Lekha Books

இருள் எத்திக்கும் வியாபித்திருந்தது. போகிற பாதைகூட சரியாகத் தெரியவில்லை. வானில் ஒன்றிரண்டு நட்சத்திரங்கள் "மினுக்மினுக்”கென்று கண் சிமிட்டிக் கொண்டிருந்தன. நிலவுகூட இன்னும் எழவில்லை.

சாலையின் திருப்பத்தில் பஞ்சாயத்து விளக்கொன்று மங்கலான ஒளியைப் பரப்பிய வாறு நின்று கொண்டிருந் தது. மங்கலான அந்த மண்ணெண்ணெய் விளக்கின் ஒளி, புகை படிந்து போன கண்ணாடிக் கூட்டை ஊடுருவி சற்று தூரத்திற்காவது பரவிக் கிடந்த இருளை விரட்டிக் கொண்டிருந்தது.

இந்தியாவில் உள்ள சூரத் என்ற நகரத்தில் ஒரு காபி கடை இருந்தது. அங்கு நிறைய உலகத்தின் பல பகுதிகளையும் சேர்ந்த வழிப்போக்கர்களும் வெளிநாட்டைச் சேர்ந்தவர்களும் சந்தித்து உரையாடிக் கொண்டிருப்பார்கள்.

ஒருநாள் ஒரு படித்த பாரசீக ஆன்மிகவாதி அந்த காபி கடைக்கு வந்திருந்தார். அவர் தன்னுடைய வாழ்க்கையை- கடவுளின் இயல்பைப் பற்றித் தெரிந்துகொள்வதிலும், அதைப் பற்றிப் படிப்பதிலும் எழுதுவதிலும் கழித்தவர். அவர் கடவுளைப் பற்றி ஏராளமாக சிந்தித்தார், படித்தார், எழுதினார்.

கணவன் மீது உயிரையே வைத்திருப்பவளும் வசதி படைத்தவளுமான ஒரு மனைவியும், ஏழு வயது கொண்ட ஒரு மகனும் அவனுக்கு இருந்தார்கள். சண்டை, சச்சரவு எதுவுமே இல்லாத வீட்டுச் சூழ்நிலை... எனினும், ஞாயிற்றுக்கிழமை மதிய தூக்கத்தை விட்டு கண் விழித்து எழுந்தபோது, தனக்கு அறிமுகமாகியிருந்த ஒரே விலைமகளான அமலாவை அவன் நினைத்துப் பார்த்தான். கல்கத்தாவிற்குப் பயணம் செய்து, இரண்டு நாட்களாவது அவளுக்கு அருகில் இருக்க வேண்டுமென்று அவன் மிகவும் விருப்பப்பட்டான்.

என்னுடைய ஆப்ரிக்க பயணத்திற்கு மத்தியில் உண்டான சில சுவாரசியமான அனுபவங்களுக்குள் அடங்கிய ஒரு கதை இது.

தெற்கு ரொடேஸியாவில் இருக்கும் "புலாவாயோ”வில் இருந்து போர்த்துக்கீசிய கிழக்கு ஆப்பிரிக்காவில் இருக்கும் "பைரா”விற்கு திரும்பிச் சென்ற பயணத்தின்போது, புகைவண்டியில் நான் மிஸ்டர் சித்திக்கியுடன் அறிமுகமானேன். வழியில் ஏதோ ஒரு மலைச்சரிவில் இருந்து புகைவண்டி நிலையத்திலிருந்து சற்று கரடுமுரடாக குள்ளமாக இருந்த மனிதர், தனக்குப் பின்னால் ஒரு கறுப்பின மனிதன் ஆறு பெட்டிகளையும் தூக்கிக் கொண்டு வர, என்னுடைய அறைக்குள் நுழைந்தார்.