Lekha Books

வாஞ்சிந்த என்பதுதான் அவளுடைய பெயர். ஆனால், பியாட்ரீஸ்  என்ற கிறிஸ்துவ பெயர்தான் அவளுக்கு மிகவும் பிடித்த பெயராக இருந்தது. அந்தப் பெயர் மிகவும் புனிதத் தன்மை கொண்டதாகவும் அழகானதாகவும் இருந்தது. மோசமானதாக இல்லை. ஆனால், அவள் அந்த அளவுக்கு அழகானவள் இல்லை. கறுத்த நிறம்; பொருத்தமான அளவுக்கு சதைப்பிடிப்பு கொண்ட சரீரமாக இருந்தாலும், அந்த அளவுக்கு உற்சாகமான இயல்பைக் கொண்டவளாக அவள் இல்லை. ஆண்கள் தங்களுடைய ரகசிய வாழ்க்கையை பீர் பாத்திரங்களிலும் நுரைகளிலும் மூழ்கடிப்பதற்காக வரும் மது விடுதிகளில்தான் அவள் வேலை செய்தாள். ஒருவேளை மது விடுதியின் உரிமையாளரோ பொறுமையற்ற வாடிக்கையாளரோ பியாட்ரீஸ் என்ற பெயரைச் சொல்லி அழைத்தால் தவிர, யாரும் அவள்மீது கவனம் செலுத்துவதேயில்லை. அந்த சமயத்தில் மனிதர்கள் அழகான அந்தப் பெயரின் சொந்தக்காரியைப் பார்ப்பதற்காக எதிர்பார்ப்புடன் தலையை உயர்த்திப் பார்ப்பார்கள். ஆனால், அங்கு யாரும் இல்லாமல் போகும்பட்சம், அவர்கள் தங்களுடைய கீழ்த்தரமான தமாஷ்களிலும் குலுங்கல் சிரிப்புகளிலும் பரிமாறும் பெண்களிடம் சரச விளையாட்டுகள் புரிவதிலும் திரும்பிச் சென்றுவிடுவார்கள்.

பறந்து கொண்டிருக்கும்போதே காயம்பட்ட பறவையாக அவள் இருந்தாள். பல நேரங்களிலும் கீழே இறங்குவதற்காக முயற்சி செய்து பார்த்தாள். பிராண்டிப் பிராண்டி ஒரு இடத்திலிருந்து இன்னொரு இடத்தைத் தேடிச் சென்றாள். அதனால்தான் அவளை அலாஸ்காவிலும் பாரடைஸிலும் தோமிலும் உள்ள மது விடுதிகளில் பல நேரங்களில் பார்க்க முடிந்தது. வாடிக்கையாளர்களை வளைத்துப் போட அவளால் முடியவில்லை என்பதை மது விடுதியின் உரிமையாளர் தெரிந்துகொள்ள நேரும்போதுதான் அந்த விஷயமே வெளியே தெரிய வரும். முன்னறிவிப்போ சம்பளமோ இல்லாமலே அவள் வேலையை விட்டு வெளியேற்றப்படுவாள். அடுத்த மது விடுதியைத் தேடி அவள் தடுமாறித் தடுமாறி அலைவாள். அங்கு ஏற்கெனவே சந்தித்த காட்சிகளின் வேதனைப்படுத்தும் அரங்கேற்றங்களைப் பார்த்து அவள் தளர்ந்து போய்விடுவாள். அவளைவிட மோசமாக இருக்கும் இளம் பெண்கள்கூட பார் மூடப்படும் வேளைகளில் போட்டி போட்டுக் கொண்டு சில வாடிக்கையாளர்களை அடைவதை பியாட்ரீஸ் பார்ப்பாள். "என்னிடம் இல்லாதது என்ன இவர்களிடம் இருக்கிறது?" தனக்குத்தானே கேட்டுக்கொண்டு அவள் வேதனைப் படுவாள். வெறுப்பைவிட அன்பையும் மோகத்தையும் வெளிப்படுத்தக்கூடிய- வெற்றுச் சிரிப்புகளும் சாபங்களும் நிறைந்த- வாடிக்கையாளர்கள் சில பொருட்களுடன் வரக்கூடிய- தானும் முக்கிய நபராக இருக்கும் ஒரு மது விடுதியை அவள் கனவு கண்டாள்.

அவள் லிமுரு நகரத்தை விட்டு, சுற்றிலும் மலையைப்போல உயர்ந்து கொண்டிருந்த சிறிய நகரங்களில் அலைந்து கொண்டிருந்தாள். அங்காரிகயிலும், காமிரித்தோவிலும், ரிரோனிலும்... ஏன்- டிக்குனுவில்கூட அவள் வேலை செய்தாள். ஆனால், எல்லா இடங்களிலும் ஒரே கதைதான் நடந்தது. ஆமாம்.... எப்போதாவது ஒரு வாடிக்கையாளர் கிடைப்பார். ஆனால், விரும்பக்கூடிய அளவுக்கு யாரும் அவளைப் பொருட்படுத்தியதில்லை. அவளைத் தேடிக் கண்டு பிடிப்பதற்கும் யாரும் முயற்சி செய்யவில்லை. எல்லா நேரங்களிலும் பாக்கெட் காலியாக இருக்கும் ஒரு வாடிக்கையாளரின் இறுதி அடைக்கலமாக அவள் இருந்தாள். ஆனால், சம்பள நாளின் ஆரம்பத்திலோ அதற்கடுத்த இரவு வேளையிலோ அதே வாடிக்கையாளர் அவளை வேண்டாம் என்று ஒதுக்கிவிட்டு, அழகிகளுக்காக முழு பணத்தையும் செலவழிப்பான்.

அவள் இப்படிப்பட்ட செய்திகளை மிகவும் வெறுத்தாள். ஒவ்வொரு இளம் பெண்ணிடமும் அவள் தன்னுடைய எதிரியைப் பார்த்தாள். எல்லாரின் முன்னாலும் அவள் வெறுப்பு கலந்த முகமூடியை அணிந்தாள். முக்கியமாக அவளுடைய காயத்திற்குள் ஆழமாக இறங்கிச் சென்ற முள் ந்யாகுத்திதான். தடிமனான உடலமைப்பைக் கொண்டவளாக இருந்தாலும், எப்போதும் ஆண்கள் ந்யாகுத்தி வீட்டின் வாசலிலேயே நின்றிருப்பார்கள். அவள் ஆண்களிடம் போராடினாள். அவளை சந்தோஷப் படுத்துவதற்காக அவர்கள் கொண்டு வரும் பொருட்களை உரிமையாகப் பிடுங்கி வாங்குவாள். ஆணவம் நிறைந்தவளாகவும், விரசமானவளாகவும், அடக்கம் இல்லாதவளுமாகவும் இருந்தாள் ந்யாகுத்தி. கறுத்த உதடுகளையும் வெறுமை நிறைந்த கண்களையும் கொண்ட அந்த சாகசங்கள் நிறைந்த பெண்ணின் அலட்சியத்தாலோ ஏசுதலாலோ உண்டான கோபங்களையும் வேதனைப்படுத்தும் வார்த்தைகளையும் அவளுடன் ஒட்டி நின்று கொண்டு ஆண்கள் ரசித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். ஒரு இடத்தில்கூட நிலையாக இல்லாமல் ந்யாகுத்தி ஒரு பொம்மையைப்போல செயல்பட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அவளுடைய செயல் பியாட்ரீஸிடமிருந்து மாறுபட்டதாக இருந்தது. மாறுதல்களுக்கும் உற்சாகங்களுக்கும் ந்யாகுத்தி எப்போதும் தாகம் கொண்டவளாக இருந்தாள். புதிய முகங்களை- புதிய பிரதேசங்களை தனக்குக் கீழே கொண்டு வருவதற்காக... ந்யாகுத்தியின் நிழலைக்கூட பியாட்ரீஸ் வெறுத்தாள். பாரின் ஆழமான உலகத்திற்குள் முழுமையாக மூழ்கிப் போய், அதனால் அசாதாரணமாகத் தோன்றக் கூடிய- அப்படி ஆக வேண்டும் என்று அவள் ஆசைப்பட்ட ஒரு இளம் பெண்ணை பியாட்ரீஸ் ந்யாகுத்தியில் கண்டாள். ஆனால், போகக்கூடிய இடங்கள் எல்லாவற்றிலும் ந்யாகுத்தியின் நீளமான நிழல் அவளை இடைவிடாமல் பின்தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது.

லிமிருவிலிருந்து சிரி மாவட்டத்திலிருந்த இல்மார்க்கிற்கு அவள் சென்றாள். ஒரு காலத்தில் இல்மார்க் பேய்கள் நடமாடும் கிராமமாக இருந்தது. ஆனால், இப்போது அங்கு வரலாற்றுப் பெண்ணான ந்யான்கென்ஸோவின் மூலமாக வாழ்க்கையில் உயர்வு உண்டானது. அவளுக்காக பாப் பாடகர்களின் கூட்டங்கள் புகழ்ந்து பாடின.

"இல்மார்க்கிற்காக நான் நைரோபியை விட்டுப் புறப்பட்டபோது சிறிதுகூட எனக்குத் தெரியாது இந்த அற்புத இளம் பெண்ணை அழைத்துக் கொண்டு செல்வேன் என்று."