Lekha Books

"நீ உன் தந்தைக்கு என்ன செய்திருக்கிறாய் என்பதைப் பார். வாசிலி கடந்த ஒரு வருடமாக சிறைக்குள் இருந்தான். எல்லவகையான அயோக்கியத்தனங்களையும் கற்றுக் கொண்டு, அவன் அங்கிருந்து திரும்பி வந்திருக்கிறான். அவனை இப்போது சகித்துக் கொள்ளவே முடியாது. பார்... அவன் உன்னுடைய தந்தையின் குதிரைகளில் இரண்டைத் திருடியிக்கிறான். தந்தையின் தானியக் கிடங்கிற்கு இப்போது அவன் நெருப்பு வைத்துக் கொண்டிருக்கிறான். இவை அனைத்தும் நீ உன் தந்தைக்குக் கொண்டு வந்த செயல்கள்."

தெய்வமகன் தன் தந்தையின் தானியக் கிடங்கு கொழுந்துவிட்டு எரிந்து கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தான். ஆனால், காட்ஃபாதர் அந்த காட்சியை அவனிடமிருந்து மறைத்துவிட்டு அவனை இன்னொரு பக்கம் பார்க்கும்படி கூறினார்.

"இங்கேதான் உன்னுடைய காட்மதரின் கணவன் இருக்கிறான்." அவர் சொன்னார். "அவன் தன்னுடைய மனைவியை விட்டுப் பிரிந்து சென்று ஒரு வருடம் ஆகிவிட்டது. இப்போது அவன் பிற பெண்களுக்குப் பின்னால் ஓடிக் கொண்டிருக்கிறான். அவன் முன்பு தொடர்பு வைத்திருந்த பெண் மிகவும் கீழான நிலைக்குப் போய் விட்டாள். அவனுடைய மனைவியை ஆக்கிரமித்த கவலை, அவளைக் குடிகாரியாக ஆக்கிவிட்டது. இதுதான் நீ உன்னுடைய காட்மதருக்குச் செய்தது."

காட்ஃபாதர் அந்தக் காட்சியையும் அவனுடைய பார்வையிலிருந்து மறைந்துவிட்டார். அவர் தெய்வமகனுக்கு அவனுடைய தந்தையின் வீட்டைக் காட்டினார். அங்கு அவனுடைய தாய் தன்னுடைய பாவங்களுக்காக கண்ணீர் விட்டு அழுது, வருந்தியவாறு கூறினாள்:

"இதை விட அந்த இரவு நேரத்தில் அந்தத் திருடன் என்னைக் கொன்று போட்டிருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும். நான் இந்த அளவுக்கு பெரிய பாவத்தைக் செய்திருக்க வேண்டியதில்லை."

"இதுதான்..."காட்ஃபாதர் கூறினார்: "நீ உன் அன்னைக்குச் செய்தது..."

அவர் அந்தக் காட்சியையும் அவனுடைய பார்வையிலிருந்து மறையச் செய்தார். அவர் கீழே கையைக் காட்டினார். ஒர சிறைச்சாலைக்கு முன்னால் இரண்டு காவலாளிகள் திருடனைப் பிடித்துக் கொண்டு நின்றிருப்பதைத் தெய்வமகன் பார்த்தான்.

காட்ஃபாதர் கூறினார்.

"இந்த மனிதன் பத்து மனிதர்களைக் கொலை செய்துவிட்டான். அவனுடைய பாவங்கள் அவனைப் பிடித்திருக்க வேண்டும். ஆனால், அவனைக் கொன்றதன் மூலம் நீ, அவனுடைய பாவங்களை உன் மீது ஏற்றிக் கொண்டாய். இப்போது அவனடைய எல்லா பாவங்களுக்கும் நீதான் பதில் சொல்ல வேண்டும்.

உனக்கு நீயே இப்படியொரு காரியத்தைச் செய்து கொண்டாய். பெண் கரடி மரக்கட்டையை ஒரு பக்கமாக ஒரு முறை தள்ளிவிட்டு, தன்னுடைய குட்டிகளுக்கு தொந்தரவு உண்டாக்கிக் கொடுத்தது. இன்னொரு முறை தள்ளிவிட்டு, தன்னுடைய ஒரு வயது குட்டியைக் கொன்றுவிட்டது. மூன்றாவது முறையாக அதைத் தள்ளிவிட்டு, தன்னைத்தானே சாகடித்துக் கொண்டது. நீயும் அதே காரியத்தைதான் செய்திருக்கிறாய். நான் இப்போது உலகத்திற்குள் செல்வதற்காக உனக்கு முப்பது வருடங்களை அளிக்கிறேன். திருடனின் பாவங்களுக்கு நீ போய் பிராயச்சித்தம் செய்ய வேண்டும். அந்த பாவங்களுக்காக பிராயச்சித்தம் செய்யவில்லையென்றால், நீ அவனுடைய இடத்தை எடுத்துக் கொள்ள வேண்டியதிருக்கும்."

"அவனுடைய பாவத்திற்கு நான் எப்படி பிராயச்சித்தம் செய்ய முடியும்?" தெய்வமகன் கேட்டான்.

அதற்கு காட்ஃபாதர் கூறினார்:

"நீ உலகத்தை எந்த அளவுக்கு விட்டுச் சென்றாயோ, அந்த அளவுக்கு நீ அதற்-குள் பாவச் செயல்களையும் கொண்டு வந்து சேர்த்திருக்கிறாய். நீ உன்னுடைய பாவச் செயல்களுக்கும் பிராயச்சித்தம் செய்ய வேண்டும். திருடனின் பாவச் செயல்களுக்கம் பிராயச்சித்தம் செய்ய வேண்டும்."

"நான் உலகத்தில் இருக்கும் பாவத்தை எப்படி அழிப்பது?" தெய்வமகன் கேட்டான்.

"வெளியே செல்..." காட்ஃபாதர் பதில் கூறினார்: "உதயமாகிக் கொண்டிருக்கும் சூரியனை நோக்கி நடந்து செல். ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்திற்குப் பிறகு நீ ஒரு வயலை அடைவாய். அங்கு சில மனிதர்கள் இருப்பார்கள். அவர்கள் என்ன செய்கிறார்கள் என்பதைப் பார். உனக்கு என்ன தெரியுமோ, அதை அவர்களுக்கு கற்றுக் கொடு. அதற்குப் பிறகு மேலும் நடந்து செல். நீ எவற்றையெல்லாம் பார்க்கிறாய் என்பதை கவனி. நான்காவது நாள் நீ ஒரு காட்டை அடைந்திருப்பாய். காட்டின் மையப் பகுதியில் ஒரு சிறிய கட்டடம் இருக்கும். அதற்குள் ஒரு துறவி இருப்பார். என்னவெல்லாம் நடைபெற்றனவோ, அவை அனைத்தையும் அவரிடம் கூறு. என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை அவர் உனக்கு சொல்லிக் கொடுப்பார். அவர் உனக்கு என்னவெல்லாம் கூறுகிறாரோ, அவற்றையெல்லாம் நீ செய்து முடித்துவிட்டால், நீ உன்னுடைய பாவச் செயல்களுக்கும் திருடனின் பாவச் செயல்களுக்கும் பிராயச்சித்தம் செய்துவிட்டாய் என்று அர்த்தம்."

இதைச் சொன்ன காட்ஃபாதர், தன்னுடைய தெய்வமகனை வெளிவாசலுக்கு வெளியே போகும்படி செய்தார்.

7

தெய்வமகன் தன்னுடைய வழியில் நடந்தான். நடந்து செல்லும்போது அவன் தன் மனதில் நினைத்தான்:

'நான் எப்படி இந்த உலகத்தில் இருக்கும் கெட்ட செயல்களை அழிக்க முடியும்? மோசமான மனிதர்களுக்க தண்டனை தருவதன் மூலம் கெட்ட செயல்களை இல்லாமல் செய்யலாம். அவர்களை சிறைக்குள் அடைக்க வேண்டும். அல்லது அவர்களின் உயிரைப் போக்கும் வண்ணம் செய்ய வேண்டும். மற்றவர்களின் பாவங்களை என்மீது ஏற்றுக் கொள்ளாமல் நான் எப்படி மோசமான செயல்களை அழிக்க முடியும்?'

தெய்வமகன் இந்த விஷயத்தைப் பற்றி நீண்ட நேரம் சிந்தித்துக் கொண்டே வந்தான். ஆனால், இறுதிவரை அவனால் ஒரு தெளிவான முடிவுக்கு வரவே முடியவில்லை. அவன் ஒரு வயலை அடையும் வரை நடந்து போய்க் கொண்டே இருந்தான். அங்கு தானியக் கதிர்கள் அடர்த்தியாகவும் நன்றாகவும் வளர்ந்து நின்றிருந்தன. அவை அறுவடைக்குத் தயார் நிலையில் இருந்தன. ஒரு சிறிய கன்றுக்குட்டி தானியக் கதிர்களுக்குள் நுழைந்து விட்டிருப்பதை தெய்வமகன் பார்த்தான். சமீபத்தில் இருந்த சில மனிதர்கள் அதைப் பார்த்து, குதிரைகளின் மீது ஏறி அவர்கள் தானியக் கதிர்களுக்கு நடுவில் முன்னோக்கியும் பின்னோக்கியும் அதை வேகமாக ஓட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள். ஒவ்வொரு முறையும் கன்றுக்குட்டி தானியக் கதிர்களை விட்டு வெளியே வருவதைப் போல தோன்றும். அதற்குள் யாராவது குதிரை மீது ஏறி வருவதைப் பார்த்ததும், கன்றுக்குட்டி பயந்துபோய் மீண்டும் தானியக் கதிர்களுக்குள்ளேயே ஓடிவிடும். பிறகு அவர்கள் அதைப் பின்பற்றி குதிரைகளில் வேகமாகப் பயணிப்பார்கள். அப்போது கதிர்கள் கீழே சாயும். அப்போது சாலையில் நின்று கொண்டிருந்த ஒர பெண் உரத்த குரலில் கத்தினாள்.

"அவர்கள் விரட்டி விரட்டி என் கன்றுக்குட்டியை சாகடிக்கப் போறாங்க."

அப்போது தெய்வமகன் விவசாயிகளைப் பார்த்துச் சொன்னான்: