Lekha Books

"கல்மேல வைக்கட்டா?''

"அது தலை ஆச்சே! பாதத்தில் வையிங்க.''

அப்துல் ரசாக் பக்தியுடன் கரியாத்தன் சொன்னபடி செய்தான். அவனும் ஆயிஷா பீபியும் வெளியே வந்தார்கள். கரியாத்தன் உள்ளே நின்று சிறிது நேரம் தனியாகப் பிரார்த்தனை செய்தான்.

"ஹர ஹர சிங்கிடி முங்கன்!''

அது முடிந்ததும் கரியாத்தனும் வெளியே வந்தான். வாசல் கதவை அடைத்துவிட்டு அவர்களுடன் சேர்ந்து காரை நோக்கி நடந்தான். போகிற வழியில் தன் வீட்டை கரியாத்தன் அவர்களுக்குக் காட்டினான். ஓடு வேய்ந்த வீடு. வீட்டில் இருந்து பார்த்தால் சாலை தெரியும். ஒவ்வொரு வருடமும் திருவிழாக் கொண்டாட்டம் இரண்டு மூன்று நாட்கள் வரை நடக்கும். இரவு பகல் பாராமல் திருவிழா நடக்கும். திருவிழாவைப் பார்க்க தூரத்தில் இருக்கும் ஊர்களில் இருந்தெல்லாம் புலையர்கள் வருவார்கள். புலையப் பெண்களும் குழந்தைகளும் வயதானவர்களும்கூட வருவார்கள். பறையர்களும் உள்ளாடன்மார்களும்கூட வருவார்கள். தேநீர் கடைகளும் பீடிக் கடைகளும் தொட்டில் ஆட்டமும் கட்டாயம் இருக்கும். திருவிழாவை முன்னிட்டுக் கள்ளு, மீன் சகிதமாகப் பெரிய அளவில் விருந்து நடக்கும். விழாவில் பல பெண்களும், பல ஆண்களும் சாமி ஆடுவார்கள். தீவிர பெண் பக்தைகள் சிலர் முடியை அவிழ்த்துப் போட்டுக் கொண்டு ஆடுவது உண்மையிலேயே புண்ணியமான நேர்த்திக்கடன்தான். சுமார் இரண்டாயிரம் பேர்- ஆண்களும் பெண்களும் குழந்தைகளும் வயதானவர்களுமாய்க் குழுமி இருந்து பக்திவயப்பட்டு உரக்க சத்தமிடுவார்கள்.

"ஹர ஹர சிங்கிடி முங்கன்!''

அவர்கள் நாய்களையும் பூனைகளையும் பன்றிகளையும் கோழிகளையும் ஆடுகளையும் கடந்து, வீடுகளின் ஓரமாக நடந்து சென்று காரை அடைந்தார்கள். அப்போது அப்துல் ரசாக் கரியாத்தன் கையில் ஐம்பது ரூபாய் கொடுத்துவிட்டுச் சொன்னான்:

"மீனும் கள்ளும் சாப்பிடு. நான் அடுத்த வாரம் சவுதி அரேபியாவுக்குப் போறேன். ஆறு மாசம் கழிச்சு மீண்டும் வருவேன். ஆயிஷாவுக்காக தனியா வேண்டிக்கோ!''

கார் அந்த இடத்தை விட்டுப் புறப்பட்டபோது, ஆயிஷா பீபியும் அப்துல் ரசாக்கும் கரியாத்தனும் கைகளைக் குவித்து தொழுதார்கள்.

"ஹர ஹர சிங்கிடி முங்கன்!''

கார் வேகமாக ஓடியது. ஒரு வாரம் கழித்து, அப்துல் ரசாக் விமானத்தில் சவுதி அரேபியாவுக்குப் பறந்தான். ஆயிஷா பீபி வீட்டில் தனியாக இல்லை. வீட்டில் அவளுடன் அம்மாவும் ஒரு தங்கையும் இருக்கிறார்கள். மொத்தத்தில் அவள் வாழ்க்கை சுகமான வாழ்க்கையே. மாதம் ஒன்று கடந்தது. உலகத்தில் பெரிதாகச் சொல்கிற மாதிரி எதுவும் நடக்கவில்லை. எல்லாமே தன் போக்கில் நடந்து கொண்டிருந்தன. அப்போதுதான் அந்தச் சம்பவம் நடந்தது. அற்புதங்களின் அற்புதமான அந்தச் சம்பவம்!

அணு குண்டும் ஹைட்ரஜன் குண்டும் நியூட்ரான் குண்டும் ஒரே நேரத்தில் ஒன்று சேர்ந்து வெடித்தன! உலகம் அதிர்ந்தது. அப்படி என்ன சம்பவம் என்கிறீர்களா? கர்ப்பம்...!

ஆயிஷா பீபி கர்ப்பம் அடைந்து விட்டாள்!

உலகத்திற்கு இது தெரிய வேண்டாமா? சவுதி அரேபியாவில் இருக்கும் அப்துல் ரசாக்கிற்கு அவசரத் தந்தி போனது.

"கர்ப்பம்! ஹர ஹர சிங்கிடி முங்கன்! - ஆயிஷா."

வெகு சீக்கிரமே சவுதி அரேபியாவில் இருந்து பதில் அவசரத் தந்தி வந்தது.

"நான் மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைகிறேன். விடுமுறையில் வருகிறேன். பத்திரமாகப் பார்த்துக் கொள்ளவும். ஹர ஹர சிங்கிடி முங்கன்! - அப்துல் ரசாக்."

ஆயிஷா பீபி கர்ப்பமடைந்திருக்கும் செய்தி கேட்டு கரியாத்தன் வந்தான். மகிழ்ச்சி அதிகமாகி வழக்கத்தைவிட கூடுதலாக மீன்களைச் சாப்பிட்டான். வழக்கத்தைவிட கூடுதலாகக் கள்ளைக் குடித்தான். அவனால் ஒழுங்காக நிற்கக்கூட முடியவில்லை. கீழே உட்கார்ந்தான். உட்கார்ந்தபடியே ஆடினான். ஆடியவாறே சொன்னான்-

"ஹர ஹர... சிங்கிடி... முங்கன்!''

அடிக்கடி அங்கு போவான். நன்றாக மீன்களைத் தின்பான். கள்ளு குடிப்பான். மிகமிகக் குதூகலமாக அவன் வாழ்க்கை போய்க் கொண்டிருந்தது. மாதங்கள் ஒவ்வொன்றாகப் பறந்து கொண்டிருந்தன. சந்தோஷ சகிதமாக அப்துல் ரசாக் வந்தான். சந்தோஷத்துடன் கரியாத்தன், ஆயிஷா பீபி, அப்துல் ரசாக் மூவரும் கோவிலுக்குச் சென்றனர். ஆயிஷா பீபியின் வீங்கிப் போன வயிற்றைச் சிங்கிடி முங்கன் பார்த்தான். அப்துல் ரசாக் நூறு ரூபாய் நோட்டு ஒன்றை எடுத்து சிங்கிடி முங்கனின் காலில் வைத்தான். கரியாத்தனுக்கு டண்ஹில் சிகரெட் பாக்கெட்டுகளையும், ஐம்பது ரூபாயும் தந்தான் அப்துல் ரசாக். அந்த அளவில் கரியாத்தனுக்கு சந்தோஷமே. நாய்களையும் பூனைகளையும் பன்றிகளையும் கோழிகளையும் ஆடுகளையும் கடந்து அவர்கள் நடந்து சென்றார்கள். அப்துல் ரசாக் திரும்பச் செல்வது வரை கரியாத்தன் பெரும்பாலும் அவர்கள் வீட்டில்தான் இருந்தான். நாட்கள் படுவேகமாக ஓடிக் கொண்டிருந்தன. விடுமுறைக் காலம் முடிந்து அப்துல் ரசாக் சவுதி அரேபியாவிற்கு விமானத்தில் புறப்பட்டான். எல்லாம் சாந்தம். எல்லாம் மங்களம்.

ஆயிஷா பீபியின் வயிறு டங்குஃபுங்கோ என்று படிப்படியாக வீங்கி வீங்கி வந்தது. வயிற்றுக்குள் இருப்பது ஆணா பெண்ணா?

பெண்ணாக இருந்தாலும் பரவாயில்லை. ஆணாக இருந்தாலும் பரவாயில்லை. மென்மையாக அந்தப் பிஞ்சுக் கால்களைப் பார்க்க வேண்டும். பிஞ்சுக் கைகளைப் பார்க்க வேண்டும். குட்டிக் கண்கள், குட்டிப் புன்சிரிப்பு, குட்டி அழுகை- எல்லாவற்றையும் பார்க்க வேண்டும். எல்லாம் ஒழுங்காக நடக்க வேண்டும். எல்லாம் நல்ல முறையில் முடிய வேண்டும். ஹர ஹர சிங்கிடி முங்கன்!

அப்போது வருகிறது செய்திகளில் எல்லாம் பெரிய செய்தியாக அந்தச் செய்தி. மிகமிக மகிழ்ச்சியான செய்தி.

ஆயிஷா பீபி பிரசவமாகிவிட்டாள். ஆண் குழந்தை. சொங்கன்!

"பிரசவமாகிவிட்டது. ஆண் குழந்தை. நல்ல சுகம். ஹர ஹர சிங்கிடி முங்கன்!- ஆயிஷா." தூரத்தில் கிடக்கும் சவுதி அரேபியாவிற்கு அவசரத் தந்தி பறந்தது. அங்கே இருந்து அப்துல் ரசாக்கின் பதில் அவசரத் தந்தி.

"மிகமிக சந்தோஷம். குழந்தையின், தாயின் உடல்நலத்தைப் பத்திரமாகப் பார்த்துக் கொள்ளவும். ஒருசில மாதங்களில் வருகிறேன். ஹர ஹர சிங்கிடி முங்கன்! - அப்துல் ரசாக்."

கரியாத்தன் அவ்வப்போது வருகிறான். மீன் சாப்பிடுகிறான். கள்ளு குடிக்கிறான். மகிழ்ச்சி தாங்க முடியாமல் நடனம் ஆடுகிறான். கீழே விழுகிறான். மீண்டும் தட்டுத்தடுமாறி எழுந்து நிற்கிறான். மீண்டும் ஆடுகிறான். எங்கு பார்த்தாலும் சந்தோஷத்தின் ரேகைகள்!

குழந்தை கொள்ளை அழகுடன் வளர்ந்து வருகிறான். அழகாக சிரிக்கிறான். யார் பார்த்தாலும் கையில் தூக்கி கொஞ்சுவார்கள். மிக மிக பத்திரமாக குழந்தையை வளர்த்தாள் ஆயிஷா பீபி. குழந்தைக்குத் தந்தையின் முகச்சாடையா? தாயின் முகச்சாடையா? வளர்ந்து வரட்டும். பிறகுதான் தெரியும் அது. குழந்தையின் சிரிப்பையும் அழகையும் கண் குளிரக் கண்டு களிக்க அப்துல் ரசாக் எப்போது வருவான்?