Lekha Books

"கிழிச்ச போ. தினமும் இதையேதான் சொல்ற. அவ பாட்டுக்கு வர்றா... போறா... உன் பக்கம் திரும்பிக் கூடப் பார்க்கறதே இல்லை. நீ போய் என்னத்தப் பேசிடப் போறே?"

"பொண்ணுங்க நம்பளைத் திரும்பிப் பார்க்கணும்னா நம்ப 'கெட்டப்பை’ அப்பப்ப மாத்திக்கணும்டா. நானும் ஒரு மாசமா, தினமும் வேற வேற கலர் பேண்ட், வேற வேற கலர் ஷர்ட், டீ ஷர்ட் அது இதுன்னு வகை வகையா கெட்டப்பை மாத்திட்டுதான் வரேன். அவளுக்கு எதுவுமே பிடிக்கலை போலிருக்கே... இன்னிக்கு இதோ பார்த்தியா? நான் போட்டிருக்கற இந்த ட்ரெஸ் புதுசு. இது வரைக்கும் இந்த கலர்ல நான் போட்டதே இல்லை. இன்னிக்கு அவ என்னை நிச்சயமா 'லுக்’ விடுவா.."

"லுக் விட்டா பரவாயில்லடா. கிக் விட்ரக் கூடாது. ஆமா... க்ளாஸ் டைம் ஆகியும் ப்ரியா வரலியே...? ரெண்டு 'பெப்’ ராணிகளோட பெப் மட்டும் நிக்குது. ப்ரியாவோட பெப்பைக் காணுமே. க்ளாசுக்கு கட் அடிச்சுட்டு காஃபி டே, சினிமா, தியேட்டர்னு ஊர் சுத்தறதுனா கூட மத்த 'பெப்’ ராணிங்க இல்லாம போக மாட்டாளே?..."

"லேட்டா வந்தாலும் வருவாடா. வெயிட் பண்ணுவோம். டேய் நரேன்... நேத்தி ராத்திரி ப்ரியாவைப் பத்தி ஒரு கனவுடா..."

"என்ன? அவளோட பெப்ல உன்னை உட்கார்த்தி வச்சு ஓட்டிட்டு போற மாதிரி கனவா? நீ அவளோட இடுப்பைப் பிடிச்சுக்கற மாதிரி கனவா? 'யாரோ யார் நெஞ்சில் இன்று யாரோ’ ன்னு எஸ்.பி.பாலசுப்ரமணியம் ஸார் பாட்டுப்பாட, அந்த சிவா மாதிரி நீயும் ஜாலியா இருக்கற மாதிரி கனவா? ம்… ம்... அங்க பாரு. உன் கனவு அப்பிடியே மெய்ப்படுது. ஆனா பெப்ல உட்கார்ந்திருக்கறது நீ இல்ல. தோட்டக்கார ஜோசப்பும், ஒரு நாய்க் குட்டியையும் பெப்ல பின்னாடி ஏத்திக்கிட்டு உன் கனவுக் கன்னி ப்ரியா வர்றா பாரு..." நரேன் பயங்கரமாய் கேலி செய்தான். இவர்கள் இருவரையும் பொருட்படுத்தாமல், ஜோசப் இறங்கியதும் பெப்பை நிறுத்தினாள் ப்ரியா. ஜோசப்பின் கையிலிருந்த நாய்க்குட்டியைத் தட்டிக் கொடுத்து கொஞ்சினாள். நாய்க்குட்டியின் காலில் புதிய பேண்டேஜ் போடப்பட்டிருந்தது.

"பார்த்தீங்களா ஜோசப் அண்ணே. டாக்டர்ட்ட கூட்டிட்டுப் போய் காண்பிச்சதுனால முனகாம சமத்தா இருக்கு பாருங்க. நாளைக்கே சரியாயிடும்னு டாக்டர் சொல்லியிருக்கார்."

"சரிம்மா. நான் இன்னும் செடிகளுக்கெல்லாம் தண்ணி ஊத்தி முடிக்கல. வரட்டா?"

"சரி ஜோசப் அண்ணே. ரொம்ப தேங்க்ஸ். இதை வாங்கிக்கோங்க."

ஐம்பது ரூபாய் நோட்டைக் கொடுத்தாள் ப்ரியா.

நாய்க்குட்டியைக் கீழே விட்டுவிட்டு பணத்தை வாங்கிக் கொண்ட ஜோசப்பிற்கு அதிக மகிழ்ச்சி. ப்ரியா, நாய்க்குட்டிக்கு 'டாட்டா’ சொல்லிவிட்டு நகர்ந்தாள். வகுப்பிற்கு நடந்தாள்.

வினய்யைக் கிள்ளினான் நரேன்.

"பேசுடா... என்னமோ... தயாரா வந்திருக்கேன்னு சொன்னியே..."

"இதோ போறேண்டா..."

வினய், மெதுவாக ப்ரியாவின் பின்னாடி நடந்தான்.

"எக்ஸ்க்யூஸ் மீ" குரல் கேட்டதும் திரும்பிப் பார்த்தாள் ப்ரியா.

"என்ன?" ப்ரியா, புருவம் உயர்த்திக் கேட்ட அழகில் சொக்கிப் போய் நின்றான் வினய்.

"அது... அது... வந்து... நாய்க்குட்டின்னா உங்களுக்கு ரொம்பப் பிடிக்குமா?..." தட்டுத்தடுமாறிப் பேசிய வினய்யைப் பார்த்து சிரிப்பு வந்தது ப்ரியாவிற்கு.

சிரிப்பைக் கட்டுப் படுத்திக் கொண்டாள்.

"ஓ... ரொம்ப முக்கியமான விஷயமாத்தான் கூப்பிட்டிருக்கீங்க..." நக்கலாகப் பேசியதைப் புரிந்துக் கொண்ட வினய், சமாளித்தான்.

"நீங்க... நீங்க... நல்லா பாடுவீங்களாமே…"

"ஆமா. அப்பிடித்தான் எல்லாரும் சொல்றாங்க… அதுக்கென்ன?"

"எங்க சித்தப்பா பையன் ஒரு ம்யூசிக் ட்ரூப் வச்சிருக்கான். கல்யாண விசேஷங்கள்லயும், பொது நிகழ்ச்சிகள்லயும் நிறைய ம்யூசிக் ப்ரோக்ராம் பண்றான். ஆனா அவங்க ட்ரூப்ல பாடறதுக்கு பெண் பாடகிகள் கிடைக்க மாட்டேங்கறாங்களாம். உங்களுக்கு சம்மதம்ன்னா அவனோட ட்ரூப்ல நீங்க பாடலாமே... ப்ளீஸ். அவன் சாதாரணமான ஆளு இல்லைங்க. அவனும் ஒரு பாடகன். ரொம்ப நல்லா பாடுவான். கீ போர்டு வாசிப்பான். ஏ.ஆர்.ரெஹ்மான் ஸாரைக் கூடப் போய் பார்த்துட்டு வந்திருக்கான். படத்துல பாடறதுக்கு சான்ஸ் தர்றதா சொல்லி இருக்கார்..."

முதலில் தயங்கியவன், வீட்டில் வைத்து பலமுறை ஒத்திகை பார்த்ததன் விளைவாய், பின்னர் சகஜமாகப் பேசினான். 'அடப்பாவி, எதில பிடிக்கணுமோ அதில பிடிச்சுட்டானே...’ கேட்டுக் கொண்டிருந்த நரேன் வாய் பிளந்தான்.

கேட்டுக் கொண்டிருந்த ப்ரியா மென்மையாகப் புன்னகைத்தாள். யோசித்தாள்.

"ப்ளீஸ்... மாட்டேன்னு மட்டும் சொல்லிடாதீங்க. என் சித்தப்பா பையன்னு சொன்னேன்ல அவன் பேரு அசோக். அவன் சரியா படிக்கலை. பாட்டு பாட்டுன்னு திரிஞ்சுட்டான். அவங்க பெரிய குடும்பம். கஷ்டப்படுற குடும்பம். அசோக், ம்யூசிக் ட்ரூப் மூலமா சம்பாதிக்கற பணத்துலதான் அவங்க குடும்ப வண்டி ஓடுது..."

'அடப்பாவி... என்னமா பில்டப் குடுக்கறான்...’ நரேன் ஆச்சர்யப்பட்டான்.

"ஒகோ... பாட்டு பாட்டுன்னு திரிஞ்சவர், இப்ப சோத்துக்குத் தாளம் போடறாராக்கும்…"

கலகலவென சிரித்தாள் ப்ரியா.

"அட... ஹ்யூமரா பேசறீங்களே..."

"ஹ்யூமன் பீயிங்கா பிறந்த எல்லாருக்குமே ஹ்யூமர் சென்ஸ் இருக்கும். சில பேரு அதை வெளிப்படுத்தறதில்ல. மனசுக்குள்ள தோணினாலும் 'உர்’ன்னு இருப்பாங்க..."

"நீங்க சொல்றது ரொம்ப கரெக்ட்."

வினய் சொன்னதும் சிரித்தாள் ப்ரியா.

"என்ன, இப்ப நீங்க எனக்கு சிங் சாங் ஜால்ரா போடறீங்களா..."

அசடு வழிந்தான் வினய்.

"நான் கேட்ட விஷயம்?..."

"எக்ஸாம் டைம் இல்லைன்னா பார்க்கலாம்..."

"மாட்டேன்னு மட்டும் சொல்லிடாதீங்க ப்ரியா. அசோக் வீட்ல ரொம்ப கஷ்டம்..."

"என்னால முடிஞ்சப்ப கண்டிப்பா வந்து பாடறேன்னு சொல்லுங்க."

'அடிச்சான்டா வீக் பாய்ண்ட்ல’ நரேன் உள்ளுக்குள் சிரித்துக் கொண்டான்.

ப்ரியாவின் வண்ண உடை, ஒரு புள்ளியாக மறையும் வரை பார்த்துக் கொண்டே நின்றான் வினய்.

"போதும்டா. வாடா போலாம். ப்ரியா லேட்டாவாவது க்ளாசுக்குப் போறா. நாம அது கூட போகாம சுத்திக்கிட்டே இருக்கோம்டா..."

"ப்ரியா பின்னால சுத்தினாத்தான் நான் அவளைக் கவர்ந்திழுக்க முடியும்..."

"கவர்ந்திழுக்க நீ என்ன காந்தத்தையா ஒட்டி வச்சிருக்க?..."

"மனசு ரெண்டும் ஒட்டறதுக்கு காந்தமும் தேவையில்ல; ஒண்ணும் தேவை இல்ல. காதல்தான் வரணும். அது வர்றதுக்கு நான் என்ன வேண்ணாலும் செய்வேன்..."

"வீர சாகசம் செஞ்செல்லாம் காதலை வரவழைக்க முடியாது. அது தானா பூக்கற பூ மாதிரி இதயத்துல பூக்கணும். மலர்ந்து மணம் வீசணும்..."