Lekha Books

எல்லாரையும் நான் அழைத்துக்கொண்டு வந்து மெதுவாக கதவுக்குப் பக்கத்தில் நிறுத்தினேன். நான் உள்ளே நுழைந்து இரண்டு கதவுகளையும் கண் இமைக்கும் நேரத்தில் திறந்தேன்.

அப்துல்காதர் கிண்ணத்தில் நெய்யையும் சர்க்கரையையும் சேர்த்து தின்றுகொண்டு கட்டிலுக்குக் கீழே பதுங்கி உட்கார்ந்திருக்கிறான்.

அவனைக் கழுத்தைப் பிடித்து நான் வெளியே கொண்டு வந்தேன். உம்மா அவனை அடி அடியென்று அடித்தாள். அங்கு உண்டான ஆரவாரத்தைக் கேட்டு நங்ஙேலி தூக்கம் கலைந்து எழுந்தாள். விஷயத்தை அறிந்தாள். நங்ஙேலியும் அவனை அடித்தாள்.

அந்த அருமையான காட்சியைப் பார்த்தாவாறு நான் நின்றிருந்தேன்.

வாப்பா வந்த பிறகு அவரும் அவனை அடித்தார்.

எல்லாம் முடிந்த பிறகு அவன் தனியாக இருக்கும்பொழுது என்னைப் பார்த்து கேட்டான்: “நான் தம்பிதானே! எதுக்கு என்னை காட்டித் தரணும்?”

நான் சொன்னேன்: “பெரிய திருட்டுப் பயலே! உனக்காக நான் எவ்வளவு அடிகள் வாங்கியிருக்கேன்! அப்போது நீ நினைச்சுப் பார்த்தியா அண்ணன்னு... பெரிய திருடா!

நடந்த விஷயங்களை நினைத்து நான் எனக்குள் சிரித்துக் கொண்டிருந்தேன். அப்போது வயதான தாய் வந்தாள். அவள் கேட்டாள்: “என்ன, நீ தனியா உட்கார்ந்து சிரிச்சுக்கிட்டு இருக்கே?”

நான் சொன்னேன்: “பழைய ஒரு விஷயத்தை நினைச்சு சிரிச்சேன். அப்துல்காதர் முன்னாடி நெய்யையும் சர்க்கரையையும் திருடிச் சாப்பிட்டு உடம்பு பெருத்துப் போய் இருப்பானே.”

“நீ அதை மறக்கலினா?”

“இல்ல...”

“சரி... காசு இருந்தா ஒரு அஞ்சு ரூபா தா. பாத்தும்மாவோட ஆடு கஞ்சிப் பானையை உடைச்சிடுச்சு.”

“பெரிய அண்ணே... அது ஆனும்மாவோட ஆடா இருக்கும்.”

ஆனும்மா வந்து சொன்னாள்: “என் ஆடு இல்ல. அக்காவோட ஆடுதான்.”

பாத்தும்மா சொன்னாள்: “போதும்டி... போதும்டி... பெரிய அண்ணன் இருக்கிறது தெரியலியா? நீ அடக்க ஒடுக்கமா இருக்கணும்னு நினை.என் ஆடுன்னு உனக்கு எப்படித் தெரியும்? அதை இப்போ சொல்லு...”

ஆனும்மா சொன்னாள்:

“பெரிய அண்ணன் தெரிஞ்சிக்கணும்ன்றதுக்காக நான் சொல்றேன். அக்காவோட ஆடு வந்தா, நான் உடனே என் ஆட்டை உள்ளே கொண்டுபோய் கட்டிப்போட்டுடுவேன். அக்காவோட ஆடு என் ஆட்டோட புல்லைத் திருடித் தின்னும். எங்களோட கப்பைக் கிழங்குப்புட்டைத் திருடித் தின்னும் எங்களோட கடும் தேநீரைத் திருடிக் குடிக்கும். பிள்ளைகளுக்குத் தின்னுறதுக்கு ஒண்ணுமே இருக்காது. எல்லாத்தையும் அக்காவோட ஆடு தின்னுடும்!”

பாத்தும்மா அவமானப்பட்ட வேகத்துடன் சொன்னாள்: “போதும்டி... போதும்டி... உன் பொல்லாத ஆடு! உனக்கு ஆடு எங்கேயிருந்து வந்துச்சு?”

“ஆனும்மா சொன்னாள்: “அது நீங்க தந்ததுதான்.”

“அடியே...”- பாத்தும்மா சொன்னாள்: “இந்த உலகத்துல எத்தனை அக்காமாருங்க தங்களோட தங்கச்சிமார்களுக்கு ஆடு கொடுக்குறாங்க! முதல்ல அதுக்குப் பதில் சொல்லு...”

ஆனும்மா சொன்னாள்: “ஓ... எவ்வளவோ தங்கச்சிமார்களுக்கு அக்காமாருங்க யானை கொடுக்கிறாங்க? ஆடு என்ன பெரிய ஆடு!”

அதைக் கேட்டு கோபத்தின் உச்சிக்கே சென்றுவிட்டாள் பாத்தும்மா. அவள் சொன்னாள்:

“பெரிய அண்ணன் இங்கே இருக்கிறது உன்னோட அதிர்ஷ்டம்னு நினைச்சுக்கோ. இல்லாட்டி உன்னை நான் சும்மா விட்டு வைப்பேனா? அடியே, கடவுளுக்குப் பொறுக்காத எந்த விஷயத்தையும் பேசாத. என்கிட்ட ரெண்டு ஆடு இருந்துச்சு. அதுல நன்னை என் தங்க தங்கச்சியான உனக்கு நான் தந்ததை மறந்துடாதே.”

பாத்தும்மா எனக்கு அருகில் வந்து மெதுவான குரலில் கேட்டாள்: “கதீஜாவோட கம்மல் விஷயத்தை மறந்துட்டீங்களா?”

நானும் மெதுவான குரலில் சொன்னேன்.

“மறக்கல...”

பாத்தும்மா தாழ்ந்த குரலில் சொன்னாள்: “யாருக்கும் தெரிய வேண்டாம்.”

உடனே ஆனும்மா எனக்கு அருகில் வந்து கேட்டாள்:

“அக்கா ரகசியமா என்ன சொன்னாங்க, பெரிய அண்ணே?” பாத்தும்மா ஓடி வந்து சொன்னாள்:

“எதுவும் சொல்லலடி...”

“இல்ல...”-ஆனும்மா சொன்னாள்: “எனக்குப் புரிஞ்சு போச்சு. எங்க யாருக்கும் தெரியாம அக்கா என்னவோ கேட்டிருக்காங்க. பெரிய அண்ணே, நீங்க என்ன தர்றதா சொன்னீங்க?”

அப்போது வெளியே இரண்டு அசரீரிகள் ஒரே நேரத்தில் கேட்டன. அப்துல்காதரின் மனைவி குஞ்ஞானும்மா, ஹனீஃபாவின் மனைவி அய்ஸோம்மா ஆகியோரின் அசரீரிகள்தான் அவை...

“தங்க நகையா இருந்தா எங்க பிள்ளைகளுக்கும் வேணும்.”

இந்த எண்ணம் அவர்கள் மனதில் எப்படித் தோன்றியது என்பது எனக்குத் தெரியவில்லை. பெண்கள் விஷயத்தில் இப்படியெல்லாம் நடக்கும் போலிருக்கிறது!

ஆனால், அதைக்கேட்டு ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டாள் பாத்தும்மா. அவள் சொன்னாள்: “அடியே, கதீஜா, நம்ம ஆட்டைக் கூப்பிடு. நாம போகலாம். இங்கே என்ன நடக்குது பாரு. நாம இனிமேல் இந்த வீட்டுல காலெடுத்தே வைக்கக்கூடாது.”

ஆனும்மாவிற்குப் புரிந்துவிட்டது. அவளுக்கு மகிழ்ச்சியோ மகிழ்ச்சி. அவள் சொன்னாள்:

“கடவுளே! அதேதான்... தங்கம்தான்! பெரிய அண்ணே... நீங்க என்ன வாங்கித் தர்றதா சொன்னீங்க?”

நான் சொன்னேன். அதாவது அறிவித்தேன்.

“எல்லாரும் தெரிஞ்சுக்கோங்க. கதீஜாவுக்கு ரெண்டு கம்மல் நான் அதைச் செய்து தர்றேன்னு வாக்குக் கொடுத்திருக்கேன். கொடுக்கணும்னு மனசுல நினைக்கிறேன். என்ன இந்த விஷயத்துல உங்களுக்கு எதிர்ப்பு இருக்கா?”

ஆனும்மா சொன்னாள். “பெரிய அண்ணே... எனக்கும் ரெண்டு கம்மல்கள் வேணும்.”

“போதும்டி உன் குசும்பு, போதும் நீ உன்னோட புதுவீட்டுக்கு மாறிப் போகுறப்போ அங்கே தேவையான பாத்திரங்களையெல்லாம் பெரிய அண்ணன் வாங்கித் தரணும்னு நீ சொன்னேல்ல? அதை வாங்கித் தர்றேன்னு பெரிய அண்ணன் ஒத்துக்கிட்டார்ல? அந்த விஷயம் எனக்குத் தெரியும்டி. தெரியுதாடி, தங்கச்சி?”

அந்த ரகசியத்தை பாத்தும்மா எப்படித் தெரிந்து கெண்டாள்! பெண்களின் விஷயமாயிற்றே! பெண்களுக்குள் இருக்கும் திருட்டுத்தனங்களை முட்டாள்களான ஆண்களால் எப்படி புரிந்துகொள்ள முடியும்? டுங்கு! டுங்கு!

4

ஒரு ஆரவாரம் கேட்டு நான் சமையலறைப் பக்கம் போனால், என்னுடைய உம்மாவின் தலைமையில் எல்லா பெண்களும் வியப்புடன் நின்றிருக்கிறார்கள். நடுவில் பாத்தும்மாவின் ஆடு. அதற்குத் தலை இல்லை! அதாவது- அது ஆர்வத்துடன் ஒரு பானைக்குள் தன் தலையை விட்டிருக்கிறது. பிறகு அதை எடுக்க முடியாமல் பானையுடன் நின்று கொண்டிருக்கிறது. நிற்கிறது என்றால் எல்லா பெண்களும் சேர்ந்து அந்த ஆட்டைப் பிடித்திருக்கிறார்கள் என்று அர்த்தம். பானையை எப்படி எடுப்பது? அதுதான் முக்கியமாகச் சிந்திக்க வேண்டிய விஷயம்.

பாத்தும்மாவின் ஆடு காண்பித்த அந்தப் பொறுத்துக்கொள்ள முடியாத விஷயத்தை நான் பார்த்துவிட்டேன் அல்லவா! பாத்தும்மாவிற்கு சற்று மானம் போனது மாதிரி ஆகிவிட்டது. “இது இப்படியெல்லாம் நடக்கக் கூடியது இல்ல, அண்ணே” என்றாள் அவள். சேர்ந்த கூட்டத்தால் வந்த வினையாக இருக்கலாம்!