திவிட்டு, இறங்கினாள்.

'ச்ச... கார் ஓட்டும்போது நான் ஏன் இப்பிடி வேற எது எதையோ யோசிச்சுக்கிட்டே ஓட்டறேன்? முன்னயெல்லாம் வேற எந்த யோசனையும் இல்லாம எவ்ளவு கவனமா ஓட்டுவேன்? வர்ற வழியில ஆட்டோவுல இடிக்கப் பார்த்தேனே... நல்ல வேளை... இடிக்காம... சமாளிச்சுட்டேன்' தைக்கக் கொடுப்பதற்காக துணிகள் கொண்டு வந்த பையை எடுக்காமல் இறங்கி விட்டபடியால் மீண்டும் காரைத் திறந்து பையை எடுத்தாள்.

பையை எடுத்துக் கொண்டு ஸ்ரீ டிஸைனர்ஸ்க்குள் நுழைந்தாள் சரிதா. அங்கே பல இளம் பெண்கள் அழகிய கை வேலைப்பாடுகளில் ஈடுபட்டிருந்தனர். அழகிய பட்டுத் துணிகளில், கல், முத்துக்கள், சமிக்கி, மணிகள் மற்றும் தங்க வண்ண நூல் இவற்றைக் கொண்டு மிகமிக நேர்த்தியாக, கலை நயமான வேலைப்பாடுகளை செய்து கொண்டிருந்தனர்.

அந்த நிறுவனத்தை திறம்பட நடத்தி வரும் பூர்ணிமா, அந்தப் பெண்கள் செய்யும் வேலைகளை மேற்பார்வை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

அவரது நாத்தனார் விஜியும் டிஸைன் புத்தகங்களை, வாடிக்கையாளர்களுக்கு எடுத்துக் காட்டிக் கொண்டிருந்தார்.

சில பெண்கள், தங்கள் துணிகளில் எம்ப்ராய்டரி போடுவதற்குரிய டிஸைன்களை அங்கிருந்த கம்ப்யூட்டரில் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். கம்ப்யூட்டரில் இருந்த ஏகப்பட்ட டிஸைன்களை ஒவ்வொன்றாக அங்கிருந்த இன்னொரு பெண் காண்பித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

சினிமா நடிகைகள் சிலருக்கு செய்து கொடுத்த டிஸைன்களையும் காட்டினாள். அங்கே கலைநயம் காணப்பட்டது.

அங்கே வந்து கொண்டிருந்த சரிதாவைப் பார்த்ததும் பூர்ணிமா, அவளை இன்முகத்துடன் வரவேற்றார்.

''ஹாய்... சரிதா....''

''ஹாய் பூர்ணிமா மேம்...''

''என்ன சரிதா... எப்பிடி இருக்கே? அபிலாஷ் ம்யூஸிக் பண்ற அத்தனை படமும் சூப்பர் டூப்பர் ஹிட்டாயிட்டிருக்கு?... எங்க சாந்துனுவோட அடுத்த பட ப்ரொட்யூஸர் கூட அபிலாஷைத்தான் ம்யூஸிக் பண்ணச் சொல்லப் போறாராம்...''

''அப்பிடியா மேம்? இப்ப புதுசா ப்ரொட்யூஸர் பழனிவேல் ஸாரோட படத்துக்கு டேட்ஸ் குடுத்திருக்கறதா அபிலாஷ் சொன்னார்.''

''ஓ வெரி குட். அபிலாஷ்க்கு முதல் படம் குடுத்ததே அவர்தானே?''

''ஆமா மேம். அதனால அவருக்கு டேட்ஸ் குடுத்தே ஆக வேண்டியதிருக்கு...''

''அபிலாஷூக்கு நான் காங்க்ராஜுலேஷன்ஸ் சொன்னேன்னு சொல்லு சரிதா...''

''நிச்சயமா சொல்றேன் மேம்.''

''சரி, என்ன தைக்கணும்?''

''பட்டு புடவை கொண்டு வந்திருக்கேன். அதில மணியும் சமிக்கியும் சேர்த்து வச்சு தைக்கணும் மேம்.''

''சரி, வந்து உட்கார் சரிதா. டிஸைன் பார்க்கலாம்'' என்ற பூர்ணிமா, சரிதாவிடம் புடவையை வாங்கினார். அதிலுள்ள பார்டர் டிஸைனுக்குப் பொருத்தமாக ஒரு வெள்ளை பேப்பரில் அவரே வரைந்து காண்பித்தார். அவர் வரைந்த டிஸைன் மிக அழகாக இருந்தது. மற்றொரு புடவைக்கும் டிஸைனைத் தேர்ந்தெடுத்துக் கொடுத்து விட்டு, பூர்ணிமாவிடம் விடைபெற்று கிளம்பினாள் சரிதா.

''அவசரமா வேண்டியதிருக்குதா சரிதா? இந்த டிஸைனுக்கு நிறைய வேலை இருக்கு. அதனால கேட்டேன்.''

''அவசரம் ஒண்ணுமில்ல மேம். இப்பதான் கொஞ்ச நாளைக்கு முன்னால ஸ்பென்ஸர்ஸ்ல ரெடிமேடா கொஞ்சம் சுடிதார் எடுத்தேன். அதனால இப்போதைக்கு அவசரம் இல்லை.''

''ஓ.கே. ரெடியானதும் உன்னோட மொபைல்ல கூப்பிடறேன்.''

''சரி மேம். தேங்க்யூ....''

வாசல் வரை வந்து வழி அனுப்பினார் பூர்ணிமா பாக்யராஜ். அங்கிருந்து வெளியே வந்தாள் சரிதா.

அவளது கார் அருகே சுதாகர் நின்றிருப்பதைப் பார்த்து சற்று அதிர்ச்சி அடைந்தாள்.

''நீயா...?''

''நானேதான்... அன்னிக்கு ஆஞ்சநேயர் கோயில்ல பார்த்தப்ப, மறுநாள் கோவில் பக்கம் வந்து பணத்தைக் குடுக்கறதா சொல்லிட்டுப் போன நீ.... இன்னிக்கு வரைக்கும் என் கண்ல மண்ணைத் தூவிக்கிட்டிருக்க. உன்னோட மொபைல் நம்பரைத் தர மறுத்துட்ட. 'நிச்சயமா பணத்தைக் கொண்டு வந்து தந்துடுவேன். எனக்கு ஃபோன் பண்ண வேண்டிய அவசியமே இல்லை'ன்னு உறுதியா சொன்னியே... உளவாளி போல உன்னைத் தொடர்ந்து வந்து வாங்கிக்கணுமா? அல்லது என்னை ஏமாத்திடலாம்ன்னு திட்டம் போட்டிருக்கியா?''

''ஏமாத்தறதா? உன்னையா? நீதானே மத்த எல்லாரையும் ஏமாத்தறே? அனாவசியமா உனக்கு ஏன் குடுக்கணும்ன்னுதான் குடுக்கலை...''

''அநாவசியமா... அத்யாவசியமாங்கறதை நீயே புரிஞ்சுக்கற மாதிரி என்னால என்ன வேண்ணாலும் பண்ண முடியும். ஆனா... அந்த அளவுக்கு போக வேண்டாமேன்னு பார்க்கறேன். என்னமோ பணத்துக்காக அபிலாஷை கல்யாணம் பண்ணிக்கலைன்னு வீராப்பு பேசினியே? இப்பிடி பணத்த பதுக்கி வச்சிக்கலாம்ன்னு நினைக்கற உனக்கு பண ஆசை இல்லைனு சொல்றது உனக்கே வெட்கமா இல்லை?''

''ஒரு பொண்ணுகிட்ட, இவ்ளவு மட்டமா பேசி, அவளை ப்ளாக்மெயில் பண்ணி பணம் பறிக்கற உனக்கு வெட்கமா இல்லை?''

''நான் ஆம்பளை. எனக்கு எதுக்கு வெட்கம்? என்னை வேதனைப்படுத்திய நீ... இவ்ளவு தைரியமா... சந்தோஷமா... ஜாலியா... காரை எடுத்துக்கிட்டு ஊரை சுத்திக்கிட்டிருக்க, பிரபல ம்யூஸிக் டைரக்டர் அபிலாஷேரட மனைவிங்கற பேர்ல. நீ ஊரை ஏமாத்தி உலையில் போடலாம். 'உள்ளுக்குள்ள ஒருத்தனை நினைச்சு, அவன் கூட உருகி உருகி பழகிட்டு, வேற ஒருத்தனை கைப்பிடிச்சு வாழற வஞ்சகக்காரி நீ'ன்னு இந்த ஸொஸைட்டிக்கும், சினிமா உலகத்துக்கும் தெரிய வைக்கறதுக்கு எனக்கு ஒரு நிமிஷம் கூட ஆகாது. உன் புருஷனோட மானம் காத்துல பறக்கும். கப்பல் ஏறும். எது வசதி? நான் கேட்ட பணத்தை குடுத்து நம்ம அக்ரிமெண்ட்டை ஸெட்டில் பண்றதா... அல்லது நான் சொன்னபடி உன் குடும்ப கௌரவத்தைக் குலைக்கறதா?''

''ஐய்யோ... உன் மனசாட்சியைத் தொட்டு கேட்டுப் பாரு. என் மேல ஏதாவது தப்பு இருக்கான்னு? நல்லவனா நடிச்சது நீ. என்னை நம்ப வச்சது நீ. மோசம் பண்ணினது நீ.''

''நானா காதலிச்ச ஒரு மோசடிப் பேர்வழியான உன்னை ஒதுக்கிட்டு,  தானா தேடி வந்த ஒரு தங்கமான வாழ்க்கையை ஏத்துக்கிட்டது எந்த வகையிலயும் தப்பே இல்லை...?''

''அந்த தங்கமான வாழ்க்கையில, உனக்கு கிடைச்சிருக்கற தங்கச் சுரங்கத்துல இருந்து கொஞ்சம் தங்கத்தை சுரண்டிக் குடுத்தா கூட என்னோட தேவைக்கு அது போதுமே...''

இவர்கள் இருவரும் தெருவில் நின்றபடி பேசிக் கொண்டிருப்பதை அங்கே போய்க் கொண்டிருந்தவர்கள் கவனிப்பதைக் கண்ட சரிதா, கடுமையான குரலில் பேச ஆரம்பித்தாள்.

''நாலு பேர் கவனிக்கற மாதிரி இப்பிடி நடுத் தெருவுல வச்சு பேசறியே...?''

''அப்போ? வா... உன் பங்களாவுக்கு போகலாம். நடு வீட்ல... நடு ஹால்ல... உட்கார்ந்து பேசலாம்...''

நக்கலாகப் பேசிய சுதாகரைப் பார்த்து எரிச்சல் அடைந்தாள் சரிதா. அவனை முறைத்துப் பார்த்தாள்.

''உன்னோட முறைப்பெல்லாம் என்னை ஒண்ணும் பண்ண முடியாது. எனக்கு பணத்தைக் குடுத்தா... நான் பாட்டுக்கு உன் வழிக்கே வராம போய்க்கிட்டே இருப்பேன்... இல்லைன்னா... உன்னோட கடந்த கால காதலுக்குக்குரிய சாட்சிகளை உன்னோட அன்புக் கணவன் அபிலாஷ்ட்ட காண்பிச்சு, உன்னோட அந்தரங்கத்தை அவனுக்கு அம்பலப்படுத்திடுவேன்.''

''ஷட் அப்...'' அவளையும் அறியாமல் குரல் ஓங்கப் பேசிவிட்டாள் சரிதா. அங்கே போகும் சிலர் மறுபடியும் இவர்களை வித்தியாசமாக... கவனித்தபடி சென்றனர்.

''நாம அன்னைக்கு பேசினபடி உனக்கு பணம் வேணும். அவ்ளவுதானே? நாளைக்கு இதே நேரத்துல லயோலா காலேஜ் போற வழியில இருக்கற சர்ச்சுக்கு வந்துடு. அங்கே கார் பார்க்கிங்ல வச்சு உனக்கு குடுத்துடறேன்.''

''மறுபடியும் 'நாளைக்கு'ங்கற வாக்குறுதியா 'நாளை முதல் குடிக்கமாட்டேன் சத்தியமடி தங்கம்' கதைதானா எனக்கு. இன்னிக்கு... இப்பவே வேணும்.''

''இப்பவே... அவ்ளவு பணம் எங்கிட்ட எப்பிடி இருக்கும்? வீட்ல இருந்துதான் எடுக்கணும். சாயாங்காலம் நாலு மணிக்கு நான் சொன்ன இடத்துக்கு வந்துடு. உனக்கு குடுக்க வேண்டியதை குடுத்து முடிச்சு... உனக்கு ஒரு தலை முழுக்கும் போட்டுடறேன். அதுக்கப்புறம் நீ என்னைத் தேடி வரக்கூடாது. என்னை ஃபாலோ பண்ணக் கூடாது...''

''முதல்ல... குடுத்த வாக்கை காப்பாத்து... கண்டிஷன் எல்லாம் அப்புறம் போடு. அன்னிக்கு நீ உன்னோட டெலிபோன் நம்பரை தர மாட்டேன்னு சொல்லிட்ட. நீ பணம் கொண்டு வந்து குடுத்துடுவன்னு நானும் நம்பிக்கையா இருந்துட்டேன். நீ பணம் கொண்டு வரலை. அதனால... இப்ப எனக்கு உன்னோட மொபைல் நம்பரை குடு...''

''ம்கூம்...'' அவசரமாய் மறுத்தாள் சரிதா.

''சரியா... நாலு மணிக்கு பணத்தோட சர்ச்ல இருப்பேன். மொபைல் நம்பர் தரமாட்டேன்.''

''சரி... ஆனா சொன்னபடி நீ வரலைன்னா... உன்னோட வீடு தேடி வந்துடுவேன். ஜாக்கிரதை.''

''மிரட்டினது போதும். நீ கிளம்பு.'' என்று கூறிய சரிதா, காரில் ஏறி காரை ஸ்டார்ட் செய்தாள். அவளது கோப உணர்வு அவள் காரை ஓட்டிய வேகத்தில் தெரிந்தது. கார் விரைந்தது.