Lekha Books

"அப்படியென்றால் நீங்கள் என்ன கூறுகிறீர்கள்?'' அச்சுதக் குறும்பு எங்களிடம் கேட்டார்: "ஆணுக்கு பதிலாக ஒரு பெண்ணுக்கு அந்த மாதிரி அவலட்சணம் உண்டாகியிருந்தால், பதினான்கு வருடங்கள் சிறிதும் தவறாமல் அவளை தனி கவனம் செலுத்திப் பார்த்துக் கொள்ள ஒரு ஆணுக்கு முடியும் என்று நீங்கள் நம்புகிறீர்களா?''

ஆனால், கான்ஸ்டபிளின் கதையில் மூழ்கிப் போயிருந்த நாங்கள் எங்களுடைய வாதங்களை மறந்துவிட்டிருந்தோம். மிஸ்டர் நம்பியார் ஆர்வத்துடன் கேட்டார்: "பிறகு... அந்தக் குகையில் நாயருக்கு என்ன நடந்தது?''

தன்னுடைய வாதத்தை நாங்கள் ஒப்புக்கொண்டதாகக் கூறினார். வெற்றி பெற்றுவிட்ட ஒரு புன்சிரிப்பை வெளிப்படுத்தியவாறு கான்ஸ்டபிள் கூறினார்: "எஞ்சிய கதையையும் சுருக்கமாகக் கூறினால், அங்கு கண்டதையும் கேட்டதையும் பற்றி யாரிடமும் பேசமாட்டேன் என்று அவரிடம் மீண்டும் சத்தியம் பண்ணிக் கூறிவிட்டு, நான் குகையை விட்டு வெளியேறி ஸ்டேஷனுக்குச் சென்றுவிட்டேன்.

மறுநாள் எனக்கு பயங்கரமாக காய்ச்சல் அடிக்க ஆரம்பித்தது. இரண்டு நாட்கள் அப்படி சிரமப்பட்டபிறகு, நான் விடுமுறை எடுத்து சொந்த கிராமத்திற்குச் சென்றேன்.

உடல் நலம் சரியானபிறகு வேலையில் சேர்ந்தது வேறொரு இடமாக இருந்தது. அதற்குப்பிறகு, ஐந்து வருடங்கள் கடந்த பிறகு, நான் மீண்டும் க- அவுட்போஸ்ட்டில் ஏட்டாக நியமிக்கப்பட்டேன்.

அப்போது தாலா இறந்து ஒன்றரை வருடங்கள் ஆகிவிட்டிருந்தன. அவளை யாரோ திடீரென்று துப்பாக்கியால் சுட்டுக் கொன்றுவிட்டார்கள் என்று கூறினார்கள். அங்கு சென்ற நாளன்று இரவிலேயே நான் நரிமலைத் தோட்டத்தின் அந்தக் குகைக்குள் நுழைந்து சென்று பார்த்தேன். ஒரு மனிதரின் எலும்புக் கூட்டை மட்டுமே நான் அங்கு பார்த்தேன்.''

முக்கால் பகுதி எரிந்து விட்டிருந்த நெருப்புக் கனலில் இருந்து ஒரு சிகரெட்டைப் பற்ற வைத்து, எங்களிடம் "குட் நைட்" கூறிவிட்டு கான்ஸ்டபிள் கிளம்பினார். அந்தக் கதையைப் பற்றி சிந்தித்து, அதன் பல காட்சிகளையும் மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டு நாங்கள் எதுவும் பேசாமல் படுத்திருந்தபோது, மிஸ்டர் மேனன் மட்டும் அந்த அமைதியைக் கிழித்துக் கொண்டு கூறினார்: "நான் நம்பவில்லை அந்த கான்ஸ்டபிள் அவிழ்த்துவிட்ட ஒரு பொய்யான கதை அது.''