Lekha Books

“பேசாம அந்தப் பெண்ணை முத்தபாவுக்குக் கல்யாணம் பண்ணிக் கொடு. அதுக்கும் குறைவா நாங்க எதையும் ஏத்துக்கிறதா இல்ல...”

“என் பொண்ணுக்கு ஒரு முட்டாள் பய மாப்பிள்ளையா?”

“அப்படியெல்லாம் கண்டபடி பேசாத...”

கடைசியில் வேறு வழியே இல்லாமல் முட்டாள் முத்தபாவிற்கு தன்னுடைய மகள் ஸைனபாவைத் திருமணம் செய்து கொடுத்தான் ஒற்றைக் கண்ணன் போக்கர். திருமணத்திற்கு பொதுமக்கள் எல்லோரும் வந்திருந்தார்கள். முட்டாள் முத்தபா அவர்கள் எல்லோருக்கும் வெற்றிலை, பீடி, சர்பத் ஆகியவற்றைக் கொடுத்தான். அன்று இரவு ஊர்க்காரர்கள் நிறைய வெடிகளையும், பட்டாசுகளையும் போட்டு மகிழ்ந்தார்கள்.

எல்லாமே நல்ல விதத்தில் நடந்து முடிந்தது. சுபம் என்று கூறலாம்.

ஆனால், ஒற்றைக் கண்ணன் போக்கரின் மனதில் எல்லாமே மங்களமாகவும், சுபமாகவும் முடிந்ததாக எண்ணம் இருந்ததா? நிச்சயமாக இல்லை என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். அவன் மூன்று சீட்டு விளையாடுவதையே சொல்லப் போனால் நிறுத்திவிட்டான். எந்த விஷயத்திலும் அவனுக்கு விருப்பமில்லாமல் ஆகிவிட்டது. அவன் விரக்தியடைந்த ஒரு மனிதனைப்போல் நடந்து திரிந்தான். ஸைனபாவின் மேல் அவனுக்கு ஏகப்பட்ட வருத்தம். முட்டாள் முத்தபாவின் மேல் பயங்கர கோபம். ஊரில் இருக்கும் இரண்டு போலீஸ்காரர்கள் மீதும் கோபம். தங்கச்சிலுவை தோமா, யானைவாரி ராமன் நாயர், ஆகியோர் மீதும் வருத்தம். எட்டுகாலி மம்மூந்து மீதும் நாறிக் கெட்டுப் போயிருக்கும் சமூக அமைப்பின் மீதும் அவனுக்குக் கோபம் கோபமாக வந்தது. சுருக்கமாகச் சொல்லப் போனால் எல்லோர் மீதுமே அவனுக்கு வருத்தம்தான், கோபம்தான். ஒன்றுமே அவன் சாப்பிடுவதில்லை. எதையுமே குடிப்பதும் இல்லை. உண்ணாவிரதம், மரணமடையும் வரை உண்ணாவிரதம்.

ஆனால், அப்படிப்பட்ட நிலையில் இருந்த பொதுமக்கள் எல்லோரும் ஒன்று சேர்ந்து ஒற்றைக் கண்ணன் போக்கரைக் காப்பாற்றினார்கள். அவனை முட்டாள் முத்தபாவுடனும் ஸைனபாவுடனும் கொண்டு போய் தங்க வைத்தார்கள். ஹோட்டலில்தான். ஹோட்டல் பழைய மாதிரி ஒன்றுமில்லை. சாட்சாத் தேநீர் கடைதான். ஸைனபாவின் புட்டும், வேக வைத்த கடலையும் அங்கிருக்கும் சிறப்பு அயிட்டங்கள். வாடிக்கையாளர்களுக்குப் பஞ்சமே இல்லை. யானைவாரி ராமன் நாயர், தங்கச்சிலுவை தோமா, அவர்களின் சிங்கிடியான எட்டுகாலி மம்மூந்து, வெளிநாட்டு அரசாங்கத்தின் இரண்டு போலீஸ்காரர்கள். அவர்களைப் போல ஒற்றைக் கண்ணன் போக்கரும் விருப்பப்படி எதையும் சாப்பிடலாம். அங்கு அவனுக்கு எந்தக் குறையுமே இல்லை. ஒரு தொந்தரவும் இல்லை. இருந்தாலும் ஒரேயொரு விஷயம் மட்டும் அவனைச் சதா நேரமும் போட்டு பாடாய்ப் படுத்திக் கொண்டிருந்தது. அது- முட்டாள் முத்தபா எப்படி தொடர்ந்து படம் இருக்கும் சீட்டிலேயே பணம் வைத்தான் என்பதுதான். கடைசியில் அந்த விஷயத்தை முட்டாள் முத்தபாவிடமே கேட்டும் விட்டான். முட்டாள் முத்தபா சொன்னான்.

“என் அறிவை வச்சுத்தான்...”

அவன் சொன்னது உண்மையா? முட்டாள் முத்தபா என்ற மனிதனுக்கு அறிவு என்று ஒன்று எங்கேயிருந்து வந்தது? காசு கொடுத்து பீடி புகைத்து மூக்கின் வழியே புகையை வெளியே விடுவது எப்படி என்பதைக் கற்ற மனிதனாயிற்றே அவன்! முட்டாள் முத்தபாவுக்கும் அறிவுக்கும் கொஞ்சம் கூட சம்பந்தமே இல்லை என்பதை ஒற்றைக் கண்ணன் போக்கர் நன்றாகவே அறிவான். மீண்டும் மீண்டும் வற்புறுத்தவே, முட்டாள் முத்தபா அந்த ரகசியத்தைச் சொன்னான்.

“என் பொண்டாட்டி... ஸைனபாதான் என்னை ஜெயிக்க வச்சா, மாமா...”

ஸைனபா அவனை வெற்றி பெற வைத்தாளா? அது எப்படி என்பதையும் அவனே சொன்னான். அவன் சொன்னது உண்மைதான். நடுக்கத்துடன் அதைப் பார்க்கவும் செய்தான். ஒற்றைக் கண்ணன் போக்கர் சீட்டுக் கட்டில் இருந்த எல்லாப் படச் சீட்டிலும் அடையாளம்...! ஒவ்வொரு சீட்டின் மூலையிலும் ஊசியால் போடப்பட்ட நான்கு சிறிய குத்துகள்!

“இப்போ சொல்லு மகனே...” - ஒற்றைக் கண்ணன் போக்கர் சரித்திர எழுத்தாளனான என்னைப் பார்த்து சொன்னான். “பெண்கள்ல ஒருத்தியையாவது உயிரோட விடலாமா?”