Lekha Books

வருணோட அண்ணா அமெரிக்காவுல இருந்து இன்னும் நாலு மாசத்துல வந்துடுவாராம். அவர் வந்த பிறகு அவர்கிட்ட சொல்லி, கல்யாணத்துக்கு ஏற்பாடு செய்யறதா வருண் சொல்லி இருந்தார். அதுக்குள்ள இப்படி ஆயிடுச்சு. அம்மா, அப்பா யாரும் இல்லாத வருணை, அவங்க அண்ணாதான் வளர்த்து, சுயமா சம்பாதிக்கற அளவுக்கு ஆளாக்கி இருக்கார். அந்த நன்றிக்கடனுக்காக அவர் வந்த பின்னாடிதான் கல்யாணம்னு வருண் காத்திட்டிருக்கார். எங்க வீட்லயும் இந்த விஷயத்தைச் சொல்ல முடியாது. 'நம்ப பொண்ணா... இப்படிக் கல்யாணத்துக்கு முன்னால தப்பு பண்ணிட்டாள்ன்னு அதிர்ச்சி ஆயிடுவாங்க. காதலையே ஏத்துக்க முடியாத எங்க அப்பாவும், அத்தையும் என்னோட களங்கத்தையும், கர்ப்பத்தையும் நிச்சயமா தாங்கிக்க மாட்டாங்க... வருணோட அண்ணா வந்தப்புறம் முறைப்படி அவரை எங்க வீட்டுப் பெரியவங்ககிட்ட எங்க காதலைப் பத்தி பேசச் சொல்லி, சமாதானம் பண்ணி கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்க வைக்கலாம்னு திட்டம் போட்டிருந்தோம். அதுக்குள்ள இருட்டில நடந்த தவறு வெளிச்சத்துக்கு வந்துருச்சு. அதனால வருணோட அண்ணா வர்ற வரைக்கும் காத்திருக்க வேண்டியதிருக்கு..."

"வருண் மேல நம்பிக்கை இருந்தா சரிதாம்மா. இன்னைக்கு ஆறு மணிக்கு உனக்கு டிஸ்சார்ஜ். நீ வீட்டுக்குப் போய் இரண்டு நாள் நல்ல ஓய்வு எடுக்கணும். ரொம்ப பலவீனமா இருக்க."

"சரி சிஸ்டர்" பதிலளித்த மேகலாவின் கண்கள் மீண்டும் பனித்தன. 'இந்த சிஸ்டர் அகிலா யாரோ, நான் யாரோ? காலையில தான் அறிமுகம். ஆனாலும் எத்தனை கனிவோடு, தாய்மையின் பரிவோடு என்னுடன் பழகுகிறாள்' எண்ணங்கள் ஓடின.

அடுத்த நோயாளியைப் பார்க்க வெளியேறினாள் அகிலா. மேகலா பேசியவை அனைத்தையும் பாதி திறந்திருந்த கதவின் மறைவில் நின்று கேட்டுக் கொண்டிருந்த ஓர் உருவம் அதன் பின் அவசர அவசரமாக நகர்ந்து வெளியேறியது.

3

"ஓம் நமோ பகவதே வாசுதேவாய... ஓம் நமோ நாராயணாய நமஹ..."

மந்திரங்களை உச்சரித்தபடியே வீட்டின் வாசற்படியில் செருப்புகளை கழற்றிப் போட்டான் பிரகாஷ்,

 "ஏண்டா பிரகாஷ்! ஸ்வாமி ஸ்லோகங்களை இடைவிடாம சொல்லிக்கிட்டிருக்கியே... ரொம்ப ஆச்சர்யமா இருக்குடா... இந்தக் காலத்துப் பையன் நீ... மத்த பசங்களைப் போல வாய்ல நுழையாத புது சினிமாப் பாடல்களை முணு முணுக்காம இப்படி பகவான் நாமங்களை சொல்லிக்கிட்டிருக்க... உங்க அப்பா ஆன்மீகவாதியா இருந்தவர். அவரோட ரத்தமாச்சே நீ? அதான் நீயும் பக்தியா இருக்க போலிருக்கு? ஹும்..." மூர்த்தி பெருமூச்சு விட்டபடியே தொடர்ந்தார்.

"உங்க அப்பா நல்ல மனுஷன். தான் உண்டு தன் வேலை உண்டுன்னு இருப்பார். என் தங்கை கமலத்தை அவருக்குக் கல்யாணம் கட்டிக் குடுத்தப்ப, ஒத்தைப் பைசா வரதட்சணை கேட்கலை. உங்க தங்கைக்கு நீங்க பிரியப்பட்டுப் போடறதைப் போடுங்க. மத்தபடி நான் எதுவுமே கேட்க மாட்டேன்னு சொன்னவர். மாப்பிள்ளை, மச்சான் உறவைத் தாண்டி நாங்க ரெண்டு பேரும் நண்பர்கள் போலத்தான் பழகினோம். மனுஷன்!... ஒரே நாள் நெஞ்சு வலியில போய் சேர்ந்துட்டாரு. இத்தனைக்கும் எந்தக் கெட்ட பழக்கமும் கிடையாது. எல்லாம் விதிதான்! வேறென்ன சொல்ல?..."

"அப்பா இறந்து போனப்புறம் எங்க அம்மா, சக்திவேல் அண்ணா, என்னை... எங்க மூணு பேரையும் நீங்க, உங்க வீட்டுக்குக் கூட்டிட்டு வந்து ஆதரவு குடுக்கறீங்களே மாமா. உங்க சப்போர்ட்லயும், பாசத்துலயும் தானே நாங்க நல்லா இருக்கோம் மாமா..."

"அட நீ என்னடா... உங்கம்மாவை மாதிரியே இதை ஒரு பெரிய விஷயமா பேசிக்கிட்டு! என் தங்கை அமங்கலியாயிட்டாளேங்கற கவலை ஒவ்வொரு நாளும் என்னை பாடா படுத்துதுடா..."

"நீங்களும் அத்தையை இழந்துட்டு வேதனைப்படறீங்க. எங்க அம்மாவும் எங்க அப்பாவை இழந்துட்டு தவிக்கறாங்க. நாம இப்ப ஒரே குடும்பமா, ஒரே வீட்ல வாழறதுனால நாம எல்லாருமே ஒருத்தருக்கொருத்தர் ஆறுதலா இருக்கோம் மாமா..."

தன் தங்கை கமலத்தின் கணவர் அகால மரணம் அடைந்தது பற்றி அடிக்கடி பேசுவது மூர்த்தியின் வழக்கம். எத்தனை முறை அவர் அதைப் பற்றிப் பேசினாலும் அலுக்காமல் அவருக்கு ஆறுதலாகவும், பொறுமையாகவும் பதில் கூறுவான் பிரகாஷ்.

"கமலம் உனக்கு ஃப்ளாஸ்க்ல காபி போட்டு வச்சிருப்பா. போய் குடி."

"நீங்க குடிச்சிட்டீங்களா மாமா?"

"எனக்குத்தான் வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்சதுமே கொதி காபி வேணுமே... உங்கம்மா சூடா போட்டுக் குடுத்தா. குடிச்சுட்டேன்."

"சரி மாமா."

அங்கிருந்து நகர்ந்து சமையலறைக்கு சென்றான் பிரகாஷ். அங்கே சமையல் மேடை மீது இருந்த ப்ளாஸ்க்கில் இருந்து காபியை டம்ளரில் ஊற்றி எடுத்துக் கொண்டு சமையலறையை விட்டு வெளியே வந்தான்.

வீட்டின் ஹாலில் போடப்பட்டிருந்த தாழ்வான இருக்கையில் சாய்ந்து உட்கார்ந்தான். காபியை குடித்தான். ஒரு சிறிய மர டீப்பாய் மீது அழகாக அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்த மாதப் பத்திரிகைகளைப் புரட்டினான். அதில் இரண்டு பக்கங்களைத் திருப்பினான்.

"சிவ சிவா...” பதற்றத்துடன் பிரகாஷ் கூறியதைக் கேட்டு அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தார் மூர்த்தி.

"என்னடா பிரகாஷ்! என்ன ஆச்சு?"

"அ... அது... வந்து... ஒண்ணுமில்லை மாமா. பத்திரிகையில....."

"புரியுது. பத்திரிகையில ஏதாவது நடிகையோட கவர்ச்சிப் படத்தை பார்த்துட்டு அதிர்ச்சி ஆகியிருப்ப... உன்னைப் பத்தி எனக்குத் தெரியுமே..."

"ஆமா மாமா. கவர்ச்சியா இருந்தா கூட பரவாயில்லை... ஆபாசமா இருக்கு..."

"அதுக்காக நூத்துக் கிழவன் மாதிரி இப்படியா 'சிவ சிவா'ன்னு பதறுவ? என்ன பையன்டா நீ... உன்னோட வயசுப் பசங்க இந்த மாதிரிப் படங்களைத் தேடித் தேடி வாங்கிப் பார்ப்பானுங்க. நீ என்னடான்னா பார்த்த மறு நிமிஷம் கண்ணை மூடிக்கற... உங்க அண்ணன் சக்திவேலும் அமைதியான சுபாவமா, அன்பே உருவான பையனா இருக்கான். ஒழுக்கமான பிள்ளைகளைப் பார்த்து சந்தோஷப்பட, உங்கப்பாவுக்குக் குடுத்து வைக்கலை. அந்த ஆண்டவன், அவருக்கு ஆயுசை குறைச்சுட்டானேடா... உங்க அப்பாவோட ஒழுக்கமான குணமும், சாமி பக்தியும் அப்படியே உனக்கு வந்திருக்கு."

"அப்பாவைப் பத்தி நீங்க உயர்வா பேசறதைக் கேட்கும் போது சந்தோஷமா இருக்கு மாமா. ஆனா... உங்க அளவுக்கு நாங்க கூட அவரைப் பத்தி நினைக்கறதில்லை... உங்க அளவுக்கு ஏங்கறதில்லை... ஏன்னா... எங்க அப்பாவுக்கு சமமான அன்பையும், பாசத்தையும் நீங்க எங்க மேல வச்சிருக்கீங்க..."

"மனுஷப் பிறவி ரொம்ப அரிதான பிறவி. நமக்கு அந்த அரிதான பிறவி கிடைச்சிருக்கு. மனுஷனா பிறந்துட்டா... நம்பளால முடிஞ்ச அளவுக்கு நல்லதை மட்டுமே செய்யணுங்கற கொள்கை வச்சிருக்கறவன் நான். என் ரத்தத்தோட ரத்தம் நீங்க.