Lekha Books

"நித்யா சம்மதிக்காம இந்த விஷயத்தைப் பத்தி சித்தார்த்கிட்ட பேசுவேனா? நம்ம சித்தார்த்துக்கு, தன் பொண்ணு ப்ரியாவைக் குடுக்கறதுல நித்யா ரொம்ப ஆர்வமா இருக்கா."

"நித்யா ஆர்வமா இருக்காள்னு சொல்ற… ஓ.கே. உனக்கும் ரொம்ப இஷ்டமா இருக்கு... ஓ.கே. ஆனா… சித்தார்த் என்ன சொல்றான்?"

"இன்னும் ரெண்டு வருஷம் அமெரிக்காலயே படிச்சுட்டு அப்புறம்தான் இந்தியாவுக்கு வரலாம்னு இருக்கானாம். இப்போதைக்கு கல்யாணம் வேண்டாம்ங்கறான். நான் விடுவேனா… அவனை சமாதானம் பண்ணி, பொண்ணோட ஃபோட்டோ அனுப்பறேன் பார்த்துட்டு சொல்லுடான்னேன். டைம் குடுங்கம்மான்னு கேட்டான்."

"அம்மாவும் பையனுமா பேசிக்கறீங்க. இந்த அப்பாவை அம்போன்னு விட்டுட்டீங்க..." என்றபடி பலமாக சிரித்தார் மனோகரன்.

"நீங்க இந்த அளவுக்கு எனக்கு ஃப்ரீடம் குடுத்திருக்கீங்கன்னு எவ்வளவு சந்தோஷமா இருக்கு தெரியுமா?..."

"இதென்னம்மா பெரிய விஷயம்? அம்மா நல்லா இருக்கும்போது என் கூட ஆபீசுக்கு வந்து ஹெல்ப் பண்ணின. இப்ப அம்மாவுக்கு வயசாயிட்டதால அவங்களை நல்லா பார்த்துக்கற. நம்ப ரெண்டு பேரும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் புரிஞ்சு வச்சிருக்கோம். நீ பார்த்து எது செஞ்சாலும் சரியாத்தான் இருக்கும்னு எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு. பொண்ணோட ஃபோட்டோவை சித்தார்த்துக்கு அனுப்பி வை. அவன் என்ன சொல்றானோ பார்க்கலாம். ஆனா அவனை வற்புறுத்தாத."

"நீங்க வேண்ணா பாருங்க. ப்ரியாவோட ஃபோட்டோவைப் பார்த்துட்டு இந்தப் பொண்ணுதான் வேணும்னு அவன், என்னை வற்புறுத்தப் போறான்."

"கடவுள் அருளால எல்லாம் நல்லபடியா நடக்கணும். அம்மா ரூமுக்குப் போய், அம்மாவைப் பார்த்து கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு அப்புறம் ஆபீஸ் கிளம்பறேன்."

"சரிங்க. நானும் வரேன். அத்தை ரூம்ல பெட்ஷீட், தலையணையெல்லாம் மாத்தணும்."

இருவரும், மனோகரனின் அம்மா தயாவின் அறைக்குச் சென்றனர்.

3

ப்ரியா, கல்லூரிக்குக் கிளம்பிக் கொண்டு இருந்தாள். கத்தரிப்பூ வண்ணச் சுடிதாரில் அவளது அழகு, மேலும் மிளிர்ந்தது. உடைக்கு ஏற்ற வண்ணத்தில் கம்மல், செயின், வளையல், வாட்ச் அனைத்தும் அணிந்திருந்த ப்ரியாவின் அழகு கொள்ளை அழகு. எடுப்பான மூக்கும், அகன்ற கண்களும், இயற்கையாகவே சிவந்திருந்த உதடுகளும் அமையப் பெற்றிருந்த ப்ரியாவின் முக அழகு அபாரமான அழகாக ஜொலித்தது.

"அம்மா, பணம் குடுங்கம்மா…"

"என்ன ப்ரியா… நேத்துதான் தௌசண்ட் ருபீஸ் வாங்கிட்டுப் போன? இன்னிக்கு மறுபடியும் பணம் கேக்கற? என்ன பண்ணின?"

"ஒரு சின்ன பையன்மா. படிக்கவே வசதி இல்லையாம். ஸ்கூல் ஃபீஸ் கட்டறதுக்கு பணம் இல்லாம படிப்பையே நிறுத்தச் சொல்லிட்டாங்களாம் அவங்க வீட்ல. பார்க்கவே பாவமா இருந்துச்சும்மா..."

"அதனால ஸ்கூல் ஃபீஸ் கட்டறதுக்கு உடனே பணத்தை எடுத்துக் குடுத்துட்டியாக்கும்?..."

"ஆமாம்மா. அப்புறம், ஒரு நாய்க்குட்டி கால்ல அடிபட்டு படுத்திருந்துச்சும்மா. வெட்னரி ஆஸ்பிடலுக்கு அதைத் தூக்கிட்டுப் போய் டாக்டர்ட்ட காண்பிச்சு, கட்டுப் போட்டுட்டு மருந்தும் வாங்கிட்டு வந்தேன்... அப்புறம் 'பெப்’ பின்னாடி உட்கார்ந்து நாய்க்குட்டியைப் பிடிச்சுக்கிட்டு வந்த ஜோசப்புக்கு 'டிப்ஸ்’ குடுத்தேம்மா..."

"போதும் ப்ரியா. நிறுத்திக்க. தினமும் இப்பிடி யாருக்காவது உதவி செய்றேன்னு பணத்தைத் தூக்கிக் குடுத்துட்டு வந்துடற. ஃப்ரெண்ட்ஸ் கூடப் போய் சுடிதார் எடுக்கப் போறேம்மான்னு சொல்லி பணம் கேட்ட. குடுத்தேன். உதவி செய்றது தப்புன்னு சொல்லலை. அதுக்கும் ஒரு அளவு இருக்கு. யார்கிட்டயும் ஏமாந்துடக் கூடாது. அதுக்குத்தான் சொல்றேன். இன்னிக்கு எதுக்கு பணம் கேக்கற?"

"பெப்புக்கு பெட்ரோல் போடணும்மா. அதுக்குத்தான்மா கேட்டேன்."

"வண்டிக்கு பெட்ரோல் போடு. பணத்தை செலவு பண்ணிட்டு வண்டியில பெட்ரோல் இல்லாம கஷ்டப்படாத. இந்தா" நித்யா, பீரோவில் இருந்து பணத்தை எடுத்துக் கொடுத்தாள்.

"ப்ரியா... என்னோட ஃப்ரெண்ட் மாலினி ஆன்ட்டி நேத்து நம்ப வீட்டுக்கு வந்தா. உன்னை ரொம்ப கேட்டா. நீ காலேஜ்ல இருந்து வர லேட்டாயிடுச்சு. அதனால கிளம்பிட்டா..."

"ஓ… மாலினி ஆன்ட்டியா? எப்படிம்மா இருக்காங்க?"

"அவளுக்கென்ன? நல்லா இருக்கா. அவளோட பையன் அமெரிக்காவுல இருக்கான். அவனைப்பத்திதான் பேசிக்கிட்டிருந்தா."

"ஓ..."

"என்ன ஓ... யோசனையெல்லாம் நான் பேசறதைக் கவனிக்காம வேற எங்கயோ இருக்கு?!"

"அது ஒண்ணுமில்லம்மா... அந்த நாய்க்குட்டி நேத்து ராத்திரி முழுசும் என்ன பண்ணுச்சோ… பாவம்..."

"சரியா போச்சு போ. உன் கூட பேசறதுக்கு சும்மா இருக்கலாம்..."

"ஸாரிம்மா. காலேஜுக்கு டைம் ஆச்சு. பெட்ரோல் வேற போட்டுட்டுப் போகணும்..."

"சரி... சரி... கிளம்பு. உங்க அப்பா வாக்கிங் போயிட்டு வர்ற டைம் ஆச்சு. அவர் வர்றதுக்குள்ள நான் போய் பூஜையை முடிக்கணும்."

"சரிம்மா. டாட்டா."

ப்ரியா, 'பெப்’பில் ஏறி அமர்ந்து, அதை ஓட்டிச் செல்லும் அழகை சில நிமிடங்கள் நின்று ரசித்தாள் நித்யா.

4

கையில் கரண்டியுடன் சமையலறையை விட்டு வெளியே வந்த பரிமளா, கண்ணாடி முன்னால் நின்று தன்னைத்தானே ரசித்துக் கொண்டிருந்த வினய்யைப் பார்த்து கோபமாகப் பேசினாள்.

"போதும்டா. உன் அழகை நீயே ரசிக்கறது. சினிமாவுலயா நடிக்கப் போற? விதம் விதமா ட்ரஸ்ஸை மாட்டிக்கிட்டு நீ அலையறதும், துணிமணிக்கு செலவு பண்றதையும் பார்த்தா எனக்கு பத்திக்கிட்டு வருது..."

"பத்திக்கிட்டா தண்ணியை ஊத்தி அணைச்சுடுங்கம்மா. இப்பிடி டென்ஷன் ஆனிங்கன்னா பி.பி. ரொம்ப எகிறிடும்மா. டாக்டர் சொன்னதை மறந்துட்டீங்களா?"

"ஆஹா... ரொம்ப அக்கறைடா உனக்கு? ஆமா... படிப்பெல்லாம் எப்பிடி போய்க்கிட்டிருக்கு? ஊர் சுத்தறதெல்லாம் ஒரு லிமிட்டோட வச்சுக்கிட்டு ஒழுங்கா படிக்கற வேலையைப் பாரு. 'சம்பாதிச்சுப் போட அப்பா இருக்கார்’ங்கற நினைப்புல அநாவசியமா செலவு பண்ணாதே. அப்பாவை காக்கா புடிச்சு பணம் வாங்கி துணிமணியில கண்டபடி காசைப் போடற. உங்க அப்பாவுக்கு, அவரோட அப்பா சம்பாதிச்ச சொத்து எதுவும் கிடையாது. அவங்க அப்பாவோட டின் கம்பெனி தொழிலை, நுணுக்கமா தெரிஞ்சுக்கிட்டு சுயமா சம்பாதிக்கறார். நீ உங்கப்பாவோட சொத்து சுகங்களை நம்பியே வாழ்க்கையை ஓட்டிடலாம்னு நினைக்காம, நல்லபடியா படிச்சு முடிச்சு உனக்குன்னு ஒரு தொழிலையோ, நல்ல வேலையோ தேடிக்கணும். கலர் கலரா டிரஸ்ஸை மாட்டிக்கிட்டு காலேஜை வலம் வந்தா போதுமா? புத்தியையும் கொஞ்சம் தீட்டிக்கிட்டு நல்லா படிக்கறதுக்கு முயற்சி பண்ணு... நான் சொல்றது காதுல ஏறுதா இல்லியா?..."

"தினமும் நீங்க சொல்ற இதே டயலாக்கை நானும் தினமும் இந்தக் காதுல ஏத்தி இந்தக் காது வழியா விட்டுட்டிருக்கேன்னு நினைச்சுடாதீங்கம்மா. இந்தக் காதுல வாங்கி, இந்த மனசில ஏத்தி வச்சிருக்கேன்மா..."

"ரொம்ப நக்கலா போச்சுடா உனக்கு..."