Lekha Books

ஆனால், அவளுக்கு அவன் பணம் பாக்கி தர வேண்டி இருக்கிறதே! இதையெல்லாம் மனதிற்குள் நினைத்தவாறு அவன் நடந்தபோது, ஒரு ஜிப்பா தரித்த மனிதன் எதிரில் வந்தான். தங்கக் கலரில் கைக் கடிகாரமும் தங்கக் கலரில் பவுண்டன் பேனாவும் அந்த ஆள் வைத்திருந்தான். மொத்தத்தில் ஒரு ஆயிரம் ரூபாய் மதிப்புடைய பொருள் அந்த ஜிப்பாக்காரனிடம் இருந்தது. அவன் ஒரு சிகரெட்டை எடுத்து உதட்டில் வைத்து புகைத்து உலகத்தையே மறந்து புகையை ஊதியவாறு சந்தையைத் தாண்டி நடந்தபோது, முட்டாள் முத்தபா அந்த மனிதனிடம் பிக்பாக்கெட் அடித்துவிட்டான். உண்மையிலேயே வெற்றிகரமாகச் செய்யப்பட்ட பிக்பாக்கெட் நிகழ்ச்சி அது என்பதை ஒத்துக்கொள்ளத்தான் வேண்டும்.

ஆனால், அந்தச் சம்பவம் முட்டாள் முத்தபாவை சந்தோஷப்படுத்தும் விதத்தில் அமையவில்லை. துணியால் செய்யப்பட்ட ஒரு பர்ஸ். அதில் ஐந்தரை அணாவும் மூக்குத்தி அணிந்திருந்த ஒரு திரைப்பட நடிகையின் சிறிய படமும் இருந்தன. “அவளும் அவளின் மூக்குத்தியும்! போ கழுதை...” -என்று கூறியவாறு முட்டாள் முத்தபா அந்த அழகியின் படத்தைக் கிழித்து தூரத்தில் எறிந்தான். மனதிற்குள் அந்த ஜிப்பாக்காரனை வாய்க்கு வந்தபடி திட்டினான். திருட்டுப்பயல்! என்ன பந்தாவாக அவன் நடந்து வந்தான்! ஆனால், அவனிடம் இருந்த பர்ஸில் இருந்ததென்னவோ வெறும் ஐந்தரை அணா!

ஊரில் புதிதாகக் திறக்கப்பட்ட ஒரு ஹோட்டலில் ஏகப்பட்ட கூட்டம். அங்கு தன் வேலையைக் காட்டினால் என்ன என்று நினைத்த முட்டாள் முத்தபா ஒரு தடிமனான ஆளின் பக்கவாட்டு பாக்கெட்டையொட்டிப் போய் உட்கார்ந்தான். அவன் சொல்லாமலே கொண்டு வந்து வைக்கப்பட்ட தேநீரையும் பலகாரத்தையும் சாப்பிட்டான். மொத்தம் நாலணா ஆனது. அங்கேயிருந்து புறப்பட்டு வெளியே வந்தான். அரையணாவிற்குப் பீடி வாங்கி உதட்டில் வைத்து புகைத்தான். ஒரு அணாவைக் கையில் வைத்துக்கொண்டு ஒற்றைக் கண்ணன் போக்கரைத் தேடி வந்தான்.

“ஹாய்... வை ராஜா வை. ஒண்ணு வச்சா ரெண்டு... எந்த முட்டாள் கழுதையும் வைக்கலாம்...” என்று சொல்லி முடிப்பதற்கு முன்பே சீட்டுகளைக் கவிழ்த்து வைத்தான்.

முட்டாள் முஸ்தபா படம் இருக்கும் சீட்டின் மேல் ஒரு அணா வைத்தான்.

“போடா கழுதை” என்று சொல்லிய ஒற்றைக் கண்ணன் போக்கர் சீட்டை எடுத்தான். எண் உள்ள சீட்டு! “இன்னும் வைக்கிறியாடா?” - ஒற்றைக் கண்ணன் போக்கர் சவால் விடுவது மாதிரி அழைத்தான். ஆனால் அதற்கு மேல் வைப்பதற்கு முட்டாள் முத்தபாவிடம் எங்கே காசு இருக்கிறது?

அவன் ஒரு பீடியை எடுத்து பிடித்து புகைவிட்டவாறு சந்தையின் ஆரவாரத்தை விட்டு வெளியே வந்து தூரத்தில் அமைதியாக ஓடிக்கொண்டிருந்த நதியை நோக்கி வந்தான். தன்னுடைய நிலையை முட்டாள் முத்தபா ஒரு நிமிடம் நினைத்துப் பார்த்தான். பாவம்... அவன் என்ன செய்வான்? அவனின் வாழ்க்கை எவ்வளவு சிறப்பாக இருந்திருக்க வேண்டியது! மனதிற்குள் அவன் தொரப்பன் அவறானின், டிரைவர் பப்புண்ணியின், தங்கச் சிலுவை தோமாவின், யானைவாரி ராமன் நாயரின் சீடன்தான். அவனை மட்டும் அவர்கள் ஏற்றுக்கொண்டிருந்தார்கள் என்றால்...? எல்லாவற்றிற்கும் காரணம் அந்த ஒன் ஐஸ் மங்கி... ஒற்றைக் கண்ணன் போக்கர்தான். முட்டாள் முத்தபா நினைத்தான். இப்படிப்பட்ட பல சிந்தனைகளுடன் அவன் நதிக்கரையை ஒட்டி நடந்தவாறு வந்து சந்தைக்குப் பக்கத்தில் இருந்த படகுத் துறைக்கு வந்தான்.

படகுத் துறையில் நிறைய படகுகள் நின்றிருந்தன. நீருக்குப் பக்கத்திலேயே சேனை, மரவள்ளிக்கிழங்கு, தேங்காய், வாழைக்குலை- எல்லாமே குவியலாகக் கிடந்தன. படகுகளில் ஏற்றுவதற்காக வந்தவையா இல்லாவிட்டால் அவற்றிலிருந்து இறக்கப்பட்டவையா?

அவன் அதைப் பற்றி பெரிதாக எண்ணாமல் ஸைனபாவைப் பற்றி நினைத்துக் கொண்டிருந்தபோது, ஆச்சரியமான ஒரு சம்பவம் நடைபெற்றது.

அந்தக் குவியலில் இருந்து ஒரு வாழைக்குலை நகர்ந்து நகர்ந்து மெதுவாக நதிக்குள் செல்கிறது. அடுத்த நிமிடம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நதிக்குள் நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. நதிக்குள் அது உருண்டு விழவில்லை. இறங்கி நடக்கிறது. உயிருள்ளதைப் போல!

இதென்னடா அதிசயம் என்று நினைத்தான் முட்டாள் முத்தபா. வாழைக்குலை மேல் சைத்தான் ஏதாவது புகுந்திருக்கிறதா என்ன? பிசாசு புகாமல் ஒரு வாழைக்குலையால் இப்படியெல்லாம் நீருக்குள் இறங்கிப் போக முடியுமா? அது நீருக்குள் மூழ்கி நகர்ந்து சென்று அடுத்த படகுத் துறைக்குப் போனது. அந்தப் படகுத் துறைக்குப் பக்கத்தில்தான் மூன்று சீட்டுக்காரன் ஒற்றைக்கண்ணன் போக்கரின் வீடு இருக்கிறது. அந்தப் படகுத் துறைக்கும் நடுவில் நதியில் சாய்ந்து நிற்கும் மரங்களில் கூட்டம் உண்டு. பெரும்பாலும் இலவ மரங்கள் தான். மொத்தத்தில் பச்சைப் பசேல் என்று நின்றிருக்கும் அந்த மரங்கள் ஒரு மறைவு போல இருக்கும். படகில் ஆண்களும் பெண்களும் சாமான்களுடன் இக்கரைக்கும் அக்கரைக்குமாய் போய்க் கொண்டிருந்தார்கள். படகுத் துறையிலும் ஆட்கள் இருந்தார்கள். நகர்ந்து நகர்ந்து நீருக்குள் செல்லும் வாழைக் குலையை யாரும் பார்க்கவில்லை.

அந்தக் குலை மூழ்கி நீந்திச் சென்று கரையில் ஏறுகிற அற்புத காட்சியைப் பார்ப்பதற்காக முட்டாள் முத்தபா இலவ மரங்களினூடே அந்தப் பக்கம் செல்லும்போது ஒரு அதிசயம் நடந்தது. மூன்று சீட்டுக்காரன் ஒற்றைக் கண்ணன் போக்கரின் அருமை மகள் அழகி ஸைனபா தண்ணீருக்குள் குனிந்தவாறு நின்றிருக்கிறாள்... கட்டியிருந்த ஆடைகள் முழுவதும் நனைந்து உடம்போடு ஒட்டிக்கிடந்த அருமையான காட்சி! அவள் ஏதோ ஒரு கயிறை இழுத்தவாறு நின்றிருக்கிறாள். சிறிது நேரம் கழித்து அவள் அந்தப் பெரிய வாழைக் குலையைத் தூக்கி எடுத்தாள். அடடா! அந்தக் குலையில் ஒரு பெரிய கொக்கிமாட்டப்பட்டிருந்தது. முட்டாள் முத்தபாவிற்கு எல்லா விஷயங்களும் நன்கு புரிந்து போனது. மிகவும் நீளமான சணலின் நுனியில் ஒரு கொக்கி. மெதுவாக நீருக்குள் மூழ்கிச் சென்று படகுகளின் மறைவில் இருந்தவாறு வாழைக்குலையில் கொக்கியை மாட்ட வேண்டும் பிறகு மூழ்கியவாறு வந்து சணலை மெதுவாக, மிக மிக மெதுவாக இழுக்க வேண்டும். முட்டாள் முத்தபாவிற்கு இதைப் பார்த்தபோது ஒரு விதத்தில் மனதிற்குள் கவலை உண்டானது. ஆண்கள் திருடுவதோ, பிக்பாக்கெட் அடிப்பதோ, கொள்ளை அடிப்பதோ தவறு என்று கூறுவதற்கில்லை. அவை எல்லாமே பார்க்கப் போனால் கலைத் திறமைகள் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். ஆனால் அதையே பெண்கள் செய்வது என்பது...? முட்டாள் முத்தபாவிற்கு அது சரியான விஷயமாகப் படவில்லை. வருத்தமும், பதைபதைப்பும் குடிகொள்ள முட்டாள் முத்தபா அங்கேயே நின்றிருந்தான்.