மலரே... மௌனமா? - Page 2
- Details
- Category: புதினம்
- Published Date
- Written by சித்ரலேகா
- Hits: 6352
நாத்தனார் ஸ்தானத்துல இருந்து நானே என் கையால் தாலி எடுத்துக் குடுத்து உன் கல்யாணத்தை நடத்தி வைக்கறேன்."
ராகினியின் அன்பில் நெகிழ்ந்து போன சுதா, அவளுடைய கைகளைப் பிடித்துக் கொண்டாள். "எனக்கு கல்யாண ஆசையே இல்லை. கல்யாணமே வேண்டாம்னு எல்லாம் நான் வெளி வேஷம் போடலை. என் மனசுக்குள்ள எவ்வளவோ ஆசை இருக்கு. கணவன், அவனுடைய அன்பு, அவனுக்கு சமைச்சுப் போட்டு, சந்தோஷப்படுத்தி, குறும்பும், குதூகலமுமா வாழணும்னு ஏராளமா கனவும், ஏக்கமும் எனக்குள்ள இருக்கு. தற்போதைய சில பெண்கள் மாதிரி ஆபிஸ், உத்யோகம், பிஸினஸ்உமன் அப்படின்னு எல்லாம் சொல்லிக்கிட்டு, வெளியில ஒண்ணும், மனசுக்குள்ள ஒண்ணுமா ரெட்டை வேஷம் போடறது என்னோட சுபாவம் இல்லை. உண்மையிலேயே ஒருத்தரோட அன்பும் அரவணைப்பும் எனக்கு வேணும்னு நான் ஏங்காத நாளே இல்லை." சொல்லி முடிக்கும் முன்பே ராகினியின் மடியில் முகம் புதைத்து குலுங்கி குலுங்கி அழுதாள் சுதா.
"மம்மி... மம்மி..." பள்ளிக் கூடத்தில் இருந்து திரும்பிய பிள்ளைகள் சுரேஷும், எழிலும் புதிதாக யாரோ வந்திருப்பதைப் பார்த்து சற்று பின்னடைந்தார்கள்.
அழுதுக் கொண்டிருந்த சுதா தன்னை சமாளித்து, பிள்ளைகளைப் பார்த்து புன்னகைத்தாள்.
"சுரேஷ், இது சுதா ஆன்ட்டி. அம்மாவோட ஃப்ரண்ட். எழில், ஆன்ட்டிக்கு வணக்கம் சொல்லு."
குழந்தைகள் நெருங்கி வந்தார்கள்.
"என்ன க்ளாஸ்ப்பா படிக்கற?"
"செகண்ட் ஸ்டாண்டர்டு ஆன்ட்டி." உடனே பதில் சொன்ன சுரேஷின் கன்னத்தில் செல்லமாய் கிள்ளினாள் சுதா.
"ஆன்ட்டி, உங்களை ஃபோட்டோவுல அம்மா காமிச்சுருக்காங்க." சுரேஷைவிட ஒரு வயது குறை்நத எழில் சுட்டித்தனமாய் பேசினாள். இருவரையும் அன்புடன் அணைத்துக் கொண்டாள் சுதா.
இரவு மணி பதினொன்று. தூக்கக் கலக்கத்துடன் வந்து கதவை திறந்து விட்ட வேலைக்காரி பத்மாவிடம், அந்த நேரத்திலும் பண்புடன் 'ஸாரி' சொல்லிவிட்டு ராகினி படுத்திருந்த அறைக்குள் நுழைந்தான் மதன். அயர்ந்து தூங்கிக் கொண்டிருக்கும் அவளை எழுப்ப மனமின்றி, மெதுவாக அவளது தோளை தொட்டான்.
"என்னம்மா நிறைய பேசணும்ன்னியே, என்ன விஷயம்? காலையில பேசிக்கலாமா?"
"இல்லை... இல்லை... இப்பவே பேசிடலாம்" என்று சொல்லிவிட்டு சுதாவின் பரிதாகக் கதையைச் சொன்னாள் ராகினி.
"ஆதரவு இல்லாத அவளோட கஷ்டத்தைக் கேக்கறப்ப மனசுக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கும்மா."
"என்னங்க, நான் ஒரு உதவி கேட்பேன். கோவிச்சுக்க மாட்டீங்களே?"
"என்ன உதவி? சொல்லும்மா."
"நம்ம ஆபீசுல செக்கரட்டெரி போஸ்ட்டுக்கு இன்னும் யாரையும் அப்பாயிண்ட் பண்ணலை இல்லை? அந்த வேலையை சுதாவுக்கு போட்டு குடுத்துருங்களேன். ப்ளீஸ் எனக்காகங்க..." மதனின் கன்னத்தை தன் கைகளால் மெதுவாக தடவியபடி கொஞ்சலாக கெஞ்சினாள் ராகினி.
"இதுக்கா இவ்ளவு தயங்கற? குட் குவாலிஃபிகேஷன் இருந்தா கண்டிப்பா இந்த வேலையை அவளுக்கே குடுத்துடலாம்."
"அவளோட வேலை திறமையைப் பத்தி நீங்க ஒண்ணும் யோசிக்காதீங்க. சுதா ரொம்ப ஸ்மார்ட். உங்க வேலையில பாதியை குறைச்சுடுவா. எனக்கு நல்லா தெரியும்."
"அப்ப ஓ.கே."
"ரொம்ப தேங்க்ஸ்ங்க. காலையில அவளை உங்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தி வைக்கிறேன்."
"அது சரி... தாங்க்ஸை சொல்ற விதமா சொல்லக் கூடாதா?" கண் அடித்தபடி கேட்டான் மதன். புரிந்துக் கொண்ட ராகினி அவன் கைகளுக்குள் தன் கைகளை பின்னிக் கொண்டாள். அன்பும், ஆசையும் அங்கே சங்கமித்தது.
விடுமுறையை மகிழ்ச்சியாக போக்குவதற்கு வந்திருந்த பல நாட்டு மனிதர்கள் சூழ்ந்திருந்த தாய்லாந்து. ஃபுக்கெட் கடற்கரையில் நெருக்கமாக அமர்ந்தபடி மனம் விட்டு பேசிக் கொண்டிருந்தனர் ராகினியும், மதனும்.
அரை குறை ஆடைகளில் சிறிதும் தயக்கம் இன்றி வெளிநாட்டுப் பெண்கள், தங்கள் ஜோடியுடன் சன்பாத் எடுத்துக் கொண்டிருந்தனர். மசாஜ் செய்யும் பெண்கள் கடற்கரையில் வெட்ட வெளியில் படுக்க வைத்து, தைலம் தடவி மசாஜ் செய்து விட்டுக் கொண்டிருந்தனர். தங்களின் பிரச்சனைகளை மறந்து பல வெளிநாட்டவரும் உல்லாசமாக அனுபவிக்கும் அழகிய தீவு ஃபுக்கெட். குறிப்பாக, காதலர்கள், தம்பதியர்க்கு ஏற்ற இடம்.
"பாட்டிக்கு உடம்பு சரியில்லைன்னதும் நம்ம ப்ரோகிராம் கேன்சல்னு நினைச்சேன். நல்ல வேளை உன் ஃபிரெண்டு சுதா பிள்ளைங்களைப் பார்த்துக்கிறேன்னு பொறுப்பு எடுத்துக்கிட்டா."
"ஆமாங்க. சுரேஷையும், எழிலையும் சுதா நல்லா பார்த்துக்குவா."
"ஆபிசுக்கும் பொறுப்பான ஆளா சுதா அமைஞ்சுட்டா. அதனாலேதான் நாம இங்க ஜாலியா..."
மதனின் வாயை தன் கைகளால் மூடினாள் ராகினி.
"சரி... சரி... அதுக்குத்தானே இங்கே வந்திருக்கோம். வாங்க இருட்ட ஆரம்பிச்சுடுச்சு. இனிமேல் ஷாப்பிங் போகலாம்."
இருவரும் எழுந்து நடக்க ஆரம்பித்தனர்.
சுதா ஆபீஸ் வேலைகளை பழகியபின் மதனின் வேலை பளு வெகுவாய் குறைந்தது. அவளுடைய வேலை திறமையை கண்டு வியந்தான் மதன். எதையும் கற்பூரம் பற்றிக் கொள்வது போல் சட்டென்று புரிந்துக் கொண்டு செயலாற்றும் அவளது புத்திசாலித்தனமும், சுறுசுறுப்பும் அவனை மிகவும் கவர்ந்தது.
நாளாக ஆக கம்பெனி விஷயமாக வெளியே போனாலும் சுதாவை அழைத்துச் செல்ல ஆரம்பித்தான் மதன். அந்த அளவிற்கு அவள் இல்லாமல் எந்த வேலையும் நடக்காது என்கிற அளவில் சுதா அவனுக்கு உதவியாக இருந்தாள்.
அவர்கள் இருவருக்கும் சேர்த்தே மதிய உணவு சமைத்துக் கொடுத்தனுப்புவாள் ராகினி. இருவரும் சேர்ந்து சாப்பிட்டு விட்டு ராகினியின் சுவையான சமையலை போன் மூலம் ஓரிரு நிமிடங்கள் பேசி பாராட்டுவார்கள்.
குழந்தைகள் ஸ்கூலுக்கு அனுப்புவதற்கு ராகினிக்கு உதவிக் கொண்டிருந்தாள் சுதா. அவர்கள் போனதும் பூஜை அறைக்குப் போய்க் கொண்டிருந்த ராகினியை கூப்பிட்டாள்.
"ராகி, உன்கிட்ட ஒரு விஷயம் பேசணும்."
தயக்கமாய் பேசியவளை கேள்விக் குறியுடன் பார்த்தாள் ராகினி.
"ராகி, உன் தயவால ஒரு நல்ல வேலையும் கிடைச்சுடுச்சு..."
"இது ஒரு பெரிய விஷயமா? இதையே ஏன் திரும்ப திரும்ப சொல்லிக்கிட்டு இருக்க?"
"அது .. அது... வந்து... இங்க உன் வீட்ல எத்தனை நாளைக்கு உனக்கு பாரமா இருக்கிறது... அ... அதனால உமன்ஸ் ஹாஸ்ட்ல்ல போயி..."
"ஓஹோ... நீ எனக்கு பாரமா இருக்கியா? நான் ஒண்ணும் அப்படி நினைக்கலையே? ஒரு வேளை உனக்கு என் வீட்ல இருக்கிறது பிடிக்கலையோ என்னமோ?" ராகினியின் குரலில் லேசாக கோபம் எட்டிப் பார்த்தது.
"சீச்சீ... என்ன ராகி, நீ பேசறது? உனக்கு இடைஞ்சலா இருக்க...." சுதா பேசி முடிக்கும் முன் ராகினி பேச ஆரம்பித்தாள்.