Lekha Books

‘பதினேழு வயது ரொம்பவும் குறைந்த வயது. பார்க்குறதுக்கு நீ அதையும் விட சின்ன பையனா தெரியிறே!’- அவர் புன்னகைத்தவாறு சொன்னார்.

‘ஒப்பனையால் மாற்றி விட முடிகிற பிரச்னை அது’- நான் தோளைக் குலுக்கியவாறு சொன்னேன். அதைக் கேட்டு கார்னோ விழுந்து விழுந்து சிரித்தார். அந்தத் தோளைக் குலுக்கியதுதான் எனக்கு வேலை கிடைப்பதற்கு காரணமாக இருந்தது என்று அவர் பின்னர் சிட்னியிடம் சொன்னார்.

‘சரி... சரி... நாம் பார்ப்போம்’- அவர் சோதனை அடிப்படையில் இரண்டு வாரங்களுக்கு எனக்கு அந்த கதாபாத்திரத்தைத் தந்தார். வாரத்திற்கு மூன்று டாலர்கள் பத்து ஷில்லிங் சம்பளம். திறமை நிரூபிக்கப்பட்டால் ஒரு வருடத்திற்கான ஒப்பந்தம் போடப்படும்.

லண்டன் கொளீஷ்யத்தில் ‘ஃபுட்பால் மேட்ச்’ காட்சி ஆரம்பிப்பதற்கு முன்பு ஒரு வாரம் நான் என்னுடைய கதாபாத்திரத்தை நன்கு படித்தேன். ஷெப்பேர்ட்ஸ் புஷ் எம்பயரில் அப்போது அந்த நாடகம் நடந்து கொண்டிருந்தது. அங்கு போய் என்னுடைய கதாபாத்திரத்தைப் பார்த்து தெரிந்து கொள்ளும்படி கார்னோ என்னிடம் சொன்னார். அப்போது அந்த கதாபாத்திரத்தை ஏற்று நடித்துக் கொண்டிருக்கும் ஆளை விட மிகவும் சிறப்பாகச் செய்ய முடியும் என்ற தன்னம்பிக்கை எனக்கு உண்டானது. அந்தக் கதாபாத்திரத்தை இப்போது செய்வதை விட மேலும் கொஞ்சம் கிண்டலுடன் செய்ய வேண்டும் என்பதை நான் புரிந்து கொண்டேன்.

இரண்டு முறைகளே ரிகர்சல் செய்ய நேரம் கிடைத்தது. அந்தச் சமயத்தில் என்னுடைய நடிப்புத் திறமை அந்த அளவிற்கு சிறப்பாக இல்லாமலிருந்தது. சிட்னி எனக்குக் கொஞ்சம் உதவினான்.

‘ஃபுட்பால் மேட்ச்’ மிகவும் நகைச்சுவை நிறைந்ததாக இருந்தாலும், ஹாரிவெல்டன் காட்சியில் தோன்றுவது வரை ஆட்கள் மிகவும் அமைதியாகவே உட்கார்ந்திருந்தார்கள். அவரைப் பார்த்தவுடன், ஆட்கள் சிரிக்க ஆரம்பித்தார்கள். அதற்குப் பிறகு கடைசி வரை சிரிப்பை நிலை நிறுத்த திறமைசாலியான வெல்டனால் முடிந்தது.

கொளீஷ்யத்தில் நாடகத்தில் நடிக்கப் போகும் முதல் நாள். அது எனக்கு மிகவும் முக்கியமான நாளாக இருந்தது. பயம் காரணமாக என்னுடைய நரம்புகள் முறுக்கேறி விட்டிருந்தன. பிரார்த்தனை செய்தவாறு நான் அங்குமிங்குமாக நடந்தேன்.

இசை ஆரம்பமானது! அதோ திரை மேலே உயர்கிறது! மேடையில் முதலில் ஒரு குழு பாட்டு. சிறிது நேரம் கழித்து அவர்கள் மறைந்தார்கள். இனி என்னுடைய முறை. மிகப் பெரிய மனப் போராட்டத்துடன் நான் நடந்து சென்றேன். மேடையை அடைந்தவுடன், நான் மன நிலையைத் திரும்ப பெற்றேன்.

பின் பக்கத்தைப் பார்வையாளர்களை நோக்கி திருப்பி காட்டியவாறு நான் தோன்றினேன். அது என்னுடைய சொந்த முடிவு என்றே சொல்ல வேண்டும். ஒரு ஃப்ராக் கோட்டும் நீளமான தொப்பியும் கையில் ஒரு குச்சியும் என்று ஒரு யதார்த்தமான எட்வார்டியன் வில்லனின் எல்லா அடையாளங்களுடனும் நான் தோன்றினேன். நான் பார்வையாளர்களுக்கு நேராக திரும்பினேன். என்னுடைய சிவப்பு மூக்கைப் பார்த்து பார்வையாளர்கள் பக்கம் சிரிப்புச் சத்தம் கேட்டது. அதற்குப் பிறகு நான் அவர்களை என் வசப்படுத்திவிட்டேன் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். அழகாக தோள்களைக் குலுக்கி, விரல்களை நொடித்து, வட்டம் போட்டு நடந்தபோது, திடீரென்று தரையில் இருந்த ‘டம்பெல்’ தட்டி நான் விழுகிறேன். எழும்போது கையிலிருந்த குச்சி, முஷ்டியால் இடிக்கும் பையில் பட்டு பின்னோக்கி தெறித்து என்னுடைய முகத்தில் வந்து இடிக்கிறது. அடியை வாங்கி நான் ஆடியபடியே கீழே விழுகிறேன். பார்வையாளர்கள் உரத்த குரலில் சிரித்தார்கள். சுமார் ஐந்து நிமிடங்கள் ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமல் பார்வையாளர்களைச் சிரிக்க வைக்க என்னால் முடிந்தது. இதற்கிடையில் என்னுடைய காற்சட்டையும் அவிழ்ந்து விழ தொடங்கியது. அதன் பொத்தான்கள் கீழே விழுந்திருந்தன. நான் அதைத் தேட ஆரம்பித்தேன். தரையிலிருந்து எதையோ எடுப்பதைப் போல காட்டியவாறு, அதை ஒரு பக்கம் வீசி எறிந்து விட்டு நான் சொன்னேன்: ‘ச்சே...’- மற்றொரு உரத்த சிரிப்பு.

திரைக்குப் பின்னாலிருந்து முழு நிலவைப் போல ஹாரி வெல்டன் தோன்றினார். இதற்கு முன்பு அந்த நாடகம் நடக்கும்போது, அவர் வருவதற்கு முன்னால் ஒரு சிறிய சிரிப்பு கூட நாடகம் பார்ப்போர் மத்தியில் எழுந்ததில்லை.

அவர் வந்தவுடன் நாடகத்தனமாக நான் அவருடைய கையைப் பிடித்துக் கொண்டு மெதுவான குரலில் சொன்னான்: ‘என் காற்சட்டை அவிழ்ந்து கீழே விழுகிறது. சீக்கிரமா ஒரு பின் தாங்க...’ இது எதையும் ரிகர்சல் சமயத்தில் நான் செய்யவேயில்லை. நாங்கள் சேர்ந்தும், அவர் தனியாகவும் நல்ல நகைச்சுவைக் காட்சிகளை உண்டாக்கினோம். நாடகம் முடிந்தவுடன் குழுவில் இருந்த எல்லோரும் என்னைப் பாராட்டினார்கள். ‘நல்லா இருந்தது!’- ஹாரி வெல்டன் அமைதியான குரலில் சொன்னார்.

அன்று வீட்டிற்குத் திரும்பிச் செல்லும்போது சந்தோஷத்தால் எனக்கு அழுகை வந்துவிட்டது.

சிட்னி நாடகம் சம்பந்தமான பயணத்தில் இருந்தான். அவன் என்னுடன் இருந்திருந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும் என்று நான் நினைத்தேன். ஏதாவது பேசுவதற்குக் கூட யாரும் இல்லை. இரவில் தூக்கம் வராமல் நான் தெருவில் அலைந்து திரிந்தேன். எனக்கு நானே பேசிக் கொண்டு, சிரித்துக் கொண்டு, நடந்து நடந்து அதிகாலை ஐந்து மணிக்கு படுக்கையில் வந்து விழுந்தேன்.

நாடகம் ஆரம்பித்த மூன்றாவது நாள் கார்னோ வந்தார். அன்று நாடகத்தைப் பார்த்த பிறகு, என்னிடம் ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்துப் போடும்படி அவர் சொன்னார். வாரத்திற்கு நான்கு டாலர்கள் சம்பளம் எழுதி ஒப்பந்தப் பத்திரத்தில் கையெழுத்துப் போட்ட விஷயத்தைச் சொல்ல நான் சிட்னிக்கு தந்தி அடித்தேன். லண்டனில் சில வாரங்கள் நடந்த பிறகு ‘ஃபுட்பால் மேட்ச்’ பயணம் போக ஆரம்பித்தது.

ஹாரி வெல்டன் ஏற்று நடித்த நகைச்சுவை கதாபாத்திரத்திற்கு வடக்கு இங்க்லாண்டில் உண்டான அளவிற்கு வெற்றி தெற்கு பகுதிகளில் கிடைக்கவில்லை. அதனால் உண்டான கோபத்தை அவர் என்னிடம் காட்டினார். மேடையில் அவர் என்னுடைய முகத்தில் அடிப்பது மாதிரி ஒரு காட்சி இருந்தது. அடிப்பதைப் போல நடிக்கும்போது மேடைக்குப் பின்னாலிருந்து யாராவது கையைத் தட்டி சத்தம் உண்டாக்குவதுதான் வழக்கமாக நடப்பது. சில நேரங்களில் அவர் என்னை பலமாகவே அடித்துக் கொண்டிருந்தார். ஒருவேளை பொறமை காரணமாக இருக்கலாம்.