Lekha Books

"எதுக்கு மதன் இத்தனை சேலைங்க? ராகினி எனக்கு நிறைய புடவை குடுத்திருக்கா."

"பரவாயில்லை. இதையும் எடுத்துக்க."

"... ராகினிக்கு?"

"அவளுக்கும் எடுக்கத்தான் போறேன்."

'புடவைகளை பங்கு கொடுத்த ராகினி, அவளுடைய புருஷனை நான் பங்கு போடுவதை அறிந்தால்... நெஞ்சம் நடுங்கியது சுதாவிற்கு.

"போலாமா சுதா?"

"ம்"

சென்ட்ரல் பார்க் ஹோட்டல். விசாலமான படுக்கைகளைப் பார்த்ததும் ஏ.ஸி அறையின் அந்த குளிரிலும் வியர்த்தாள் சுதா.

எவ்வளவுதான் தைரியமான, திடமான மனது உடைய பெண் என்றாலும் படுக்கை அறையில் ஒரு ஆடவனுடன் தனித்திருக்கும் புதிய அனுபவம் அவளுக்கு பயத்தை அளித்தது. திக் திக் என்று அடிக்கும் அவளது இதய ஒலி அவளுக்கே கேட்டது.

"என்ன சுதா? டின்னர் ஆர்டர் பண்ணப் போறேன். உனக்கு என்ன வேணும்?"

"எதுவும் வேண்டாம்."

"என்ன இது? மத்யானம் கூட நீ சரியா சாப்பிடலை. நானே உனக்கு ஆர்டர் பண்றேன். பெங்களூர்ல கேசரிபாத், காராபாத் ரொம்ப ஃபேமஸ்."

டின்னர் ஐட்டங்கள் வந்தன. குழம்பிய மனநிலையில் அரை குறையாக சாப்பிட்டு முடித்தாள் சுதா. பிக் கிட்ஸ் கெம்ப் கடையில் வாங்கின இரவு உடைக்கு மாறினான் மதன். சினிமாவில் வரும் பணக்காரர்கள் அணியும் கம்பீரமான இரவு உடையில் வித்தியாசமான அழகோடு காணப்பட்ட மதனின் உருவம் சுதாவின் மனதை அலைக்கழித்தது.

கட்டிலில் உட்கார்ந்திருந்த சுதாவின் அருகில் வந்து கிசுகிசுப்பாக மதன் கூப்பிட்டது அவளுக்கு கிளுகிளுப்பூட்டியது. தன் நிலை மறந்தாள். ராகினியை மறந்தாள். மதன் மீது கொண்டுள்ள காதல் மற்ற அனைத்தையும் மறக்க வைத்தது.

கன்னத்தோடு கன்னம் இழைத்த மதனின் தலைமுடியை வருடினாள்.

"மதன், ஊரறிய, உலகறிய நீங்க என்னை மனைவி ஆக்கிக் கொள்ள முடியாது. தாலிங்கற கௌரவத்தையும் உங்ககிட்ட எதிர்பார்க்க முடியாது. இதெல்லாம் தெரிஞ்சும் உங்ககிட்ட மனப்பூர்வமா என்னை ஒப்படைக்கிறேன்." அவனுடைய நெஞ்சில் புறாவைப் போல் புதைந்து தஞ்சம் புகுந்தாள்.

மகாபலிபுரம் செல்லும் சாலை. சுற்றிலும் பச்சை பசேலென்று செடிகளும், மரங்களும் சூழ்ந்திருக்க, நடுவே சின்னதாய் ஆனால், மிகவும் வசதியான அழகிய பங்களா காணப்பட்டது. மதன், ராகினியின் கனவு இல்லம் அது. வாசலில் சலவைக் கல்லில் 'ஆராதனா என்று பங்களாவின் பெயர் பொறிக்கப்பட்டிருந்தது.

"அம்மா, சுதா ஆன்ட்டி எப்பம்மா வருவாங்க? அவங்க இல்லாம ரொம்ப போர் அடிக்குதும்மா." சுரேஷ், ராகினியின் கன்னத்தைப் பிடித்து கொஞ்சினான்.

"அப்பாவும், சுதா ஆன்ட்டியும் பெங்களூர்ல இருந்து நேரா இங்க வந்துடுவாங்க. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல வந்துடுவாங்க. நீங்க ரெண்டு பேரும் இப்ப சாப்பிடுங்க."

"அம்மா, ஸ்விம்மிங் பூல்ல குளிக்கணும்மா. ஸ்விம்மிங் டிரஸ் கூட எடுத்துட்டு வந்திருக்கேன்." எழில், ராகினியின் கையைப் பிடித்து இழுத்தாள்.

"ம்கூம். அப்பா வரட்டும். அதுக்கப்புறம் குளிக்கலாம்."

"அதோ கார். அப்பா வந்துட்டார். சுதா ஆன்ட்டியும் வந்துட்டாங்க." சுரேஷும், எழிலும் மகிழ்ச்சியில் குதித்தார்கள்.

"என்ன சுதா? ஏன் ஒரு மாதிரி இருக்க? டயர்டா இருக்கா? நீ ஒரு நாள் இல்லாம இவங்க ரெண்டு பேரும் என்னை படுத்திட்டாங்க." ராகினி பேசி முடிப்பதற்குள் சுதாவின் மீது விழுந்து கொஞ்சினார்கள். அந்த அன்பிலும், பாசத்திலும் சுதா கரைந்து உருகினாள். மனதிற்குள் உறுத்தலாய் இருந்தது.

"அப்பா, ஸ்விம்மிங் பூலுக்கு போலாம்ப்பா." எழில், மதனின் தோளைப் பிடித்தபடி தொங்கினாள்.

"போலாண்டா கண்ணு. ஏன் ராகினி, இவங்களை இங்க கூட்டிட்டு வர்றதுக்கு ரொம்ப சிரமப்பட்டுட்டியா?"

"அதை ஏன் கேக்கறீங்க? ஆட்டோக்காரன் கொண்டு வந்து விட்றதுக்குள்ள ரொம்ப தொல்லை பண்ணிட்டான். மீட்டருக்கு மேல ஐம்பது ரூபாய் கேட்டு அறுத்துட்டான். ஒரு வழியா வந்து சேர்ந்துட்டோம்."

"உனக்கு ஆட்டோ பேசி, ஆட்டோவுல அங்கே இங்கே போற பழக்கம் இல்லையே. சாரிம்மா, போனஇடத்துல பார்க்க வேண்டிய ஆள் ஒரு நாள் டிலே பண்ணிட்டார்."

"அதனால என்னங்க. பரவாயில்லை. குழந்தைங்களை நீங்க ரெண்டு பேரும் ஸ்விம்மிங் பூலுக்கு கூட்டிட்டு போங்க. நான் காபி போட்டு கொண்டு வர்றேன்."

"யே..." குழந்தைகள் குதூகலமாக கூச்சலிட்டபடி ஓடினார்கள். மதனும், சுதாவும் அவர்களுடன் போனார்கள்.

எதையோ யோசித்தபடி படுத்துக் கொண்டிருந்த மதனின் காதைக் கிள்ளினாள் ராகினி.

"என்னங்க, என்ன யோசனை? மூணு நாள் தோட்ட வீட்ல பொழுது போனதே தெரியலை. பிள்ளைங்க படிப்பு முடிஞ்சப்புறம் நாம அந்த வீட்டுக்கே போயிடலாங்க."

"ம்"

"அங்கே அமைதியான சூழ்நிலையில இருக்கிறது ரொம்ப நிம்மதியா இருக்குல்ல?"

"ம்"

"என்னங்க, ஏன் ஒண்ணுமே பேசாம 'ம் கொட்டறீங்க? தூக்கம் வருதா?"

"ஆமாம் ராகினி. ஆபீஸ்ல நாளைக்கு நிறைய வேலை இருக்கு" மழுப்பினான் மதன். உண்மையில் அவனுடைய எண்ணம் எல்லாம் பெங்களூரில் சுதாவுடன் இருந்த நினைவுகளில் லயித்திருந்தது.

"சரிங்க. நீங்க தூங்குங்க."

வழக்கமாய் ராகினியுடன் இணைந்து படுத்து தூங்கும் மதன், அவளுக்கு முதுகு காட்டியபடி தூங்க முற்பட்டான்.

மதன் -சுதா தொடர்பு நாளுக்கு நாள் வளர்ந்தது. ஆபீஸ் நேரம் போக, இருவரும் தோட்ட வீட்டில் சந்தித்து மகிழ்வதை வழக்கமாக கொண்டிருந்தனர். கண்ணை மூடிக் கொண்டால் உலகமே இருண்டு விடும் என்று பூனை நினைக்குமாம். அதுபோலதான், தங்கள் தொடர்பு யாருக்கும் தெரியாது என்று மதனும், சுதாவும் கற்பனை செய்திருந்தார்கள்.

ஆபீஸ் சம்பந்தப்படாத இடங்களில் இருவரையும் நெருக்கமாக பார்க்க நேரிட்ட நண்பர்கள், உறவினர்கள் மத்தியில் அரசல், புரசலாக பேச்சு எழும்பியது.

 பள்ளிக் கூடத்தில் இருந்து வாடிய முகத்துடன் திரும்பி வந்த சுரேஷைக் கண்டு திடுக்கிட்டாள் ராகினி. முகம் சிவந்திருந்தது. நெற்றியில் தொட்டுப் பார்த்தாள். அனல் அடித்தது. உடனே மதனுக்கு போன் செய்தாள். மதன் இல்லை.

'எங்கே போயிருப்பார்? யோசித்தபடியே செல்லுலார் போனில் முயற்சி செய்தாள். அதிலும் மதன் கிடைக்க வில்லை. பரபரவென்று செயல்பட்டாள். வேலைக்கார பெண் பத்மாவிடம் எழிலை விட்டுவிட்டு, ஆட்டோவில் ஆஸ்பத்திரிக்கு போனாள்.

"பையனை அட்மிட் பண்ணனும்மா. ஜுரம் ரொம்ப ஜாஸ்தியா இருக்கு. ஜுரம் குறைஞ்சப்புறம்தான் எல்லா டெஸ்ட்டும் எடுக்க முடியும். பையன் ரொம்ப சோர்வா ஆயிட்டான். குளூக்கோஸ் ஏத்தணும்." டாக்டர் சொன்னதும் ராகினியின் முகத்தில் கவலை ரேகைகள் படர்ந்தன. சுரேஷை அட்மிட் செய்தாள். தனிமையில் செயல்பட, டென்ஷன் அதிகமானது. நர்ஸிடம் சொல்லிவிட்டு, மறுபடியும் மதனுக்கு போன் செய்தாள். மதனும் இல்லை. சுதாவும் இல்லை.