Lekha Books

அவன் மீண்டும் கண்களால் சிரித்தான்.

"என்ன லட்சுமி, ஒண்ணுமே பேச மாட்டேங்கற? தட்டாறத்து கிருஷ்ணனான என்னை உனக்குப் பிடிக்கலையா?’’

‘தேசாபிமானி’ பத்திரிகையில் அந்தப் பெயரை அவள் பார்த்திருக்கிறாள். அவன் எழுதிய கட்டுரைகள் எதையும் அவள் படித்ததில்லை. வீட்டில் அவளுடைய தந்தை மட்டும்தான் ‘தேசாபிமானி’யைப் படிப்பார். கிராமத்திலுள்ள படிப்பகத்திலிருந்து அவளுடைய தந்தை அந்த பேப்பரைக் கொண்டு வருவார்.

‘‘இன்னையில இருந்து தட்டாறத்து கிருஷ்ணனோட மனைவி நீ. அந்த நினைப்பு எப்போதும் உன்கிட்ட இருக்கணும். ஒரு கம்யூனிஸ்ட்காரனோட மனைவியா வாழறதுன்றது அவ்வளவு லேசுப்பட்ட விஷயமில்ல...’’

அவள் தலையை ஆட்டினாள். ‘‘புத்திசாலி...’’

அவன் வாயிலிருந்த வெற்றிலை எச்சிலை ஓட்டின்மீது துப்பிவிட்டு அவளுக்கருகில் வந்து உட்கார்ந்தான். நரம்புகள் புடைத்துக் கொண்டிருந்த கனமான அவனுடைய கைகள் அவளின் முழங்கால் மீது தொட்டன.

‘‘ரொம்பவும் களைச்சுப் போயிட்டேல்ல? சீக்கிரமா படுக்கலாம்.’’ - அவன் சொன்னான்: ‘‘காலை பஸ்ல நான் காசர்கோட்டுக்குப் போகணும். கட்சியோட மாநாடு நெருங்குது. நீ பேப்பர்ல வாசிக்கலியா? ஏகப்பட்ட வேலைகள் இருக்கு."

அவன் விளக்கை ஊதிவிட்டு படுக்கையில் வந்து படுத்தான். தலைமுடியை வருடியும் முதுகில் தன்னுடைய விரல்களால் தாளம் போட்டும் அவளை அவன் தூங்க வைத்தான். தூங்கிக் கொண்டிருப்பதற்கிடையில் எப்போதோ ஒருமுறை அவள் தன் கண்களைத் திறந்தபோது அறையில் மீண்டும் விளக்கு எரிந்து கொண்டிருந்தது. திறந்து கிடந்த ஜன்னலுக்கு அப்பால் அடர்த்தியான இருட்டு தெரிந்தது. ஒரு துவாலையைப் போர்த்திக் கொண்டு மேஜைக்கு அருகில் அமர்ந்து அவள் என்னவோ எழுதிக் கொண்டிருந்தான். அவள் மீண்டும் உறக்கத்தில் ஆழ்ந்தாள்.

காலையில் பாக்கெட்டில் பேப்பர்களை நிறைத்துக்கொண்டு பையில் ஒரு சட்டையும் வேஷ்டியும் எடுத்து வைத்துக் கொண்டு அவன் காசர்கோட்டிற்குப் புறப்பட்டான். அன்று அவன் திரும்பி வரமாட்டான் என்பதை அவள் புரிந்து கொண்டாள்.

குளித்து வந்த போது லட்சுமிக்கு மூச்சுவிடவே முடியவில்லை. பூஜை அறை இல்லை. சிறு வயது கிருஷ்ணன் இல்லை. அவள் எங்கு போய் பூஜை செய்வாள்? அவ்வப்போது மேலே ஏறிச் சென்று யாருக்கும் தெரியாமல் அவள் அழுதாள். வெயில் ஏறிய போது வயலில் தூரத்தில் ஒரு நிழல் தெரிந்தது. அது பாஸ்கரன் என்பதை அவள் தெரிந்து கொண்டாள். அவளுக்கு உண்டான மகிழ்ச்சிக்கு எல்லையே இல்லை. அவன் தன் மார்போடு சேர்த்து எதையோ பிடித்திருந்தான். பகவான் சிலைதான். மரப்படிக்கட்டில் ஓசை உண்டாக்கியவாறு கீழே இறங்கிய அவள் வெளியே போய் நின்றாள். பகவான் தன்னைக் கைவிட மாட்டார் என்று அவளுக்கு நன்றாகவே தெரியும். பகவானுக்கு அறிய தான் எந்த தப்பும் செய்யவில்லை என்பதையும் அவள் நன்கு அறிவாள்.

சம வயதைக் கொண்ட மற்ற இளம் பெண்கள் திக்குரிஸ்ஸியையும் சத்யனையும் பற்றிப் புகழ்ந்து பேசிக் கொண்டிருக்கும் பொழுது அவள் நினைத்தது ஸ்ரீகிருஷ்ண பகவானைத்தான். பகவானின் மாய லீலைகள் அவள் மனதில் என்னவென்றே தெரியாமல் ஒரு நீங்காத இடத்தைப் பிடித்துவிட்டிருந்தன. இதற்கிடையில் அவள் மீராவைப் பற்றி படிக்க நேர்ந்தது. அவளின் தோழிகள் சத்யனின் நடிப்பைப் பற்றி வாய் வலிக்கப் பேசும் பொழுது அவள் தன்னை ஒரு ராவாக கற்பனை பண்ணிக் கொண்டு கையில் தம்புராவுடன் பாடிக் கொண்டிருப்பாள். அவளைப் பொறுத்த வரையில் மிகவும் பயன்படக்கூடிய ஒரு கண்டுபிடிப்புதான் மீரா. தன்னுடைய சொந்த பக்திக்கும் கடவுள் பற்றிய சிந்தனைகளுக்கும் கண்ணுக்குத் தெரியும். ஒரு உருவத்தைத் தர அது அவளுக்கு உதவியது. எவ்வளவோ கனவுகளிலும் நனவிலும் அவள் நீளமான கண்களைக் கொண்ட தரையைத் தொடும் சுருக்கங்கள் கொண்ட பாவாடை அணிந்த, கைகளில் தம்புராவை வைத்துக் கொண்டு பாடும் மீராவாகத் தன்னை பரிணாமப் படுத்திக் கொண்டு அவள் திருப்தியடைந்தாள்.

பாஸ்கரன் அவளை நெருங்கி வந்தான். படிகளில் ஏறும் போது அவன் மேல்மூச்சு கீழ்மூச்சுவிட்டான். அவனுடைய களைத்துப் போன கழுத்தில் இருந்த உருண்டை அசைந்தது. கோடுகள் போட்ட அவனுடைய சட்டை வியர்வையில் நனைந்திருந்தது.

"எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு வந்திருக்கே?"- அவள் தன் தம்பியைப் பாசத்துடன் பார்த்தாள்: "நான் இந்த உதவியை ஒரு நாளும் மறக்க மாட்டேன்."

பாஸ்கரன் நின்று மூச்சுவிட்டான்.

அவன் வயல் வழியாகத் திரும்பி நடந்து மறைவதை அவள் ஜன்னலுக்கருகில் நின்று கொண்டு பார்த்தாள். பாஸ்கரனை வாழ்க்கையில் ஒரு முறை கூட மறக்கக் கூடாது என்றும் அவனுக்காக எந்த தியாகத்தை வேண்டுமானாலும் தான் செய்வது உறுதி என்றும் அவள் தனக்குள் கூறிக் கொண்டாள். ஆபத்து வருகிற நேரங்களில் எப்போதும் தனக்கு உதவி செய்ய யாராவது இருப்பார்கள் என்பதை அவள் தன் அனுபவத்தில் தெரிந்து கொண்டாள். அதுவும் பகவானின் மாயச் செயல்தான் என்று அவள் நினைத்தாள்.

காலையில் கல்யாணி வந்து அறையைப் பெருக்கி விட்டுப் போயிருந்தாலும், அவள் மீண்டும் ஒருமுறை அறையை நீர் தெளித்து சுத்தமாக்கினாள். ஒரு பெரிய படுக்கையறை அது. மேற்குப் பக்கத்திலும் தெற்குப் பக்கத்திலும் ஒவ்வொரு ஜன்னல் இருக்கும் தெற்குப் பக்கம் இருக்கும் ஜன்னல் எப்போதும் அடைத்தே இருக்கும். அதைத் திறந்தால் பக்கத்திலிருக்கும் மேற்கூரை பிரிந்த கக்கூஸ் தெரியும். மதியத்தைத் தாண்டினால் அறையில் நல்ல வெளிச்சம் இருக்கும். கைப்பிடி உள்ள ஒரு பெரிய மரக்கட்டிலும் இழுப்புகள் இல்லாத ஒரு மேஜையும் மட்டுமே அறையில் இருக்கும். சுவர்களில் ஆணியடித்துக் கட்டப்பட்ட கொடியில் ஆடைகள் தொங்கிக் கொண்டிருக்கும். மேஜை மீது கிடக்கும் தாள்களின் குவியல்களை ஒரு ஓரத்தில் ஒதுக்கி வைத்து விட்டு இடம் உண்டாக்கி பகவானை அந்த இடத்தில் அவள் கொண்டு போய் வைத்தாள். உடனடியாக ஒரு பூஜை அறையை உண்டாக்கித் தரும்படி கிருஷ்ணனிடம் சொல்ல வேண்டும் என்று அவள் தீர்மானித்தாள். படுக்கையறையின் ஒரு பகுதியைப் பலகையால் பிரித்துவிட்டால் போதும். இவ்வளவு பெரிய ஒரு படுக்கையறை எதற்கு? வாசலில் பிச்சிச் செடிகள் இருக்கின்றன. கை நிறைய பிச்சி மலர்களைப் பறித்துக் கொண்டு வந்து நூலில் கோர்த்து மாலை உண்டாக்கி அவள் பகவானுக்குப் போட்டாள். கற்பூரமும் சந்தனத்திரிகளும் வாங்க வேண்டும். வீட்டிற்குப் போகும் போது மறக்காமல் கற்பூரத்தட்டை எடுத்துக் கொண்டு வர வேண்டும். இவ்வாறு பல விஷயங்களை அவள் சிந்தித்து வைத்திருந்தாள்.