Lekha Books

"ஓ... பேசினேனே... இப்ப கல்யாணம் வேண்டாம்மா. நான் இன்னும் படிக்கணும். வேலைக்குப் போகணும்ன்னான். ப்ரியாவோட போட்டோ அனுப்பறேன். அதைப் பார்த்துட்டு அப்புறம் சொல்லுன்னு சொல்லியிருக்கேன். அவங்க பாட்டி அதான் நித்யா, எங்க மாமியாரோட நிலைமையையும் அவனுக்கு எடுத்துச் சொன்னேன். பொண்ணுன்னாலும் சரி, பையன்னாலும் சரி முதலில் இப்பிடித்தான் 'கல்யாணம் வேணாம்’ 'கல்யாணம் வேணாம்’பாங்க நாம சொல்ற விதமா சொன்னா புரிஞ்சுப்பாங்க."

"அதே சமயம் அவங்களை வற்புறுத்தவும் கூடாது. இந்தக் காலத்துப் பிள்ளைங்களை ஜாக்ரதையா கையாளணும். இல்லாட்டி நாம ஒண்ணு நினைக்க, நடக்கறது வேற ஒண்ணா ஆயிடும்."

"நீ சொல்றது நூத்துக்கு நூறு சரியான விஷயம்."

இவர்கள் பேசிக் கொண்டிருக்கும்போது நெய் மணக்கும் கேசரி மற்றும் சாம்பார் வடையை அழகான கிண்ணங்களில் எடுத்து வந்தாள் குமுதா.

"சாப்பிடு நித்யா."

நித்யா சுவைத்து சாப்பிட்டாள்.

"நீ வேற. எனக்கு பிடிக்கும்னு ரவா கேசரியும், வடையும் பண்ணிக் குடுத்துட்ட. நாக்கை அடக்க முடியாம நானும் சாப்பிட்டுட்டேன். இனிமேல் உன்கிட்ட முன் கூட்டியே சொல்லாமத்தான் வரணும் போலிருக்கு."

"என்னிக்கோ ஒரு நாள் வர்ற. சாப்பிடற. அது சரி, ப்ரியாவோட ஃபோட்டோவை நீ இன்னும் தரலியே?"

"இதோ." ஹாண்ட் பேக்கிலிருந்து ப்ரியாவின் போட்டோவை எடுத்துக் கொடுத்தாள் நித்யா.

அதை வாங்கிக் கொண்டு போய் அலங்கார அலமாரி மீது வைத்து விட்டு வேறு ஒரு கவரை எடுத்து வந்தாள் மாலினி.

"இந்தா நித்யா. இந்தக் கவர்ல எங்க சித்தார்த்தோட போட்டோ இருக்கு. எடுத்துட்டுப் போ. ஏற்கெனவே சித்தார்த்தை உன் ஹஸ்பண்ட் பார்த்திருக்கார். இருந்தாலும் சித்தார்த் வெளிநாடு போய் ரெண்டு வருஷமாச்சுல்ல. இது இப்ப லேட்டஸ்ட்டா எடுத்ததுன்னு அங்க இருந்து அனுப்பினான். ப்ரியாவும் பார்க்கறதுனா பார்த்துக்கட்டும். எடுத்துட்டுப் போ."

மாலினி கொடுத்த கவரை வாங்கி ஹேண்ட் பேகில் போட்டுக் கொண்டாள் நித்யா.

சிறிது நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்தனர் இருவரும்.

"உன் கூட பேசிக்கிட்டிருந்ததுல நேரம் போனதே தெரியலை மாலினி. நான் கிளம்பறேன். நிறைய இடத்துக்குப் போக வேண்டி இருக்கு."

"சரி நித்யா. ப்ரியாவோட ஃபோட்டோவை சித்தார்த்துக்கு இ.மெயில் பண்ணிடறேன். அதுக்கப்புறம் என்ன சொல்றான்னு பார்க்கலாம்."

"ஃப்ரெண்ட்ஸா இருக்கற நாம சம்பந்திகளா மாறி, நமக்குள்ள ஏற்கெனவே இருக்கற நட்பு இன்னும் ஸ்ட்ராங்கா இருக்கணும்."

"கனவுகளை வளர்த்துக்காத நித்தி. கடவுளோட அருளும், பிராப்தமும் இருந்தா எல்லாம் நடக்கும்."

"அதென்ன அப்படி சொல்லிட்ட? கனவு கினவுன்னு? ம்? நம்பிக்கையோட இருந்தா நாம ஆசைப்படறது நிச்சயம் நடக்கும்."

"நடக்கறது எல்லாமே நன்மைக்காத்தான் இருக்கணும். நம்புவோம். நான் கிளம்பட்டா மாலினி? என் ஹஸ்பண்ட் கூட, நான் இங்க புறப்படும்போதே கேலி பண்ணித்தான் அனுப்பினார். மாலினி வீட்டுல இன்னிக்கு முழுசும் உன் பொழுது போயிடும்னு. ஓ.கே. மாலினி வரட்டுமா?"

"சரி நித்தி. போயிட்டு வா."

கார் வரை வந்து நித்யாவை வழியனுப்பி வைத்தாள் மாலினி.

10

ப்>ரியா உட்பட அவளது பட்டாளம் இணைந்த ஆறு பேரும், ஸ்டேண்ட் போட்டு நிறுத்தியிருந்த 'பெப்’ மீது சாய்ந்தபடி பேசிக் கொண்டிருந்தனர்.

"இந்தப் பூனையும் பாலைக் குடிக்குமான்னு இருந்த அந்த வினய்யா உன்னைக் காதலிக்கறதா சொன்னான்?" ஆவலுடன் கேட்டாள் அருணா.

"ஆமா அருணா. ரொம்ப சீரியஸ்ஸா சொன்னான்."

"அவன் சொன்னது இருக்கட்டும். நீ என்ன சொன்ன?" கார்த்திகா, ப்ரியாவின் முகத்தை ஆராய்ந்தபடியே கேட்டாள்.

"ம்... சொரைக்காய்ல உப்பு இல்லைன்னு. அட நீ வேற. ஏதோ நல்ல பையனா இருக்கானேன்னு ஃப்ரெண்ட்லியா பழகினேன். இப்பிடி உளறுவான்னு நான் எதிர்பார்க்கலை. பிள்ளையார் பிடிக்கப் போய் குரங்கா உருவான கதைதான் போ."

"யாரை குரங்குங்கற? வினய்யைய்யா?" ஷைலா சிரித்தபடியே கேட்க, ப்ரியா எரிச்சலானாள்.

"இல்லை. உன்னைத்தான்..."

"ஏய்..."

"என்னடி ஸஸ்பென்ஸ் வச்சே பேசிக்கிட்டிருக்க? அவன்கிட்ட நீ என்ன சொன்னன்னு சொல்லேன் ப்ளீஸ்" கோழி முட்டைக் கண்களை விரியத் திறந்து வைத்துக் கொண்டு, ப்ரியாவின் கன்னத்தைப் பிடித்துக் கெஞ்சினாள் சத்யா.

"நான் என்னடி சொல்லியிருப்பேன்? எனக்கு அவன் மேல அப்படி எந்த எண்ணமும் இல்லைன்னு சொன்னேன்..."

"நீ சொன்னதும் அவன் அப்படியே அப்ஸெட் ஆயிட்டானா..." இது புவனாவின் ஆர்வக் கோளாறு எழுப்பிய கேள்வி.

"இல்லை... அப்படியே ஆனந்தக் கூத்தாடினான். சொல்லு சொல்லுங்கறீங்க. சொல்லிக்கிட்டிருக்கும்போதே குறுக்க குறுக்க பேசறீங்க..."

"சரி சரி சொல்லு. நாங்க எதுவும் கேக்கல..." ஷைலா கன்னத்தில் போட்டுக்கொண்டபடியே கூறினாள்.

"நான் அப்படி சொன்னதும் அந்த வினய் ஏதேதோ பினாத்தினான். என்னை முதல் முதல்ல பார்த்தப்பவே லவ்ஸ் ஆயிட்டானாம். அவனோட இதயம் ப்ரியா ப்ரியான்னுதான் துடிக்குதாம். இப்பிடித்தான் ஏதேதோ பேசினான். ஏற்கெனவே அப்பாவித்தனமான முகம் அவனுக்கு. நான் அவன் கூட நட்பு ரீதியாத்தான் பழகறேன்னு சொன்னப்புறம் அவனைப் பார்க்கவே பரிதாபமா இருந்துச்சு. அவன் பேசிக்கிட்டிருக்கும்போதுதான் அருணா என்னை கூப்பிட வந்தா. இவ்வளவுதான் நடந்துச்சு. போதுமா?"

"ஓ.கே. ஓ.கே. 'கல்லூரி வாழ்க்கையில இதெல்லாம் சகஜமப்பா’ன்னு கவுண்டமணி ஸ்டைல்ல ஈஸியா எடுத்துக்கிட்டு போய்கிட்டே இருக்கணும்." கார்த்திகா கூறியதும் அனைவரும் பலமாக சிரித்தனர். அங்கிருந்து கலைந்து சென்றனர்.

11

பளீர் என்று கண்களைக் கூச வைக்கும் அதிரடியான வண்ணங்களில் உடுத்திக் கொண்டிருந்த வினய், மிகவும் வெளிர் நிற உடைகளை அணிய ஆரம்பித்திருந்தான்.

"என்னடா வினய்... ஆளே டோட்டலா மாறிட்ட? ஜென்டிலா டிரஸ் பண்ண ஆரம்பிச்சிருக்க? ப்ரியாவுக்கு டார்க் கலர்ஸ் பிடிக்கலைன்னுதானே?"

"ஆமாண்டா நரேன். ஆனாலும் கூட அவ..."

"ஆனாலும் அவ உன்னை லவ் பண்ணலைன்னு சொல்லிட்டா. அதானே? இதைத்தாண்டா சொல்லிக்கிட்டே இருக்க. எடுத்த எடுப்பில உடனே சரி சொல்றதுக்கு நீ என்ன பாட்டு பாடறதுக்கா கூப்பிட்ட? அவ மனசுல இடம் கேட்டிருக்க. இவ்ளவு பெரிய விஷயத்துக்கு... கேட்ட மறு நிமிஷமே எப்படிடா பதில் சொல்வா?"

"சொல்லிட்டாளேடா. 'நோ’ சொல்லிட்டாளே..."

"கொஞ்சம் பிகு பண்ணிக்குவாங்கடா..."

"அப்புறம் சரின்னு சொல்லிடுவாளாடா?" மிக ஆர்வமாய் கேட்டான் வினய்.

"பொறுமையா இரு. விடா முயற்சியா தொடர்ந்து அவ விட்ட பேசு. மெல்ல மெல்லத்தாண்டா கதவு திறக்கும். ப்ரியாவுக்குத்தான் இளகின மனசாச்சே. அடிமேல அடி அடிச்சா அம்மியும் நகரும்ங்கற மாதிரி, அவ மனசு உருகற மாதிரி கெஞ்சிப் பாரு."

"நிஜம்மாவா சொல்ற?"