Lekha Books

"அடிப்பாவி... இவ்வளவு தூரம் நடந்திருக்கு. சொல்லவே இல்லையே." அருணா கேட்டாள்.

"இவ்வளவு தூரம், அவ்வளவு தூரம்னு எதுவும் நடக்கலை. ஜஸ்ட் போட்டோ காண்பிச்சாங்க. அவ்வளவுதான்."

"அவளைப் பிடிச்சிருக்குன்னு நீ சொன்ன விதமே உன்னைக் காட்டிக் குடுக்குதே. வெட்கத்துல கன்னம் சிவந்துச்சு. எங்களை நேருக்கு நேர் பார்க்காம பேசற..." சத்யா கூறியதும் சிரிப்பலை பரவியது.

கார்த்திகா அனைவரையும் அடக்கினாள்.

"கொஞ்ச நேரம் சும்மா இருங்கடி. ப்ரியாவைப் பத்தி உங்களுக்குத் தெரியாதா? வினய் மேல இரக்கப்பட்டு பாவம்… மனசு நொந்து போய் இருக்கா. கருணை காதலாகுமா? இதை ஏன் அந்த வினய் புரிஞ்சுக்க மாட்டேங்கறான்?"

"நீ இல்லாம நான் இல்லை. ‘நீ மறுத்துட்டா நான் செத்துப் போயிடுவேன்’னு சொல்றான் கார்த்திகா..."

"அடக்கடவுளே! அப்படியா மிரட்டறான்?"

"சீச்சி... மிரட்டலெல்லாம் இல்லை கார்த்திகா. கால்ல விழாத குறையா கெஞ்சறான்..."

"நெத்தியடியா சொல்லிட வேண்டியதுதானே… உனக்கு வேற மாப்பிள்ளை பார்த்துக்கிட்டிருக்காங்கன்னு?"

"அதுதான் என்னால முடியலடி."

"உனக்கு வினய் மேல எந்த எண்ணமும் இல்லைதானே? நிச்சயமா இல்லைதானே."

 "எனக்கு அவனைப் பார்த்தா பரிதாபம்தான் வருதே தவிர வேற எந்த எண்ணமும் இல்லை கார்த்திகா."

"ஷ்யூர்?"

"வெரி ஷ்யூர்."

"உங்க வீட்ல பார்த்திருக்கற பையனை உனக்குப் பிடிச்சிருக்கு. வினய் மேல உனக்கு நட்பு மட்டும்தான். ஆனா அவன் உன்னை விரும்பறான். கல்யாணமும் பண்ணிக்க நினைக்கிறான். 'செத்து போயிடுவேன்’ங்கறான். உன்னால அவன்கிட்ட தைர்யமா பேச முடியலை. உன்னோட இளகின மனசு அவனுக்கு ப்ளஸ் பாயிண்ட். உனக்கு அதுவே வீக் பாயிண்ட். ஆனா ஈஸியா தீர்ந்து போற பிரச்னையை பெரிசா வளர்த்துக்கிட்டிருக்க. அதுக்குக் காரணம் உன்னோட ஸாஃப்ட் கார்னர் நேச்சர். படிக்கற வசதி இல்லாத ஏழை பையனுக்கு ஸ்கூல் ஃபீஸ் கட்டின. ஓ.கே..."

"அவன் ஒரு ஃப்ராடாச்சே." புவனா குறுக்கிட்டாள்.

"ஏ முந்திரி கொட்டை, கொஞ்ச நேரம் சும்மா இருக்கியா." அவளை அதட்டிய கார்த்திகா தொடர்ந்தாள்.

"ஒரு நாய்க்குட்டிக்கு அடிபட்டதுக்கு ஆஸ்பத்திரிக்கு தூக்கிக்கிட்டு ஓடின. தோட்டக்கார ஜோசப் அண்ணன் சம்பளம் பத்தாம கஷ்டப்படறானேன்னு பணத்தைத் தூக்கிக் குடுக்கற. இப்படி கஷ்டப்படறவங்க மேல இரக்கப்பட்டு 'ஐயோ பாவம்ன்னு உதவி பண்ற. ஓ.கே. ஆனா உனக்கு இஷ்டம் இல்லாத விஷயத்தைத் திரும்பத் திரும்ப சொல்லி உன்னைக் கஷ்டப்படுத்தற வினய் மேல இரக்கப் படறது சரியே இல்லை..."

"'செத்துப் போயிடுவேன்’னு அவன் சொல்றப்ப எனக்கு பயமா இருக்கு கார்த்திகா. அவனை மறுத்துப் பேச வாய் வரமாட்டேங்குது..."

"உனக்கு பார்த்திருக்கற பையனோட பேர் என்ன? எந்த நாட்டில இருக்கான்?"

"சித்தார்த். அவர் அமெரிக்காவுல படிச்சிக்கிட்டிருக்கார்."

"ஆள் எப்படி? நல்ல அழகா?"

"ரொம்பவே அழகு." சொல்லிவிட்டு வெட்கச்சிரிப்பு சிரித்தாள் ப்ரியா.

"சித்தார்த்தைப் பத்தி பேசறப்ப உன் முகத்துல தெரியற சந்தோஷமே உன் மனசுல அந்த சித்தார்த் வந்து உட்கார்ந்துட்டார்னு காட்டிக் குடுக்குது. இளகின மனசு காரணமாவோ பழகின தோஷத்துக்காகவோ அந்த வினய்க்கு சம்மதம் சொல்லிடாதே. இது ரன்னிங் ரேஸ் இல்லை. வாழ்க்கை. உன்னோட எதிர்காலம். புரிஞ்சுதா?"

கார்த்திகா உறுதியாகவும், சற்று மிரட்டலாகவும் பேசியதைக் கேட்ட ப்ரியா, மௌனமாய் தலையசைத்தாள்.

20

ஸெல்போனில் புவனாவின் நம்பரை அழுத்தினாள் கார்த்திகா.

"ஹாய் கார்த்திகா... என்னடி காலேஜ்க்கு கிளம்பி உனக்காகக் காத்துக்கிட்டிருக்கேன் நீ என்னடான்னா மொபைல்ல கூப்பிடற? என்ன விஷயம்?"

"இன்னிக்கு நீயும், நானும் காலேஜுக்கு கட்..."

"ஏன்...?"

"நேர்ல சொல்றேன். நான் சொல்றதை முதல்ல செய். ப்ரியா வீட்டுக்கு போன் பண்ணி, நாம ரெண்டு பேரும் இன்னிக்கு காலேஜுக்கு வரலைன்னு சொல்லு."

"ஐய்யோ.... என்ன காரணம்னு கேட்டா...?"

"அதையும் நான்தான் சொல்லணுமா? எதையாவது சொல்லி சமாளிச்சுட்டு, சிட்டி சென்ட்டரில் இருக்கற கஃபே காபி டேக்கு வந்துடு. நீ உன்னோட 'பெப்’ல அங்கே வந்துடு. நான் எங்க அண்ணனை அவனோட பைக்ல 'சிட்டி சென்டர்’ல கொண்டு வந்து விடச் சொல்லி வந்துடறேன்"

"அப்படி என்ன விஷயம்?"

"நீ வா. நேர்ல நிறைய பேசணும்."

"சரி கார்த்திகா. வந்துடறேன்."

மொபைல் போனுக்கு ஓய்வு கிடைத்தது.

21

சிட்டி சென்டர் ஷாப்பிங் காம்ப்ளெக்ஸ் வளாகம். பிரம்மாண்டமான கட்டிடம்! எங்கு பார்த்தாலும் பணம் விளையாடியது. பணக்காரத்தன்மையை பறை சாற்றியது. பணத்தை எண்ணிக் கொடுத்து எந்தப் பொருளும் வாங்க முடியாமல், அள்ளிக் கொடுத்து வாங்க வேண்டிய விலையில் இருந்தன.

பெரும் வசதியானவர்கள், ஏகப்பட்ட பொருட்கள் மற்றும் துணிமணி வகைகள் நிரப்பப்பட்ட பைகளை சுமக்க முடியாமல் தூக்கிக் கொண்டு நடமாட, வசதி இல்லாத சாமான்ய மக்கள், வேடிக்கை பார்த்தபடி சுற்றி சுற்றி வந்தனர்.

அங்கே இரண்டாவது மாடியிலிருந்த 'கஃபே காபி டே’ இக்கால இளைஞர்களின் அரட்டை அரங்கம். அங்கே சந்தித்துக் கொண்ட புவனாவும், கார்த்திகாவும் எதிர் எதிராக உட்கார்ந்தனர்.

"எனக்கு கோல்ட் காபி. உனக்கு?"

"எனக்கும் அதேதான்."

குளிர்ந்த காபிக்கு ஆர்டர் கொடுத்தனர்.

"ப்ரியாவுக்குப் பார்த்திருக்கற மாப்பிள்ளையோட பாட்டிக்கு ரொம்ப உடம்புக்கு முடியாம நர்ஸிங்ஹோம்ல அட்மிட் பண்ணி இருந்தாங்களாம். அதனால பையனோட போட்டோ பார்த்ததோட பொண்ணு, மாப்பிள்ளை விஷயத்தை தற்காலிகமா நிறுத்தி வச்சிருந்திருக்காங்க. ஆனா ஆஸ்பத்திரிக்கு போன பாட்டி, பரிபூரணமா குணமாகி எழுந்திருச்சிட்டாங்களாம். 'என் பேரனோட கல்யாணத்தை உடனே நடத்தணும். என் கால், கை, கண், நல்லா இருக்கறப்பவே அவனோட கல்யாணத்தைப் பார்க்கணும்னு ரொம்ப ஆசைப்படறாங்களாம்.’ அது மட்டும் இல்லை. 'இப்ப உடனடியா கல்யாணத்தை நடத்தணும். சித்தார்த்தை அமெரிக்காவுல இருந்து உடனே கிளம்பி வரச் சொல்லு’ன்னு பிடிவாதம் பிடிக்கறாங்களாம். அந்தப் பாட்டியோட ஆசை நியாயமானதுங்கறதுனால மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க அவசரப்படறாங்களாம்..."

"அதனால என்ன செய்யப் போறாங்களாம்?" பதற்றத்துடன் கேட்டாள் புவனா.

"என்ன செய்வாங்க... உடனே பையனை கிளம்பி வரச் சொல்லிட்டாங்களாம். ப்ரியாவோட அம்மா, அப்பா, சித்தார்த்தோட அம்மா, அப்பா எல்லாரும் கலந்து பேசிட்டாங்களாம். வினய் 'செத்துப் போயிடுவேன்’ 'செத்துப் போயிடுவேன்’னு சீரியஸா சொல்றதை நினைச்சு ரொம்ப பயந்து போய் எனக்கு நேத்து ராத்திரி போன் பண்ணினா. அழுதா. 'நான் பார்த்துக்கறேன். கவலைப்படாத’ன்னு தைரியம் சொன்னேன். இது விஷயமா என்ன பண்ணலாம்னு கேக்கறதுக்குத்தான் உன்னை இங்கே வரச் சொன்னேன்."

"அடக்கடவுளே... நிறைய டைம் இருக்குன்னு நினைச்சோமே. கல்யாணத்தேதி குறிச்சுட்டாங்களா?"