Lekha Books

கடிதங்கள் போயின. தேவையான பணத்தை மணி ஆர்டர் மூலம் அனுப்பினார்கள். என்ன காரணத்திற்காகப் பணம் அனுப்பப்படுகிறது என்பதைப் பதிவு தபால் மூலம் அனுப்பி வைத்தார்கள். என்ன நடக்கப் போகிறது என்பதை எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தார்கள். நாட்கள் ஓடிக் கொண்டிருந்தன. ஆயிஷா பீபியின் உடலில் எந்த மாற்றமும் உண்டாகவில்லை. இதன் அர்த்தம் என்ன? இனி யாரிடம் போய் முறையிடுவது? கவலையுடன் அப்துல் ரசாக்கும் ஆயிஷா பீபியும் நாட்களைக் கடத்திக் கொண்டிருந்தபோது அவர்கள்முன் வந்து நின்றான் கரியாத்தன்.

கரியாத்தன் ஒரு புலையன். கரிய உருவத்துக்குச் சொந்தக்காரன். வயது முப்பத்தொன்பது. திருமணமாகி இருபது வருடங்கள் ஆகிவிட்டன. இதுவரை குழந்தை பிறக்கவில்லை. உடல் ஆரோக்கியத்தைப் பற்றிக் குறை கூறுவதற்கில்லை. சிந்திக்கத் தெரிந்தவன். பரந்த மனம் கொண்டவன். பல விஷயங்களையும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று நினைப்பவன். ஒவ்வொரு நாளும் குறைந்தது மூன்று நாளிதழ்களையாவது படிப்பான். கையில் கிடைக்கிற எல்லா புத்தகங்களையும் படிப்பான். எந்த விஷயத்தைப் பற்றியும் அவனுக்கென்று தனியான கருத்து இருக்கும். நன்றாகப் பேசக்கூடியவன். ஒன்றரை ஏக்கர் பரப்பளவில் தென்னந்தோப்பும், ஒரு வீடும் சொந்தத்தில் இருக்கின்றன. அவன் மனைவி பெயரில் பெரிய காய்கறித் தோட்டம் இருக்கிறது. கரியாத்தனுக்கும் குடும்பத்திற்கும் சொந்தமாக ஒரு கோவில் இருக்கிறது. மொத்தத்தில் அவர்கள் சுகமாகவே வாழ்கிறார்கள். மீன் சாப்பிட வேண்டும், கள்ளு குடிக்க வேண்டும். இவை இரண்டும் கட்டாயத் தேவை என்றுகூடச் சொல்லலாம்.

அப்துல் ரசாக் வளைகுடா நாட்டில் வேலை பார்க்கும் மலையாளி அல்லவா? அவனைப் பொறுத்தவரை பணம் என்பது சாதாரண ஒரு விஷயம். மீன் சாப்பிடவும், கள்ளு குடிக்கவும் பத்து ரூபாய் அங்கு கிடைக்குமா என்று எதிர்பார்த்துதான் கரியாத்தன் அவர்களைத் தேடிப்போனான். சென்ற பிறகுதான் அவர்களின் சோகக் கதை அவனுக்குத் தெரிய வந்தது. திருமணம் முடிந்து பத்து வருடங்கள் ஆகிவிட்டன. இதுவரை குழந்தை இல்லை. முஸ்லிம்கள், கிறிஸ்துவர்கள், இந்துக்கள், குட்டிச் சாத்தான்கள் வரை எல்லாம் பார்த்தாகிவிட்டது. எத்தனை எத்தனையோ வழிபாடுகள்! எத்தனை எத்தனையோ அர்ச்சனைகள்! நேர்த்திக் கடன்கள்!

கரியாத்தன் அவர்கள் கூறியது அனைத்தையும் மிகவும் கவனமாகக் கேட்டான். கேட்டுத் தலையாட்டினான். சில இடங்களில் சிரிக்கவும் செய்தான். அப்துல் ரசாக்கும் ஆயிஷா பீபியும் ஒரு மாதிரியாக அவனைப் பார்த்தார்கள். சிரிக்கிற அளவிற்கு என்ன விஷயம் இருக்கிறது? அவனையே இது குறித்து கேட்கவும் செய்தார்கள். அப்போது கரியாத்தன் சொன்னான்:

"பிரார்த்தனை இதுவரை எங்கு போகணுமோ, அங்கு போகலை. அதுதான் காரணம்.''

"இப்போ பிரார்த்தனை எங்கே போகணும்ன்ற?''

"சொல்றேன். பக்தியோட கேக்கணும். எளிமையோட கேக்கணும். மிகமிகப் பணிவோட வேண்டிக்கணும். ஆள் ரொம்ப முன்கோபி. புரியுதா?''

"ஆள் யார்னு சொல்லலியே?''

"சிங்கிடி முங்கன்!''

"சிங்கிடி முங்கனா? யார் அது சிங்கிடி முங்கன்?''

"நான்தான் சொன்னேனே... அற்புதங்களில் எல்லாம் அற்புதம். அதுதான் சிங்கிடி முங்கன். அப்துல் ரசாக் முதலாளிக்கும் ஆயிஷா பீபிக்கும் அருமையான ஒரு குழந்தையை சிங்கிடி முங்கன் தருவான். பக்தியோட, வணக்கத்தோட, எளிமையோட பிரார்த்திக்கணும். ஆதிபுலையரின் தெய்வம். அவன்தான் சிங்கிடி முங்கன்.''

"புலையர்களுக்குச் சிங்கிடி முங்கன் என்ற பெயரில் ஒரு தெய்வம் இருப்பதாகக் கேள்விப்பட்டதே இல்லையே! மற்ற புலையர்கள் இதை ஒத்துக் கொள்வார்களா?''

கரியாத்தன் சொன்னான்: "இங்கேதான் பிரச்சினையே இருக்கு. காளன், கூளன், மரப்போதன், சாமுண்டி, சிண்டோப்பன், சக்கிலிப் பொத்தன், பழஞ்ஞாடன், சிண்டோதி சிப்பன், சர்களுக்குண்டன், சுங்குளாட்டன்- இப்படி எத்தனையோ தெய்வங்களைக் கும்பிட்டுகிட்டு இருக்காங்க புலையர் ஜாதியைச் சேர்ந்தவங்க. ஒரு ஒற்றுமை கிடையாது. புலையர்னா யாரு? மேல்ஜாதிக்காரங்கன்னு சொல்லித் திரிகிற நம்பூதிரிமார்கள், பட்டர்கள், கொங்கிணிகள், நாயர்கள், ஈழவர்கள், திய்யர்கள், முஸ்லிம்கள், கிறிஸ்துவர்கள், சலவைத் தொழிலாளர்கள், தையல்காரர்கள், செருப்புத் தைப்பவர்கள்- இவங்களோட அடியையும் உதையையும் வாங்கிட்டு அடிமைகளா வாழ்ந்திட்டு இருக்கானே- அவன்தான் புலையன்!''

"அப்போ அரிஜனங்கள்னு சொல்றது...?''

"சே... இந்து மேல்ஜாதிக்காரங்கன்னு சொல்லிக்கிற யாரோ கொடுத்த செல்லப் பெயர்- அரிஜனங்கள்ன்றது.''

அப்போது தேநீரும் பலகாரங்களும் பழமும் வந்தன. அதை எல்லாம் சாப்பிட்டு முடித்து, வளைகுடா நாட்டில் இருந்து கொண்டு வந்த விலை உயர்ந்த டண்ஹில் சிகரெட்டைப் புகைத்தவாறு கரியாத்தன் சொன்னான்:

"ஆரம்பத்துல தெய்வம் புலையரைப் படைச்சது. அவன்தான் முதன்முதலா படைக்கப்பட்டவன். அதற்குப் பிறகு படைக்கப் பட்டவங்க பறையரும் உள்ளாடன்மார்களும். மீதி இருந்த அண்டி குண்டன் சாமான்களை வச்சு மற்ற ஜாதிக்காரர்களை தெய்வம் உண்டாக்கிச்சு. ஆனா... இப்போ என்ன நடக்குது? கடைசியா படைக்கப்பட்ட அண்டனும் அடகோடனும் சொல்றான் இவங்கதான் மேல்ஜாதிக்காரங்களாம்.'' மேல்ஜாதிக்காரர்கள்மேல் இருக்கும் வெறுப்பை வெளிக்காட்டுகிற மாதிரி காரித் துப்பிவிட்டு டண்ஹில் புகைத்தவாறு கரியாத்தன் சொன்னான்:

"நாங்கதான் உண்மையிலேயே முதன்முதலாக படைக்கப்பட்ட ஆதி மனுஷங்க. அதாவது... ஆதி புலையர்கள். புலையர்களின் ராஜா. எங்களோட சிம்மாசனமும் கிரீடமும் செங்கோலும், மேல்ஜாதிக்காரர்கள்னு சொல்லிக்கிட்டு இருக்கிறவங்கதான்.'' இதைச் சொல்லி விட்டு மேல்ஜாதிக்காரர்கள் என்று கூறிக் கொள்பவர்கள் ஆடிப்போகிற மாதிரிக் காரித் துப்பிவிட்டு, டண்ஹில் புகைத்தவாறு கரியாத்தன் தொடர்ந்தான்: "நான் சொன்னேன்ல, அவுங்க புலையர்களை ஏமாத்திட்டாங்க. புலையர்களைத் தனித்தனியாப் பிரிச்சிட்டாங்க. புலையர்களை அவங்களோட அடிமைகளா ஆக்கிட்டாங்க. கொஞ்ச நாட்களுக்கு முன்னாடி எல்லா புலையர்களையும் ஒண்ணு சேர்த்து "சிங்கிடி முங்கர்" என்ற அமைப்பின்கீழ் கொண்டு வந்து எல்லாரையும் "சிங்கிடி முங்க" மதக்காரங்களா ஆக்க, நாங்க- ஆதி புலையர்கள் முயற்சி பண்ணினோம். ஆனா, பிரயோஜனம் இல்லாமப் போச்சு. புலையர்கள் பல பெயர்களை வச்சுக்கிட்டுத் தனித்தனி குழுவா செயல்பட்டுக்கிட்டு இருக்காங்க. இந்தப் பேருக்கெல்லாம் ஏதாவது அர்த்தம் இருக்கா என்ன?''

"சிங்கிடி முங்க மதம்னா என்ன? ஏதாவது கொள்கைகள், வழிபாட்டு முறைகள் அதுக்கு இருக்கா?''

"சிங்கிடி முங்க மதம் உலகம் முழுக்க நிச்சயம் பரவும். அது அப்படிப் பரவ ரொம்ப நாள் ஆகாது. இந்த மதத்துல சேர அப்படி ஒண்ணும் வெட்டி முறிக்க வேண்டியது இல்லை. கழுத்துல எதையாவது மாட்டிக்கிட்டு இருக்க வேண்டிய அவசியமும் இல்லை. காவி உடைகள் அணிய வேண்டாம். பூணூலோ, உச்சிக்குடுமியோ தார் பாய்ச்சிக் கட்டலோ ஒண்ணும் வேண்டாம். முழுமையா இந்த மதம்மேல நம்பிக்கை வச்சா போதும். தெய்வமான சிங்கிடி முங்கனை முழுமையா நம்பணும். கள்ளு குடிக்கணும், மீன் சாப்பிடணும். அவ்வளவுதான். ஹர ஹர... சிங்கிடி முங்கன்!