Lekha Books

என்னை கவர்ந்த திரைப்படங்கள் - சுரா (Sura)

டிபார்ச்சர்ஸ் - Departures

(ஜப்பானிய திரைப்படம்)

2008ஆம் ஆண்டில் ஜப்பானில் தயாரிக்கப்பட்ட திரைப்படம் 'Departures'. 130 நிமிடங்கள் ஓடக் கூடிய இப்படத்தை இயக்கியவர் Yojiro Takita. ஜப்பானிய மொழியில் உருவாக்கப்பட்ட இப்படம் 2009 ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற ஆஸ்கார் திரைப்பட விழாவில் சிறந்த வெளிநாட்டு திரைப்படத்திற்கான விருதைப் பெற்றது. அதே வருடத்தில் ஜப்பானில் நடைபெற்ற திரைப்பட விழாவில், Japan Academy Prize for picture of the year விருதையும் இப்படம் பெற்றது.

பொதுவாக எந்தத் திரைப் படத்திலும் பார்த்திராத ஒரு கதைக் கருவை மையமாக வைத்து எடுக்கப்பட்ட படம் என்பதுதான் இதன் சிறப்பம்சமே. ஜப்பானின் கிராமப் பகுதிகளில் தொன்று தொட்டு மக்களிடையே பின்பற்றப்பட்டு வரும் ஒரு பழமையான சடங்குதான் இப்படத்தின் மையக் கரு. வேறு எங்கும் இந்தச் சடங்கை நாம் பார்க்க முடியாது. இன்னும் சொல்லப் போனால்- ஜப்பானில் உள்ள நகரங்களில் வசிப்பவர்கள் கூட இந்தச் சடங்கினை வாழ்க்கையில் பின்பற்றுவது இல்லை.

'Departures' படத்தைச் சில வருடங்களுக்கு முன்பு பார்த்தபோது, நானே ஆச்சரியத்தில் உறைந்து போய் விட்டேன். இப்படிப்பட்ட ஒரு மாறுபட்ட கதையுடன் ஒரு படமா என்று அப்போது நான் நினைத்தேன்.

இறந்தவர்களை அப்படியே கொண்டு போய் புதைத்து விடுவதோ, எரித்து விடுவதோ என்பதுதான் நாம் பொதுவாக இங்கு பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் விஷயம். அப்படி இல்லாமல், மரணத்தைத் தழுவிய ஆணோ, பெண்ணோ யாராக இருந்தாலும், அவர்களை அழகுபடுத்தி, அலங்கரித்து, அழகான தோற்றத்துடன் மயானத்திற்கு அனுப்பி வைப்பது என்ற செயல் ஜப்பானில் பல வருடங்களாகவே கிராமப் பகுதிகளில் மக்களால் பின்பற்றப்பட்டு வருகிறது. அவ்வாறு பிணங்களை அலங்கரித்து, வழியனுப்பி வைக்கும் ஒரு இளைஞனைச் சுற்றி பின்னப்பட்டதே இப்படம்.

'டிபார்ச்சர்ஸ்' படத்தின் கதை இதுதான்:

Daigo Kobayashi ஒரு அழகான தோற்றத்தைக் கொண்ட இளைஞன். அவன் ஒரு இசைக் குழுவில் இசைக் கலைஞனாக பணியாற்றுகிறான். Cell என்ற இசைக் கருவியை மிகவும் அருமையாக இசைக்கக் கூடியவன் அவன். கச்சேரிகளில் தன்னுடைய அபார திறமையை மக்களுக்கு முன்னால் காட்டிக் கொண்டிருந்த அவனுடைய இசைப் பயணத்தில் ஒரு பேரிடி விழுகிறது. அவன் இசைக் கலைஞனாக செயல்பட்டுக் கொண்டிருந்த அந்த இசைக் குழு சிறிதும் எதிர்பாராத ஒரு சூழ்நிலையில் கலைக்கப்பட்டு விடுகிறது. அதை நம்பித்தான் அவனுடைய குடும்ப வாழ்க்கையே நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது.

திடீரென்று வேலை இல்லாத மனிதனாக அவன் ஆகிறான். என்ன செய்வது என்று அவனுக்கே தெரியவில்லை. தன் இளம் மனைவி Mikaவுடன் டோக்கியோவை விட்டு புறப்படுகிறான். தான் பிறந்து, வளர்ந்த சிறிய ஊரான Sakataவிற்கு அவளுடன் கிளம்புகிறான். அங்குதான் அவனுடைய பூர்வீக வீடு இருக்கிறது. அவனுடைய தாய் இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்பு இறந்து விட்டாள். அந்த வீடு இப்போது அவனுக்குத்தான்.

அந்த வீட்டிற்கு முன் பகுதியில் ஒரு காபி கடை இருந்தது. அதை பல வருடங்களுக்கு முன்பு டைகோவின் தந்தை நடத்திக் கொண்டிருந்தார். டைகோவிற்கு ஆறு வயது நடந்து கொண்டிருக்கும்போது, அவனுடைய தந்தை ஒரு பணிப்பெண்ணுடன் அந்த ஊரை விட்டே ஓடி விட்டார். தன் மனைவி, சிறுவனாக இருந்த மகன் டைகோ- இருவரைப் பற்றியும் அவர் நினைத்துப் பார்க்கவே இல்லை. அதற்குப் பிறகு அந்த தந்தை எங்கு இருக்கிறார், என்ன ஆனார் என்பதைப் பற்றி எந்த தகவலும் இல்லை. தன் அன்னையையும், தன்னையும் அனாதையாக விட்டு விட்டு, வேறொரு பெண்ணுடன் ஓடிச் சென்ற தன் தந்தையை மனதில் நினைத்தாலே, டைகோ கோபமும் வெறுப்பும் உள்ளவனாக ஆகிறான். அவரைப் பற்றி நினைத்துப் பார்ப்பது கூட ஒரு பாவச் செயல் என்று அவன் நினைக்கிறான். எனினும், எத்தனையோ வருடங்களுக்கு முன்பு அவன் தந்தை அவனுக்குத் தந்த, ஏதோ குறிப்பாக எழுதப்பட்ட கற்களை அவன் வீசி எறியாமல், பாதுகாத்து வைத்துக் கொண்டிருக்கிறான்.

வெறுமனே... எந்த வேலையும் செய்யாமல் ஒரு இளைஞன் எப்படி இருக்க முடியும்? தனக்கேற்ற வேலை ஏதாவது கிடைக்காதா என்று டைகோ முயற்சி செய்து பார்க்கிறான். அப்போது அவன் ஒரு விளம்பரத்தைப் பார்க்கிறான். ஒரு வேலைக்கான விளம்பரம் அது. 'வழியனுப்பி வைப்பதற்கு உதவியாளர் வேலை' என்று போடப்பட்டிருக்கிறது. அவன் அந்த வேலைக்காக, அதில் போடப்பட்டிருந்த அலுவலகத்தின் முகவரிக்குச் செல்கிறான். ஆட்களை வெளியூர்களுக்கோ, வெளிநாடுகளுக்கோ அனுப்பி வைக்கும் 'ட்ராவலிங் ஏஜென்ஸி' என்று அவன் நினைத்துச் செல்கிறான்.