Lekha Books

"ஆமாண்டா. அவளுக்கு என்ன பிடிக்குதோ அதை மட்டும் செய். அவளுக்குப் பிடிச்ச மாதிரி நடந்துக்கிட்டா உன்னை அவளுக்குப் பிடிச்சிடும். இல்லைன்னா உனக்கு பைத்தியம் பிடிச்சுடும்..." கேலியாகச் சிரித்தான் நரேன்.

"நான் எவ்வளவு சீரியஸா இருக்கேன்? நீ என்னடான்னா சிரிச்சுப் பேசற… கேலி பண்ற..."

"சரி… சரி… கோவிச்சுக்காதே. வா. போலாம்."

வினய், அவனது பைக்கில் ஏறிக்கொள்ள, நரேன் அவன் பின்னே தொற்றிக் கொண்டான். பைக் ஓடும் வேகத்திலும், காற்றின் வீச்சிலும் இருவரது ஷர்ட்களும் பலூன் போல் உப்பிக் கொண்டன.

12

இ.மெயிலில் வந்திருந்த ப்ரியாவின் போட்டோவைப் பார்த்தான் சித்தார்த். ப்ரியாவின் அழகு அவனைக் கவர்ந்தது. அழகிய நீண்ட கண்கள். சிவந்த அதரங்கள். மாம்பழக்கதுப்புகள் போன்ற கன்னங்கள். அடர்ந்த கூந்தலில் முன்பகுதியை அள்ளி எடுத்து க்ளிப் போட்டு, மீதமுள்ள நீண்ட முடியை லூஸாகத் தொங்க விட்டிருந்தாள். அந்த சிகையலங்காரத்தில் மிகையான அழகில் காணப்பட்ட ப்ரியா, சித்தார்த்தின் இதயத்திற்குள் ஸ்லோ மோஷனில் நுழைந்தாள். அவனது ரத்த நாளங்களில் இழைந்தாள். படிப்பு, வேலை என்று அவற்றில் கவனமாக இருந்த சித்தார்த்தின் மனதிலிருந்த மேக மூட்டம், மெல்ல விலகியது. அங்கே ப்ரியா, பத்மாசனம் போட்டு உட்கார்ந்தாள்.

13

தன் கைப்பையிலிருந்த சித்தார்த்தின் போட்டோ இருந்த கவரை எடுத்து ப்ரியாவிடம் கொடுத்தாள் நித்யா.

"என்னம்மா?"

"மாலினி ஆன்ட்டியோட மகன் சித்தார்த்தோட போட்டோ உள்ளே இருக்கு. எடுத்துப் பாரும்மா."

"எதுக்கும்மா இதெல்லாம்?"

"சொல்றேன். முதல்ல போட்டோவை பாரு. சித்தார்த் வெளிநாடு போறப்ப நீ ஏர்போர்ட்டுக்கு வரலை. அதுக்கு முன்னால கூட நீ அவனை ரொம்ப அபூர்வமாத்தான் பார்த்திருக்க. இது அவனோட லேட்டஸ்ட் போட்டோ. இப்ப பாரு."

"நான் பார்த்து...?"

"முதல்ல பாரும்மா."

ப்ரியா, கவரில் இருந்த சித்தார்த்தின் போட்டோவை எடுத்தாள். பார்த்தாள்.

இளமையான கமலஹாசனின் சாயல். ஷாருக்கின் பளபளவென மின்னும் திராட்சைக் கண்கள். மீசை இல்லாத வழவழப்பான முகம். வசீகரமாக காணப்பட்ட சித்தார்த்தை, புகைப்படத்தில் பார்த்துக் கொண்டிருந்த ப்ரியாவிற்கு மனதை என்னவோ செய்தது. இனம் புரியாத ஓர் உணர்வு ஆட்கொண்டது. பார்த்தாள். ரசித்தாள்.

"என்ன ப்ரியா... போட்டோவை திருப்பித் தர்ற ஐடியாவே இல்லியா?"

நித்யாவின் குரலால் கவனத்திற்கு வந்தாள் ப்ரியா. சுதாரித்தபடி பேசினாள்.

"இந்தாங்கம்மா. ஆனா இந்த சித்தார்த்தோட போட்டோவை என் கிட்ட எதுக்காகம்மா காமிச்சீங்க?"

"சித்தார்த்தை உனக்காக வரன் பார்த்து வச்சிருக்கோம். உன்னோட போட்டோவை மாலினி ஆன்ட்டிக்குக் குடுத்து சித்தார்த்துக்கு இ.மெயில் பண்ணச் சொல்லி இருக்கேன். இப்போதைக்கு நடந்தது இவ்வளவுதான். அது சரி.  போட்டோவைப் பத்தி ஒண்ணுமே சொல்லாம நைஸா நகர்ந்து போறியே..."

வெட்கத்தில் காது மடல்கள் சிவக்க, நித்யாவின் முகத்தைப் பார்க்காமல், தனது நகத்தைப் பார்த்தபடி "நல்லாயிருக்கார்மா. பழைய படத்துல வர்ற கமல் மாதரி இருக்கார்மா" கூறிவிட்டு தன் அறைக்குச் சென்று விட்டாள்.

14

'ஸ்பென்சர்ஸ் ப்ளாஸா’ வர்த்தக வளாகம்! பிரம்மாண்டமாய் சென்னை மாநகரத்தின் வளர்ச்சிக்கு அடையாளமாய் உயர்ந்து நின்றது. எத்தனை மாடிகள்! அத்தனை மாடிகளிலும் ஏராளமான கடைகள்! கடைகள் என்றால் சாதாரண கடைகள் அல்ல. ஏகமாய் செலவு செய்து அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தன.

தோழிகள் புடை சூழ ப்ரியா ஸ்பென்ஸர்ஸ் ப்ளாசாவிற்குள் நுழைந்தாள். அனைவரது கையிலும் கோன் ஐஸ்க்ரீம். தோள்களில் உடைக்குப் பொருத்தமான வண்ணத்தில் ஹேண்ட் பேக். விதவிதமான ஜீன்ஸ் பேண்ட், டி ஷர்ட்டில் ஆனந்தமாய் உலா வந்துக் கொண்டிருந்தனர்.

'வெஸ்ட்ஸைட்’ எனும் ஆயத்த ஆடை கடைக்குள் நுழைந்து, ஒவ்வொன்றாக எடுத்துப் பார்ப்பதும், அதைப்பற்றி மற்றவர்கள் விமர்சிப்பதுமாக கடையையே கலக்கினார்கள்.

அவரவர் விரும்பிய உடைகளை வாங்கிக் கொண்டு வெளியே வந்தனர்.

"ஏ… ப்ரியா, எனக்கு லேண்ட் மார்க் போணும். வாங்கடி" ஷைலா கேட்டாள்.

"ஓ… போலாமே."

அடுத்தபடியாக 'லேண்ட் மார்க்’ எனப்படும் கடைக்குச் சென்றனர். பாட்டு சி.டி., திரைப்பட சி.டி., புத்தகங்கள், பேனா என்று அங்கேயும் ஏகப்பட்ட பொருட்களை தேர்ந்தெடுத்தனர்.

ப்ரியா, ஆங்கிலப் புத்தகப் பிரிவில் அழகாக அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்த புத்தகங்களில் குறிப்பிட்ட ஒரு புத்தகத்தைத் தேடிக் கொண்டிருந்தாள்.

"ஹாய் ப்ரியா..."

குரல் கேட்டதும் புத்தகம் பார்ப்பதை விட்டு, திரும்பிப் பார்த்தாள் ப்ரியா.

அங்கே வினய்யும், நரேனும் சிரித்த முகத்துடன் நின்றிருந்தனர்.

"ஹாய் வினய்… ஹாய் நரேன்... என்ன விஷயம்? நாங்க இங்கே இருக்கோம்னு உங்க மூக்குல வியர்த்துடுச்சா?"

"நாங்க தற்செயலா வந்தோம். அது சரி ப்ரியா, நேத்து ஒரு பப்ளிக் ஃபங்க்ஷன்ல நடந்த ம்யூசிக் ப்ரோக்ராம்ல மெல்லிசை மன்னர் எம்.எஸ்.வி. ஸாரோட பழைய பாட்டு 'பார்த்த ஞாபகம் இல்லையோ’ பாட்டை சூப்பரா பாடினியாமே? ஆடியன்ஸ் ரொம்ப நேரமா கை தட்டினாங்களாமே? அசோக் சொன்னான்..."

இவர்கள் பேசிக் கொண்டிருக்கும்பொழுது நரேன் அங்கிருந்து நைஸாக நகர்ந்தான்.

"அந்தப் பாட்டு எனக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும். நல்லா அனுபவிச்சுப் பாடுவேன்."

"அது சரி, உன்னோட தோழியர் பட்டாளம் யாரும் வரலியா?"

"அவங்க வராமலா? ஆளாளுக்கு ஒவ்வொரு செக்ஷன்ல நிக்கறாங்க."

நரேன் அங்கிருந்து நகர்ந்துவிட்டதைக் கவனித்தான் வினய். கிசுகிசுப்பான குரலில் பேச ஆரம்பித்தான்.

"ப்ரியா... நான்... நான்… சொன்னது... ப்ரியா... ப்ளீஸ் ப்ரியா... நோ சொல்லிடாதே ப்ரியா. நான் உன் மேல உயிரையே வச்சிருக்கேன். நீ இல்லைன்னா நான் என் உயிரை விட்டுடுவேன்… நிச்சயமா... நீ எனக்குக் கிடைக்கலைன்னா நான் செத்துப் போயிடுவேன்...."

"வினய் என்ன இது? உங்க பேச்சே சரி இல்லை. ஏன் திரும்பத் திரும்ப அதைப் பத்தியே பேசிக்கிட்டிருக்கீங்க?"

"விரும்பறதை அடையணும்னா திரும்பத் திரும்ப முயற்சி செய்றது மனித இயல்பு..."

"ஒரு பொண்ணு ஒருத்தன் கூட காதலிக்கற எண்ணத்துல பழகாம நட்பு ரீதியா மட்டும்தான் பழகறதா சொன்னப்புறமும் அவகிட்ட  அதைப்பத்தி பேசி அவளைக் கஷ்டப்படுத்தறது மனித இயல்பே கிடையாது.."

"நட்பு? அது யாருக்கு வேணும்? எனக்கு உன்னோட காதல்தான் வேணும்."

"காதல் என்ன கடைச்சரக்கா? கேட்டதும் எடுத்துக் குடுக்கறதுக்கு?"

"ப்ளீஸ் ப்ரியா... நான் உன்னை அவசரப்படுத்தல. நிதானமா யோசிச்சுச் சொல்லு. நீ இல்லாத வாழ்க்கையை என்னால நினைச்சுக் கூட பார்க்க முடியலை. அப்பிடி ஒரு வாழ்க்கை வாழ நான் உயிரோடு இருக்கவே மாட்டேன். செத்துப் போயிடுவேன். ப்ளீஸ் ப்ரியா..." வினய்யின் கண்களில் கண்ணீர்த் துளிகள் உருண்டு விழவா என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தன.