Lekha Books

அவங்களோட பிள்ளைகளைப் படிக்க வைக்கறோம். வைத்திய உதவி செய்யறோம். அதனால நீ நல்லபடியா நடிந்துக்கிட்டா உன்னையும் உன் குழந்தைகளையும் நான் பார்த்துக்குவேன்.”

“சரிங்கம்மா.” ஜானகி கைகூப்பி வணங்கினாள்.

“பாமா... ரெண்டு நாள் தங்கிட்டுப் போறியா?”

“இல்லங்கம்மா. இவங்களச் சமையலறைக்குக் கூட்டிட்டுப் போ. எல்லாரும் காபி குடிங்க. குழந்தைகளுக்குச் சாப்பிட ஏதாச்சும் குடுக்கச் சொல்லு. குவார்ட்டர்ஸ்ல எந்த போர்ஷனை ஜானகிக்குக் குடுக்கணுங்கறதயெல்லாம் என் தம்பி வந்தப்புறம் நானே ஏற்பாடு பண்ணிக்கறேன்.”

“சரிங்கம்மா.” கூறிய பாமா சமையலறைக்கு ஜானகியையும், குழந்தைகளையும் அழைத்துச் சென்றாள்.

“பாமாக்கா... இந்த பங்களா அம்மா ரொம்ப நல்லவங்களா இருக்காங்க. நல்ல இடத்துலதான் என்னைக் கொண்டு வந்து சேர்த்திருக்கீங்க பாமாக்கா. கூடப்பிறந்த பொறுப்பு மாதிரி இப்படிப் பொறுப்பு ஏத்துக்கிட்டு, என் கூடவே வந்து உதவி பண்ணி இருக்கீங்க... எந்த ஜென்மத்தில இந்தக் கடனை அமைக்கப் போறேனோ...?”

கண்களில் கண்ணீர் தளும்பி நிற்க, பேசினாள் ஜானகி.

“கடனும் இல்ல உடனும் இல்லை... என்னால முடிஞ்ச உதவியை உனக்குச் செய்யணும்னு நினைச்சேன். திக்குத் தெரியாத காட்டில் விட்டாப்ல... ரெண்டு குழந்தைங்களையும் வச்சுக்கிட்டு நீ அல்லாடறதைப் பார்த்து ஏதோ என்னால முடிஞ்சதைச் செஞ்சிருக்கேன். இனிமேல் நீ இங்கே இந்த மங்களத்தம்மாட்ட நல்ல பேர் எடுக்கணும். அவங்களோட ஆதரவுல உன் குழந்தைங்களை வளர்த்து ஆளாக்கு. நீ பெத்து வச்சிருக்கறது ஆண் குழந்தைங்க இல்லை. ஆண் சிங்கங்கள். அவங்க வளர்ந்து உன்னைத் தங்கத் தட்டுல தாங்குவாங்க. கவலைப் படாம தைரியமா இரு. நான் கிளம்பறேன்.”

பாமா விடை பெற்றுப் புறப்பட்டாள்.

9

குடித்து முடித்த காபி கப்பை டேபிள் மீது வைத்தார் முத்தையா. அவர் காபியை ரசித்துக் குடித்ததைப் பார்த்து மிக்க மகிழ்ச்சி அடைந்தாள் வசந்தா.

“சங்கர் வீட்டை விட்டுப் போனதிலிருந்து காபி குடிக்கறதையே நிறுத்தியிருந்தீங்க. மகன் வந்துட்ட சந்தோஷத்துல மறுபடியும் காபி குடிக்கறீங்க. உள்ளுக்குள்ள பாசத்தை வச்சு மறைச்சுட்டு வெளியில கோபத்தை மட்டும் காண்பிச்சிட்டிருந்தீங்க...”

“அவன் செஞ்சது தப்புன்னு உணர்ந்திட்டான். அதனாலதான் அவனை மன்னிச்சு ஏத்துக்கிட்டேன். ஒரு விஷயம் கவனிச்சியா, வசந்தா, மதுரையில இருந்து திரும்ப வந்தவன் நிரந்தரமா இங்கே இருக்கறதுக்காக வரலை. என்னைப் பார்த்து மன்னிப்புக் கேட்டுட்டு வேற எங்கயாவது போயிடலாம்ங்கற எண்ணத்துலதான் வந்தேன்னு சொன்னான்ல்ல?... அவன் அப்படிச் சொன்னதும் எனக்குத் ‘திக்’ன்னு ஆயிடுச்சு வசந்தா...”

“திரும்ப வந்த பையன்கிட்ட அவ்வளவு ஆத்திரமா நீங்க பேசி இருக்கக் கூடாதுங்க.”

“ஆமா வசந்தா. போனவன், திரும்ப வரவேண்டியதாகி, வந்துட்டானேன்னு உதாசீனமா பேசிட்டேன். மறுபடியும் போகப் போறதா சொன்னதும் என் உள்மனசுக்குள்ள இருந்த பாசம் பொங்கிடுச்சு...”

“தான் ஆடாட்டாலும் தன் தசை ஆடும்னு சும்மாவா சொன்னாங்க?”

“அனுபவம் இல்லாமயா சொல்லியிருப்பாங்க? அவன் எடுத்த அவசரமான முடிவு அழிவுலதான் கொண்டு விடும்னு புரிஞ்சுக்கிட்டான். அது போதும் எனக்கு. இப்ப அவனோட மனசு இருக்கற நிலையில அவனோட கவனத்தைத் திசை திருப்பணும். புதுசா ஒரு பிஸினஸ் ஆரம்பிச்சு, முழுக்க முழுக்க அவனோட பொறுப்பில விட்டுடணும். அவன் அந்தப் புது நிறுவனத்தை நிர்வாகம் பண்றதுல ஈடுபட்டு வேலைகள்ல மூழ்கினான்னா அவனோட கவலையை மறப்பான்...”

“கவலையை மறக்கறதுக்குப் புது பிஸினஸ் துவங்கறதெல்லாம் இருக்கட்டும். அவனுக்கு ஒரு நல்ல பொண்ணா பார்த்து மறுகல்யாணம் பண்ணி வச்சுட்டோம்னா வர்றவ அவனை நல்லா பார்த்துக்குவா. இளவயசு... தனிமையில எப்படிங்க இப்படியே இருக்க முடியும்?”

“நீ சொல்றதும் சரிதான். ஆனா நான் அதைப் பத்தி பேசமாட்டேன். நீயே பேசு. நீயே பொண்ணு பாரு. நீயே உன் மகன்கிட்ட பேசி முடிவு பண்ணு. உனக்கு க்ரீன் ஸிக்னல் குடுத்துட்டேன். சங்கரோட மறுகல்யாண விஷயம் முழுசும் உன்னோட பொறுப்பு...”

“நமக்குக் கல்யாணமான நாள்ல இருந்து இன்னிக்கு இந்த இருபத்து ஒன்பதாவது வருஷம் வரைக்கும் நீங்க பார்த்து எது செஞ்சாலும் சரின்னு வாழ்ந்து பழகிட்டேன். இப்ப முதன் முதலா ஒரு பொறுப்பைக் குடுக்கறீங்க. நல்லபடியா முடிக்கணும்.”

“உன்னால முடியும். நீ சங்கர்கிட்ட பேசு. அவனோட சம்மதத்தைத் தெரிஞ்சுக்கிட்டு ஏற்பாடு பண்ணு. அது சரி... சங்கர்கிட்ட என்ன பிரச்னைன்னு கேட்டியா?”

“கேட்டேன்ங்க. அதைப்பத்தி என்கிட்ட எதுவும் கேக்காதீங்க அப்படின்னு சொல்லிட்டான்.”

“என்ன நடந்துச்சோ என்னமோ. சொல்லலைன்னா விடு. நம்ப மகன் நம்பகிட்ட வந்து சேர்ந்துட்டான். இனி அவன் நம்பளை விட்டுப் பிரியாம எப்பவும் நம்ம கூடவே இருக்கணும். அதுக்காகத்தான் ஒரு ஐடியா பண்ணி இருக்கேன். சங்கர் கல்யாணம் கட்டிக்கிட்ட அந்த மதுரைப் பெண்ணுக்கு நம்பளோட திருச்சி அட்ரஸ் தெரிஞ்சாலும் தெரிஞ்சிருக்கும். ஒரு வேளை அவ, சங்கரைத் தேடி இங்க வந்துட்டாள்ன்னா? பழையபடி சங்கர் மனசு மாறி அவ பின்னாடியே போயிட்டான்னா? அதனால... நாம புதுசா துவங்கப்போற பிஸினஸை சென்னையில துவங்கலாம். நாம எல்லாரும் ஊரைவிட்டுச் சென்னைக்கே போயிடலாம்.”

“ஊரை விட்டே போறதா?”

“ஆமா வசந்தா!”

“இங்கே...”

“அதைப்பத்தி நீ ஏன் கவலைப்படறே? இங்கே இருக்கற ஆளுங்க இங்கேயே இருந்து வீடு தோட்டத்தையெல்லாம் பார்த்துக்கட்டும். சென்னையில புது பங்களா வாங்கறதுக்கு ஏற்பாடு பண்ணிக்கிட்டிருக்கேன். அங்கே போய் அங்கே உள்ள ஆளுகளை வேலைக்குப் போட்டுக்கலாம். இங்கே இருக்கற எந்த வசதிக்கும் அங்கே குறைவில்லாம நான் ரெடி பண்ணிடறேன். நீ கவலையேபடாதே...”

“என் கவலை அதைப்பத்தியெல்லாம் இல்லைங்க. என்ன இருந்தாலும் சங்கருக்கு அவனோட புள்ளைங்க நினைப்பு இருக்கத்தானே செய்யும்? பாவம். அவனுக்கு என்ன பிரச்னையோ? அவனால சொல்லவும் முடியலை. சொல்லக் கூடாதுன்னு தீர்மானமா இருக்கான்...”

“நடந்தது நடந்து முடிஞ்சு போச்சு. இனி கடந்த காலத்தைப் பத்தி நினைச்சோ, பேசியோ, கவலைப்பட்டோ என்ன ஆகப் போகுது? நினைக்கவும் தேவை இல்லை. அதுக்காகத்தான் இந்த ஊர் மாற்றம், புது பிஸினஸ் திட்டமெல்லாம். சங்கருக்காகத்தான் இதையெல்லாம் செய்யறேன்...”

“நீங்க செய்யற எல்லாமே நம்ப குடும்பத்துக்கு நன்மையாத்தான் இருந்திருக்கு... ஏதோ நம்ப சங்கரோட காதல் விஷயத்துலதான் அவனுக்கும் உங்களுக்கும் மன வேறுபாடு ஆயிடுச்சு. அதில கூட பாருங்க. நீங்க எதிர்ப்புத் தெரிவிச்சு அதை மீறிப் போய் அந்தப் பொண்ணையே கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்ட அவன், இப்ப என்னமோ பிரச்னையாகித் திரும்ப வந்துட்டான். நீங்க நல்லதுக்குத்தான சொன்னீங்கன்னு இப்ப புரியுது...”