Lekha Books

"இந்தக் கதவை நீ பார்..." அவர் சொன்னார்: "இந்தக் கதவு பூட்டப்பட்டிருக்கவில்லை. வெறுமனே சாத்தப்பட்டிருக்கிறது; அவ்வளவுதான். இதைத் திறக்க முடியும். ஆனால், நீ இதைத் திறக்கக் கூடாது என்று தடை விதிக்கிறேன். நீ இங்கேயே இருக்கலாம். நீ எங்கு போக வேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறாயோ, அங்கெல்லாம் செல்லலாம். இந்த இடத்தில் இருக்கும் சந்தோஷங்கள் அனைத்தையும் நீ அனுபவிக்கலாம். என்னுடைய ஒரே உத்தரவு என்னவென்றால்- அந்தக் கதவைத் திறக்கக் கூடாது. நீ எப்போதாவது அதைத் திறந்தால்...  காட்டில் என்ன பார்த்தாய் என்பதை ஞாபகத்தில் வைத்துக் கொள்.

இதைக் கூறி விட்டு காட்ஃபாதர் அங்கிருந்து கிளம்பிச் சென்றுவிட்டார். தெய்வமகன் அரண்மனையிலேயே தங்கி விட்டான். அந்த வாழ்க்கை மிகவும் சந்தோஷங்கள் நிறைந்ததாகவும் பிரகாசமானதாகவும் இருந்தது. அவன் தான் அங்கு மூன்று மணி நேரம் மட்டுமே இருந்ததைப் போல உணர்ந்தான். ஆனால், முப்பது வருடங்கள் அவன் அங்கு வாழ்ந்து விட்டிருந்தான். முப்பது வருடங்கள் கடந்தோடிய பிறகு, ஒருநாள் தெய்வமகன் சாத்தப்பட்டிருந்த கதவைத் தாண்டிச் செல்ல வேண்டிய சூழ்நிலை உண்டானது. தன்னுடைய காட்ஃபாதர் எதற்காகத் தன்னை அந்த அறைக்குள் நுழையக்கூடாது என்று தடை விதித்தார் என்பதை நினைத்து அவன் ஆச்சரியப்பட்டான்.

'நான் வெறுமனே உள்ளே சென்று அங்கு என்ன இருக்கிறதுஎன்பதைப் பார்க்கலாமே!' அவன் நினைத்தான். அந்த நினைப்புடன் கதவை மெதுவாகத் தள்ளினான். கதவு திறந்தது. தெய்வமகன் உள்ளே நுழைந்தான். மற்ற எல்லாவற்றையும்விட மிகவும் அழகானதாகவும் பெரியதாகவும் இருந்த ஒரு கூடத்தை அவன் அங்கு பார்த்தான். அந்த கூடத்தின் மையத்தில் ஒரு சிம்மாசனம் இருந்தது. அவன் அந்த கூடத்தில் இங்குமங்குமாக சிறிது நேரம் உலவினான். பிறகு, படிகளில் ஏறி சிம்மாசனத்தில் போய் உட்கார்ந்தான். அப்படி உட்கார்ந்தபோது, சிம்மாசனத்தின் மீது ஒரு செங்கோல் சாய்த்து வைக்கப்பட்டிருப்பதைப் பார்த்தான். அதை அவன் தன்னுடைய கையில் எடுத்தான். அவன் அதைக் கையில் எடுத்ததுதான் தாமதம், கூடத்தின் நான்கு சுவர்களும் உடனடியா மறைந்துவிட்டன. தெய்வமகன் சுற்றிலும் பார்த்தான். முழு உலகத்தையும் அவனால் பார்க்க முடிந்தது. மனிதர்கள் என்னவெல்லாம் செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதையும் பார்த்தான். அவன் முன்னால் பார்த்தான். கடல் தெரிந்தது. அதன் மீது கப்பல்கள் மிதந்து போய்க் கொண்டிருந்தன. தன்னுடைய வலப்பக்கம் பார்த்தான். அங்கு பழங்கால மனிதர்கள் வாழ்ந்து கொண்டிருந்தார்கள். தன்னுடைய இடது பக்கம் பார்த்தான். அங்கு கிறிஸ்துவ மதத்தைச் சேர்ந்த மனிதர்கள்- ஆனால் ரஷ்யர்கள் அல்ல- வாழ்ந்து கொண்டிருந்தார்கள். அவன் தன்னைச் சுற்றிலும் பார்த்தான். நான்காவது பக்கம், தன்னைப் போன்ற ரஷ்ய மக்கள் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தான்.

"நான் பார்க்க வேண்டும்..."அவன் சொன்னான்: "வீட்டில் என்ன நடக்கிறது என்பதைப் பார்க்க வேண்டும். அறுவடை நன்றாக நடக்கிறதா என்பதையும் பார்க்க வேண்டும்."

அவன் தன்னுடைய தந்தையின் வயல்களைப் பார்த்தான். கதிர்கள் குவியல்களாக வைக்கப்பட்டிருப்பதையும் பார்த்தான். ஒரு விவசாயி வண்டியை ஓட்டிக்கொண்டு போய்க் கொண்டிருந்தான். கதிர்கள் எவ்வளவு விளைந்திருக்கின்றன என்பதை அவன் எண்ணிப் பார்க்க ஆரம்பித்தான். இரவு நேரம் வந்தது. அந்த வேளையில் கதிர்களை வண்டியில் ஏற்றுவதற்காக தன்னுடைய தந்தைதான் வந்து கொண்டிருக்கிறார் என்று அவன் நினைத்தான்.

அப்படிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தபோது, வாசிலி குட்ரயாஷோவ் என்ற திருடன் வயலுக்குள் நுழைந்து தன் வண்டியில் கதிர்களை ஏற்ற ஆரம்பித்தான். தெய்வமகனுக்கு அந்தச் செயல் கோபத்தை உண்டாக்கியது. அவன் உரத்த குரலில் கத்தினான்:

"அப்பா, நம் வயலில் இருந்த கதிர்கள் திருடு போய்க் கொண்டிருக்கின்றன."

இரவு நேரத்தில் குதிரைகளை மேய்ச்சலுக்காகக் கொண்டு சென்றிருந்த அவனுடைய தந்தை, திடுக்கிட்டு எழுந்தான்.

"கதிர்கள் திருடப்பட்டதைப்போல நான் கனவு கண்டேன்." அவன் சொன்னான்: "நான் இப்போதே குதிரையில் ஏறிச்சென்று பார்க்க வேண்டும்."

தொடர்ந்து அவர் குதிரையில் ஏறி வயலை நோக்கிச் சென்றான். அங்கு வாசிலி இருப்பதைப் பார்த்தான். பிற விவசாயிகளை உதவிக்கு வரும்படி அழைத்தான். வாசிலி அடித்து உதைக்கப்பட்டு, கட்டப்பட்டு சிறைக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டான்.

பிறகு, தெய்வமகன் தன்னுடைய காட்மதர் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் நகரத்தைப் பார்த்தான். அவள் ஒரு வியாபாரியைத் திருமணம் செய்து கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தான். அவள் தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். அவளுடைய கணவன் எழுந்து வேறொரு பெண்ணை நோக்கிச் செல்வதைப் பார்த்தான். தெய்வமகன் அவளைப் பார்த்து கத்தினான்:

"எழுந்திரிங்க... எழுந்திரிங்க! உங்க கணவர் தவறான பாதையில் போய்க் கொண்டிருக்கிறார்."

காட்மதர் வேகமாக எழுந்து ஆடைகளை எடுத்து அணிந்து தன் கணவன் எங்கே இருக்கிறான் என்பதைத் தேடிக் கண்டுபிடித்தாள். அவள் வாய்க்கு வந்தபடி திட்டி, அந்தப் பெண்ணை அடித்தாள். பிறகு தன் கணவனை விரட்டிவிட்டாள்.

தெய்வமகன் தன் தாய் எங்கே இருக்கிறாள் என்று பார்த்தான். அவள் தன்னுடைய குடிசைக்குள் படுத்து உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள். ஒரு திருடன் வீட்டுக்குள் நுழைந்து அவள் பொருட்களைப் பாதுகாத்து வைத்திருந்த பெட்டியை உடைக்க ஆரம்பித்தான். அவனுடைய அன்னை எழுந்து கூப்பாடு போட்டாள். அந்தத் திருடன் ஒரு கோடரியை எடுத்து தன் தலைக்குமேல் உயர்த்தி அவளைக் கொல்வதற்கு முயன்றான்.

தெய்வமகனால் செங்கோலை எடுத்து திருடனைத் தாக்காமல் இருக்க முடியவில்லை. செங்கோல் அவனுடைய முன் நெற்றியில் சாய்ந்து அந்த இடத்திலேயே அவனை இறக்கச் செய்தது.

6

தெய்வமகன் திருடனைக் கொன்று முடித்ததுதான் தாமதம்- சுவர்கள் மூடிக் கொண்டன. கூடம் முன்பு இருந்ததைப் போலவே ஆகிவிட்டது.

தொடர்ந்து கதவு திறந்தது. காட்ஃபாதர் உள்ளே வந்தார். தன் தெய்வமகனை நோக்கி வந்து, அவனுடைய கையைப் பற்றி, அவனை சிம்மாசனத்திலிருந்து கீழே இறங்கச் செய்தார்.

"நான் கூறிய உத்தரவை நீ மதிக்கவில்லை". அவர் சொன்னார். "திறக்கக்கூடாது என்று விலக்கப்பட்ட கதவைத் திறந்தபோது நீ தவறு செய்துவிட்டாய். நீ செய்த இன்னொரு தவறு- நீ சிம்மாசனத்தில் போய் உட்கார்ந்து என்னுடைய செங்கோலை உன்னுடைய கைகளில் எடுத்தது. நீ இப்போது செய்திருக்கும் மூன்றாவது தவறு- அது உலகில் இருக்கும் பாவச் செயலை மேலும் அதிகமாக்கிவிட்டது. இன்னும் ஒரு மணி நேரம் நீ இங்கே உட்கார்ந்திருந்தால், நீ பாதி மனிதக் கூட்டத்தை அழித்து விட்டிருப்பாய்."

தொடர்ந்து காட்ஃபாதர் தன்னுடைய தெய்வமகனை திரும்பவும் சிம்மாசனத்திற்கு அருகில் அழைத்துச் சென்றார். அந்த செங்கோலை எடுத்து அவனுடைய கையில் தந்தார். அந்தச் சுவர்கள் மீண்டும் திறந்தன. எல்லா விஷயங்களும் நன்கு தெரிந்தன. காட்ஃபாதர் கூறினார்.