Lekha Books

"என்னை விட, உன்னை விட அவங்களுக்குத்தான் ஞாபக சக்தி அதிகமா இருக்கு. அவங்களோட அறுபதாவது வயசு வரைக்கும் தினமும் சாமி ஸ்லோகங்கள் எக்கச்சக்கமா படிச்சிருக்காங்க! அதனால அவங்களுக்கு மறதியே கிடையாது. சொல்லப் போனா... சில முக்கியமான விஷயங்களை பாட்டிதான் எனக்கு ஞாபகப் படுத்தறாங்க...! அதெல்லாம் சரி, நீ இப்ப விஷயத்துக்கு வா. பொண்ணோட ஃபோட்டோவை இ.மெயில் பண்றேன். நீ பாரு. உனக்குப் பிடிச்சா சொல்லு. உடனே கல்யாணத்தை வைக்கணும்னு அவசியமில்ல. ஒரு வருஷம் கழிச்சு கூட வச்சுக்கலாம். பொண்ணும் ஃபைனல் இயர் படிக்கறா. நமக்கு நல்ல டைம் இருக்கு..."

"அம்மா… அம்மா நீங்க பாட்டுக்கு பேசிக்கிட்டே இருக்கீங்க. எனக்கு யோசிக்கறதுக்கு டைம் குடுங்கம்மா."

"டைம் எடுத்துக்கோ. ஆனா பொண்ணு ஃபோட்டோவை அனுப்பறேன் பாரு. நான் சொல்றேன். பார்த்த அடுத்த நிமிஷம் கல்யாணத்துக்கு சம்மதம் சொல்லிடுவ. பொண்ணு அவ்வளவு அழகு..."

"அப்படியெல்லாம் அவசரப்பட மாட்டேன்மா."

"ஃபோட்டோவைப் பார்த்துட்டு அப்புறம் பேசுடா." மாலினி கைபேசியில் நீண்ட நேரம் பேசிக் கொண்டிருப்பதைக் கவனித்தார் மனோகரன்.

"யம்மா தாயே... அம்மாவும் பையனும் பேசி முடிச்சாச்சா இல்லியா? நான் சாப்பிட்டுட்டு ஆபீஸ் போகணும்..."

"சரிப்பா சித்தார்த். உங்க அப்பா சாப்பிடறதுக்காக வெயிட் பண்றார். வச்சுடறேன். டேக் கேர். இன்னிக்கே ஃபோட்டோ அனுப்பிடறேன். ஓ.கே."

கைப்பேசியை அடக்கிவிட்டு பரபரவென மனோகரனுக்கு காலை டிபனை எடுத்து வைத்தாள்.

"இன்னிக்கு என்னம்மா மாலினி இட்லி பூப்போல இருக்கு?! குருமா கூட சூப்பரா இருக்கே...?!" இட்லியைப் பிட்டு குருமாவைத் தொட்டு சுவைத்து சாப்பிட்டபடியே கேட்டார் மனோகரன்.

"நம்ப வீட்ல சமையல் வேலை செய்ற குமுதா, இன்னிக்கு மட்டம் போட்டுட்டா. அதனால இதெல்லாம் நானே செஞ்சேன்..."

"வாழ்க குமுதா. அடிக்கடி லீவு போட்டாள்னா சூப்பரான சாப்பாடு கிடைக்கும். இன்னும் ரெண்டு இட்லி போடும்மா..."

"அவ அடிக்கடி லீவு போட்டாள்னா உங்களுக்கு ருசியான சாப்பாடு கிடைக்கும். ஆனா எனக்கு கிச்சன்ல சமையல் வேலையே சரியா இருக்கும். அத்தையை யார் பார்த்துக்குவாங்க? அவங்களுக்கு குமுதாவோ அல்லது வேலைக்கார பொன்னம்மாவோ ஒரு தண்ணி கொண்டு போய் குடுத்தாக் கூட பிடிக்காது. அத்தைக்கு, எல்லாம் நான்தான் செய்யணும்."

"சும்மா ஒரு பேச்சுக்கு சொன்னா… கோவிச்சுக்கறியே மாலி..."

"கோபமெல்லாம் ஒண்ணுமில்லீங்க. என் சமையல் ருசியா இருக்குன்னு நீங்க பாராட்டும்போது எனக்கெதுக்குங்க கோபம் வரப்போகுது? அத்தை இப்பிடி கொஞ்சம் கூட அட்ஜஸ் பண்ணிக்காம கண்டிப்பா இருக்கறதுனால என்னால எங்கேயும் போக முடியலை. மத்யானம் அவங்க தூங்கறப்ப ஷாப்பிங்… அங்க... இங்கன்னு போயிட்டு வர்றதுக்குள்ள முழிச்சிட்டாங்கன்னா போச்சு. 'எங்கே போன?’ 'ஏன் போன?' ‘போனா சுருக்க வரமுடியாதா’ அப்பிடி இப்பிடின்னு கோபமா பேசறாங்க. வயசானவங்களாச்சேன்னு நானும் பொறுமையாதாங்க அவங்களுக்கு எல்லாம் பண்றேன்."

"உன்னைப் பத்தி எனக்குத் தெரியாதாம்மா? எங்க அம்மா, அவங்களோட சின்ன வயசுல ஓடி ஆடி வேலை செஞ்சவங்க. நம்ப சித்தார்த்துக்கு அவங்களேதான் எல்லாம் செய்வாங்க. அவனை எவ்வளவு நல்லா பார்த்துக்கிட்டாங்க?! அம்மா அவனை நல்லபடியா பார்த்துக்கிட்டதுனாலதான், நீ என் கூட வந்து நம்ம ஆபீஸை பார்த்துக்கிட்ட. உன்னோட நிர்வாகத் திறமையும் சேர்ந்துதான் நம்ம கம்பெனி டெவலப் ஆச்சு. அம்மாவுக்கு வயசு ஆகி ஆரோக்கியம் குறைஞ்சதுக்கப்புறம்தானே நீ அவங்க கூட வீட்ல இருக்க வேண்டியதாயிடுச்சு? இந்தக் காலத்துல மாமியாரை இப்பிடி கூடவே இருந்து கண்ணும் கருத்துமா அப்பிடி எத்தனை பேர் பார்த்துக்கறாங்க?... அதெல்லாம் சரி... சித்தார்த் கூட ரொம்ப நேரமா பேசிக்கிட்டிருந்தியே... என்ன விஷயம்?"

"அதாங்க… என் ஃப்ரெண்ட் நித்யா இருக்காள்ல்ல..."

"இந்தியா முழுசும் 'நித்யா பியூட்டி பார்லர்’னு ஏகப்பட்ட கிளைகள் ஆரம்பிச்சு சூப்பரா நடத்திக்கிட்டிருக்காளே அந்த நித்யாதானே?..."

"ஆமாங்க. அவளுக்கு ஒரே பொண்ணு ப்ரியா. நம்ப வீட்டுக்குக் கூட நித்யா அவளைக் கூட்டிட்டு வந்திருக்கா... அந்த ப்ரியாவை நம்ப சித்தார்த்துக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கணும்னு எனக்கு ஆசை. அதைப்பத்தி சித்தார்த் கிட்ட பேசிக்கிட்டு இருந்தேன்..."

"என்ன சொல்றான்? நீ கிழிச்ச கோட்டைத் தாண்ட மாட்டானே உன் பையன்... என்னைப் போலவே?"

"கேலி இருக்கட்டும். நான் சொல்றதை முழுசா கேளுங்க. சித்தார்த் இன்னும் ரெண்டு வருஷம் கழிச்சுத்தான் இந்தியாவுக்கே வருவானாம். அதுக்கப்புறமா பார்க்கலாம். இப்ப எனக்கு கல்யாணம் பண்ணிக்கற ஐடியாவே இல்லை. அப்பிடிங்கறான்."

"அவன் சொல்றது நியாயந்தானே மாலி?! இப்ப என்ன அவசரம் அவனோட கல்யாணத்துக்கு?"

"அவசரம் ஒண்ணும் இல்லைன்னு எனக்கும் தெரியும்ங்க. ஆனா அவசியம் வந்திருக்கு."

"அவசியமா?"

"ஆமாங்க. ஒண்ணு, அத்தையை முழு நேரமும் நானே பார்த்துக்க வேண்டியிருக்கிறதுனால என்னால நினைச்ச நேரம் நினைச்ச இடத்துக்குப் போக முடியலை. போனாலும், போன இடத்துல நிம்மதியா இருக்க முடியலை. வீட்ல அத்தை இருக்காங்களே என்ன சொல்வாங்களோ என்னமோன்னு டென்ஷனாவே இருக்கு…"

"இதுக்கும் நம்ம சித்தார்த் கல்யாணத்துக்கும் என்னம்மா சம்பந்தம்?"

"சம்பந்தம் இருக்கறதுனாலதாங்க சீக்கிரமா சம்பந்தி ஆகணும்னு நினைக்கறேன். வீட்டுக்கு மருமக வந்துட்டா, நான் வெளில கிளில போயிட்டா அவ பார்த்துப்பா. நானும் ரிலாக்ஸ்டா எந்த டென்ஷனும் இல்லாம வெளியே போக, வர்ற வேலையை நிதானமா பார்த்துப்பேன். இது ஒரு சின்ன காரணம்தான். மத்தபடி, ப்ரியா அழகுன்னா அழகு அப்பிடி ஒரு அழகு. நம்ப சித்தார்த்தும் செக்கச் செவேல்னு அழகா இருக்கான். அவனுக்கேத்த அழகுல ப்ரியா இருக்கா. அதனாலதான் சித்தார்த்துக்கு சீக்கிரமா கல்யாணம் பண்ணனும்னு சொல்றேன்..."

"அதுக்கு ஏன் இவ்வளவு அவசரப்படற?"

"காத்திருந்தவன் பொண்டாட்டிய நேத்து வந்தவன் தூக்கிட்டுப் போனாங்கற கதையாயிடும்…"

"புரியலையே..."

"ப்ரியா, இப்ப ஃபைனல் இயர் படிக்கறா. அவ படிப்பை முடிக்க இன்னும் மூணு மாசம் இருக்கு. இப்பவே அவளுக்கு ஏகப்பட்ட வரன் வந்துக்கிட்டிருக்காம். எல்லா வரனுமே நல்ல வசதியான, பெரிய இடங்களாம். நித்யா சொன்னா. 'நகை, பணம்’னு எதைப் பத்தியும் டிமாண்ட் பண்ணாம 'பொண்ணைக் குடுத்தா போதும்’னு சொல்றாங்களாம். இப்ப புரியுதா...? நான் ஏன் அவசரப்படறேன்னு?... ப்ரியாவை எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. அவதான் நம்ம வீட்டுக்கு மருமகளா வரணும்னு ரொம்ப ஆசைப்படறேன்."

"நீ ஆசைப்பட்டா போதுமா? நித்யா சம்மதிக்கணுமே?"